Een nieuw begin

[Akkordeon]

En daar komen de tranen alweer. Maar dit keer door al jullie lieve en opbeurende woorden. Dank jullie wel!

Vandaag mocht ik langer slapen. Therapie begint later wegens tekort aan begeleiding. Maar ik had een nachtmerrie en kon niet meer slapen. Ik zat vast tot mijn schouders in een soort modder. Ik vocht om eruit te geraken, maar iemand duwde mijn hoofd steeds weer onder.

Die praktische oplossingen had ik ook al zelf bedacht. Maar daar gaat het niet om. Het gaat erom dat anderen grenzen stellen waarmee ze mij inperken. En daar heb ik zo genoeg van. Natuurlijk neem ik die refusal. Want di wil ik ook nemen. En volgende maand zeg ik dat ik stop. En vraag ik hem aan mijn HA en neem ik hem stiekem thuis. Tabak gaat in mijn achterzak. Zit de dame die er niet tegen kan wel net naast mij. Als het nog te fel ruikt, kan een van ons een andere stoel.

En ja, ik heb een hond. Zou niet zonder kunnen. Zijn enthousiasme elke keer als ik thuis kom helpt me inderdaad een stuk beter dan een dekentje! En elke keer als ik begin te huilen, komt hij me 'troosten'. Wel grappig, want hij is de eerste van mijn honden die dat doet.

Een goede partner heb ik nodig. Als er 1 persoon is die me het gevoel geeft dat hij mij graag ziet, kan ik de hele wereld aan. Maar ik kies er altijd mannen uit die een goede reden hebben om me niet graag te zien. Na 4 keer besef ik dat het een patroon is waarvan de oplossing bij mezelf moet gevonden worden. Dus ik zal nog even moeten doorwerken.

Fijne dag voor allen!

26 november 2015 bewerkt door Akkordeon

[lady jane]

Misschien vind je de goede partner pas

als je die niet meer nodig hebt Akk.

Je hebt alles is om je eigen maatje te zijn.

En ik ben ervan overtuigd dat je meer kans hebt

iemand aan te trekken die jou aanvult op goede dingen

wanneer jijzelf al verder bent in je proces.

Voorlopig maar even met je hond genoegen nemen

[Meya]

Je droomt

bent bezig met grenzen stellen

denkt na over koesteren en troost

en over een gezonde partner keuze.

 

Ik snap dat het zwaar en naar is. Maar tegelijk klinkt dit ook erg goed.

 

Sterkte vandaag.

[huttula]

Krachtige woorden..akkordeon.

[Cootje]

Sterkte vandaag

[Akkordeon]

Ze hebben vandaag in het ziekenhuis toegegeven dat wat er deze week gebeurd is niet goed was voor mij of voor mijn behandeling.

Maar ze geloven nog wel dat ze me kunnen helpen. Hoe kunnen ze niet vertellen.

We zien maandag wel verder.

Nu eerst zien dat ik de brokken van deze week gelijmd krijg.

[erik]

Ik begrijp je verhalen over behandeling soms niet goed meer wat wat is. Ziekenhuis, psychotherapie, knie. Bij welke therapie on ZH is aangegeven dat het deze week niet helemaal goed liep?

 

Heb je nu weekend om even uit te rusten?

28 november 2015 bewerkt door erik

[hummer]

lieve Akk.

 

Geniet van je weekend met jou hond.......

Ik ben nog steeds ff druk....

 

Liefs

[Happiness]

Ik snap je irritatie goed akkordeon. Ik vind het jammer voor je dat het niet goed voelt, juist omdat je er zo naar uitgekeken had. Succes met het lijmen. Hoop dat de stukjes allemaal in elkaar gaan passen.

[Akkordeon]

Hoi Erik en iedereen,

Psychiatrische behandeling is hier in ziekenhuizen. In mijn vorige posts had ik het inderdaad over 'centrum'. Omdat ik zelf niet van het woord 'ziekenhuis' hou. Gelukkig ziet dit er niet zo uit. Het zijn allemaal verschillende blokken op een groot domein.

Gisteren op bezoek geweest in een muziekgroep waar ik vroeger speelde en nog een keer mee gespeeld. Dat heeft deugd gedaan. Straks een koffie gaan drinken in de stad. Geld of niet, 1 keer per week moet dat toch nog eens kunnen. We spreken daar al 2 jaar wekelijks af met mensen.

Komt goed.

Fijne dag!

[erik]

Ondanks dat de week tegenviel ga je niet in een hoekje zitten maar ga je er toch op uit. Veel plezier in de stad met koffie drinken.

 

Bij "ons" is het soms ook op het domein van het ziekenhuis maar dan een aparte ingang, behalve dan de PAAZ afdeling (psychiatrische afdeling algemeen ziekenhuis) dat is een opname afdeling echt in een ziekenhuis. Dank voor je uitleg ik kon het even niet meer uit elkaar houden wat nu knie behandeling en psychotherapie was. Nu snap ik het weer.

 

Ben wel benieuwd wat ze toegeven hebben dat niet goed ging. Het is blijkbaar wel nodig dat je er bovenop zit en dat doe je goed.

 

Fijne dag

[Meira]

Fijne dag Akkordeon!

[HappyDays]

Hoi Akkordeon,

 

Ik wens je een heel fijn weekend. Geniet van je koffiemoment.

 

[Cootje]

Sterkte met lijmen...

Digitale knuf

[Poppy]

Dat was voor mij nou heel herkenbaar dat gebeuren met je shag. Het lijkt wel onmogelijk om voor jezelf te mogen zorgen want er zijn weer anderen die ook weer hun ruimte innemen. Ik had een ieieieieks gevoel toen ik dat las. Ik voelde denk ik plaatsvervangend de verkramping die je voelde.

Gelukkig zijn er praktische oplossingen, zoals het blikje. Maar het is wel een duidelijk voorbeeld van hoe het werkt denk ik. En volgens mij heeft het met het gevoel erachter te maken. Het wordt misschien heel groot voor je op dat moment, groot, log en zwaar. Het met je rug tegen de muur staan, dat gevoel.Klopt dat?

Misschien (en eigenlijk spreek ik voor mezelf), is dat juist een moment om even een stapje terug te doen en proberen te kijken wat er werkelijk aan de hand is, praktisch en emotioneel. Zodat je een helicopterview krijgt zodat je weer wat lucht en vooral grip krijgt.

Als ik er naast zit dan hoor ik het graag van, ik ben benieuwd of het herkenbaar is wat ik schrijf.

Wat heerlijk dat je muziek hebt gemaakt, drie keer raden welk instrument je bespeelt , maar het hoeft niet. En ik hoop dat het koffiedrinken gezellig was.

fijne avond en liefs van Poppy

[Akkordeon]

Hoi Iedereen!

Vandaag een leuke dag gehad. Lunch met een dame van 60 en van 84. Terwijl ik 40 ben. Super, met 3 generaties aan tafel! Zeker als het dan gaat over knappe mannen :-)

Dat voorval met die tabak is inderdaad maar een voorbeeld. Van mijn vrijheid eindigt waar die van een ander begint. En ik heb al veel teveel mezelf opzij gezet voor de behoefte en gevoeligheden van anderen. Situatie is ondertussen trouwens besproken en opgelost. Maar het blijft een oefening voor mij.

Die trouwens aanleunt bij het idee van geluk in jezelf te zoeken. Ik kan best alleen gelukkig zijn. Maar ik heb een hoop factoren in de omgeving die me naar beneden halen. Misschien omdat ik daar extra gevoelig in ben. Maar als bijvoorbeeld een vroegere vriendin na ee n half jaar zegt dat ze tijd heeft om nog eens af te spreken en dan weer af zegt, heb ik het heel lastig om me nog goed te voelen.

Morgen heb ik een lange dag met behandeling, fysio en HA. Geen zorgen dus als je me niet hoort. De antabuse houdt me mee nuchter en die behandeling is nog lang niet rond...

Alle goeds!

[Monster]

:rose:   hug

[hummer]

akk. dank je voor vanavond, heel veel kracht en sterkte morgen

[HappyDays]

Succes morgen 

[Meya]

Zet 'm op vandaag. Ben benieuwd waar al die oefening je toe gaat brengen. Ik vind je moedig.

[lady jane]

zet m op Akk :rose:

[erik]

En.....hoe was vandaag? Beter dan vrijdag?

[Akkordeon]

Dank voor alle aanmoedigingen!

Ik kan ze gebruiken...

Ik loop constant tegen regels en systemen aan en tegen eigen beperkingen.

Nu hou ik op zich wel van regels en structuur. Maar dan moet dat duidelijk zijn en in 2 richtingen werken.

Ik mag niet naar huis tijdens een vrij moment omdat het tegen de structuur en de regels is, maar zij mogen wel therapieën schrappen en ons naar huis sturen als er personeel tekort is. En dat gebeurt dan 5 keer op 7 dagen...

En wie zou het wel accepteren dat je niet eens mag kiezen wanneer je een slok water neemt?

Probleem is dat er geen alternatieven zijn. Het is naar daar of niks, vrees ik.

En zij geloven nog dat ze me kunnen helpen. Al zeiden ze vandaag dat de maximumtermijn van 20 maanden kort is. Ze wijten mijn moeilijkheden daar aan mijn kwetsuren. Ik vraag me sterk af in hoeverre dat helemaal klopt.

Volgens mij ben ik helemaal zo gek niet...

Steeds vaker verlang ik terug naar de tijd toen ik nog dronk, maar het nog niet uit de hand gelopen was. Toen voelde ik me goed en kon ik functioneren. Nu zit ik in een ziekenhuis en word behandeld als een lastige kleuter.

Ik weet dat ik niet terug kan. Ik zou de illusie ook niet meer geloven.

Maar dit is echt hel.

Naar het schijnt wordt het ooit beter. Dat ze daar 20 maanden kort vinden geeft niet echt moed.

Dus zal ik maar stoppen met piekeren en iets leuks gaan doen.

Wens jullie allen nog een fijne dag!

[Indigo]

Pfoe veel herkenning Akk. Tenminste, wat voor mij van toepassing is: er is zo over mij heen gelopen, als kind, daarna, heb mijn grenzen nooit goed bewaakt. Het afgelopen jaar gingen bij mij de haren ook steeds vaker omhoog staan als ik dacht dat 'men' weer over mijn grenzen heen ging, men mij 'onrecht' aan deed. Soort van overcompensatie, zo van: niemand gaat mij meer commanderen of zaken voor mij bepalen....

 

Zo zwart/wit is het natuurlijk nooit, dus ook daarin ben ik weer hard op zoek naar een middenweg. Soms is het gewoonweg conformeren aan bepaalde regels. Zaken die voor een ieder gelden, dus ook voor mij. Alleen waar het echt gaat over grenzen waar het pijn doet, waar echt mijn gevoel vertrapt wordt, dáár grijp ik nu direct in. 

Misschien is het bij jou ook iets dergelijks? En misschien ook helemaal niet, ik kan er zo naast zitten, en een ieder is anders.

Ook hierin maar dag voor dag? En niet (te) veel vooruit denken? Dikke knuffel!

[Meya]

Bah Akk wat naar voor je. En wat ingewikkeld. Met het risico dat ik het moeilijker maak voor je twee anekdotes.

 

1. Blijven

 

Ik kwam 5 jaar geleden bij een psychotherapeut omdat ik af wilde van te lange nachten in de kroeg. Ik dacht aan 5 tot 10 sessies.

 

De therapeut zei: '10 sessies zijn onvoldoende, alleen al de intake neemt 5 sessies'.

Na de intake zei hij: 'We hebben zeker anderhalf tot twee jaar nodig'.

Ik zei: 'twee jaar?!'

Hij zei: 'Meya, je bent ziek. Dat heb je zelf niet door, maar jij bent dan ook geen dokter'.

Ik: 'Maar ik heb een goede baan, vrouw en kinderen, veel vrienden.'

Hij: 'je bent ziek, en ik kan je helpen'.

 

Ik dacht die man is gek, maar ben om een of andere reden toch gebleven. Daar heb ik geen seconde spijt van. De sessies hebben meer dan 4 jaar geduurd.

 

2. Weggaan

 

Negen jaar geleden. Ze gaan me opereren aan mijn meniscus om 8 uur 's ochtends. Om 12 uur lig ik er nog steeds. Om mij heen wel veel tassen, koffers en zelfs skies, maar geen dokter. Het blijkt het jaarlijkse ski uitje van de afdeling te worden aankomend weekend. Mijn operatie verschuift naar eind van de dag. Uiteindelijk word ik naar binnen gereden. Onderlijf verdoofd, ik verder bij. Nadat camera en instrumenten mijn knie zijn ingebracht begint de arts te steunen en kreunen. Zweet op zijn voorhoofd. Blikken heen en weer tussen assistenten en anesthesist. De een van de assistenten vraagt aan de arts 'zal ik overnemen'. De arts lacht haar weg. Ik hou me groot en lach mee.

 

Operatie verprutst. Ik voelde aan alle kanten dat het niet goed zat. Ik had weg moeten gaan. Het ziekenhuis heeft later fouten toegegeven.

 

 

 

Weggaan of blijven? Afgaande op wat ik van je hoor zou ik blijven. Minstens een maand. Maar vooral wat Indigo zegt.

 

Ook van mij een hele dikke knuffel!