Een nieuw begin

[Akkordeon]

Hoi Erik en iedereen,

Psychiatrische behandeling is hier in ziekenhuizen. In mijn vorige posts had ik het inderdaad over 'centrum'. Omdat ik zelf niet van het woord 'ziekenhuis' hou. Gelukkig ziet dit er niet zo uit. Het zijn allemaal verschillende blokken op een groot domein.

Gisteren op bezoek geweest in een muziekgroep waar ik vroeger speelde en nog een keer mee gespeeld. Dat heeft deugd gedaan. Straks een koffie gaan drinken in de stad. Geld of niet, 1 keer per week moet dat toch nog eens kunnen. We spreken daar al 2 jaar wekelijks af met mensen.

Komt goed.

Fijne dag!

[erik]

Ondanks dat de week tegenviel ga je niet in een hoekje zitten maar ga je er toch op uit. Veel plezier in de stad met koffie drinken.

 

Bij "ons" is het soms ook op het domein van het ziekenhuis maar dan een aparte ingang, behalve dan de PAAZ afdeling (psychiatrische afdeling algemeen ziekenhuis) dat is een opname afdeling echt in een ziekenhuis. Dank voor je uitleg ik kon het even niet meer uit elkaar houden wat nu knie behandeling en psychotherapie was. Nu snap ik het weer.

 

Ben wel benieuwd wat ze toegeven hebben dat niet goed ging. Het is blijkbaar wel nodig dat je er bovenop zit en dat doe je goed.

 

Fijne dag

[Meira]

Fijne dag Akkordeon!

[HappyDays]

Hoi Akkordeon,

 

Ik wens je een heel fijn weekend. Geniet van je koffiemoment.

 

[Cootje]

Sterkte met lijmen...

Digitale knuf

[Poppy]

Dat was voor mij nou heel herkenbaar dat gebeuren met je shag. Het lijkt wel onmogelijk om voor jezelf te mogen zorgen want er zijn weer anderen die ook weer hun ruimte innemen. Ik had een ieieieieks gevoel toen ik dat las. Ik voelde denk ik plaatsvervangend de verkramping die je voelde.

Gelukkig zijn er praktische oplossingen, zoals het blikje. Maar het is wel een duidelijk voorbeeld van hoe het werkt denk ik. En volgens mij heeft het met het gevoel erachter te maken. Het wordt misschien heel groot voor je op dat moment, groot, log en zwaar. Het met je rug tegen de muur staan, dat gevoel.Klopt dat?

Misschien (en eigenlijk spreek ik voor mezelf), is dat juist een moment om even een stapje terug te doen en proberen te kijken wat er werkelijk aan de hand is, praktisch en emotioneel. Zodat je een helicopterview krijgt zodat je weer wat lucht en vooral grip krijgt.

Als ik er naast zit dan hoor ik het graag van, ik ben benieuwd of het herkenbaar is wat ik schrijf.

Wat heerlijk dat je muziek hebt gemaakt, drie keer raden welk instrument je bespeelt , maar het hoeft niet. En ik hoop dat het koffiedrinken gezellig was.

fijne avond en liefs van Poppy

[Akkordeon]

Hoi Iedereen!

Vandaag een leuke dag gehad. Lunch met een dame van 60 en van 84. Terwijl ik 40 ben. Super, met 3 generaties aan tafel! Zeker als het dan gaat over knappe mannen :-)

Dat voorval met die tabak is inderdaad maar een voorbeeld. Van mijn vrijheid eindigt waar die van een ander begint. En ik heb al veel teveel mezelf opzij gezet voor de behoefte en gevoeligheden van anderen. Situatie is ondertussen trouwens besproken en opgelost. Maar het blijft een oefening voor mij.

Die trouwens aanleunt bij het idee van geluk in jezelf te zoeken. Ik kan best alleen gelukkig zijn. Maar ik heb een hoop factoren in de omgeving die me naar beneden halen. Misschien omdat ik daar extra gevoelig in ben. Maar als bijvoorbeeld een vroegere vriendin na ee n half jaar zegt dat ze tijd heeft om nog eens af te spreken en dan weer af zegt, heb ik het heel lastig om me nog goed te voelen.

Morgen heb ik een lange dag met behandeling, fysio en HA. Geen zorgen dus als je me niet hoort. De antabuse houdt me mee nuchter en die behandeling is nog lang niet rond...

Alle goeds!

[Monster]

:rose:   hug

[hummer]

akk. dank je voor vanavond, heel veel kracht en sterkte morgen

[HappyDays]

Succes morgen 

[Meya]

Zet 'm op vandaag. Ben benieuwd waar al die oefening je toe gaat brengen. Ik vind je moedig.

[lady jane]

zet m op Akk :rose:

[erik]

En.....hoe was vandaag? Beter dan vrijdag?

[Akkordeon]

Dank voor alle aanmoedigingen!

Ik kan ze gebruiken...

Ik loop constant tegen regels en systemen aan en tegen eigen beperkingen.

Nu hou ik op zich wel van regels en structuur. Maar dan moet dat duidelijk zijn en in 2 richtingen werken.

Ik mag niet naar huis tijdens een vrij moment omdat het tegen de structuur en de regels is, maar zij mogen wel therapieën schrappen en ons naar huis sturen als er personeel tekort is. En dat gebeurt dan 5 keer op 7 dagen...

En wie zou het wel accepteren dat je niet eens mag kiezen wanneer je een slok water neemt?

Probleem is dat er geen alternatieven zijn. Het is naar daar of niks, vrees ik.

En zij geloven nog dat ze me kunnen helpen. Al zeiden ze vandaag dat de maximumtermijn van 20 maanden kort is. Ze wijten mijn moeilijkheden daar aan mijn kwetsuren. Ik vraag me sterk af in hoeverre dat helemaal klopt.

Volgens mij ben ik helemaal zo gek niet...

Steeds vaker verlang ik terug naar de tijd toen ik nog dronk, maar het nog niet uit de hand gelopen was. Toen voelde ik me goed en kon ik functioneren. Nu zit ik in een ziekenhuis en word behandeld als een lastige kleuter.

Ik weet dat ik niet terug kan. Ik zou de illusie ook niet meer geloven.

Maar dit is echt hel.

Naar het schijnt wordt het ooit beter. Dat ze daar 20 maanden kort vinden geeft niet echt moed.

Dus zal ik maar stoppen met piekeren en iets leuks gaan doen.

Wens jullie allen nog een fijne dag!

[Indigo]

Pfoe veel herkenning Akk. Tenminste, wat voor mij van toepassing is: er is zo over mij heen gelopen, als kind, daarna, heb mijn grenzen nooit goed bewaakt. Het afgelopen jaar gingen bij mij de haren ook steeds vaker omhoog staan als ik dacht dat 'men' weer over mijn grenzen heen ging, men mij 'onrecht' aan deed. Soort van overcompensatie, zo van: niemand gaat mij meer commanderen of zaken voor mij bepalen....

 

Zo zwart/wit is het natuurlijk nooit, dus ook daarin ben ik weer hard op zoek naar een middenweg. Soms is het gewoonweg conformeren aan bepaalde regels. Zaken die voor een ieder gelden, dus ook voor mij. Alleen waar het echt gaat over grenzen waar het pijn doet, waar echt mijn gevoel vertrapt wordt, dáár grijp ik nu direct in. 

Misschien is het bij jou ook iets dergelijks? En misschien ook helemaal niet, ik kan er zo naast zitten, en een ieder is anders.

Ook hierin maar dag voor dag? En niet (te) veel vooruit denken? Dikke knuffel!

[Meya]

Bah Akk wat naar voor je. En wat ingewikkeld. Met het risico dat ik het moeilijker maak voor je twee anekdotes.

 

1. Blijven

 

Ik kwam 5 jaar geleden bij een psychotherapeut omdat ik af wilde van te lange nachten in de kroeg. Ik dacht aan 5 tot 10 sessies.

 

De therapeut zei: '10 sessies zijn onvoldoende, alleen al de intake neemt 5 sessies'.

Na de intake zei hij: 'We hebben zeker anderhalf tot twee jaar nodig'.

Ik zei: 'twee jaar?!'

Hij zei: 'Meya, je bent ziek. Dat heb je zelf niet door, maar jij bent dan ook geen dokter'.

Ik: 'Maar ik heb een goede baan, vrouw en kinderen, veel vrienden.'

Hij: 'je bent ziek, en ik kan je helpen'.

 

Ik dacht die man is gek, maar ben om een of andere reden toch gebleven. Daar heb ik geen seconde spijt van. De sessies hebben meer dan 4 jaar geduurd.

 

2. Weggaan

 

Negen jaar geleden. Ze gaan me opereren aan mijn meniscus om 8 uur 's ochtends. Om 12 uur lig ik er nog steeds. Om mij heen wel veel tassen, koffers en zelfs skies, maar geen dokter. Het blijkt het jaarlijkse ski uitje van de afdeling te worden aankomend weekend. Mijn operatie verschuift naar eind van de dag. Uiteindelijk word ik naar binnen gereden. Onderlijf verdoofd, ik verder bij. Nadat camera en instrumenten mijn knie zijn ingebracht begint de arts te steunen en kreunen. Zweet op zijn voorhoofd. Blikken heen en weer tussen assistenten en anesthesist. De een van de assistenten vraagt aan de arts 'zal ik overnemen'. De arts lacht haar weg. Ik hou me groot en lach mee.

 

Operatie verprutst. Ik voelde aan alle kanten dat het niet goed zat. Ik had weg moeten gaan. Het ziekenhuis heeft later fouten toegegeven.

 

 

 

Weggaan of blijven? Afgaande op wat ik van je hoor zou ik blijven. Minstens een maand. Maar vooral wat Indigo zegt.

 

Ook van mij een hele dikke knuffel!

[Akkordeon]

Hoi!

@ Gerrit: ja, ze bedoelen echt 20 maanden aan 5 dagen per week.

@ Indigo: ik weet het, dat ik overgevoelig reageer als mensen me grenzen stellen. Dat is inderdaad een symptoom. Maar dat zegt niet dat het klopt wat ze daar doen. Ik ga ervan uit dat 'de waarheid' ergens in het midden ligt. Maar dat zien zij niet. En op 9 dagen tijd 6 keer therapieën schrappen gaat er voor mij toch echt over. Sancties zetten op te laat komen en nog geen enkele keer een therapeut op tijd, vind ik ook lastig.

@ Meya: dank voor het delen! Als ik een glazen bol had, was het makkelijker. Als ik zeker wist wat het resultaat van de therapie ging zijn, was de keuze snel gemaakt. Het is alleen zo moeilijk voor mij om vertrouwen te hebben in mensen die hun eigen regels niet volgen en incompetent lijken. Maar dan denk ik dat iedereen het daar moeilijk mee zou hebben.

Vraag is dus of dat ik bots op problemen door mijn problematiek of door dat ze er echt zijn?

Komt bij dat mijn hoofd niet meer werkt. Ik heb zwaar concentratieproblemen en geheugen problemen. Ben mijn helder hoofd kwijt. Ik functioneer nu minder dan met 3 duvels op. Vandaag ben ik verkeerd gereden onderweg naar daar. Ik vraag me af in hoeverre rijden nog verantwoord is als het volgen van de juiste en bekende route niet lukt.

En omdat ik daar de hele dag door bots en zij zeggen dat het aan mijn problematiek ligt, lijkt die ook veel groter. Dat ik nu nog zo weinig kan, draagt bij aan dat gevoel. En omdat het de hele dag door gaat over wat moeilijk is, wordt het moeilijk om te kijken naar wat wel goed loopt.

Vandaag ging het over iets moeilijk waarvan ik blij werd omdat ik er geen last van had. Reactie was dat dat niet kon omdat iedereen daar last van had. Was dus een probleem omdat ik een moeilijkheid verdrong.

En dan denk ik: zo heeft iedereen 20 maanden en meer behandeling nodig...

Nu ja, niet zeuren. Gewoon zoals afgesproken met HA doorgaan tot vrijdag en dan verder kijken.

[Poppy]

Je bent niet gek! Blijven delen zoals je doet, alles zo veel mogelijk op een rijtje proberen te zetten.

Ik vind wel dat je in een therapiesetting alles mag roepen zoals je het voelt, dat heeft te maken met dat je je daar veilig moet voelen. Je kunt letterlijk alles kunt gebruiken waar je tegenop loopt. Ik zou ook zwaar geïrriteerd raken dat als je ergens blij over bent dat je dat tenminste niet hebt, het alsnog beladen wordt omdat dat volgens de ander niet kan omdat je het verdringt, arggg. Ik weet het ook niet goed, ga op je gevoel af en kijk hoe het gaat en blijf de dingen benoemen.

Sterkte Akk, ik leef met je mee, liefs van Poppy

[lady jane]

ik denk Akk

dat jij botst op problemen

die er wel degelijk echt zijn,

en waar jij met jouw problematiek

niet mee om weet te gaan?

En omdat problemen blijven komen

en jij daar vaak geen invloed op hebt,

zit er maar één prioriteit bij voor jou

leren er mee om te gaan

of er geen last van te hebben.

En intussen mag je best kritisch zijn

naar anderen en de problemen van hen.

Maar jij kunt een ander niet veranderen

en jezelf hopelijk nog wel.

[Meya]

Hart onder de riem

[Akkordeon]

Dank jullie wel!

Heb de indruk dat jullie meer zinnige en helpende dingen weten te zeggen dan zij...

[huttula]

Toen ik in therapie zat...stapte ik zonder te kijken in de trein.

Kwam gewoon in verkeerde plaats uit.

Afspraken kwam ik op verkeerde tijd verkeerde dag.

Vergat veel veel dingen...liet de achterdeur wagenwijd opstaan als ik wegging.

Teveel om op te noemen.

Ik snapte niks van mezelf...ik die alles altijd best goed geregeld had zelfs met drank op

Chaos..onrust..concentratie kwijt..kon niet slapen..was mezelf kwijt.

Ik moest niet voor niets in therapie.

En ja ik het begin werd het er niet beter op...eigenlijk nog meer chaos.

Namate ik mezelf pas echt leerde kennen kwam de verandering.

Het hele proces heeft 5 jaar geduurd.

Stukje vooruit en dan weer achteruit.

Zo leek het in mijn ogen.

Maar in therapieland betekend dit vooruitgang.

Telkens een stapje vooruit betekende chaos.

Het was weer nieuw voor mij met alle gevoelens,stress erbij.

Nu snap ik het ...toen niet

Hang on girl❤

3 december 2015 bewerkt door huttula

[Akkordeon]

Hoi!

Ben net terug van de specialist.

Niet echt blij.Behalve glucosamine voorschrijven kan hij niets doen. De pijn zal blijven komen en gaan. Ik moet ermee leren leven. Of de chronische chondromalacie terug komt kan hij natuurlijk niet voorspellen.

Probeer ik me er maar op te focussen dat de pijn zo'n 15 jaar is weg gebleven. Wie weet gebeurt dat nu weer eens hij weg is...

Fijne dag nog!

[Meya]

Je krijgt m wel voor je kiezen he, op dit moment. Trek je het nog?

Liefs

[Akkordeon]

Vandaag nog een crisis gedaan in het ziekenhuis.

Daarna slecht gesprek met psychiater.

Dan evaluatie bij HA.

Zijn advies: stoppen. Behandeling is niet afgestemd op mijn noden.

Wat nu wel ( want ik ben er slecht aan toe)

Dat moeten we nog verzinnen.

Eerst bekomen van die 2 slechte weken.

Zou nu heel graag alles met drank verdoven. Maar kan gelukkig niet door antabuse.