NU dan echt?

[kruidenthee67]

Hoi Dribbel,

 

Ja, dat is stap 1...en dat is ook een hele goeie in het voor jezelf zorgen.

En nu kun je ook in helderheid jezelf en de situatie waarin je leeft onderzoeken

en kijken waar je wat aan kunt doen om meer balans te creëren.

Je geeft al aan dat te lang door gaan in je werk een ding is...dus interessant om 

te weten waarom je dat doet en of je daar wat mee kunt.

 

Ik heb daar hulp bij gehad, en nu, in de opleiding die ik volg vallen alle kwartjes 

op zijn plek. Leer ik mezelf echt kennen en hoe ik zelf mijn eigen keuzes kan en mag maken.

En val ik nog regelmatig in verschillende valkuilen 

 

En Dribbel dat gaat niet allemaal in één keer....het zien en uitspreken is al heel wat.

En dat doe je nu toch? Je bent hartstikke hard aan het werk...ADB worden heeft prioriteit,

dan komt er vanzelf tijd en ruimte alleen gaat het niet vanzelf.

 

Rustige avond Dribbel, geniet daar van

[lady jane]

Dribbel stap voor stap kom je verder meis.

Het hele drinkgebeuren is in de loop van

jaren ontstaan, het zo ontstaat jouw nieuwe

leven dus ook. De grootste stappen het eerst.

De kleine, integrerende dingen komen later

als je basis weer wat steviger is. Dat zijn eigenlijk

wel de belangrijkste dus sla ze niet over.

Theetje beschrijft ze mooi.

[kruidenthee67]

Dank je wel Jane,

 

Dribbel, ik dacht gisterenavond nadat ik hier weg was...ben IK niet te snel met mijn goedbedoeld verhaaltje..

Jij bent moe, verdriet, ziekjes....

Als je maar weet dat het niet belerend maar helpen bedoeld is!

 

Take care!

[dribbeltje]

Nee hoor, zeer waardevol al jullie woorden keer op keer! Ook al denken jullie misschien wel eens dat je in herhaling valt bij mij maar kennelijk heb ik tijd nodig om echt zaken te kunnen veranderen. Dus blijf aub schrijven, het helpt mij enorm!

Maak me nu zowaar een beetje zorgen over mijn gezondheid, ben nu zelfs ineens ook afgevallen. Helaas vannacht een migraineaanval waardoor wederom een slecht nacht. Kan dan in de ochtend niet blijven liggen, man is met zoontje naar voetbal en onze dochter moet naar de zorgboerderij gebracht worden.

Vanmiddag naar het oude huis van mijn oom, huurhuis staat nu al in het krantje, ik weet dat het zo werkt, dit is niet de eerste x dat er iemand overlijd die ons dierbaar is, maar het blijft raar. Onze kinderen mogen iets uitzoeken, al het waardevolle is al weg en daar ben ik eigenlijk wel blij om. De verdeling van de erfenis is echt niet leuk omdat hij niets heeft vastgelegd. Mijn ouders vinden dat vooral moeilijk maar wij hebben er echt vrede mee. Ik word echt niet gelukkiger van geld, gewoon een aandenken is genoeg. Dan gaan we volgende week het huis leeghalen en opruimen en dat was het dan. Dan wachten totdat het as vrij komt en het bijzetten, dat wordt pas na de feestdagen.

Daarna met de mensen die hem dierbaar waren, mijn ouderlijk gezin, napraten en gezamenlijk eten en drinken...ik ben de BOB!

Vanmiddag de intocht van de beste Sint en die wilde ik overslaan totdat onze jongste vroeg " hoe laat gaan we naar Sinterklaas?"

Tja, wrs zijn laatste jaar dat hij gelooft dus dat gaan we dan niet overslaan.....ik moest er wel om lachen. Denk je dat hij het niet zo belangrijk vindt maar hij gaat er gewoon vanuit dat we gaan en had het gewoon nog niet gezegd door de rare week denk ik.

Heb een beetje van me af zitten kletsen merk ik, helemaal niet zo interessant natuurlijk voor een ander, scrollen dan maar...

[ProudMary]

Sluit me bij Ietje aan.

[Ineke60]

Hallo dribbel,

Hoe was de intocht van Sinterklaas,

Ik vond het altijd leuk met de kinderen te kijken, dat is dan ook wel heel lang geleden zonder problemen met piet zwart of niet.

Wat goed al meer dan 3 maanden zonder alcohol

15 november 2014 bewerkt door Ineke60

[lady jane]

Dribbel?

[ProudMary]

Dribbel waar ben je?

[kruidenthee67]

Dribbel?

[dribbeltje]

Dag lieve mensen,

Ben er wel, heb ik net ook verteld maar de iPad liep weer eens vast. Heel vervelend! Dus opnieuw.

Heb me na heel veel wikken en wegen toch ziek gemeld en dat vind ik zo vreselijk moeilijk dat ik er hartkloppingen van krijg. Ziekmelding via de computer, aanvraag loondoorbetaling is het eigenlijk. En binnen 5 min. Had ik mijn manager aan de lijn en voordat hij ook maar wat kon zeggen ratel ik van de zenuwen aan een stuk door. Ik hoor mezelf verklaren/ verdedigen waarom ik thuis blijf en erg geloofwaardig kom ik niet over. Wrs omdat ik zelf vind dat ik me niet ziek mag melden. Ik geloof dag het hem ging om te zeggen dat ik ook de planning moest bellen en hoorde op de achtergrond zijn lieftallige assistent roepen dat ik dat best wel weet...ggrrrr....hij wilde dus weten of er iets geregeld moest worden?. Oeps......maar wel direct vragen wanneer ik er weer ben, donderdag dan maar gezegd terwijl dat niet mijn bedoeling was. Ik wilde een weekje thuis blijven...

Alleen al erover schrijven bezorgd me al hartkloppingen.

[dribbeltje]

Ben zo onrustig/ boos over de familie/ mensen, het graaien en leegtrekken van het huis, mensen die in 20 jaar niet zijn geweest en dan zoveel mogelijk mee willen nemen. En dan nog vragen om " waar is ...." Wat een nare mensen en dat is dan zogenaamd familie. Wat staan die mensen ver van me af zeg. En respect voor mijn ouders die de dagelijkse zorg voor hem hadden al ruim 35 jaar. Ze gaan steeds weer heen als iemand belt voor de sleutel en zelf hebben ze helemaal niets genomen. Ze regelen alles maar hoeven niets. Mijn moeder dacht, ik zie wel wat er over blijft maar dat is dus alleen het afval want het huis opleveren, dan zie je natuurlijk niemand.

Mijn dochter heeft een kapot lijstje met daarin een roos die nog gehaakt is door mijn oma en een foto van hem. Mijn zoontje heeft een knuffel die altijd op de bank stond en een paar foto's.

Ik raak er niey over uitgepraat omdat ik het echt niet kan bevatten dat mensen dit doen. Je hoort het vaker maar dan speelt er ook vaak verdriet mee maar dat is echt niet het geval hier!!

[dribbeltje]

Ja, verdriet van mijn/ onze kant! Maar nu weer loslaten want ik kan er niets mee, ik kan de ander niet veranderen maar wil ze wel heel graag de waarheid zeggen! Confronteren met hun gedrag. Maar ja, is het niet mijn waarheid ?

[dribbeltje]

Zo, nu even de laatste ontwikkelingen en dan ben ik weer bij.....ga ik lezen op wie is wie.....

Zoontje vandaag begonnen aan andere medicatie, ook die we zelf moeten betalen. Dat wordt nog wat als we maandelijks voor beide kinderen zoveel moeten bijleggen maar dat is voor later zorg. Desnoods ga ik ergens poetsen iedere week.

Nog een lage dosering omdat het de vorige keer zo misging. Ik ben wel wat huiverig en heb dan ook weer ruim een half uur gesproken met KP. Ik twijfel nl aan de diagnose en dus aan de juistheid van de medicatie. We gaan het weer zien maar merk ik achteruitgang dan stop ik weer onmiddellijk.

Denk wel weer veel aan drinken maar doordat ik niet fit ben kan ik eigenlijk niet zeggen dat het echte trek is. Het houdt me gewoon veel bezig want dat is wat ik deed als ik het moeilijk had. En ik heb het vaak moeilijk en vraag me af hoe dat komt. Nu heb ik niet de meest makkelijke thuissituatie maar met mij vele anderen, er lijkt altijd wel wat te zijn/ te gebeuren maar ook hier, met mij vele anderen. Dus wat zorgt ervoor dat ik het leven vaak als zwaar ervaar. Dat ik nog steeds verlang naar een stuk verdoving. Op de ochtend ernaar uitkijken om die avond te drinken en bij die gedachte blij te worden en mezelf aanpraten dat ik daardoor die dag wel weer door zou komen want later mag ik.....Dat is weggevallen en dat is wat ik wil en waar ik nog steeds volledig achter sta maar ik had zo gehoopt dat het eea ook makkelijker zou worden. En dat voelt nu niet zo. Ik was nooit ziek toen ik dronk. Raar maar waar. En nu.....alsof mijn energie op is. Ik hou me maar vast aan de gedachte dat dit misschien nog de nasleep is van al die jaren drinken. Dat mijn lijf nu pas kan voelen wat het voelt en ook al ben ik daar verre van blij mee dat ik hier doorheen moet. Snappen jullie het nog een beetje of draaf ik nu door?

[dribbeltje]

Zo, dat waren 4 verhalen! Inhaalslag!

[lady jane]

pffffffffffff word al moe als ik je lees meis.

Donderdag maar zeggen dat je er nog niet bent?

De fam/mensen die graaien mag je ff gedag zwaaien

jouw ouders, je kinderen, je man en vooral jij.

Dit is even jouw wereld, en jij staat centraal.

zorg goed voor jezelf Dribbel en ondanks de omstandigheden

doe je het goed. Je lijf herstelt van jaren roofbouw, dus je mag moe zijn ook.

[kruidenthee67]

Goeiemorgen Dribbel,

 

Wat een verhalen! 

Jane zegt het goed...ik kan ook de vermoeidheid voelen, door het scherm heen 

Maar laat 'm toch maar bij jou...herkenbaar ook Dribbel....mijn gezin is minder 'trubbelig',

hele brave kinderen....maar de drukte zat in mij. Zat, want ik heb wel geleerd er wat mee 

te doen...Je hebt al een hele stap gezet door je ziek te melden. Je moet echt jezelf centraal

zetten...goed voor jezelf zorgen. Ach het is al gezegd hierboven....het is je zo gegund!

Je verdooft het niet meer...dat is superknap en tegelijkertijd hartstikke moeilijk, op korte termijn

verleidelijk..niet raar dat die gedachten opkomen. Laat ze voor wat ze zijn en focus op wat het 

je nu oplevert...en in de toekomst gaat opleveren...stap voor stap. Het gaat om jou!

 

Take care!!

[dribbeltje]

Dank jullie wel, het precies zien van oorzaak en gevolg is inderdaad heel erg lastig. Aan de andere kant, misschien moet ik me hier minder bezig houden, ook al voelt het wel alsof hier ergens de oplossing ligt, het levert me nu te weinig op. Het is een beetje EN EN EN ben ik bang. Het is veel en dat lijkt in de nabije toekomst ook niet anders te worden. Dus ik zal iets aan mezelf moeten veranderen, hoe hier mee om te gaan. Of echt accepeteren dat al mijn tijd/ energie nu gaat zitten in het afstellen van de medicatie, gesprekken voeren, hulp vragen, informatie opvragen/ lezen en de discussie aangaan. Want ik neem de dingen niet direct voor waarheid aan als het om mijn kinderen gaat. Dat kan en wil ik niet eens loslaten. Ik denk dat ze me nu daar ook al wel kennen, met mijn vragenlijstjes en kritische vragen en mogelijke oplossingen. Daaruit blijkt dat ook zij, de kinderpsychiaters het ook niet zeker weten. En dat het een kwestie van uitproberen is. Ik heb liever dat ze dat doen op een meer gepaste omgeving voor hem en ook daar blijf ik voor vechten,

Ik ga vandaag weer loondoorbetaling aanvragen en ga morgen dus niet aan het werk. Volgende week ben ik er weer!

Het vervelende is dat ik zaterdag wel Sinterklaasviering op het werk heb, dat vind ik dan knullig om daar wel te zijn maar dat doe ik dan toch maar voor de kinderen.

[ProudMary]

Goed bezig Dribbel.

Zaterdag is het weekend, maandag wil je weer gaan werken. Niets aan de hand toch dat je naar de Sinterklaasviering gaat?

[lady jane]

Dribbel, soms moet je de teugels iets laten vieren,

niet overal controle op willen houden.

Zelfs al weet jij anders, beter, of denkt dat te weten.

Je brandt op aan zoveel vasthouden.

En dan hebben je kinderen uiteindelijk minder aan jou

dan je zou willen. Je komt het op meer plaatsen tegen denk ik

(werk) en dat zou dus een begin kunnen zijn om iets aan jezelf

bij te leren stellen. Daar is goede begeleiding voor nodig, want

hier zou wel eens een grote angst voor iets kunnen zitten.

Niet werken is een giga stap voor je, en een die past in wat ik

schreef hierboven. Klasse dus. En daarnaast moet/mag er dus

voor jou ook iets in gang gezet worden, niet alleen voor de kinderen.

Niet drinken is ook zo'n giga stap, je zet er meer dan je misschien weet.

Ik gun je zo iemand die je als een coach/therapeut/ouder aan de hand neemt

en met jou samen gaat ontdekken hoe je pad omhoog kan lopen.

[kruidenthee67]

Yeah..niks aan toe te voegen 

 

Ojawel....je doet het goed!

[Kipje]

Dribbeltje...

Veel sterkte hoor...

Vergeet niet dat de zorg om je kinderen heel erg veel energie van jou eist.

Heb niet alles mee gevolgd, maar zelf hier drie kinderen met specifieke zorg, ga niet in detail hier omwille v privacy, maar ik kan je met de hand op het hart verzekeren dat ik vaak ontzettend uitgeput ben van de zorg om hen, veel meer dan dan op een werkdag.

Heb hier wel de luxe (vind ik in dit geval) dat ik voor mezelf werk. Doe dan meer voor en na, maar dat gaat wel. Weet niet of ik het zo zou kunnen, uit werken en de combinatie met de kids...

Zorg voor jezelf, heel goed dat je volgende week teruggaat, en je komt er wel hoor!

Respect voor de manier waarop je voor je kids vecht, als moeder heb je wel een inzicht, en het telkens weer doornemen met kinderpsychiaters ed kruipt niet in je kouwe kleren...

Veel succes en veel moed en energie gewenst...

[dribbeltje]

Ben zo zat van het vastlopen van de iPad op deze site, ik had echt een heel stuk getypt als reactie op jullie en voor mezelf uiteraard en weer alles weg! Bah! Kan daar niet goed tegen.

[Ineke60]

Goh dribbeltje wat een situaties allemaal ik wens je veel sterkte en goed dat je even niet gaat werken.

[dribbeltje]

Goedemorgen, gisteren gebeld door mijn manager terwijl ik me al beter had gemeld, had ik het weer niet bij de planning doorgegeven . Zo stom van mezelf, heb daar echt niet bij stil gestaan. Voel me zo'n kluns. De verkoudheid is er nog steeds in alle hevigheid maar voel me toch iets beter. Volgende week naar de HA als de keelpijn blijft en de verstopte neus want die zorgen voor een slechte nachtrust. Door de rust zijn de kilo's er gewoon weer aangevlogen, helaas....maar was te verwachten. Op zich een goed teken natuurlijk maar ik had ze echt wel kunnen missen ..;-))

Het vasthouden/ loslaten had ik dus gisteren een heel stuk over geschreven, ga ik nog een keer doen maar moet zo weg.

Gisteren las ik in een artikel een stuk over een jonge vrouw die te veel is gaan drinken, dat het past bij haar drukke sociale leven. Grappig dat ik het nu kan omdraaien, ik had zo'n druk sociaal leven omdat ik dan legitiem mocht drinken. Nu blijkt dat dat ik helemaal niet zo' sociaal dier ben maar dat ik dat echt deed om te kunnen drinken. Iedere gelegenheid aangreep en anders wel wat verzon want in gezelschap drinken betekende tenslotte dat ik geen probleem had. En allen drinken wel. Dat ik daarna alleen verder ging...tja.....

[kruidenthee67]

Hoi Dribbel,

 

Ben benieuwd naar je verhaal over loslaten en zo...

Maar dat komt nog wel een keertje 

 

Ook van mij beterschap...en een fijn weekend.

Er gebeurt een hoop...en alles op zijn tijd!

 

Take care.