Alle activiteit

ja vreselijk. en ook dat gedrag zie ik bij mensen hoor. In je gezicht poesliefenaardig, maar achter je rug? brrrr en soms is dat ook overlkeven zelf, of zo opgevoed. En af en toe merk ik dat ik ook halfslachtig dingen voor me houd omwille van de sfeer. want ja die wil je toch "goed" houden he. En je kunt niet alles bespreken, dus is liever laf en leven (Herman van Veen) dan een held tot elke prijs. Maar bij weerloze dieren en kinderen, dan moet je gewoon je gevoel van rechtvaardigheid uiten. En voor hen opkomen.

ook andersom he, het zegt ook iets over jou, dat zij dit met liefde doen. en ja artsen in het buitenland, vreselijk moeilijk communiceren en een ander soort mentaliteit. Nederland is een tolerant land, nog steeds, ondanks de oordelen vaak. Je wordt in elk geval serieus genomen als je zelf oprecht en integer blijft (niet door iedereen natuurlijk), nu maar blijven bidden, hopen en duimen, dat het goed uitpakt. want dat verdien je ook.

En Nederlandse artsen zijn een verademing. Ik kan me in het Frans minder goed uitdrukken dus dat is al een handicap maar de artsen waar ik mee te maken had waren ook zo verdomd autoritair en niet communicatief. Overleggen met een patiënt, daar beginnen ze echt niet aan.

Honden zijn geen acteurs maar honden kunnen wel zodanig zijn mishandeld dat ze zeg maar voortdurend op eieren lopen en zich inhouden, tot op een gegeven moment de bom barst. Ik zie het bij mensen in de hondenwereld, Juist diegenen die vinden dat alle honden lief en aardig horen te zijn. En op het moment dat dat niet zo dan draaien ze ineens om als een windhaantje krijgt de hond een trap. Ik zag het zo recent als eergisteren. Niet de mijne die een trap kreeg anders had die gozer kruipend naar de eerste hulp gemogen 👿

Soms voel ik me zo vreselijk dat het niet uit te houden is maar er zijn ook dagen dat het redelijk gaat. Dan lig ik prinsheerlijk op mijn bedje, er zijn boeketten bezorgd, er wordt voor m'n eten gezorgd, er komt af en toe iemand bij me liggen om m'n hand vast te houden... Ja, dan voel ik me echt gezegend. Vriendinnen die ik jaren niet zag, ik hoef maar te appen en ze zijn er voor me. Dat is zó hartverwarmend.

richtlijnen zijn gemaakt voor gemiddeld denk ik? En wie is er nou gemiddeld. Fijn dat zij buiten de lijntjes durft te denken en kleuren. Uiteindelijk. En ja voor haar is het een experiment waarschijnlijk, maar zo zijn wel fantastische dingen gebeurd. Nieuwsgierigheidsknop aan houden, zou Lika zeggen, of zoiets toch. Open staan voor "anders" zijn meer mijn woorden.

goeiemooiemorgen frummers. Hier is dan eindelijk het mooie weer waar ik op hoopte. Eens kijken of ik een fiets ga huren, of ga bussen/wandelen. Maar naar buiten in elk geval. @Mormel ik word wat triest als ik je lees soms. En nu is het soms.

Ja, gelukkig werkt m'n hoofd nog goed en kan ik me ook nog helder uitdrukken. De arts zag ook echt de redelijkheid van mijn argumenten en is zelf heel benieuwd of het gaat werken. Probleem was dat ze de verantwoordelijkheid niet durfde nemen omdat ik qua leeftijd eigenlijk buiten de richtlijnen voor artsen val maar ze heeft zelf een gynaecoloog meegekregen.

En omdat ik onder dat groepje val; het is niet dat ik je niet wil begrijpen, maar dat ik je echt niet begrijp. En uit onmacht dan mijn irritaties uit, kritiek heb. Ik kan exact dezelfde dingen ervaren met mijn zoon. Van wie ik toch echt heel veel houd. Vroeger was; wass sich liebt, dass neckt sich, onze lijfspreuk na conflikten. Dus als jouw diagnose van autisme klopt, zou dat een reden kunnen zijn van misverstanden. En zoals met mijn zoon, hij zelf noemt het dat zijn bedrading kompleet anders loopt in zijn hersenen. En dat dat nooit zal veranderen, hoe hard hij ook probeert "normaal" te zijn. Want dat kan hij gewoonweg niet. Het goede eraan is dat wij het nooit opgeven en blijven tussenwegen zoeken. En dan mogen ook de konflikten er zijn. We zijn beiden eigenwijs genoeg om daarbij toch onszelf te blijven. En het zal nooit makkelijk zijn. En dan vergeet ik bijna al zijn fantastische kwaliteiten, hij is en blijft een heel bijzonder iemand met een goudeerlijk karakter. en met veel talenten ook. Online betekent hij veel voor zijn kameraden. In real life leert hij nu zich beter te handhaven, dan hij vroeger kon. Bij Roberto zag ik soms soortgelijke reacties. Misschien herkende jij daar ook wat van? In elk geval wil ik je meegeven, dat je nooit voor 1 of 2 mensen weg moet blijven. Je komt hier voor jou! En als de rest dan genoeg positief tegenwicht biedt kan dat het voor jou de moeite waard houden. Want ook jij bent en blijft jij. En nee gemakkelijk zal het ook voor jou niet zijn. Maar dat ken je vast ook van je real life daar?

Ik trek dit ook maar even door naar mensen BJ. In sommige netwerken lijkt poeslief en aardig zijn het hoogste doel. Terwijl af en toe bot/bitcherig durven zijn hen zoveel betrouwbaarder maakt (in mijn ogen), dan weet je tenminste wat je aan hen hebt. Het vergt ook moed om je schaduwkant ook te erkennen, en er soms gewoon laten zijn. En dan klopt de rest wat lief is ook weer. Ik zie dan graag een baby als voorbeeld, die kan binnen no time alle kanten van zichzelf leven en alle emoties uit onvrede, boosheid, honger, poepluier enz enz, worden dan afgewisseld of beloond met stralende blijheid. Evenwicht. Ik neem aan dat jij zulk gedrag bij honden ook ziet en meemaakt?

In elk geval is je overredingskracht goed gevallen die kwam waarschijnlijk vanuit een diepe intuitie? Probeer maar daar wat vertrouwen in te hebben dan. Je lijkt mij iemand met zelfreflectie, dus goed dat je, zelfs in deze omstandigheden, die power nog hebt. Maar evengoed kost het veel energie om door te blijven zetten lijkt me. sterkte en houd vol Yana.

Wat goed! Dat is een mooi streven voor ons allemaal.

't Blijft moeilijk. Ik heb een lijf onder spanning, duizeligheid, een wattenhoofd en misselijkheid. Logisch dat een arts dan denkt aan stress en daar blijft het een beetje bij. Met veel overredingskracht heb ik (lichaamseigen) hormonen kunnen lospeuteren, dus wie weet, als mijn eigen diagnose juist is, dat ik daar iets aan ga hebben. Ik heb een paar keer een stukje gelopen, maar over het algemeen ben ik daar gewoon te ziek voor.

En dit klinkt alsof ik mijn verhaal lees 😜 Schematherapie afgerond en nu traumatherapie. En natuurlijk het 12 stappenprogramma. Maar uiteindelijk na twee jaar kan ik zeggen dat ik echt een nieuwe versie van mijzelf aan het worden ben. Eens ook met de opmerkingen over perfectionisme. Ook ik vond dat ‘natuurlijk een mooie eigenschap’ zoals je zegt. Dat kon toen ook niet anders, want dat was het enige om mijzelf nog een beetje positief te kunnen bekijken. En een mooie om jezelf tegelijkertijd continu minder waard te blijven voelen. Want goed is nooit goed genoeg, het moet altijd beter, dus faal je per definitie altijd en is dat weer een bevestiging voor je eigen innerlijke criticus. Eigenlijk is perfectionisme dus een wolf in schaapskleren. Ondertussen heb ik veel meer innerlijke rust en balans gevonden en probeer ik vooral tevreden met mijzelf te zijn.

Ik ben er hoor!

Dit is de eerste maal dat ik iets lees over langzaam afbouwen in een instelling. Volgens mij is er maar een oplossing. Volledig stoppen en direct. Het volledig stoppen soms wel onder begeleiding en medicatie.

Eindelijk! ik ga zeker door naar de drie jaar, mijn nieuwe leven bevalt me prima.

Als ik je verhaal zo lees @kers denk ik dat professionele hulp de enigste oplossing is. Ik ben helemaal ook geen voorstander meer van een opname maar soms is het de enigste verstandige oplossing.

Dat kan ik hebben.

@Sanity Als ik het goed begrijp zegt hij nergens dat hij daadwerkelijk naar Brussel gaat?

Poeh, alsof ik mijn eigen verhaal lees… Ben nu bezig om dit aan te pakken dmv schematherapie. Al eerder diverse psychologen versleten. En als het even niet lekker ging kon ik verdoven. Dat verdoven doe ik nu niet. En ik denk dat de schematherapie zijn vruchten gaat afwerpen. En inderdaad, hier van me afschrijven helpt ook.

Nou ja kanjer is mij wat te veel eer. Maar idd een ervaring rijker.

Droog drinken wordt beschreven als: 'toestand van terugkeer naar het oud alcoholisch denken en gedrag zonder gedronken te hebben.' Zo in de zin van melancholisch denken niemand begrijpt mij

Als ik droog drinken opzoek gaat het vooral over ontwenningsverschijnselen, ik denk dat ik al lang genoeg droog sta om die voorbij te zijn. Ik doe wel andere dingen zoals veel eten nu in de plaats van alchohol. Of bedoel je nog wat anders?