Nijn

[Nijn]

Bij het nalezen van mijn aanmelding bij Wie is Wie merkte ik dat ik wel heel weinig over mijn levensgeschiedenis verteld heb de eerste keer. Dat past wel bij mij, ik ben iemand die eerst de kat uit de boom kijkt en pas als ik me veilig genoeg voel wil ik wat meer over mezelf kwijt. Ik heb er nu behoefte aan om mijn verhaal aan te vullen. Misschien dat jullie dan ook beter begrijpen waarom ik soms reageer zoals ik doe.

Ik ben dus een vrouw, geboren in 1947, als jongste in een gezin met 5 kinderen. Mijn ouders hebben in de tweede wereldoorlog nare ervaringen meegemaakt die uiteindelijk zijn weerslag hebben gehad op de sfeer in het gezin en de manier waarop ik ben opgevoed. Ik heb als kind mijn eigen overlevingsstrategie ontwikkeld: ik voelde mij een eeuwige buitenstaander die alles alleen moest doen, wat me trouwens redelijk goed afging totdat ik in mijn latere leven vastliep.

Na de lagere school ben ik naar de Mulo gegaan. Na de Mulo ben ik als laborante gaan werken en heb in de avonduren mijn analistendiploma gehaald.
Op mijn 25e besloot ik dat ik medicijnen wilde gaan studeren. Omdat ik geen middelbare school had gedaan moest ik eerst nog een toelatingsexamen doen voor de universiteit. Dat is allemaal gelukt en op mijn 26e ben ik het huis uit gegaan en aan de medische studie begonnen.
Tijdens mijn eerste studiejaar ontdekte ik lesbische gevoelens bij mezelf. Ik heb toen ook mijn eerste partner leren kennen. Dat gaf een hoop gedoe in de familie want homoseksualiteit was toen (1974) nog iets wat niet zomaar geaccepteerd werd in het streng Calvinistische milieu waar ik vandaan kom.
Met die partner heb ik 15 jaar samengewoond. De breuk zag ik totaal niet aankomen en ik was er dan ook een tijdje behoorlijk ondersteboven van.
In die periode heb ik voor het eerst gemerkt dat alcohol een middel kon zijn om negatieve gevoelens tijdelijk te verzachten. Ik heb dat toen wel onder controle weten te houden, waarschijnlijk omdat ik toen nog werkte.

Na de medische studie ben ik bedrijfsarts geworden. Dat werk heb ik heel lang met plezier gedaan, totdat ik in 2001 arbeidsongeschikt werd door een combinatie van lichamelijke en psychische klachten.
Ik kreeg last van een nierziekte waar ik 2 jaar lang vrij agressieve medicijnen voor heb moeten slikken. Ook kreeg ik last van depressieve klachten en angst/paniekaanvallen. Bij nader inzien bleken die klachten samen te hangen met ervaringen uit mijn jeugd. Ik ben toen 2 jaar lang in behandeling geweest bij Centrum '45 voor een naoorlogs generatie syndroom. Ik heb veel aan die therapie gehad onder andere inzicht gekregen waarom ik dingen doe zoals ik ze doe. Ook heb ik geleerd om op een betere manier met mijn ingewikkelde familie om te gaan. Gelukkig gaat het nu qua gezondheid en depressieve klachten weer goed.

De laatste 5 jaar is er echter nogal wat veranderd in mijn leven waardoor het evenwicht weer is gaan schuiven. In 2005 maakte ik de tweede relatiebreuk mee na 13 jaar samenwonen. Deze keer zag ik het wel aankomen. Daarna ben ik 2 keer verhuisd en 2 jaar geleden ben ik geopereerd wegens baarmoederkanker, gelukkig met goed resultaat.
Ook spelen in de familie allerlei gezondheids- en sociale problemen. Al met al een vrij heftige periode. Ondanks dat heb ik mijn leven nu weer aardig op orde. Ik woon naar mijn zin, doe leuke activiteiten: ik schilder, ik zing in een koor, ik doe vrijwilligerswerk en volg een cursus kunstgeschiedenis. Ik heb wel het idee dat ik hier behoorlijk voor heb moeten knokken. Mijn valkuil is dat als mij iets naars overkomt dat ik dan in de vechthouding schiet en de lastige emoties onder het tapijt probeer te vegen. Alcohol werkt daarbij als een prima demper met alle negatieve gevolgen van dien. Daar wil ik dus nu van af. Ik zal moeten leren om op een andere manier met lastige gevoelens om te gaan.

[igor]

knap nijn dat je dit allemaal vertelt.
ben benieuwd naar je vanmiddag

[Sara]

Zo Nijn, da's een heel verhaal zeg maar je hebt het heel duidelijk verteld.
Duidelijk is ook dat je analytisch en kritisch naar jezelf kunt kijken en (h)erkent waar de problemen en triggers liggen. Hoop dat je die gave ook kunt gebruiken in je strijd tegen de alcohol maar heb zelf de ervaring dat het gevoel zich soms moeilijk laat beteugelen door het verstand.
Wens je heel veel succes en we "spreken" en steunen elkaar wel op de dagdraad.
Heb een fijne dag vandaag!

[Burchill]

Hoi Nijn, goedemorgen,

Het leven kent voor ons allen vele tegenslagen en obstakels. Zolang we leven zullen we dus continu onszelf moeten uitdagen
om deze te overwinnen. Als het leven was als een kalme zee, en we nooit in een storm terecht zouden komen,
dan zou dat op zich een stagnatie betekenen. Gebruik die tegenslagen juist om te groeien. Zo te lezen is je
dat al redelijk goed gelukt. Je bent een prachtig en uniek mens.

Warme groet, Joris

[Nijn]

Dank je wel Sara.
Mijn verstand is inderdaad iets waar ik altijd op terug kan vallen maar soms kan het me behoorlijk in de weg zitten.

[Nijn]

Een leven als een kalme zee zou erg saai zijn Joris, dat zou ik ook niet willen. Ik hoop te kunnen blijven groeien ondanks of misschien inderdaad dankzij de tegenslagen.

[lady jane]

In elk geval ben je een survivor Nijn:heart:

[bolletje]

Ff kijken hoor want ik ben de draad een beetje kwijt. Zat jij nu naast Bako? Erg hé? Ik weet het allemaal niet zo goed meer. Maar wat goed dat je zo open over je verleden hebt geschreven.

[Nijn]

Ja bolletje, ik zat naast Bako.

[BamBam]

Dank je wel voor je verhaal Nijn.