Donderdag 13 september

[Vie]

Zeg BamBam, dank je voor de mooie uitleg. Misschien moet ik zelf ook maar eens naar de AA.
Maar even wat anders, ben jij soms sneltypster? Ik heb een snelheid van zo'n 250 aanslagen per minuut (jawel, ooit in een ver verleden eens secretaresse geweest) maar wat jij nu net flikte dat red ik niet.
Is de yoghurt al gezakt?

[Calimero]

Anna, jij omschrijft precies zoals ik het ook ervaar. Natuurlijk is er heel veel positiefs aan niet drinken en heeft drinken vele nadelen. Ik zie de voordelen wel, maar de pijn die anders minder merkbaar is door een alcoholroes is er ook, die uiterste zijn denk ik ook de reden van de stemmingswisselingen, aan de ene kan heel blij met de fitheid van opstaan, een helder hoofd, maar door die helderheid ook de pijn die voelbaar is en soms knap zeer doet. Moeten dus een andere manier vinden om daar mee om te gaan denk ik om de euforie te kunnen voelen, als je dat al wilt.
Als de eurofie betekent dat ik me niks meer kan voorstellen bij de pijn en daardoor geen begrip kan hebben, dan maar liever niet. Liever acceptatie van het geheel dan een stukje missen wat toch heel belangrijk is om te weten en voelen.
Pffff, wat een heftige dingen heb ik tot nu toe al gelezen op het forum vandaag.

Groetjes Cal.

[Kaia]

Anna,

Over het kip en het ei: ik ben niet gaan drinken omdat ik de verantwoording niet aan kon, ik ben gaan drinken omdat ik me niet eens bewust was van dat woord! Nu ik dat wel ben, kan ik het ook aangaan en dragen (en dat krijgt pas echt grond als ik het ook voorbij de euforie vol blijf houden.....misschien moet je daar een beetje doorheen kunnen kijken?)
Voortgaand op die euforie: ik zou het echt vreselijk vinden als mijn blijdschap voor anderen juist als een rem werkt! Misschien is het wel heel erg egocentrisch van me dat ik hier zo jubel, en is het goed dat iemand dat eens tegen me zegt? Want ik wil er juist ook heel graag voor anderen zijn en andere inspireren ipv wegjagen!
Mijn leven is absoluut geen hemel, kan ik je vertellen. Wel ben ik ondanks dat over het algemeen best wel een positief mens ( ik moet wel, het is dat of neerstorten), en als ik ergens voor ga, ga ik all da way, dat is voor mij de enige manier, ook al kan het voor anderen soms erg extreem overkomen (zie eerder draadje over onmatigheid!).
Zo was dat ook met stoppen met roken begin dit jaar, toen viel mij ook op dat er verschillende 'typen stoppers' waren (en vergeef me nu even de grove,generaliserende indeling): de positieve, euforische, en de twijfelende struikelaars. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat er weinig mensen uit de tweede groep zijn overgebleven. Heel belangrijk: hiermee zeg ik NIET dat minder blije stoppers het niet gaan redden, sterker nog: ik wil er alles aan doen om er hoe dan ook toe bij te dragen dat ze WEL blij of blijer worden, want niets menselijks is mij vreemd!
Zonder te willen oordelen over anderen, wil ik hiermee toch ook nog even zeggen dat als de motivatie uit negativiteit komt, de kans van slagen toch op z'n minst wat moeizamer zal zijn. Hoe ga je met tegenslagen/rottige gevoelens/pijn/verdriet/moeilijkheden om, is ook een belangrijke pijler.....cultureel bepaald, introvert of extravert, andere omstandigheden, gezondheid, voorgeschiedenis etc. Maar we hoeven ook niet allemaal hetzelfde te zijn om onze doelen te bereiken. Ik voel al saamhorigheid hier doordat hier mensen komen die hetzelfde probleem hebben als ik, en daar ook wat aan willen doen. Het is fijn handvatten aangereikt te krijgen, herkenning te zien en er voor elkaar te kunnen zijn, maar het resultaat is belangrijker dan de middelen.
Ik ben mij terdege bewust van het feit hoe gelukkig ik mezelf moet prijzen dat het me nu zo goed afgaat, en ik kan alleen maar hopen en wensen dat mijn positieve bijdragen (wellicht komen er nog andere tijden!) voor sommigen ook juist een stimulerend lichtpuntje kunnen en mogen zijn.

Liefs,Kaia.

[Anna]

quote:

---

Mijn realiteit is niet die van een ander, en andersom

---

Dat is ook precies wat ik bedoel met verantwoordelijkheid laten waar die ligt. Ik heb de neiging me overal vreselijk verantwoordelijk voor te voelen, en inmiddels besef ik dat dat komt doordat mijn moeder vroeger, al toen ik nog heel klein was, de verantwoordelijkheid voor haar gevoel bij mij legde. Ik was lastig, ik was rumoerig, ik was druk, ik vroeg veel aandacht, en daardoor had zij het moeilijk. Door de jaren heen heb ik me aangeleerd met verantwoordelijk te voelen voor iedereen en alles, en die verantwoordelijkheid kon ik helemaal niet aan. Ik schoot altijd te kort, en leerde dat ik daardoor als mens waardeloos was. De pijn en het verdriet daarover heb ik leren stillen door te drinken.

Nu leer ik, met therapie, dat ik niet verantwoordelijk ben voor alles, en geloof me, het is nog moeilijk ook die verantwoordelijkheid van me af te zetten.
Mijn verantwoordelijkheid is het, om in de dingen die ik doe rekening te houden met anderen, te proberen een ander niet te kwetsen of te hinderen. Maar daarvoor hoef ik niet mezelf volledig weg te cijferen! Verantwoording nemen voor het welzijn van anderen is prima, maar dan wel zonder je eigen welzijn en zelfontplooiing daarmee in de weg te staan. Daar ergens ligt een grens, en dat leer ik nu pas beseffen. Die ander heeft net zo goed zijn of haar eigen verantwoordelijkheid als ik!

Als jij je rot voelt, is het niet mijn verantwoordelijkheid daar iets aan te doen. Die verantwoordelijkheid ligt bij jou zelf, en het is ook jouw verantwoordelijkheid daar hulp bij te zoeken. Ik kan slechts, voorzover dat in mijn vermogen ligt, hulp bieden. Maar als ik niet in staat ben om jou te helpen, en jij doet niets aan je rotgevoel, dan ben ik daarom geen waardeloos mens.
Als het mijn schuld is dat jij je rot voelt, omdat ik jou iets aangedaan heb, dan kan ik proberen dat goed te maken. Het is aan jou mijn pogingen om het goed te maken te accepteren, daar kan ik je niet toe dwingen. Het is ook jouw verantwoordelijkheid mij er op te wijzen als ik over jouw grenzen ga. Doe jij dat niet, en accepteer je ook niet mijn pogingen om het goed te maken, dan ligt het buiten mijn vermogen, en moet ik me daarover niet waardeloos gaan voelen.
Voor heel veel mensen is dat waarschijnlijk vanzelfsprekend, maar voor mij niet. Voor mij is het iets volkomen nieuws, en ik ben blij dat ik het eindelijk mag leren.

[Calimero]

Kaia, tuurlijk mag je je blijdschap laten merken, is een kwestie van proberen de reden te begrijpen waarom iemand reageert zoals ie reageert, heeft te maken met de reden wat de aanleiding was om te drinken, die is bij iedereen verschillend. Als er door drank niet bepaalde dingen verdoofd zijn die anders te moeilijk waren, komt die pijn ook niet opnieuw als je stopt en merk je de grote voordelen en kan ik me de blijdschap goed voorstellen. Kan dat ook bij mensen die naast die voordelen ook opnieuw moet dealen met wat misschien zelfs als ondraaglijk ervaren wordt. Kwestie van inleven en aanvoelen.
Persoonlijk heb ik geen moeite met de blijdschap en eurofie van anderen, wel wanneer mensen geen begrip hebben dat het voor sommigen anders is.
Dus geen problemen met je blijdschap leuk juist om te lezen hoe blij je bent, maar er zijn mensen bij wie er meer boven komt dan alleen de voordelen.

Cal.

[Anna]

Denk niet dat ik iemand ben die niet "all da way" gaat Kaia, want dat ben ik wel degelijk. Het heeft mij enkele jaren gekost om te ontdekken dat ik niet 'sociaal' kan drinken, maar toen dat eenmaal tot me doorgedrongen was ging ik ook volledig voor niets! Ik had alleen niet gerekend op alles wat er na enkele maanden loskwam, eigenlijk begon ik toen pas te beseffen waarom ik eigenlijk al die jaren gedronken had.

En natuurlijk moet je hier schrijven hoe blij je je voelt, want ook dat zal voor heel veel mensen helpend zijn. Ik voel me ook blij, een hoop blijer in ieder geval dan ruim een jaar geleden, omdat ik nu ik nuchter ben in staat ben mijn problemen onder ogen te zien en er iets aan te doen, en daar ook hulp bij te zoeken. Dit in plaats van alles te vergeten in een alcoholroes. Dat lijkt de gemakkelijkste weg, en is het ook even, maar je lost er geen enkel probleem mee op en krijgt er alleen nog maar problemen bij.

[Vie]

Karinneke, je hebt ons gevonden.
Ja natuurlijk lukt het je als je het wil. Weet je al hoe je het wil aanpakken? De stap naar de huisarts kan een goeie zijn. Ik hoop voor je dat het een begripvolle huisarts is.
Wat de eenzaamheid betreft, je schreef zelf al dat het goed is om er op uit te gaan en mensen te leren kennen. Heb je daar moeite mee?

Anna je hebt me weer wat geleerd vandaag.
Zelf heb ik al jaren geleden afgeleerd om het leed van heel de wereld op mijn schouders te willen dragen (wat een verwaandheid is dat eigenlijk hè, alsof je denkt dat jij het allemaal wel weet en zo goed kan. Ik druk het misschien onhandig uit, ik bedoel niet speciaal JIJ, maar alle mensen die kampen met een brede-schouder-syndroom). Ik probeer ook te doen voor een ander wat ik kan, maar wat ik nog veel meer heb geleerd is het accepteren van hulp van een ander. En loslaten.
Maar wat jij me weer eens onder de neus hebt gewreven is: een reaktie is snel geschreven. En dat is een les waar ik een botte muilezel in ben.

Zeg, Calimero, had jij niet allang bij de kapper moeten zitten?

[Anna]

Hihi, ik ben soms ook erg snel met mijn reacties hoor. De laatste dagen heb ik me geoefend in niet reageren, dat is ook heel leerzaam heb ik gemerkt.

Maar op het moment zit ik opgesloten in mijn kamer en zijn de wanden van de hal afgeplakt omdat de stucadoor mijn plafond aan het herstellen is. Tja, en dan is het toch erg moeilijk om niet hier te lezen en te reageren. :$ Je hebt tenslotte een hunkerbrein, of je hebt het niet hè.

[Calimero]

quote:

---

Originally posted by:

Benthe

Zeg, Calimero, had jij niet allang bij de kapper moeten zitten?

---

Vanavond om 19:00 uur het is nog een onaardig mens ook, maar ze knipt goed en snel, vooral dat laatste vind ik belangrijk, zou het liever nog een maand of nog beter een aantal jaar uitstellen, het is dat lang haar me niet staat anders zal ik nooit meer gaan. Heb het ook al eens zelf geknipt in de hoop niet te hoeven gaan, maar dat was geen succes.

Groetjes Cal.

[BamBam]

Benthe, ik typ met twee vingers:o Hihi. Wilde wel dat ik ooit een typdiploma gehaald had.
Komt waarschijnlijk toevallig zo uit dat er heel snel 2 berichtjes onder elkaar staan. Yoghurt gezakt, hard gelopen en nu wat dingen doen die op mn lijstje staan.

Tja, misschien kun je es gaan kijken bij die AA:D Laterrrr

[Vie]

Karinneke, we hadden het hier al eens vaker over kip- en eikwesties. Drink jij voor jouw gevoel teveel omdat je je gedeprimeerd voelt of andersom?
Sommige mensen zijn gebaat bij therapie.
Ik ken dat ook wel, dat ik me alleen "aan de wereld" wil laten zien als het me goed gaat. Toch is me inmiddels duidelijk geworden dat een schop onder mijn eigen kont "hup!, d'r uit jij", achteraf beter werkt dan alleen blijven.
Gebrek aan aandacht in je jeugd (en dat bagatelliseer ik echt niet) is iets heel ergs, in wat voor vorm dan ook. Maar nu ben je volwassen en kan je er zelf iets aan doen. JIJ. KAN. DAT.

BamBam, ik denk er al langer over, die AA, om gewoon eens een kijkje te nemen. Wie weet. Maar ik voel nu nog wat aversie. Dus laat maar even sudderen, ik wil ze van mijn kant ook een eerlijke kans geven en met geen enkel vooroordeel daarheen gaan.

Tactus heeft een oproep geplaatst van een studente van de AU (auw?) en ik heb de vragenlijst even bekeken. kan er zelf niet op antwoorden, omdat de eerste vragen al niet op mij van toepassing zijn. Immers, ik ben al bezig met de internettherapie. Misschien voor een ander wel iets om te doen.

Aangepast op typfouten

[Trees]

Benthe, hoe kom ik bij die oproep of bij die vragenlijsten?
Tolie

[haddock]

Pfoe, heftig vanmorgen, en goed. Zelf heb ik ook geen "spijt" van m'n zuipverleden, het heeft zo moeten zijn. Sinds 12 mei gestopt met vallen en opstaan, laatste paar weken echt droog.
Het is voor mij m.i. 'n vlucht voor gevoel geweest, maar doorrazen, dus. Maatschappelijk heb ik altijd de boel kunnen redden, mezelf ook. Lichamelijk heb ik het ook lang getrokken, mentaal de laatste jaren minder. Depressieve dingen, lichamelijk ook niet echt sterk/fit meer, alleen doen wat je echt moet doen. Dat heeft mij ertoe gebracht te willen stoppen. Het voelt goed.
Ik droom me wezenloos. Tot hele oude dingen aan toe. Eigenlijk ben ik wel 'n heel gevoelig jongetje blijkt nu, hahaha, dat heb ik altijd goed onder de branie verstopt. Maar ik las ook van Anna dat ze pas na 'n jaar echt zag waarom ze dronk. Ik denk nu: uit zucht naar vergetelheid, en de o zo nodige rust, die mijn altijd rennende brein mij normaal nooit gaf. Deze 35 jarige uitputtingsslag heeft er uiteindelijk in geresulteerd dat ik nu uitgeput ben waar ik nu ben, en daar heb ik geen probleem mee. We zien, het voelt goed. Toch lichte euforie, wellicht
Nu eerst 'n dikke boerenomelet maken, brandstof moet er komen. Dat is ook een van de dingen waarom ik het zo lang getrokken heb, altijd goed gekookt en fysiek werk gedaan. Mezelf in werk echt uitputten en dan ook nog 'n dikke vracht alcohol eroverheen, ze hebben wel verbaasd van me gestaan. De volgende dag was ik er gewoon weer, dat moet toch? (dacht ik dan....)

Macht's gut und trocken

[haddock]

Karinneke, sorry, welkom, nog.... Beter laat dan nooit.
Ook honden- en paardenliefhebber hier, zeker honden, zou niet weten wat ik zonder zou doen.

Aanpassen op N vergeten

[Vie]

Tolie, staat bij Thema's rondom alcohol, bovenaan.

[Vie]

Ziekenhuisbezoek ok gegaan, Haddock?

[Vie]

Wieswies, ik zie je nu alweer ingelogd staan, de laatste dagen steeds. Het KAN natuurlijk zijn dat je gewoon een nieuw forumlid bent en (nog) niet mee wil schrijven, maar nu ik gelezen heb dat er een Wies van de Universtiteit Amsterdam meer wil weten over stoppende alcohollers, zou het misschien ook kunnen zijn dat jij die Wies bent. Maakt niet uit hoor, vind het een beetje onbeleefd als het zo is. We zijn hier geen studie-objecten ofzo.

[haddock]

quote:

---

Originally posted by:

karinneke

van dag tot dag leven...zonder alcohol er nog eens bij...oefff....

---

Idd. Karinneke, van dag tot dag. De eerste week ff dor, dan knapt het op, is mijn ervaring.

[Vie]

Welnee, maakt ook niet uit Delta, ik ben gewoon onherstelbaar nieuwsgierig. Dat ze meteen is uitgelogd zegt anders wel iets over de connectie Wies van de Universiteit en Wieswies.
Alles ok met jou?
Al weer een beetje thuis na je prachtige droge vakantie?

[haddock]

quote:

---

Originally posted by:

Benthe

Ziekenhuisbezoek ok gegaan, Haddock?

---

Ja, meisje is helemaal gerustgesteld, nu eerst naar haar eigen huis om nog van alles op te halen, ze blijft wat langer. Is nogal 'n vervelende kaakoperatie waar ze erg tegenaan hikte. Komt goed. Straks veel rijstepap.....

[haddock]

quote:

---

Originally posted by:

delta2

We moeten er gewoon doorheen, Haddock: het schijnt allengs minder te worden.

---

Gaat lukken, Delta! En soms zijn ze nog niet eens zo vervelend ook, hoor.

Gamekeeper, game not over yet

[Vie]

Delta's stromen van nature kalm en rustig. En jij werkt aan je eigen Deltawerken.
Je had blijkbaar gewoon even een verkeerd riviertje gegraven. Dam gelegd, kanaal omgegooid.
Voel je je nu eigenlijk anders, nu je je vakantie (eerst met angst en beven) zo goed en droog hebt doorstaan?

Fijn Haddock, dat het zo goed is gegaanin het ziekenhuis. Ik hoop dat je niet aan de Molenaar Kindermeel hoeft.

Karinneke, als je kan genieten van de rust: neem dat waar!

[haddock]

quote:

---

Originally posted by:

karinneke

genieten van de rust hier....

---

Jij woont ook op het platteland, heh, heerlijk. Ik HOOR hier af en toe de koeien grazen, geweldig.......

[haddock]

Ff uitbuiken op de bank, en dan weer wat doen, later.......

[RJB]

Hoi Delta,

Ik was inderdaad heel even on line.. Ben weer een beetje beter dan gisteren; druk bezig met spikken en spannen ivm de verkoop van ons huis.. Dat is wel tamelijk akelig werk; confronterend met het naderende vertrek...

Gisteren vroeg mijn Geliefde mij waarom ik mij - voor mijn opname - nog zo heftig verzette tegen een LAT relatie, terwijl het me nu wel goed leek.. Ik zei dat ik dacht dat dat was omdat ik nu, minder dan toen, de angst had haar kwijt te raken en ook, dat ik me nu veel sterker voel dan toen. Ik heb natuurlijk sindsdien negen maanden opname achter de rug en ik heb echt behoorlijk veel geleerd. Dat ik minder bang ben mijn Geliefde kwijt te maken, heeft daar natuurlijk mee te maken.. De laatste weken is het - ook voor haar, overigens - behoorlijk zwaar.. Ik merk, nog meer dan daarvoor, dat ze mij in alles controleert (tweede natuur) en er zijn - naast lieve momenten - ook heel veel momenten van somberheid en spanning. Dan voel ik me - zoals nu, alleen thuis, eigenlijk behoorlijk goed. En straks, als ik mijn eigen huis heb waarschijnlijk ook..

Dat heeft ook met het dagthema te maken: verantwoordelijkheid nemen. Ik wil - weer - verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen leven (en ook: op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo). Ik weet dat ik het op dat punt helemaal heb laten zitten (het lijstje van Femmy op pagina 1 had het mijne kunnen zijn..) en daar - bij het nemen van verantwoordelijkheid - begint toch uiteindelijk ook het herstel van zelfrespect. Mijn Geliefde en ik hebben - logischerwijs (als gevolg van mijn nalatigheid) - ook een patroon ontwikkeld waarin zij veel te veel draagt en waarin ik op dat punt vooral bij haar in dienst lijk te zijn.. Dat is volkomen ongezond. En daar wl ik haar, mezelf en dus ons uit bevrijden..

Nu, de schouders eronder maar weer! Mooi dat je al weer een beetje went thuis, Delta!