Een nieuw begin

[Monster]

Akkordeon, fijn om te lezen. Hopelijk is het tij gekeerd , ook van de dip.

[Akkordeon]

Ja,

De dip is weer weg. Niet dat ik me super voel, maar toch een heel stuk beter. En daar ben ik dan weer wel super blij om. Ik heb er helemaal zin in om maandag met die behandeling te starten. Op zich zal het wel zwaar zijn, denk ik. Maar elke dag tussen de mensen zitten is op zijn minst al fijner dan elke dag alleen thuis.

Of ik evenveel tijd zal hebben om hier door te brengen, kan ik nog niet goed inschatten. Geen idee hoe ik me zal voelen na zo'n dag therapie. Wie weet wil ik dan niemand meer zien of spreken.

Maar ik zal jullie op zijn minst op de hoogte houden!

Alleen nog het weekeinde door. Maar zondag heb ik vrijwilligerswerk.

Komt goed!

Fijne dag!

[Meya]

Hoe istie? Moet je nadenken over Refusal of ga je gewoon slikken? Ik gebruik het zelf niet maar ben wel nieuwsgierig hoe dat in je hoofd werkt.

[Akkordeon]

Alles OK hier!

Ik neem inderdaad trouw mijn refusal. En dat maakt het een stuk makkelijker. Soms, op van die moeilijke dagen, heb ik wel zin om te vluchten in drank. Maar dat kan gewoon niet. Wat me dus de strijd met mezelf bespaart. Ik hoef me niet af te vragen 'zou ik misschien toch...' of 'eentje kan geen kwaad...'

Tot nu toe had ik 2 dagen dat ik het innemen niet zag zitten. Maar omdat het minstens 2 weken na inname werkzaam blijft, is dat helemaal niet erg van een dag te missen.

Knieën zijn intussen zoveel beter dat ik weer gewoon in huis kan rondlopen. Een klein stukje buiten lukt ook al. Kan dus morgen zonder krukken naar het ziekenhuis.

Vandaag geloof ik echt dat het nu eindelijk gaat lukken om mijn verleden te verwerken. Eindelijk vrij worden van de angsten en handicaps die het me geeft. Of toch voor het meeste. Van die bril ivm overgevoelige ogen wegens onverzorgde oogontstekingen geraak ik nooit meer af. Maar misschien wel van het slechte gevoel dat ik elke keer weer krijg als iemand me een opmerking over die bril maakt. Voor mij is het immers een gevolg van de verwaarlozing.

Ik hoop dus echt dat morgen mee valt. Dat ik het gevoel zal krijgen dat ik daar goed zit. En niet ' wat zit ik hier te doen'

En ik weet gewoon dat jullie voor me duimen!

Waarvoor dank!

Fijne dag!

[huttula]

Succes met jou behandeling..Akkordeon

Komt goed met jou...dat weet ik

Ik merk bij mezelf ook nog vaak genoeg dat het verleden mij achtervolgt maar nu op een andere manier...ik kan er een les uithalen voor de toekomst.

En dat maakt het totaal anders.

[lady jane]

of toch voor het meeste

 

is voor mij de waardevolste zin uit je stukje meis.

Accepteren dat je verleden er is, is al de helft van het verwerken.

Therapie kan daarbij helpen, en ook om je verleden te gebruiken

om daar anders mee om te gaan.

What doesn't kill you makes you stronger.

Je littekens zullen blijven jeuken af en toe, maar minder of niet pijn doen.

Net als trek in drank, laat het af en toe jeuken en merk dat het, ook zonder krabben,

weer weg gaat. En jij nog steeds jij bent. Weer wat sterker dan daarvoor.

[HappyDays]

Ik duim alvast zeker mee. Succes morgen 

[Happiness]

Heel veel succes morgen!

[Poppy]

Succes morgen, fijn dat je mag beginnen en dat je zonder krukken de deur uit kunt.

Dat wordt vast even heel energie vretend morgen. Denk goed om je rust want therapie kost zo veel energie, althans dat was bij mij het geval en ik denk dat het voor jou ook niet veel anders is. Maar buiten het feit dat je er moe van wordt kan het je ook zo veel opleveren en het samenzijn/het verbindende kan ook zo steunend zijn. Zet 'm op Akk!

[Monster]

Akkordeon, wat een vooruitgang zeg! Voor morgen wens ik je veel herkenning en erkenning. Zware therapie of niet, je wordt steeds mooier, steeds echter.

[erik]

Hoop dat het je lukt om komende tijd eens even puur aandacht voor jezelf te hebben. Therapie en rust, verwerken maar wat Jane ook zegt jij nog steeds jij.... Heel veel succes en blij te lezen dat je knie beter gaat,

[Akkordeon]

Dank jullie allemaal voor de steun!

Dag 1 zit erop.

Was een beetje chaos. Groepsbegeleidster ziek. En iemand rook drank. En dan moesten we allemaal gaan blazen. Eentje heb ik daarna niet meer terug gezien. Was eigenlijk haar voorlaatste dag.

Enfin, boeiend wordt het daar zeker. Of het zal helpen weet ik nog niet. Het eerste contact met de anderen en de begeleiders was wel positief.

Zeggen ze daar wel dat ik de refusal onder toezicht moet nemen. Daar wil ik het nog wel eens over hebben. Ik vind dat mijn verantwoordelijkheid. Mijn keuze voor mezelf elke dag. Zelfzorg. Een moment om trots te zijn op mezelf. Wat blijft daar van over met toezicht?

Maar verder ben ik nu wel moe. Veel info gekregen vandaag. Veel mensen ontmoet. En een therapie die er gelijk in hakte rond voeding en koestering.

Ondanks mijn plannen van vanmorgen laat ik dus het forum nu even zo.

Maar niet zonder eerst een ondersteunende intentie te sturen via de tablet voor iedereen die het nodig heeft vandaag!

[Akkordeon]

@ Gerrit:

Op 3 december moet ik terug naar de specialist voor mijn knieën. Dan zou hij aan de hand van de radiografie moeten kunnen zeggen wat ik nog kan en mag doen verder.

Momenteel heb ik nog wel pijn als ik wat veel rond loop of trappen doe, maar zo gauw ik weer rust gaat die pijn weer weg.

[Monster]

Akk, je bent een topper.

[erik]

Hoi

 

Eens dat het zelfstandig innemen juist een kwestie is van eigen verantwoordelijkheid nemen en trots zijn over jezelf. Als er gerede twijfel onstaat bij de behandelaars kunnen ze alsnog dit soort dingen instellen toch? En je weet dus dat je mogelijk moet blazen, dat lijkt me ook een stok achter de deur. Maar dat ze extra allert zijn snap ik wel. Zal zwaar zijn die therapie en ons vluchten in drank zit er zo ingebakken ook al willen we dat niet.....

 

En nu lekker even uitrusten. Zou me verbaasd hebben als je nu nog hele verhalen ging schrijven. We lopen niet weg.....we lezen je verhaal tzt wel.

 

Fijne avond en morgen veel succes weer.

[Poppy]

Fijn dat je je eerste dag erop hebt zitten en lief dat je nog bij mij hebt geschreven en straks misschien nog wilt schrijven. Hartstikke tof maar ik kan me voorstellen dat je erg moe bent dus pak je rust. Met mij gaat het goed, heb een oké werkdag gehad en voel me rustig.

Heel veel succes en slaap lekker vannacht!

[HappyDays]

Hey Akkordeon,

Fijn om te lezen dat het je goed ging op je eerste dag. Neem inderdaad maar je rust. Je zal dit goed kunnen gebruiken.

Veel succes morgen!

[Meya]

Heya,

 

Hoe istie? Beetje te doen met die dagbehandeling?

[Akkordeon]

Gisteren avond weer een behoorlijke dip gehad. Maar ik ken dat ondertussen. Eerst een potje huilen en dan de TV aan. Een nachtje slaap en ik kan er weer een beetje tegen...

Vandaag maar ee n halve dag. Hopelijk dus straks weer hier om verder te lezen.

Fijne dag!

[Poppy]

Niet heel gek denk ik dat je een behoorlijke dip had en wel goed dat je het herkent dat maakt het volgens mij wel wat dragelijker omdat je weet dat het ook weer over gaat. Er gebeurt nogal wat dus dat doet wat met je. En misschien als je die dip heel positief benoemt is het misschien 'gewoon' een ontlading, het verwerken van al wat je heeft geraakt. Heel veel succes en ik wens je een hele fijne dag!

[Akkordeon]

Denk niet dat het goed komt met die behandeling.

Momenteel ga ik alleen maar achteruit. Gelukkig net mijn beklag gedaan bij de fysio en die vond mijn frustraties heel normaal. Door allerlei toevallige omstandigheden loopt heel het programma in het honderd. Waar ik gegaan ben omdat ik meer ondersteuning nodig had, krijg ik er minder. Terwijl de sessies wel meer dan genoeg pijnlijke dingen raken om juist nog meer nodig te hebben.

En dan de groep. Vandaag zei ik nog: mijn vrijheid begint waar die van een ander eindigt. Dat maakt het zo moeilijk om grenzen te stellen. Want wie zijn behoeften gaan voor? Die van jou of die van de ander?

Een dom voorbeeld. Kreeg ik de vraag of ik mijn tabak in de kast wilde leggen ipv op tafel omdat de geur erg lastig was. Heb ik op zich geen probleem mee. Maar

Nu moet ik voor elke sigaret rond de tafel. Naar mijn kastje. Wat ik voorzichtig en zacht moet sluiten omdat er een veer in de scharnier zit die het luid doet dicht slaan waar een ander niet tegen kan. Dan terug rond de tafel naar mijn plaats omdat nog een ander de kruimels tabak vies vind en dat dus op je eigen plaats moet. Dan weer rond de tafel naar de kast, deur zachtjes sluiten. Dan naar buiten waarbij je de deur zo min mogelijk mag openen omdat het anders koud wordt...

Hoe klein moet ik me maken? Ik moet net leren om minder rekening met anderen te houden en meer met mezelf. Mijn tabak is mijn fopspeen. Die wil ik in de buurt.

Stof voor op de agenda van het groepsgesprek, denk ik dan.

Psychiater had ook geen oren naar mijn argumenten om refusal zelfstandig te nemen. Regels zijn regels. Ik mocht het wel meenemen naar mijn eerste evaluatie na een maand. Zijn regels dan geen regels meer? Jawel, maar dan kan je vragen om te stoppen met refusal...

Een ding van een sessie: wie geen koestering heeft gehad als kind heeft het later heel moeilijk om die behoefte in te vullen ( wist ik al) oplossing: pak een dekentje of een warm bad.

Dat ik voor haast alles zelf moet zorgen, weet ik ook al. Maar dat kan ik net niet meer. Omdat het teveel energie vraagt en onvoldoende helpt.

Fysio heeft me aangeraden om geen maand te wachten, maar om volgende week al naar HA te gaan voor evaluatie. Als dit me nog meer achteruit helpt dan ik al was,heeft het ook geen zin.

Donderdag voormiddag en vrijdag namiddag mogen we thuis omdat er personeelsgebrek is.

Misschien volgende week beter?

Nu maar weer alle potjes hermetisch afsluiten en wat afleiding zoeken. Daar ben ik dan tenminste goed in!

[Cootje]

Hoi akkordeon,

Digitale knuffel van mij

[Meira]

Een ding van een sessie: wie geen koestering heeft gehad als kind heeft het later heel moeilijk om die behoefte in te vullen ( wist ik al) oplossing: pak een dekentje of een warm bad.

Dat ik voor haast alles zelf moet zorgen, weet ik ook al. Maar dat kan ik net niet meer. Omdat het teveel energie vraagt en onvoldoende helpt.

 

Mmm, alsof een dekentje of een warm bad koestering geeft... het geeft misschien wat warmte en ontspanning, maar dat is wat anders dan koestering. Ik herken het zeker. Ben als kind emotioneel verwaarloosd/mishandeld, en dat kost inderdaad heel veel moeite om op volwassen leeftijd daarmee klaar te komen. Is bij mij inmiddels wel goed gekomen gelukkig. Maar was in die periode niet met dekentjes aangekomen... dat had me niet geholpen. Ik wil jou bij deze een dikke virtuele omarming en knuffel geven. Een echte is nog beter, maar ja, dat kan niet hier. Heb je huisdieren Akkordeon? Ik ervaar zelf heel veel koestering van mijn hondjes (in mijn geval ook van mijn echtgenoot, maar jij bent alleengaand lees ik). Nu kan je, als je veel werkt geen hond hebben of misschien houd je wel niet van honden, maar van andere huisdieren kan je ook veel liefde krijgen. Ik had ooit een tamme parkiet. Echt een fantastisch beestje. Vloog los, at van mijn bord, ging mee onder de douche. Er is altijd wel een huisdiertje wat bij je situatie past. Is dat misschien een ideetje voor je?

[erik]

Aanpassen aan regels en kleine dingen wat onredelijk lijkt (en in mijn ogen ook is) maar het doel is je therapie. Dan maar geen punt maken van die dingen. Kan dat wel zo schrijven maar ik vind dat ook zo lastig om niet prinicieel te doen over regie, zelfstandigheid verantwoordelijkheid voor mezelf nemen maar het me niet aan te trekken en dan maar dat pilletje onder toezicht omdat die psych dat zo graag wil. Niet me te opstandig opstellen maar het doel; jou therapie bovenaan zetten. Is het werkelijk die strijd waard over dat pilletje vrijwillig of toezicht? Dingen van je af laten glijden en ze niet aantrekken.....

 

En als ze komen met een deken of bad tegen het gemis aan koestering van vroeger of het invullen van nu, mag je daar vragen bij stellen? Die houding zou ik gewoon lekker eigenwijs houden. Jou leven jou therapie daar mag je best kritisch over zijn en vragen stellen. Jezelf goede zorg gunnen en proactief daar vorm aan geven en niet passief wachten wat ze je voorschotelen.

 

Morgen weer een dag, succes met de therapie.

25 november 2015 bewerkt door erik

[hummer]

Hoi Akk. , weer even bijgelezen. Veel gebeurd bij jou....

 

Ik kan me zo goed voorstellen dat je moeite hebt met die regels, ze tasten je zelfstandigheid aan. Juist de dingen die je onder controle hebt, jou dagelijkse momentje van trots wil je je niet laten afnemen. Opstandig word je daarvan. Zie het als een eerste schoolweek waar de juf of meester ook extra streng is om de klas onder controle te houden. Wellicht wordt het na verloop van tijd anders. Ook in jou gevoel. Probeer je doel voor ogen te houden, je bent zo sterk....maar dat is nu juist wat maakt dat iedereen er zo vaak vanuit gaat dat het wel goed komt met jou. Ik snap je gevoel van het missen van een persoon die er letterlijk voor jou is, iemand waar je tegenaan kunt leunen, waar je even zwak bij mag zijn, die even voor je zorgt, zonder daar iets terug voor te verwachten. Lieverd, ik ken je inmiddels als een lieve, sterke, EIGENwijze, mooie, gevoelige en intelligente vrouw. Therapie is vaak topsport, keihard werken en doorgaan, steeds een stukje verder komen en regelmatig vallen en weer opstaan. Ik hoop voor jou dat je stap voor stap komt waar je moet zijn en dat je begeleiding treft waar jij wat mee kan. Je bent een knokker voor anderen.....Knok nu voor jezelf!!!!!!!!!!!!!

 

Heel veel liefs, Hummer