Klassement

Der Ludwig: 6 jaar; kleuter af, en zooo wijs al voor zijn jaren van harte en nog vele jaren kanjer! Bolletje, Desi, Zonnetjes en Sowhat volg je voorbeeld hierboven gestaag, gesterkt en gegroeid :moon: :moon: :moon: :present: :heart: :lips: :) :camera: :wub: :rolleyes: :huh: :lol: :lips: :rose: :heart: :present: :moon: :moon: :moon:

Misschien een tip voor degenen die het omstreeks etenstijd moeilijk hebben met de trek van het alcohol monstertje: Op Canvas is elke werkdag het programma HOBO een uur lang vanaf 18.30 uur. Ik kende het van jaren geleden en had niet in de gaten dat het nog steeds wordt uitgezonden. Er zijn 3 onderwerpen over de meest uiteenlopende plekken op aarde met of zonder hun bewoners. Je bent even helemaal weg. Gisteravond was er een uitzending over de Libische woestijn in Egypte (Western Desert) met beelden van een fantastische ongelooflijke schoonheid, dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg. Het is er echt zo mooi en groots en leeg, ik weet het omdat ik er vorig jaar om deze tijd 10 dagen heb mogen doorbrengen. Je komt helemaal tot jezelf omdat je het leven weer in perspectief ziet. Helaas is het jaar erna niet makkelijk geweest. Het begon al dat er bij thuiskomst bleek te zijn ingebroken. In die uitzending zei de man die helemaal gek was van woestijnen dat je niet het gevoel hebt dat je rijdt, maar dat het is alsof je vaart op een zee van zand. En dat is ook zo, er ios natuurlijk lang niet overal zand, maar toen we eens een grote vlakte overstaken, leek het net of we stilstonden, alleen een beetje schommelden. Ik keek op de snelheidsmeter en we reden meer dan 100 km p/uur!!! Je hebt nl. geen enkel referentiekader. Nou ja, dit wilde ik even met jullie delen op de late zaterdagavond. Misschien inspireert het iemand om ook eens een woestijn te bezoeken. Er is keuze zat. Een paar jaar geleden wilde ik tijdens de feestdagen e.d. naar Libië, maar omdat daar nog weinig toerisme was, was het nogal duur en ben ik niet gegaan. Nu kan het helaas niet meer en Syrië heb ik ook te lang uitgesteld. Nu mijn 70e verjaardag nadert, besef ik heel goed, dat ik de dingen die ik nog wil zien en doen, binnenkort moet doen, want dit leven kent helaas geen herkansing met de kennis van nu. Reden te meer om die laatste jaren niet te verzuipen.