Dinsdag 17 December

[Madeleine]

Wat eng, Lidia!

Is het iets dat eenmalig is of iets dat je nu vaker gaat krijgen?
 

Edit: Ik lees opeens tijdens het terugscrollen dat de kans op herhaling 5% is.

17 december 2013 bewerkt door Madeleine

[lady jane]

gets Lidia wat een eng avontuur.

en ga je nu naar marokko?

Hier heb je het over Egypte gehad

maar of je daadwerkelijk plannen had?

Veel sterkte meis, en we gaan er maar

van uit dat je niet bij die 5% hoort, ok?

[Soothe]

Lidia, wat een toestand. Echt nooit van gehoord.

Misschien maar beter ook.

Nu maar op adem komen.

Een mens zit vreemd in elkaar.

 

Sterkte.

[lady jane]

Madeleine, je vroeg of je mocht storen?

wilde je ook iets vertellen?

[Madeleine]

Eigenlijk wel, Lady Jane.

Mijn opa gaat dood. Opa is al tien jaar niet meer zichzelf. Nog wel altijd vol humor, maar niet meer de man die ik elke zondag pestte als ik zondag bij ze at. Vorige week zondag hadden we de verjaardag bij mijn vader en opa en oma waren snotterig. Ik zag opa en ik dacht:"Dit is het einde" Hij was grauw, ogen waterig en ondanks dat hij na zijn eerste herseninfarct nooit meer hetzelfde is geweest geheel afwezig. Hij merkte mij zelf pas na een kwartier op. Glimlach op het gezicht en hand omhoog. Ik zag hem en dacht, dit is het einde. Donderdagmorgen kreeg ik een bericht van mijn vader en ik las:"Opa is overleden". Ik dacht nog, wat honds om me dat zo te melden en toen bedacht ik me ook opeens dat mijn vader zoiets nooit zou doen. Dus ik las het bericht opnieuw... En er stond opa heeft een longontsteking en 40 graden koorts. Hoe ik dan las wat ik las? Geen idee.

 

Door ruzie in de familie kan ik niet altijd bij opa terecht. Hele domme ruzie waar ik nog part nog deel aan heb, maar waar ik wel in word meegezogen omdat ik partij pap ben, wat normaal is toch? Nou ja, hoe dan ook. Kon hem nog niet bezoeken. Maar zaterdag appte pap al dat opa beter was en dinsdag naar huis mocht. Vandaag was ik even bij pap om een verlaat verjaardagcadeau te brengen en toen vertelde zijn vrouw dat opa nog steeds in het ziekenhuis ligt. Hij is al aan het ijlen en dat ken ik van mijn overgrootoma en dus weet ik zeker dat het einde is.

En weet je wat ik doe? I.p.v. dat ik vanavond naar het ziekenhuis ga zet ik het op het zuipen. Ik vind dit zo eng....

[lidia]

Bedankt, Madeleine, Jane en Ludwig,

Ja, eng, wil proberen er niet aan te denken en er op rekenen dat het niet weer gebeurt.

Hoewel ik liever weer naar Egypte zou gaan, kan dat niet, want terroristen hebben gedreigd verkeerstoestellen uit de lucht te schieten.

Ja, dan houdt het een beetje op.

Dus ga ik naar Marokko, daar zou ik 2 jaar geleden met een vriendin heen, maar die kreeg toen gezondheidsklachten.

Daarom is mijn motto: als je iets wilt doen, wacht er dan niet mee. We zijn allemaal mensen v.d. dag.

Kijk maar naar Lytse nu weer.

Het is een rondreis van 15 dagen met 14 mensen, waarvan ik en een man uit Limland alleen geboekte hebben.

De rest is niet allreen stelletjes, maar familie en vrienden.

Nou ja, het is altijd een beetje eng, maar meestal pakt het goed uit.

En door het feit dat ik talen spreek, in dit geval Frans en een beetje een soort Arabisch dat anders is dan Marokkaans, is het vaak zo dat medereizigers mijn hulp inroepen. Heb ik meteen aanspraak.

Toen ik in het ziekenhuisbed lag, bedacht ik dat ik gelukkig een doorlopende reis/annuleringsverzekering heb.

[lady jane]

Kun je stoppen madeleine?
Ik ben bang dat je spijt krijgt

als je hem niet alsnog bezoekt.

Morgenochtend ben je dan blij

dat dat kan. En je komt hier ook

niet voor niets om even te delen

denk ik zo. sterkte meis en wees

een beetje mild voor jezelf.

[Madeleine]

Ik heb nu al spijt, maar de tijd gaat zo lekker snel. Ik grien en ik snotter en voor ik het weet is het tijd om naar bed te gaan. Slecht hè?

Het komt heel kinderlijk over, maar na mijn oma is er niemand meer in mijn familie overleden. En toen oma overleed, de moeder van mijn moeder, was ik goed aan elf jaar oud. Ik heb dus al twintig jaar het geluk niemand te verliezen die mij dierbaar is. En ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan. Opa en oma waren de enige stabiele factor in mijn leven.. En als opa wegvalt dan is hun liefde zo groot dat oma er snel achteraan gaat. Dat weet ik zeker. Hoe moet ik dat toch in hemelsnaam verwerken?

[Madeleine]

Ik denk dat ik morgen mezelf van de bank moet slepen en naar het ziekenhuis moet lopen. Ik weet de afdeling, ik weet de kamer. En dan maar hopen dat mijn andere familie er niet is. Maar als ik mijn stiefmoeder mag geloven, dan komen de anderen niet bij opa. Hoe honds. Maar goed, weet bij mijn grote god niet waar de ruzie over gaat, behalve dan dat ik het ook heb gedaan. En ik wil bij zijn bed geen discussie, maar dat fatsoen heeft die tak niet. Nou ja...

[lidia]

Madeleine,

Jane heeft gelijk, dit komt nooit meer terug en denk je dat het een fijne herinnering zal zijn als je geen poging doet om afscheid van je opa te nemen? Ik mag het niet zeggen hier, maar dat zuipen kun ja daarna dan nog wel beslissen.

Toen het vorig jaar de laatste mooie, warme dag v/h jaar was, had ik met mijn tante van 90 afgesproken dat ik met mijn kleindochter op bezoek zou komen. Stiekum had ik daar de pest over in, zweten in de auto, maar ik heb haar mee naar buiten genomen en hoe dement of ze ook was, dat wist ze wel aan haar broer te vertellen.

Toen we weer naar huis vertrokken, liep ze, zoals gewoonlijk, mee naar beneden om te zwaaien en te roepen.

Ik zei tegen mijn kleindochter : draai je nog even om en zwaai naar haar.

Ze vroeg waarom. Ik zei dat ik het gevoel had dat het de laatste keer was dat we haar zagen. En zo was het.

Wat zou ik een rotgevoel hebben gehad als ik dat "offer" niet gebracht had.

De dood is onherroepelijk, ik denk dat zeker jij dat goed beseft.

Sterkte er mee.

[lady jane]

Komt tijd komt raad meis,

maar misschien kun je je beseffen dat

het nu even om hem gaat.

en dat als je afscheid neemt

dat hem zowel als jou goed doet.

jouw rouwen komt wel,

daar hoef je geen draaiboek voor te hebben.

snotter maar lekker nu

maar blijf er niet in hangen.

[Madeleine]

Het is zo jammer dat ik me besef dat het niet om mij draait. Niet om Pietje, Klaasje, Jantje etc. Maar om hem. En ik die als kleindochter volwaardig afscheid van hem neemt. Maar waarom kan ik het dan niet? Als ik het allemaal wel besef, waarom kom ik er dan niet toe?

[Yvonne]

Niet doen Madeleine, niet het op een zuipen zetten nu.

Je houdt van opa, zorg dat je afscheid van hem kunt nemen.

Gewoon naar het ziekenhuis gaan, hand vasthouden, een knuffel geven, er zijn.

Wie er wel of niet zijn.... maakt niet uit Madeleine, jíj zult er zijn.

[lady jane]

Misschien kun je het wel Madeleine

give it a try

[lady jane]

ff de sauna in

ik snotter door een

forse verkoudheid

hatsjoehhhhh

[Afwezig]

Gezondheid Lady Jane, ik hoop niet dat ik je "online" heb aangestoken.....

[Madeleine]

Dat is dus wel iets wat ik mis in mijn leven. Mensen die zeggen dat ik bepaalde dingen wel kan, als ik denk dat ik dat niet kan. Ik heb mijn vader gevraagd mij mee te nemen, maar daar kreeg ik geen enkele antwoord op. Waarom weet ik niet hoor. Misschien is dat een vadergevoel? Je kind niet willen blootstellen aan zoveel leed, ook al is het kind geen kind meer?

Ik heb gedronken, dus een dagpact zal ik al niet meer halen. Ik ga zo maar naar bed. Zat ik zo lekker in mijn vel, waarschijnlijk grote schijn, en dan krijg ik dit. En ik was in de supermarkt om een kerstpakket samen te stellen. Ik was nog helemaal niet in het bierschap geweest, ook niet het doel en toch stond ik er ineens....

[Madeleine]

Lady Jane, stomen is toch goed om het los te krijgen? Dus gezondheid en genieten voor jou!

[Yvonne]

Pffff Madeleine, tuurlijk wil je als vader of als moeder je kind beschermen tegen alles wat naar, verdrietig en pijnlijk is.

Maar dat kan niet.

Ik heb dit soort dingen nooit weg gehouden bij mijn kinderen, hoe jong ze ook waren.

Om het heel direct te zeggen: de dood hoort bij het leven, helaas ook voor jonge kinderen.

Ook kinderen kunnen dat 'aan' ben ik van overtuigd... beschermd en begeleid door papa of mama.

Verdriet hoort bij het leven, dat moeten ouders niet weg houden bij kinderen.

 

Ik denk dat jij prima naar opa kunt meis.

Nu gaan slapen hoop ik?

En morgen naar opa.

Sterkte Madeleine.

[Afwezig]

Madeleine, ik weet niet hoe de relatie met je vader is maar is het een optie om dit (als je nuchter bent) eens aan hem vragen..........

[Madeleine]

Mijn ouders hebben in dat opzicht altijd ingegrepen. Ik weet nog als de dag van gisteren dat mijn oma in het ziekenhuis kwam met een zware hartaanval, maar het was niet erg en binnenkort kregen we weer hapjes bij oma. Toen oma dood ging mocht ik mee naar haar kist en haar mijn laatste dienst bewijzen. Ze zeiden dat het leek alsof ze sliep, maar ik zie haar nog liggen. Ze sliep niet, ze was dood. Dat hebben ze nooit kunnen uitleggen. Niet erg, maar ik weet nog niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik loop weg, terwijl ik eigenlijk dichterbij moet komen.

Ik ga slapen en hoop dat jullie een betere avond hebben.

[Madeleine]

Hè ik kan weer niet quoten.

WillemW, mijn vader en ik kunnen het laatste jaar goed met elkaar. Ik weet niet wat hem doet besluiten om me buiten te sluiten. Ja, daar was ooit een ruzie tussen mijn broertje en mijn opa en daarbij heb ik de kant van mijn broertje gekozen, maar ik stond al binnen no time weer bij opa en oma op de stoep, omdat ik gewoon zin had om met ze te praten. Ik kom alleen niet wekelijks langs, misschien dat dat een afstand schept? Of misschien dat mijn vader denkt dat ik mijn opa en oma gedoog en niet echt van ze houd. Maar het zijn gewoon mijn opa en oma en het zijn mensen en mensen maken fouten, dat kan ik ze hun hele leven niet aanrekenen. Mijn broertje doet dat trouwens wel. Mijn broertje wil vanaf zijn 15e niets met opa en oma te maken hebben en zal het ook aan de kont roesten als ze ooit komen te overlijden. Dat heb ik niet.

[Yvonne]

Tsja... ook ik heb nooit dat 'slapend' ervaren... ik zag echt alleen maar iemand die hartstikke dood was.

Maak je nu maar helemaal niet druk over wat jouw vader wel of niet denkt.

Morgen naar je opa gaan en later inderdaad eens met hem praten over hoe hij alles ervaren heeft, nu niet... dat komt wel.

[AlbertRemmo]

Hoi allemaal,

 

Lidia, wat eng. Maak er wat van de komende tijd.

 

Madeleine sterkte

[lady jane]

Madeleine laat het verleden

maar het verleden

het gaat om nu en hier

jij en opa