voorstellen

[stippie]

Hallo, ik wil graag stoppen met drinken en omdat het me alleen niet lukt ben ik bezig met online hulp waar ik door een professioneel iemand begeleid wordt.

Eén van de tips die ik krijg is praten met anderen wanneer ik het moeilijk krijg.

Mijn directe omgeving helpt me liever om 'gezellig mee te drinken' dan dat ik steun van hen krijg, dus dat werkt niet.

Bovendien schaam ik me ervoor dat ik mijn alcoholgedrag niet in de hand heb, en daarom lijkt dit anonieme forum me de oplossing om te praten.

 

Ik ben zo iemand die beter helemaal niet kan drinken, want mijn remmen werken niet meer na gewoon 1 of 2 glazen.

Tegen het eerste glas nee zeggen is makkelijker dan tegen de tweede, derde enz.

Soms lukt het me een paar weken of maanden om niets te drinken, maar op de één of andere manier ga ik toch telkens weer voor de bijl.

Dan is het meestal ook meteen goed mis en komt er weer een hele periode van drinken.

Ik ben benieuwd of het jullie helpt wanneer je iemand hebt om mee te praten hierover.

 

Groetjes!

 

[Indigo]

Welkom Stippie!

 

Bekend verhaal, de kapotte rem, en dat 1 of 2 glazen een hele kettingreactie veroorzaakt....

Voor mij is rennen naar het forum de oplossing als ik het moeilijk vind om niet te drinken, wordt overigens steeds minder vaak.... Ook een manier van 'praten', even je ei kwijt kunnen en altijd wel mensen die je weer even een hart onder de riem steken 

Heel veel succes!!

[Monster]

Stippie welkom in de club. Ik herken het gemak van de eerste afslaan en het onmogelijke om na de eerste te stoppen. Je hebt 'm al vlot dóor!

Succes en schrijf alles wat je dwarszit. Er zal herkenning zijn omdat we dezelfde ziekte hebben. We hebben verslavingsgevoeligheid onder de leden. 

[Gast]

Welkom op het forum!

[Gast]

Hoi Stippie, welkom op dit forum

 

Remmetje kapot, onderdelen worden niet meer gemaakt. Yep, hier nog zo een.

Een vingerhoed is teveel en daarna een emmer te weinig.

 

Mijn verhaal lijkt veel op wat jij hier schrijft. Ook ik ben lang in gevecht geweest met drank. Een aantal dagen niet, soms weken en dan toch weer drinken. Ik vond mezelf slap en begreep niet dat IK dat nou niet onder controle kreeg. Toen ik snapte dat ik in feite ziek ben, kwam het keerpunt. Dat we zo gevoelig zijn voor verslaving, daar kunnen we niets aan doen en hoeven we ons niet voor te schamen. Wat we met die vaststelling doen is een heel ander verhaal.

 

Net als jij het ik de internetbehandeling (bij Tactus) gedaan en tegelijk met mijn aanmelding daar ben ik op het forum begonnen. De dagelijkse aandacht heeft me door de eerste lastige weken heen geholpen. Na het eerste halve jaar ben ik een zelfhulpgroep gaan bezoeken. Ik vind het een verademing om wekelijks met "soortgenoten" in levende lijve in gesprek te kunnen. Zo blijf ik droog.

 

Voor mij was het erg belangrijk om mijn triggers in beeld te brengen en vervolgens patronen te doorbreken. De internetbehandeling en het forum kunnen daar goed behulpzaam bij zijn.

 

Goed dat je hier bent, ik hoop je vaak te lezen. Heel veel succes!

 

Na dit bericht stuur ik je een PB, een persoonlijk bericht, met wat algemene informatie over het forum. Als je aangemeld bent zie het het envelopje rechts bovenin je scherm rood kleuren ten teken van het ontvangen van zo'n bericht.

[lady jane]

stippie welkom

ooit stijg je op

de ladder omhoog

met stip!

[huttula]

Mooie stap al gemaakt.

Welkom hier en veel succes

[wisse]

hoi stippie welkom op het forum.

goed dat je er al achter gekomen bent dat je beter niets kan nemen omdat je niet kan stoppen.

bij mij het zelfde probleem, het is alles of niks.

ook herken ik het probleem met mensen die dit totaal niet snappen, drink er toch eentje mee man!!

hard zijn er zeggen dat je aan de alcoholvrije dingen blijft.

veel succes

[Burchill]

Hallo Stippie,

Ook een warm welkom van mij 

 

Heel herkenbaar dat van de kapotte remmen. Jouw professionele begeleiding gaat

waarschijnlijk ook het onderwerp behandelen van hoe om te gaan met sociale druk.

 

Je kunt hier op de dagdraad dit soort situatie aankondigen en alvast vertellen hoe je

dit wilt aanpakken. Het is dan een goede oefening. Het geeft velen rust met de wetenschap

dat er een forum is die met je 'meekijkt' en waar je tips & adviezen krijgt.

Een mooie manier om te reflecteren. Je kunt het hier ook bijhouden op je eigen

draadje, als een soort alcoholdagboek.

 

Lees je graag terug van hoe het gaat 

[kruidenthee67]

Welkom en succes Stippie.

[stippie]

Dank jullie wel voor het warme welkom. Het lijkt me fijn met mensen te praten die in hetzelfde schuitje zitten.

Ik las iets over Refusal en heb even bij google gekeken, maar dat kun je alleen krijgen op recept?

Het lijkt me best handig om dat in huis te hebben.

Eigenlijk altijd als ik 's morgens wakker wordt heb ik totaal geen behoefte aan alcohol (tenzij ik een kater heb), dus dan zou dat 'het' moment zijn om refusal in te nemen.

Bijvoorbeeld als ik een feestje heb of in een moeilijke periode zit of in de vakantie.

[Gast]

Misschien zou je even bij je huisarts langs moeten gaan?

Ik krijg het op recept van de verslavings arts. Ik heb geen idee of de HA ze ook voorschrijft.

[stippie]

O jammer, ik dacht dat refusal direct werkte. Ik weet nauwelijks iets van medicatie op dat gebied.

Eigenlijk durf ik niet naar mijn huisarts, teveel schaamte.

[Gast]

Huisartsen zijn wel wat gewend, Stippie. Je zult de eerste daar niet zijn.

Misschien vindt hij of zij het nog wel knap ook, als je wat dit betreft "uit de kast" zou komen.

 

Je schrijft dat je soms weken of maanden zonder drank kunt. Dat vind ik heel wat.

Zit je dan continu in gevecht met jezelf in zo'n droge periode, of is dat makkelijk voor je?

En heb je inzicht in wat je dan weer aan het drinken brengt?

[stippie]

Gelukkig geen continu gevecht. Het gaat mis op feestjes, vakanties en regelmatig als ik een paar dagen alleen ben.

En als het eenmaal mis is gegaan zit ik toch weer onderaan, en dan denk ik ''kan ik er net zo goed even van genieten''.

En dat 'even' kan maanden duren, dan zit ik in een neerwaartse spiraal.

Ik weet dat ik daaruit moet zien te komen, dus wacht ik op een goed moment. Niet vlak voor een feestje ofzo!

Ik ben nu weer ruim twee maanden gestopt, afgelopen zondag een uitglijder(tje) die ik al twee weken aan voelde komen.

De eerste 6 weken had ik nauwelijks last, ik snap niet waarom de trek ineens op komt zetten. Ik kreeg de alcohol maar niet uit m'n hoofd.

Ik had wel een feestje, maar dat had ik de afgelopen weken wel meer gehad en toen ging het gewoon goed.

 

Over een goede week wordt het weer spannend, want dan ben ik 5 dagen alleen.

Heerlijk ontspannen met de fles ... jakkie, waarom vind ik dat heerlijk!

Ik hoop dat ik sterk genoeg ben om de fles te laten staan. Daarom lijkt het me zo ideaal om een pilletje te nemen met refusal effect.

Dan kan ik de alcohol meteen uit mijn hoofd zetten, en hoef ik niet elk half uur opnieuw die moeizame beslissing te nemen. (met een goeie kans op falen)

[lady jane]

als je morgen meteen je meldt

heb je misschien de Refusal op tijd

om die 5 dagen vóór te zijn.

Dan heb je meteen al rust ook, want

dan heb je gepland en je verantwoording

genomen. Lijkt je dat geen heerlijk vooruitzicht?
En als je het moeilijk krijgt kom je naar het forum

voor steun.

[Gast]

Ik begreep voorheen ook niet, waarom ik dronk. Omdat ik toch teveel dronk (en steeds meer) had ik een aantal jaren geleden voor het eerst echt door dat er wat moest gebeuren. Maar ik wist niet wat.

Ik ben toen wezen praten met een psychiater, die ik van iets anders kende en waar ik het goed mee kon vinden. We hebben dat na een beperkt aantal sessies afgesloten met de vaststelling, dat ik het gewoon lekker vond en dat er, buiten gewenning, geen aanleiding voor bestond.

 

Later ontmoette ik iemand die wat ervaring met verslavingszorg had en stelde, dat er altijd wat achter zat.

 

Met behulp van de internetbehandeling, die ik heb gevolgd, heb ik mijn triggers in beeld kunnen brengen. De situationele (langs de drankwinkel rijden, thuiskomen en op de bank gaan zitten met de krant) en de emotionele (boosheid, irritatie, mijn zin niet krijgen, me niet serieus genomen voelen). Daar ben ik mee verder gegaan en dat heeft me erg geholpen. Met die inzichten kon ik mijn "verdediging" gaan opzetten en die werkt goed.

 

Jij hebt online hulp; misschien kun je dit onderwerp daar bespreken, of komt het vanzelf aan de orde.

 

Het doorbreken van patronen is voor mij ook heel belangrijk geweest. Je geeft nu al aan, dat die vijf dagen dat je alleen bent gevaarlijk voor je zijn. Zou het een idee zijn om iemand te logeren te vragen, of zelf ook even weg te gaan? Om bijv. al je oudtantes in vijfd dagen te bezoeken, liefst met de auto?

 

Ontspannen met een fles, het is voor sommige mensen weggelegd. Als ik het weer een keer zou doen, dan ben ik waarschijnlijk ook weer weken of maanden aan de zuip. En begint heel het feest opnieuw, als ik het al nog een keer voor elkaar zou krijgen. Ik heb het er niet meer voor over.

Interessant natuurlijk is om vast te stellen, waarvan je dan moet ontspannen ...

 

Succes Stippie.

[stippie]

Ik vind de drempel om naar de dokter te gaan zo hoog. Echt, ik schaam me kapot.

Ik heb in het verleden bij een huisartsen-groep gewerkt, waar ik de administratie deed.

Maar tijdens het koffiedrinken zaten we allemaal bij elkaar: de dokters, de assistenten, invallers, stagelopers ....

Toen heb ik wel ontdekt dat het ambt-geheim niet veel voorstelt. Er werd van alles en nog wat doorverteld, er werd gelachen en er werden grappen gemaakt ... heel genant!

Ik moet er niet aan denken dat het straks in ons dorp een publiek geheim is dat ik een alcoholiste ben.

Nu weet niemand het, want als ik op een feestje drink, dan zijn het niet overdreven veel aantal glazen. Maar intussen drink ik er wel stiekem bij op de toilet ofzo.

En als ik zelf inschenk dan zorg ik wel dat mijn drankje stevig opgevoerd is. Ik vind mezelf zo schijnheilig :-(

 

Iemand te logeren vragen, of boppen als ik een verjaardag heb e.c. dat helpt me wel, maar het is symptoom bestrijding, en op die manier ben ik ook altijd afhankelijk van anderen.

[Gast]

Met alleen symptoombestrijding zou ik er ook niet zijn gekomen. Ik wilde stoppen, hield een alcoholschrift bij en was druk met mezelf in de slag. Ik heb een aantal malen, zeker in het begin, trucjes verzonnen om niet te drinken of geen drank te kopen. Geen geld mee, niet langs de winkels fietsen, met de auto weg in plaats van met de fiets. Na een aantal weken kon ik de "symptoombestrijding" achterwege laten.

 

Mensen die je veroordelen als alcoholiste weten natuurlijk niet waar zij het over hebben. Het is hetzelfde als iemand met diabetes veroordelen om zijn of haar ziekte. Eerder zouden ze bewondering voor je moeten hebben, omdat je je probleem erkent en de moed hebt om het aan te pakken. Eigenlijk zou je <piep> moeten hebben aan die mensen. Waarschijnlijk zitten er een aantal tussen die zelf teveel drinken en uit een soort van verdediging dan maar gaan lopen schreeuwen.

[stippie]

Mensen die diabetes hebben kiezen daar niet zelf voor, maar ik heb een keuze. (min of meer)

[stippie]

Ik zou een stuk minder een hekel aan mezelf hebben als ik het als een ziekte kon zien die ik heb buiten mijn schuld.

[Casper]

Hoi Stippie,

 

Ook namens mij van harte welkom op het forum. Zelf vind ik het heel fijn om op het forum te lezen en te schrijven en zodoende steun te vinden en te krijgen. Het blijft moeilijk maar met elkaar gaat het ons zeker lukken. Houd moed, zelf heb ik mij ook aangemeld bij Tactus en dit bevalt mij heel goed.

 

Sterkte en zet hem op.

 

Groetjes,

 

Casper

[Monster]

Stippie, je mag Verslaving een zwakte noemen. De medische wereld heeft besloten het als een ziekte te erkennen. Verslaving is in de DSM-IV (in mei 2013) opgenomen als hersenziekte. Wij hebben het gen voor verslavingsgevoeligheid en zijn door eigen toedoen (het misbruik) verslaafd geraakt.

Je zou minder hekel hebben aan jezelf als je een ziekte had gekregen die niet je eigen schuld was. Klinkt plausibel. Maar is hypocriet. Want hoeveel hartpatiënten ken je die krom gaan door schuld en schaamte? Hartklachten kennen familiaire belasting maar er is tegelijkertijd vaak sprake van ongezonde leefwijze. Longkanker en roken? Cholesterol en leefwijze? Hard werken en overbelasting? Snoepen en een slecht gebit? Er is héél veel onze eigen schuld. Schaamte is een zinloos iets, je kunt geen boete doen en schuld vereffenen en klaar. Schaamte maakt dat je met gebogen hoofd gaat leven.

 

Mensen gaan niet herstellen van een verslaving om daarna gebukt door het leven te gaan. Dat is geen leven. Wát mensen ook zeggen, dat raakt alleen als je er niet bóven staat.

 

Ik woon in een piepklein dorp bijna naast de supermarkt. Wat was het leuk om de cassières te vertellen dat ik geen alcohol meer wilde kopen. Ik vroeg hen niet om mijn verantwoordelijkheid op zich te nemen, ik betrok hen in mijn oprechte poging om alle achterdeurtjes dicht te gooien. Denk je dat ik blij was? Natuurlijk niet, ik schaamde me DOOD. Maar dat had ik over voor mijzelf, dat had ik nodig voor mijzelf.

 

Inmiddels ben ik er niet meer mee bezig wat dorpsgenoten van mij vinden. Ik besef dat iedereen met zichzelf bezig is, en wat anderen van hén denken. Groter of belangrijker dan dat hoef ik mezelf niet te maken.

[stippie]

Ik heb geen hekel aan mezelf omdat ik verslavingsgevoelig ben, dat is iets waar ik niet voor gekozen heb. 

Ik baal alleen van mezelf wanneer ik tegen mijn eigen principes inga, want daar kies ik toch zelf voor. (min of meer)

En dat geldt van evengoed voor alle andere dingen waar ik zelf een keuze in heb zoals roken, (vr)eten, teveel werken ect.

 

Als het me lukt mijn verslaving onder controle te krijgen, dan ga ik beslist niet gebukt door het leven.

Toen ik een jaar lang niet dronk baalde ik zeker niet van mezelf. Helaas dacht ik toen dat ik dan wel normaal met alcohol kon omgaan, en daar ging het weer mis.

 

Het is wel waar dat ik *piep* moet hebben aan wat anderen van me zeggen, maar daar komen mijn verstand en gevoel met elkaar in conflict.

[stippie]

Prioriteiten moeten inderdaad in de juiste volgorde gesteld worden, maar eigenlijk geloof ik nog steeds dat ik de kool en de geit allebei kan sparen.

Als ik zelf mijn verslaving onder de knie krijg, met anonieme hulp, hoeft niemand het verder te weten.

Als dat niet gaat lukken, dan moet ik 'uit de kast' of ik blijf er mee zitten. In dat geval kies ik voor het eerste denk ik.