Alle activiteit

Tuurlijk is de oplossing simpel. De uitvoering alleen wat minder.

Dat bedoelde ik inderdaad. Las dat dit oom misselijkheid en andere klachten kan veroorzaken. Fijn dat je even terug bent in Nederland. Laat je lekker verwennen. Hopelijk lukt het jou en je partner om even bij te komen.

Ik denk dat dat altijd blijft @Mormel

@Yvonne: in België is het inderdaad zo dat de gemeenschap pas gevormd wordt wanneer je trouwt, dus al je bezittingen daarvoor blijven gescheiden. Die baan die ik nu heb is heel beperkt (een halve dag per week), dus uiteraard drink ik niet de dag voor ik moet gaan werken. Als ik drink is het inderdaad nooit een of twee glazen, het is dadelijk of een fles whisky of drie liter wijn. Daarstraks ben ik ook gewoon mijn boodschappen gaan doen en daar ik besloten had vandaag niet de drinken, heb ik ook geen probleem om de drank daar te laten staan. Over dat laconieke, ik begrijp wat je bedoelt. Dat is voor al mijn psychologen en psychiaters in het verleden ook altijd even wennen geweest dat ik lach met zaken die eigenlijk ernstig zijn. Ergens is het waarschijnlijk een verdedigingsmechanisme. Daarnaast denk ik ook dat ik beter kan lachen met al de ellende waarin ik zit in plaats van erin te zwelgen, want als ik heel eerlijk moet vertellen hoe mijn wereldbeeld eruit ziet dan sluit dit vrij nauw aan bij wat Karin vandaag schreef bij de kijktips: puur pessimisme met hier en daar een sprankeltje hoop. @bumperjim: mijn vrouw wist dat ik stevig dronk toen ze mij leerde kennen, heb het ook nooit weggestoken en in de begin jaren haalde ze ook gewoon de drank in huis (zelf drinkt ze helemaal niet). Op dit moment laat ze uitschijnen dat drank de reden was van haar vertrek, maar eigenlijk denk ik niet dat ze daar compleet eerlijk over is. Volgens mij is de echte reden dat ik enkele jaren geleden hervallen ben in een zware depressie. Van iemand die constant overuren draaide en daarnaast het leeuwendeel van het huishouden voor zich nam, verwerd ik tot een persoon die niet meer kon werken en amper normaal functioneerde. Aansluitend bij wat ik aan Yvonne schreef: zij zag ook de discrepantie tussen de bijna vrolijkheid die ik kon opbrengen tussen andere mensen, de energie die ik nog in het huishouden stak en de zuivere gitzwartheid als ze me alleen aantrof. Ik ben zelf opgegroeid met een chronisch depressieve moeder, dus ik weet heel goed hoe zwaar dit kan wegen op de omgeving, daarom ook dat ik haar niets kwalijk neem. Zeker als een depressie blijft aanslepen, pillen noch therapie lijken te helpen, kan het soms uitzichtloos lijken. Maar om positief te eindigen. Ondanks de schommelingen gaat het de voorbije maanden redelijk. Het huis ligt er ordelijk bij, de tuin is bijna winterklaar, ik ga trouw naar mijn afspraken met psychiater en psycholoog en de voorbije dagen heb ik weer enkele sollicitaties de deur uitgestuurd. Deze zondag komen mijn partner en stiefzoon voor de tweede keer deze maand eten, dus eigenlijk kijk ik uit naar een goed weekend.

Dagpact: renaldo61 MaryArt Emmy Mormel

De makkelijkste keuze is uiteraard niet gaan maar wil je dat alcohol zo je leven blijft controleren?

Mijn partner gaat al vaker alleen naar een feestje @lady jane en @Yana. Ik zag de teleurstelling al, toen ik zei dat ik geen zin had…. Inderdaad eigen keus….moest het even delen. Ik voel me ook niet zo lekker, het is bij ons in het dorp, kan zo naar huis fietsen en heb ik toch mijn gezicht even laten zien.

tja een veelzeggend woordje. we leven nu eenmaal in deze tijd en doen dat op onze eigen wijze gelukkig ben je tevreden over hoe jij zelf het doet (dan hoef je niet zo op anderen af te geven, toch?) verbeter de wereld en begin bij jezelf zei mijn moeder wel eens long long time ago

Goed dat je het deelt @alesto. Wat dacht je van lekker thuis blijven met een goeie pot thee en een lekkere film?

Zeker, hij heeft me steeds zien lijden, 1x moesten we 's nachts lang wachten op een ambulance en 1x is hij zelf in de nacht met me naar de urgence gereden. De rit naar NL was trouwens ook geen feest met mij kreunend achterin. Nu wordt er even ook voor hem gezorgd en hij heeft wat afleiding, dat was nodig.

jouw keus @alesto jouw verantwoordelijkheid (je zou ook thuis kunnen blijven?)

Hier maakt mijn kattenvanger hartje weer een huppelsprongetje van. Ik heb een kat, waarvan het onmogelijk leek om nog thuis te komen, toch aan hun personeel kunnen matchen. Hoewel ik een haatliefde verhouding heb met mijn oude job als kattenvanger, was het ook de beste job die me overkomen is. En vind het nog steeds jammer dat ik dat niet meer kan uitvoeren. Maar ja, doordat en omdat, voer ik zwerfkatten altijd bij en kijk heel veel om me heen. Zodoende dat ik een kat spotte, die mogelijk hier nog zou kunnen lopen en vermist was. Dus ik ben uiteindelijk gaan duiken in de vermiste dieren. De vraag is nog steeds hoe deze kat over het kanaal gekomen is? Maar woonde zonder kanaal praktisch bij mij om de hoek. Met samenwerking van haar personeel, hebben we haar kunnen vangen. Dus die kat zit weer veilig thuis. Maar mocht ik nog wel met liefde en plezier mijn trucje als kattenvanger doen, en eerlijk gezegd proeft het naar meer. Die kat kwam vooral in mijn kijker te staan, omdat ze enorm op mijn kat leek qua uiterlijk. Na het lezen van haar karakteromschrijving bleek dat ook gelijk te zijn. Dan weet ik wat ik kan verwachten en ook niet, want elke kat gedraagt zich onvoorspelbaar maar dan blijft het nog fantastisch om een snoekduik te maken, die kat te grijpen die zich vast nagelt en bijt in je handen, terug te bezorgen aan hun personeel. Qua bijten, is voor mij jij hebt mij vast en ik jou ook. De verzorging van mijn wonden komen later wel. Dus mijn greep verstrakt zich. En ik werk naar mijn doel toe, de kat weer thuis bezorgen. En inmiddels weet ik ook wel, hoe ik mijn kattenbeten kan verzorgen. Goed laten weken in Biotex en paracetamol slikken tegen de pijn, en aspirine tegen de ontsteking. En ja het gaat een paar dagen vervelend worden, maar weegt niet op tegen mijn blijheid dat ik die kat weer thuis heb weten te brengen, en niet gestrand is als zwerfkat. Dat blijft echt iets voor mij.

Ik ga toch eerlijk bekennen dat ik overweeg om vanavond een drankje te doen tijdens een bruiloft, waar ik sowieso al geen zin in heb. Vandaag 18 dagen niet gedronken. Is het zonde? Ja…. Waarom zou ik willen drinken? Tja…. Ik spoel de film nu al vooruit, het hoeft niet uit de hand te lopen…. Och, misschien houd ik het ook wel bij die 0.0, net als vorige week. Man, man, man…. Dit bedoelen jullie toch, dat het ermee bezig zijn ook vermoeiend is 😏. Thuis gaat het me goed af, vriend drinkt ook niet meer thuis.

Wat heb je het zwaar @Yana en wat goed dat je door je lief naar je thuisland bent gebracht. Even vertrouwd, misschien ook ontlastend voor hem? Want hij zal zich af en toe ook knap machteloos voelen denk ik. Geen idee wat uiteindelijk de diagnose zal worden, het lijkt een beetje een stapeling van dingen. En je weerstand moet heel wat te verduren hebben nu. Rust maar lekker en geniet van alle zorg en liefde, dat heelt ook mee

Ik sluit me bij dit advies aan. Al vind ik het eigenlijk nooit gewoon stoppen, het blijft voor mij toch als een bijzonder cadeautje voelen, dat ik mezelf gun op zo een moment dat ik in de winkel sta en ervoor kies om totaal geen drank in huis te halen. En het me zelf gun , om een rustig en duidelijk avondje te hebben. Want net genoeg halen of in ieder geval halen om toch iets te kunnen drinken, lopen altijd uit op craving naar meer willen hebben. Wat dan eigenlijk een stressvolle avond geeft. Omdat ik dan steeds aan het piekeren ben over hoe ik toch mijn voldoening kan krijgen. Als ik niks in huis haal, roept zo een flesje of blikje ook niet, dan vermaak ik me eigenlijk beter met mijn potje thee, of zelf gebrouwen frisdrankje. Omdat het dan duidelijk is, dat er geen alcohol in huis is. Ik doe dan veel leukere dingen, zoals echt een boeiende film of documentaire kijken, of een goed boek lezen. En ik ga veel rustiger slapen en lekkerder ook. En het wakker worden is dan ook leuker, want als ik bijvoorbeeld wel 1 fles wijn in huis gehaald heb en dat niet genoeg was, sta ik met dat zelfde gevoel ook op, en weet ik niet hoe snel ik naar de winkel moet rennen om net die dosis die ik gisteren gemist had in te halen. En dan is mijn hele dag weer om zeep en doe ik niks behalve drinken. Wat betreft alcoholverslaving, ben ik nogal een lastige en eigenwijze leerling, vooral dat advies van nooit meer alcohol drinken, vind ik lastig om aan te nemen. Maar na, alles geprobeerd te hebben van matig proberen te drinken en gecontroleerd drinken is niks in huis halen zodat je niet in de verleiding komt om te drinken, het meest beste advies wat ik ooit had kunnen krijgen. Ik vervang de woorden dan ook van nooit meer drinken, in ik laat de eerste staan vandaag dus hoef die fles niet te kopen. En dat geeft heel veel rust. En nog prettiger is, de zelfzekerheid die je bij jezelf ervaart, dezelfde avond nog, maar ook de volgende dag. Je hoeft niet meer op jacht naar je volgende dosis drank en je hoeft je ook niet meer te schamen. En je bent ook veel productiever. Ik zeg niet dat ik nooit meer ga drinken hoor, maar deze benadering voelt voor mij uitermate goed en niet bedreigend alsof er iets van mij afgenomen wordt. Dit voelt beter, omdat ik het afnemen, veranderd heb in mezelf iets gunnen. En dat is een drive voor mij, om de eerste te laten staan. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Veel succes, Spud

Nog steeds rond de 114 kg. Ik probeer eigenlijk al een tijd lang elke maand één kilo er af te krijgen, zoals me is geadviseerd. Dat leek eerst wel te lukken, maar het is moeilijker dan ik dacht. Plus of min anderhalf kilo (dat is minder dan 2% van het totale gewicht) daar maak ik me niet druk over, maar op langere termijn wil ik een dalende trend zien.

Ik denk dat ik een beetje vals speel qua lezen, want behalve de boeken uit mijn boekenverzameling te lezen, beluister ik nu tijdens het werk ook luisterboeken. Maar ik heb weer 2 interessante leestips, Liften naar de hemel van Lex Paleaux (ook in luisterversie) En Het stroeve touw, van Alan Bradley. Ik ga de inhoud wederom niet verraden, (want dat kan je gewoon zelf vinden) maar opnieuw zette die 2 boeken mij weer aan tot nadenken. En mijn eigen aannames en vooroordelen nog eens te bekijken. En vooral iets nieuws te proberen buiten mijn comfort zone. Kijk zelf maar hoe je vindt.

Dank voor je knuffel @Yvonne en dat je aan me denkt ❤️

Aandringen op verder onderzoek doe ik zeker @Emmy. Dankje voor je meedenken.

Ik kan je aanbevelen om gewoon te stoppen. Dat geeft veel meer rust, dan iedere keer weer geforceerd bezig zijn, om het bij 2 te kunnen houden. Je hoofd is er dan continu mee bezig. Ik gun je die rust, die het mij geeft @Emmy.

Schiet me ineens een liedje te binnen. Op de woelige baren, bij storm en bij wind..enz..

Ja, daarom heeft m'n lief ons naar NL gereden waar meer familie en vrienden zijn. Ik heb net een paar uur met een vriendin van vroeger op bed gelegen, me gekoesterd gevoeld en ook gelachen. Die dingen zijn goud, altijd al, nu zeker. Een goede reminder van je om toch ook te genieten als het even kan, niet teveel doemdenken, ik kijk meteen al opener naar de pracht van de zon in de bomen. Dank voor je lieve reactie Bob.

Ik gebruik niets homeopatisch maar heb een tijdlang Ashwagandha gebruikt, misschien dat ik dat hier weleens gezegd heb? De laatste anderhalf jaar ofzo gebruik ik dat al niet meer.

Och Yana, wat absurd en wat akelig dat dit je moet overkomen. Nee, ik heb helaas geen helder idee of gedachte over een oorzaak of oplossingsrichting. Probeer kleine momenten te waarderen waarop het iets beter gaat en kleine dingen te vinden die iets lijken te helpen en blijf die dan toepassen, maar dat had je zelf natuurlijk ook al bedacht. Een psychische aanleiding lijkt me in jouw geval ook uiterst onwaarschijnlijk, maar kijk wel uit voor semi-permanente neerslachtigheid als gevolg van dit alles, want dat maakt het nog erger dan het al is. Veel sterkte in elk geval en hopelijk beterschap op wat langere termijn. Ook ik denk aan jou.