Alle activiteit

'Het is normaal om je even stuurloos te voelen' Deze quote ligt op mijn tafel om iedere dag even het besef te hebben dat het onrustige, stuurloze gevoel wat ik ervaar er mag zijn na ongeveer 30 jaar overmatig gedronken en gerookt te hebben en nu ruim een maand gestopt te zijn. Vele relaties, banen, schaamtevolle momenten, katers, diepe depressies en andere gezondheidsproblemen hebben de revue gepasseerd de afgelopen jaren. Sinds ruim een jaar heb ik een relatie met iemand die een nog veel groter alcohol probleem heeft als ik heb wat me heeft doen inzien dat dit niet het leven is wat ik wil. Ik ben trotse moeder van 2 puberzoons waarvan de jongste de helft van de week bij mij woont, ik heb een aantal goede vrienden die een gezond en stabiel leven leiden, een fijn huis met hondje en poes maar toch ben ik niet gelukkig met mezelf. Ik ben psychisch niet stabiel en ik heb een aantal chronische aandoeningen die invloed op mijn stemming en lichamelijke conditie hebben. Ik hoop door het stoppen met drinken en roken dat ik op alle fronten stabieler word en ik weet dat ik dan eerst door een moeilijke periode heen moet komen... Maar pfffff.... wat is het heftig, wat een gedachten en gevoelens. Wie ben ik zonder alcohol? Wanneer ga ik me beter voelen? Hoe ga ik mijn sociale leven invullen zonder alcohol en kan ik wel verder met mijn huidige partner? Ik ben bang om eenzaam te zijn als ik een andere/gezondere weg insla omdat ik afscheid van mijn twee wekelijkse kroegmomenten neem en een andere band op moet gaan bouwen met mezelf. Ik ben erg onzeker over mijn uiterlijk en over mijn kunnen in alles eigenlijk. Een ingewikkelde jeugd die mij gevormd hebben kan ik de schuld niet meer geven. Ik ben 43 jaar en wil mijn leven zelf op orde hebben zonder alcohol..... Ik merk dat ik erg veel behoefte heb aan contact met lotgenoten om te sparren over het leven. Intake bij de Jellinek staat gepland over een maand, dan heb ik twee maanden niet gedronken en ik vraag me af of dat de plek nog wel is voor mij voor hulp al weet ik ook dat die gedachte juiste een valkuil kan zijn. Ik hoop hier verhalen van anderen te horen, contact te krijgen met lotgenoten en elkaar te kunnen inspireren om een gezonde levensstijl na te kunnen streven. Groetjes V

it takes one to know one @Mormel

Dagpact: Claudius Kunsie Yvonne

Goedemorgen frummers. En wéér een mooie dag in het vooruitzicht. Eerst even een bakje, hond uitlaten en daarna zie ik wel. Goeie genade @Mormel, wáár ben je nog niet doorheen? Door jouw drankvoorraad, of door iets wat 'buiten' jou zou liggen? Kom op, je schaft die rommel zelf aan, je maakt jezelf zelf kapot, je zadelt jouw vrouw op met jouw verantwoordelijkheid, en last but not least: de doet jouw hond enorm tekort met dat zuipen, want echt, zuipende mensen geven honden een heel ellendig gevoel... Raap jezelf bij elkaar, kieper de rest weg en durf de kater aan, wordt weer mens.

Iedereen die een toetsenbord kan bedienen kan tegenwoordig zijn ongeredigeerde hersenspinsels tegen betaling netjes opgemaakt en in een chique kaftje laten "uitgeven". Klinkt gewichtig, maar is doorgaans niet meer dan vulsel voor de kliko.

goeiemooiemorgen frummers

Dagpact: Claudius Kunsie Luz

Myep dat is het vervelende als je in een asiel werkt: elke dag zijn er mensen die de regels willen omzeilen en gewoon koste wat het kost die ene hond willen en meteen meenemen. Het zijn bijna allemaal vrijwillgers he en zo mogen allemaal voor je klaarstaan. Mensen leveren daar hun hond in als een vuilniszak en anderen "willen" dan die hond alsof het een jasje in de opruiming is. Maar het asiel heeft ook wat te zeggen daarover. Die willen het beste voor de hond. Die willen vooral de hond niet terug zien volgende week want "hij blaft" of "hij plast in huis" of "hij gaat achter de katten aan". Mensen die zomaar blindelings een hond willen meenemen, die zien ze daar elke dag. Overigens trekken ze heel snel zwart/wit conclusies wat betreft samenleven met een kat, maar hee zoveel tijd hebben ze daar ook niet beschikbaar en zoals ik al zei het zijn meestal vrijwilligers.

77,6

57.5

Ten eerste ik geloof moeilijk dat een alchohol probleem zomaar op een, twee, drie verdwijnt. En er zijn mensen zoals @niks en @Spirit die over hun verder leven schrijven. Maar de meeste verdwijnen hier even snel weer als bij de AA, zal dus niets vreemd aan zijn. En zeker @lady jane praat over allerlei.

Door wat moet je juist zijn? Door je drank? Nee ik wist niet of je wakker was. Uitgever?

111,0

Spijtige van dit forum is, is dat het echt focust op de verslaving. In het dagpact worden soms wat andere onderwerpen aangehaald, maar begrijp wel dat er hier weinig te lezen valt.

Hoe wist je dat ik nog wakker was? Neen, ik ben er nog niet door. Hoop wel dat iedereen een prettige dag heeft. Net bericht gekregen van mijn uitgever dat een proefdruk klaar is, dus een beetje spanning.

Ik vraag mij toch soms af waar al die nieuwe leden naartoe zijn. Leden die zich hier aanmelden en een tijdje beweren dat ze een probleem hebben om dan weer snel te verdwijnen. Hun problemen zullen vast en zeker opgelost zijn. @OpperVaagheid Jij leest nog mee? Hoe gaat het?

Dagpact: Claudius Kunsie

Vandaag op het dagpact @Mormel ?

Goeiemorgen iedereen. Ik kan geen alcohol drinken, want als ik een glas drink, drink ik er twee en dan een volgende en een volgende … Daarom drink ik geen alcohol. Nooit meer. Een nieuwe dag, nieuwe kansen. Dagpact: Claudius

105,5

Ik kan er de vinger niet op leggen maar je tekst komt voor mij herkenbaar voor als ik in een manische periode zit. Ik twijfel er niet aan dat je het beste voor hebt met die hond, maar ik zou in deze situatie wel luisteren naar de mensen met ervaring. Zorg goed voor jezelf.

Dat kan ik hebben Mormel, maar zeggen nadat ik weken aan het werk ben geweest met die hond en me nu elk contact onthouden ben ik het niet mee eens. En verder ben ik benieuwd waarom jij mij niet geschikt vind want in dit soort situaties sta ik open voor feedback, omdat ik zelf ook twijfel.

@Spud: heel eerlijk? Jij klinkt mij niet stabiel genoeg om een hond te houden.

Ik vlam het er maar hier in, want inmiddels bij de betrokken asiels geblokt. Ik was zoals gewoonlijk aan het wandelen in het bos en toen kwam ik een kruising herder tegen die met me meeliep. Uiteindelijk heb ik dat beestje een lijn om gegeven toen ik thuis was, heb een afspraak gemaakt bij de dierenarts om de chip uit te lezen. Ja ik moet wel toegeven zo af en toe zoek ik bij asielen rond naar een hond die met mijn katten samen kan en die bij mij past. Het asiel had op het moment geen ruimte, de chip was niet geregistreerd en het was al na sluitingstijd, dus mij werd gevraagd of ik de hond voor die nacht zou kunnen opvangen? De optie was om haar tijdelijk in mijn garage te plaatsen. Mijn katten reageerde zo goed op haar dat ik besloot om haar binnen te houden. En het ging ook gewoon goed. Maar toen kwam de papier kwestie, om een hond te kunnen en mogen adopteren, tellen alle voorgaande ervaringen niet. En moeten eerst 2 weken in het asiel zitten voordat je ze mag adopteren. Ik voelde een band met die hond en aangezien de match met mijn katten ook goed bleek, had ik niet anders verwacht dan dat ik de eerste was. En zo ben ik alvast ook met haar aan het werk gegaan om haar te leren kennen. En nu ben ik afgewezen voor adoptant omdat de hondenverzorger opgemerkt heeft dat als deze de hond in de kattenruimte neemt. Zich onbetrouwbaar voordoet. En mogelijk zou kunnen aanvallen. Tsja ik weet niet, maar heeft die gast ooit rekening gehouden met het feit dat een hond binnen brengen in een kattenverblijf, behalve spannend is ook een hond onzeker kan maken. Ik mag haar dus niet adopteren, omdat het mogelijk is dat ze katten aanvalt. Terwijl toen ik haar noodgedwongen opving, ze tussen mijn katten lag te soezen. Volgens mij past het wel gewoon, maar ik mag het loslaten denk ik. Ik vind het alleen heel vervelend dat ik door mijn kritische vragen ineens weggezet wordt als een nitwit. Alsof ik die hond niet heb leren kennen en het vertrouwen heb gehad om deze bij mijn ziel en zaligheid wel toe te laten. Ik voel me eigenlijk wel gebruikt, omdat ik voor opvang zorgde. Maar ook heel erg ongezien als dierenmens. Verder hoop ik, dat ze snel een gouden mandje vind, en niet heel lang in het asiel moet verblijven. Want hoe goed de verzorgers ook hun best doen, er is ook voor een dier geen betere plek dan een thuis. Of tenminste een veilige haven waarop ze terug kunnen vallen, leerde ik van mijn aanloop zwerfkat. Die qua chipt en castratie op mijn naam staat, maar naast het leven met mij er ook nog een heel ander leven op nahoudt. Ik heb hem Robin hood genoemd. Maar dacht vandaag nog, Robin is goed want hij zorgt wel voor ons. Maar qua prooien dat ie meebrengt is ie een echte killer. Ik verbaas me er wel eens over, dat er dan bruine rat voor me gelegd wordt, die zonder staart al 37 cm is. Ik weet dat ratten terugvechten, dus dan vind ik het heel knap dat hij dan ongeschonden uit de strijd komt. Voor mij hoeven ratten niet dood, maar heb dan toch het gevoel dat ik beschermt ben door die kater. Je zou het niet verwachten omdat hij zo rauw is in de natuur. Ik had iemand aan mijn deur waar ik me ongemakkelijk bij voelde. En dan komt ie pal voor me staan en gaat die persoon kopjes geven. Dat was toevallig iemand die angst had voor katten dus was snel weg. En ja, op 1 punt heeft asiel gelijk waarom ik de hond niet mag adopteren. En dat is dat ik nog op reis wil en oppas regelen voor je kat makkelijker is dan voor je hond. En als ik een hond neem het mijn bedoeling is dat deze overal meegaat. Leuke wens van mij, maar dan ben en blijf ik ook afhankelijk van of mensen dat accepteren. Tenzij ik mijn hond een opleiding voor hulphond kan laten doen en zo een jasje bemachtig dan zijn ik en mijn hond overal welkom.

nog n Bob & James die ook blij doorgaan