Klassement

emoticons zijn geen woorden Willem, je begint je zin toch ook niet met een punt?.

Zoals ik zei, Jane, het is niet belangrijk of het echt is, ik ken deze redenaties maar al te goed. Vanmiddag een Valentijnskaart aan mijn kleindochter van 12 gestuurd en er een briefje in geschreven, o.a. of ze me eens wil bellen, zodat we wat kunnen afspreken. Daar is ze nu oud genoeg voor. Zoiets kost mij veel geestelijke moed en energie, want hoe schrijf je en hoe komt het aan en wordt die kaart wel aan haar gegeven? Maar ik heb haar precies op de dag af een jaar niet gezien of gesproken en we zijn best gek op elkaar. Dit zou ik mss niet gekund hebben in een drinkperiode. Toen ik die kaart op de bus deed kwam ik iemand tegen die ik al heel lang ken. We zijn bijv. samen bij vluchtelingenwerk vrijwilligers geweest. Ze vroeg hoe het ging en beloofde binnenkort weer eens te komen. Ze woont net buiten het dorp en ik ben met haar meegereden om terug te lopen, zodat ik eens een ander loopje had en geen shortcut kon maken. Het ging regenen, dat was lang geleden dat ik in de regen had gelopen, maar voelde wel goed. Ik loop voor mijn rug, maar het gaat nog niet veel beter, ook mijn heupen doen pijn. Toch maar meer oefeningen doen. O ja, droog afgemeld voor het dagpact. Welterusten, Lidia

Kurkdroog, wat goed van je, dit is het idd. Waar stond het nu en wist je het nog of ben je gaan zoeken? Ik had wel een zoekterm ingevoerd, maar wist ook niet meer van fok.nl. Niet vanwege drank, maar ik kijk nooit om me heen op het scherm, dat leidt teveel af. Ik kan het niet uitstaan als ik iets wil en het niet voor elkaar krijg, vandaar dat ik hulp heb ingeroepen. Vraagt Jane zich nu af of het echt is? Of heb ik dat fout begrepen. Het lijkt mij echt genoeg en als het dat niet is, dan heeft degene die het geschreven heeft dit zeker van dichtbij meegemaakt. Is ook niet belangrijk. Bedankt.

Dribbel je hebt veel geleerd de afgelopen dagen. Je gaat het op jouw manier aan en dat is de enige die kan werken voor je denk ik. Wat me raakt is dat je het als een strijd ziet die je aan moet gaan, het onder ogen zien van emoties en wat je allemaal gaat tegenkomen. Mijn ervaring was dat het juist geen strijd was. Integenstelling tot mijn tijden van drinken. Nu ik niet meer dronk, werd het een aanvaarden, soms verduren als het moeilijk werd, maar altijd een mogen. Klinkt misschien heel gek of zweverig, maar dit zijn de woorden die het dichtst bij mijn gevoelens komen. iemand anders zal het anders omschrijven en voor jou gaan er je eigen woorden komen. Het is jouw pad en jouw proces. mooi om een stukje mee te mogen lopen.