Voorstellen, Indigo

[Indigo]

Plaatje verwijderd..... moet ook geen 'plakboek' worden hier... 

23 juni 2015 bewerkt door Indigo

[Indigo]

Voel me bijna bezwaard om wat te plaatsen, gezien de heftige strijd die sommigen hier voeren op meerdere gebieden..... Wens een ieder die het nodig heeft heel veel kracht en sterkte..... 

 

Wil dit graag even kwijt.... Gisteren een flinke 'vuurdoop', uitgebreide bbq. Iedereen aan de drankjes, als enige aan spa rood en aanvankelijk wat 'geknaag', gedachtes.... Zij wel, ikke niet..... De 'zomerse' zaken zijn nog een beetje onwennig.... Werd toch gezellig maar kon na een tijdje niet meer 'aansluiting' vinden.... Rode hoofden, gesprekken gingen alle kanten op, onnavolgbaar voor een nuchter persoon    Ergens ook 'interessant', eigenlijk bizar, er 'naast' gaan praten, iedereen doet mee omdat het zo 'hoort', en ow ik deed daar vorig jaar net zo hard mee.... Als je zo'n groepje dronken mensen bekijkt besef je weer hoe onzinnig het is, jezelf vol gooien met dat spul.

 

Besloot na deze 'observatie' dat het wel mooi geweest was... Als eerste naar huis, mét een glimlach en geen enkele 'jaloezie' meer. Op tijd gaan slapen en lekker fit vandaag. Net een berichtje van een vriendin, houten hoofd en 'ze blijft nog maar ff in bed', pfoe wat ben ik blij dat dat niet meer hoeft!!

En zo weer een nieuwe ervaring erbij. Blij dat ik vandaag wederom niet hoef te drinken    

[Gast]

Het is zo herkenbaar wat je schrijft. De gesprekken die op een gegeven moment nergens meer over lijken te gaan, de verhitte hoofden en noem maar op.

Goed dat je het hebt doorstaan! Je hebt voor dezelfde oplossing gekozen, die ik meestal kies: gewoon opstappen. Dan maar als eerste.

 

Voor mezelf vraag ik me af, of ik ooit nog zover kom dat ik ook daar geen last meer van heb. Dat is echter niet belangrijk, dus ik zie het wel.

Ik heb tot nog toe geen bbq of buurtfeest o.i.d. meegemaakt en weet dus niet of ik last zou hebben van die eerste drankjes rondom mij. Dat ga ik vanzelf nog wel meemaken binnenkort.

 

Je gaat goed en dat is mooi om te lezen.

[Indigo]

Ja die eerste rondjes..... Toen voelde ik het vooral, omdat het 'erbij hoort', of 'ja zo was het vroeger'..... Maar als ik even terug keer naar voor de tijd voordat mijn stopknop kapot ging, ca 9 jaar geleden, inderdaad een paar glazen bij het eten, gewoon omdat het kon, omdat het 'wel lekker' was of zo....

 

Maar weiger om van die paar drankjes een soort heilige graal te maken. Want vond het gezelschap, het eten etc. veel belangrijker, en dronk met gemak niet als ik de bob was.

Nee als ik eerlijk ben ging het de afgelopen jaren al lang niet meer over 'smaak' of 'gezellig' maar puur om de rush die komt na de eerste drankjes. Die paar eerste glazen konden me gestolen worden, zo snel mogelijk achterover slaan....

Soms merk ik dat 'het verboden fruit' in mijn hoofd plots 1000 x meer de moeite lijkt dan het in feite was... Omdat het niet meer kan zonder dat ik doorschiet in hijsen, zou het plots belangrijk worden.... Neuh ik pas.

 

Vind het fijn voor de uitzonderingen onder ons die gematigd af en toe nog kunnen drinken, gun ze van harte die paar drankjes. Maar ik weet dat bij mij het hek dan weer van de dam is, te vaak geprobeerd. En achteraf was dat ook de verslaving bij mij die bleef influisteren dat ik 'toch nóg een keer moest proberen', want mijn lijf wilde weer die 'rush' ipv heel beheerst een paar glaasjes.... Wat nou glaasjes, ik wilde altijd een vat. Dus jaaa Royco, de grootste beloning is vandaag, weet dat er tenminste een aantal van het spul behoorlijk in de kreukels ligt vandaag en ik goddank niet, heb het er niet meer voor over 

[Akkordeon]

Hoi Indigo,

Ik heb net je draadje doorgelezen. In mei 4 maanden droog. Dat zijn er dus inmiddels 6! Proficiat!

Ik vind het enorm inspirerend hoe je schrijft. Ga je zeker nog een keer lezen als ik het moeilijk krijg! Ik begreep al niet waarom ik jaren wel gewoon met drank kon omgaan, en nu niet meer. Weet dat dus nu wel.

Dank je wel!

Akkordeon

[Indigo]

Zit ik even te kijken bij wie er hier schrijft, zie ik plots mijn draadje er tussen staan : ) Dank je voor je reactie Akkordeon. Zitten wat zaken tussen die ik sinds begin dit jaar bij mekaar geschraapt had. Zaken die ik door het online programma ging beseffen, maar ook voor een groot deel ging beseffen door het delen van en met anderen. Er zijn heel wat kwartjes bij mij gevallen daardoor, weet zeker dat zonder forum het mij niet gelukt was om (vandaag) niet te drinken. 

 

Bedenk me nu dat ik erg weinig geschreven heb de laatste twee maanden, in tegenstelling tot de eerste drie/vier maanden.

Was een beetje van, geen nieuws, goed nieuws denk ik. Het grootste gevecht had ik al een beetje achter de rug toen ik hier aan kwam waaien. Niet dat ik de afgelopen 2 maanden geen momenten meer gehad heb dat het even voorbij kwam, 'trek' of iets weg willen drinken. Maar mijn mantra: 'alcohol helpt niet bij problemen, het is alleen een groot probleem erbij'

Dit blijft bijna dagelijks door mijn hoofd gaan. Dat zit er goed ingestampt geloof ik.

 

Merk wel dat er een soort nieuwe fase begint....Het begint allemaal een beetje 'gewoner' te worden, niet drinken. Geen dagelijkse gevechten meer, af en toe nog hersenspinsels die weer even willen proberen of ze voet aan de grond kunnen krijgen. Nog steeds blij dat ik niet hoef te drinken vandaag, geen schuldgevoel, stiekem gedrag, katers, etc etc etc.

Maar doordat het meer normaal wordt, komt er ook meer ruimte voor zaken die ik jaren heb laten liggen. Besefte me laatst dat ik me al een tijdje een beetje 'off; voel. In eerste instantie weer het oeroude wegdrukken, maar al vrij snel; toelaten. Voelen dat er nog best een bergje werk ligt aan processen. Werk in uitvoering, nog lang niet klaar. 

 

Met een paar dingen ben ik nu 'bezig'. Out of my comfortzone, niet altijd maar ja knikken, zwijgen en mezelf van binnen opvreten. Voor anderen maar ook voor mezelf enorm wennen. Heb ik mijn mening gegeven, of kom ik op voor mezelf, lig ik er een nacht wakker van. Wil anderen niet tekort doen, maar moet wel gaan leren bij mezelf te blijven. Kan niet altijd voor anderen zorgen als ik niet voor mezelf zorg, want dan blijft er weinig van mijn persoontje over.

 

Het is nog een lange weg allemaal, ben flink zoekende hoe dingen wel of niet aan te pakken. Maar goed, ben veertiger dus heb hopelijk nog wel een tijd te gaan voor ik oud en wijs ben. 

Dank Akkordeon. Nu ging ik er weer eens voor zitten om zaken op een rijtje te zetten voor mezelf, en even van me af te schrijven, merk dat het weer oplucht. Nu maar eens aan de slag met koken voor het spul hier.

[Monster]

hoi Indigo,

wat ik sterk herken is: ik wil best wel mijn voor mijzelf opkomen maar..............................

(dat wil ik dus EIGENLIJK helemaal niet, ik durf niet want ik weet niet of ik de discussie die volgen zal, waard ben)

en ik wil echt wel zeggen wat ik vind maar...............

(ik heb GEEN IDEE wat ik echt vind, los van mijn opvoeding en los van de mening van iedereen die er toe doet)

en ik vind ook wel dat ik goed voor mijzelf moet zorgen

(geen idee wat dat inhoudt buiten gezond eten en tandenpoetsen)

 

Ik geloof dat we allebei willen leven zonder al dat moeilijk doen, zonder oppervlakkig te zijn.

Hm. Als dat zo is, en jij hebt ontdekt hóe, stuur me dan effe een pb !

[Gast]

Drank voegt niets toe, dat is het voor mij; vrijwel hetzelfde als jouw mantra.

 

Dat het een beetje gewoner lijkt te worden, heb ik volgens mij exact zo geschreven. Ook een beetje in dezelfde fase.

Omdat het niet meer drinken makkelijker is geworden, ontstaat er ruimte voor andere dingen. Werk in uitvoering, hoe waar.

En hoe mooi ook, dat je daar nu wel aan toe gaat komen. Je kunt weer gaan groeien; dat kan pijn doen.

 

De zaken die je beschrijft, herken ik voor een deel. Voor mij was het van belang om voor mezelf een verklaring te hebben, waarom ik nou zo reageerde als ik reageerde. Toen ik die had, werd het ook makkelijker om de verandering in te zetten.

 

Misschien wat meer tijd voor jezelf in deze fase en wat minder aandacht voor anderen. Als je vastloopt, schrijf het dan hier maar van je af.

 

Ik wens je heel veel succes, sterkte en plezier in deze mooie zoektocht!

[Indigo]

Wow Monster, je vat effe in een paar zinnen de kern samen!! Tjee, hoe doe je dat?? Wat herkenbaar. Enneuh, als ik erachter ben hoe dat moet, ben je de eerste die het hoort! (kan wel een jaartje of 20 duren ; ))

 

En Gerrit, dank je voor het meedenken. Uitzoeken waar eea vandaan komt... Is me vrij duidelijk. Het omzetten van gedachten en gedrag, dat is een ander verhaal. En vwb meer met mezelf, minder met anderen aan de slag. Het is soms wel zo makkelijk om je op anderen te focussen, hoef je niet met je eigen zaken aan de slag. Besef ik me nu ik schrijf. 

Sowieso moeite met 'gewoon te mogen zijn', snel het gevoel dat ik ergens 'ruimte in beslag neem'. Tijdje terug, op het andere forum zei iemand tegen mij: (wist eea over mijn jeugd) Blij dat je bestaat..... en djee wat kwamen er ineens veel tranen....bestaansrecht voelen, daar ontbreekt het soms aan. Het is allemaal zeer verklaarbaar, maar god wat kan het me belemmeren. Ook daar was een flinke plas wijn een uitkomst, onzeker? Hup, gooide ik die wijn naar binnen, en plots was ik wel extravert en durfde ik 'aanwezig te zijn'. Wat een schijnvertoning.

 

Nu maar 'gewoon' mezelf gaan proberen te zijn (vinden), niet meer of minder.

Dat mensen ergens binnenwandelen, waar dan ook, gewoon hun verhaal doen, het vanzelfsprekend vinden dat ze er mogen zijn.. Wat heb ik daar diep respect voor. En wat zou ik me graag meer zo voelen.

Pfff wel een beetje 'kwetsbare posting', mm, ach ik plaats het maar gewoon zo. Fijne avond iedereen

[vino]

Als ik je zo lees Indigo, vind ik je een heel aangenaam persoon. Dus vanwaar je vrees? Als mensen je niet aardig zouden vinden, so what? Their lost. Klinkt arrogant, maar zo bedoel ik het niet. Jij bent jij en jij bent goed zoals je bent. Blijf bij jezelf, dan hoef je ook nooit te acteren.

[vino]

O jam en waarom zou je extravert MOETEN zijn? Van wie? Persoonlijk hou ik wel van introverte mensen. Weet je waarom? Ze zijn vaak minder scheeuwerig en meer diepgaander.

Daarmee wil ik extraverte mensen niet voor het hoofd stoten uiteraard. Want die zijn vaak heel grappig en bijdehand.

[kruidenthee67]

Mooi postings Indigo...

En als ik ze zo lees zou dat allemaal wel eens veel sneller kunnen gaan dan 20 jaar...

Inderdaad open en kwetsbaar...maar dat maakt juist ook sterk. Dat maakt 'jou' en mag er zijn.

Heb maar respect voor jezelf 

[lady jane]

volgens mij hoef jij

niet op de overgang te wachten

om een wijs wijfie te worden♥

[Monster]

nou Indigo, daar kan je wel even verder mee

 

Ik heb een lange tijd (een jaar of anderhalf) dagelijks nagedacht bij werkelijk AL mijn gedrag.

Is het verslavingsgedrag?

Mag dit nog wel?

Moet ik dit doen?

Is dit voor mijzelf opkomen of is dit egocentrisch?

Moet ik toegeven, of is dat laf?

Moet ik loslaten of is dat opgeven?

aaaaaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrgggggggggggghh

 

Ik kan mijzelf niet gezond denken.

Ik ben niet mijn brein (ook al zegt Swaab van wel), want ik ben méér dan mijn brein. Mijn brein is maar een klein onderdeeltje van Alles Wat Ik Ben.

En tobben is een eenzame hobby dus heb ik besloten om te vertrouwen dat alles goed komt. Vertrouwen dat niets fout is, hooguit onhandig.

Ik heb maanden en maanden gedaan over dat 'besluit'. Maar het levert me veel gemoedsrust op.

Volgens mij weet jij dit allang en volgens mij ben jij dan ook verder dan je denkt. Maar dat is invullen.

[Akkordeon]

Bestaansrecht... Eentje waar echt veel mensen mee worstelen. Voor mij valt die mee: ik heb zo vaak moeten horen dat ik niet mocht bestaan, dat ik systematisch heel koppig het tegendeel ben gaan geloven.

Denk dat zelfzorg er vooral om draait dicht bij jezelf te blijven. Om steeds te blijven voelen bij jezelf waar je je goed bij voelt. Wat je blij maakt en wat niet. Kijken ook naar wat je nodig hebt en daar naar op zoek te gaan. Soms is dat rust en soms een gesprek. Het kan alle kanten uit.

Enfin, zo probeer ik dat. En het heeft me al een heel stuk verder geholpen. Het is en blijft een persoonlijke zoektocht. Maar dat maakt het leven net zo boeiend, niet? Wat zouden we nog met ons leven doen als we alle inzichten al hadden?

Voor mezelf heb ik het beeld van een wandeling op weg naar een bergtop. Kronkelig pad. Vaak steil. Maar met veel bankjes langs de weg om uit te rusten en van het uitzicht te genieten....

So, enjoy!

[Indigo]

Wat een lieve, mooie reacties..... Word hier echt even stil van... Dank jullie

Reageer binnenkort, tijdgebrek, een en al logeerpartijen kids, gekkenhuis zoals gewoonlijk maar wél reuzegezellig.

Sterkte voor wie in de stormgebieden zat vandaag, hier ligt ook het halve bos in de tuin, goddank alleen takken en bladeren en geen complete bomen 

[Indigo]

Zo, de kids met hun vader een middagje bowlen, en even rust. Jullie hebben me wel weer aan het denken gezet zeg, pff denk sowieso te veel de laatste tijd. Te weinig meditatie en boswandelingen afgelopen week, dadelijk even flink inhalen.

 

Wilde hier eea omzeilen over vroeger, maar als ik het achterwege laat, ga ik voorbij aan waarom het nog een hele lange weg zal zijn. 'We zijn niet ons brein', helemaal mee eens. Maar dat er zoiets bestaat als een geconditioneerd brein is voor mij wel duidelijk. Al heeft de mindfulness en compassietraining daarin wel zaken veranderd, beginnen dingen te verschuiven.

Wat me duidelijk wordt, sinds de geboorte van de kids heb ik me gefocust op hen. Alles maar dan ook alles om maar te voorkomen dat ze worden zoals ik. Een verwaarloosd kind, derdehands kleding, een kapper was iets exotisch, en ow wat ben je dan snel mikpunt van 'de groep', leeftijdsgenoten. Tot mijn 12de vluchten, onzichtbaar proberen te zijn en vooral niets uitspreken, niet de aandacht op jezelf richten, proberen dat pak slaag die dag te ontlopen. Thuis vrij onzichtbaar was normaal. Dit alles heeft zn gevolgen gehad, en ik weet het, moet me niet aanstellen, er zijn veel ergere zaken, mensen die 1000 x erger meegemaakt hebben.

Voor wat betreft mijn kids lijkt mijn missie behoorlijk te slagen, pubers die lekker in hun vel zitten, een fijn zelfbeeld, veel contacten, sporten, happy. En wat doet me dat goed, wat maakt dat me blij.

 

Blijft er wel nog 1 'kind' over, ik. Het drinken, 's avonds laat alleen op de bank was het ultieme vluchten, hoefde ik niet aan de slag met wat er al 44 jaar zit. Ik gedraag me nog 'geconditioneerd', ontwijk groepen, ontwijk echt leven. Kies nog altijd voor een isolement en maak alleen uitzonderingen voor wat me dierbaar en vertrouwd is. En voordat iemand dierbaar en vertrouwd is, daar gaat uiteraard altijd een flinke tijd overheen.

 

Ben het zo beu, dat geconditioneerde gedrag. Kwam er laatst tijdens de compassietraining achter dat de enige boosheid die ik kon voelen over mijn jeugd, gericht was naar mezelf. Had ik maar weerbaarder moeten zijn, had ik maar terug moeten vechten, had ik...... En zag voor het eerst wat ik aan het doen was. De 'stemmen' van eeuwen geleden, de stemmen die zeiden dat ik waardeloos was, vuilnis, die hebben zich genesteld in mijn hoofd. Maar het is nu wel aan mij of ik daar nog steeds naar wil luisteren, of ze kan gaan observeren als iets uit een verleden. Niet meer als 'waarheid' zien, maar als iets ouds, iets wat nu zo overbodig is geworden. En ik kan mezelf absoluut niet 'gezond denken'..... Kan me wel weer trouw aan mijn mfn oefeningen wijden, en hopelijk steeds meer onderscheid gaan maken tussen wat geconditioneerd is, of past bij de realiteit van nu.

 

Dubbelop werk aan de winkel, verslaafd gedrag gaan afleren, en mezelf niet non stop afbreken. Dus geloof me, het wordt een lange weg. En de eerste tijden na het stoppen met drinken, overheerste trots. Iets waarvan ik dacht dat het me nooit zou lukken, het lukte ineens wel, dag voor dag, iig tot en met vandaag. En een tikkie trots op mezelf, dat zou ik vaker willen voelen. Trots op nieuwe stappen, trots dat ik zaken aanga in plaats van ontloop enzovoort... En er ligt nu een kans nu ik niet meer vlucht in drinken. Een kans die ik niet voorbij zal laten gaan, maar mén wat is er nog veel werk.

Sorry voor het gezeur, zette hier liever iets neer wat meer inspireert.

Voor nu even heerlijk mijn 'denktank' uit zetten, een flinke wandeling en dan mindfulness oefeningen. Wat maakt dat toch telkens een wereld van verschil. Fijne zondag iedereen

[kruidenthee67]

Wauw....

 

Je hebt een keuze en die maak je, die neem je...met beide handen en op de juiste manier,

hier word ik nou stil van....

 

 

Wandel ze.

[lady jane]

Quote:Sorry voor het gezeur, zette hier liever iets neer wat meer inspireert.

 

(dat maken wij wel uit ja, of we dat gezeur vinden☺)

Indigo, je beschrijft een heel wezenlijk proces en bent eerlijk, onderzoekend, toont zelfrefelectie

en doet daar ook nog wat mee. En mèt resutaat ook nog. Hoezo gezeur? En vooral: hoezo sorry?

doe mij nog maar wat mee s.v.p.

[Gast]

Wat je hier beschrijft zijn dingen, die je weggedrukt hebt. Misschien eerst door je te focussen op je kinderen, later door er drank overheen te gooien.

Het is geen fijne periode uit je jeugd, die je beschrijft. Zulke dingen kunnen er goed inhakken.

Je ziet het, je kunt het verwoorden. Ga je dit nu ook zelf aanpakken?

 

(en dat je bericht gezeur zou zijn, daar ga ik niet eens op in)

[Monster]

Waar MijnGerrit wijselijk niet op in wil gaan, doe ik dit wél.

WIL JE NOOIT MEER JE EIGEN JEUGD ALS 'GEZEUR' BETITELEN?

 

Lieve Indigo , dit is jóuw draadje. Jouw zaken worden hier beschreven en jijzelf mag de toon zetten. Jij bent belangrijk en dat weet je best.

Jane heeft gelijk, wij maken zélf wel uit of wij het gezeur vinden.

 

Jouw jeugd was niet iets wat je anderen kan aanbevelen. Het is niet fijn om daar over te schrijven, daar over na te denken. Maar als de schade er nog zit dan zul je wel moeten. Met Verwerken trek je geen volle zalen en kwetsbaar zijn is niet makkelijk. Indigo ik gun je zo dat je ruimte durft in te nemen, de ruimte en de tijd en de aandacht om alles waar je de buik vol van hebt eruit te gooien. Ik gun je dat je komende periode klaar zult staan voor jouzelf, zoals je telkens klaar staat voor je kids en de nieuwe mensen hier op het forum. Je wordt gezien, er wordt aandachtig naar jou gekeken; nu jij nog .

[Akkordeon]

Hoi Indigo,

Moeilijk om nog wat toe te voegen aan wat hier boven al staat. Behalve dan dat je voor mij over komt als een prachtig mens! Bezig met een super waardevolle zoektocht waar je nog jaren de vruchten van kan plukken.! Volgens mij ben jij echt super goed op weg. En daar heb ik veel bewondering voor. Steek maar wat pluimen op je hoed en ga met opgeheven hoofd verder op de ingeslagen weg! En schrijf vooral veel: het is zo mooi om te lezen...

Liefs

[Indigo]

Weer compleet ontroerd, tot tranen toe. Wat zijn jullie prachtmensen, en wat ben ik blij dat ik hier mag zijn.

Veel schrijven doe ik voorlopig niet, ten eerste blijft het nog behoorlijk out of my comfortzone, brrrr, ten tweede zijn de kids nog 12 dagen bij mij. Staan nog vele uitjes, logeerpartijen en inkopen doen voor hun vakantie op het programma, ben er druk mee. Voelt wel een beetje raar dat jullie 'verwaarloos', voelt niet fijn maar als ze vakantie hebben wil ik er echt voor ze zijn. Multitasken; zouden vrouwen goed in zijn, mwa ik dus niet.

 

Dacht dat ik de emotionele rollercoaster al behoorlijk gehad had die eerste maanden, maar tis momenteel weer behoorlijk raak... Denk dat ik de weken dat mn pubers op vakantie zijn maar gebruik om die stroom maar eens te laten gaan. Soms staan tranen ineens hoog, maar no way dat zij dat mee krijgen. Dochterlief vindt het al moeilijk genoeg om drie weken zonder mij door te brengen, als ze mijn emoties er ook nog eens boven op krijgt zal ze niet kunnen genieten van de vakantie. Gelukkig is mijn zoon heel nuchter en al groter, drie weken zonder ma, no problem. 

 

Tis denk ik een beetje van alles, mijn kids straks moeten missen, steeds meer voelen, toch nog eea verwerken ook al dacht ik dat ik dat tijdens therapie jaren geleden al had gedaan. Ach wil er niet te veel over nadenken of analyseren, het is er, en het krijgt alle ruimte in de drie weken dat ik alleen zal zijn. Goddank voor de mindfulness, niet meer knokken tegen alles wat niet prettig voelt. Gevoelens zien als gasten, gasten die af en toe even langs komen, hoogste tijd om ze welkom te heten. De deur dicht smijten heeft geen zin, werkt averechts, veroorzaakt oorlog in mijn lijf. 

Zal ook niet gek zijn, zo veel voelen, wijn was het eerste wat ik pakte bij minder fijne zaken, dus jaren en jaren alles enorm onderdrukken. Dan maar nu een tijd van extreem voelen, al is het verre van prettig soms. Drinken is in ieder geval geen optie.

 

Tot over een kleine twee weekjes als ik weer ruimer in mijn tijd zit, en nogmaals: dank jullie..... liefs 

[Gast]

Kalmpjes aan maar, tot over wat dagen.

[kruidenthee67]

Indigo, wat beschrijf je dat goed...

Je gevoelens als gasten...

Acceptatie lees ik...het begin van ermee kunnen dealen.

Wow..goed bezig, komt wel goed.

It's life.

 

Rustig aan...en maak je niet druk over ons,

jezelf niet verwaarlozen is het belangrijkste