maandag 17 maart 2008

[albertina]

An,

Daar heb je helemaal gelijk in hoor!
Je verknalt niets Corinne door gewoon je gevoel op te schrijven,
ik voelde me gister ook ietwat bezwaard, ik dacht zo van
"oh best wel een zwaar verhaal", maar aan de andere kant het is
wel de waarheid, en zover mag het nooit meer komen!
Dus als je iets kwijt wil Corinne, be my guest!

[Kate]

Tina,
het is ook veel te koud voor de tijd van het jaar. Ik wil ook een warm terras!
Je hebt ook veel energie verbruikt de laatste weken dacht ik zo. Zelfs 's nachts nog bezig met je vierde stap. Wat dacht je: het moet er toch uit, dan maar meteen alles?

Nou aan mij zien ze het wel als ik geen puf heb. De eerste opmerking die ik vandaag op het werk hoorde was: zo jij hebt er zo te zien ook niet veel zin in! Denk je dat je daarvan gaat lachen
Nog even doorzetten deze weken, daarna wordt het misschien weer wat rustiger.

Maar wel een fijne bijzondere mijlpaal vandaag. Ik heb dit toch maar mooi bereikt. En het gaat goed.
Toch ben ik bang dat er weer een moment kan komen dat ik ga denken dat het wel weer kan. In de meivakantie bijvoorbeeld, als we op vakantie gaan. Of met de pasen, als we allerlei etentjes hebben.
Daarom ga ik morgen naar een AA-bijeenkomst. Het zou zo verrekte zonde zijn om dit niet vast te houden.

Blacky, het lijkt wel of de duvel ermee speelt, daar bij die bakker. Niet te geloven toch. Maar zo zal er altijd iets zijn wat je herinnert aan. Knap van je dat je in therapie bent en er aan werkt. En zo knokt voor je nuchterzijn en je relatie. Veel sterkte deze dagen

Voor iedereen die het nodig heeft:

liefs,
kate

[Vie]

Albertina mijn zus zegt altijd tegen me, doe vandaag maar gewoon vrolijk hoor! Ze heeft op een bepaald vlak wel gelijk, in je ellende blijven zitten heeft ook geen zin. Ik vind wel dat het zin heeft om uit te spreken wat je dwars zit, zodat je verder kan. Je kan dat meestal niet tegen mensen die niet de depressie kennen, of het alcoholmisbruik. Ik begrijp dat ze zeggen: nou iedereen voelt zich wel eens naar, denk je soms dat je de enige bent die wel eens in een dip zit? Dat is kwetsend als iemand in een depressie is. Want dat is geen "dipje".
Vroeger kon ik daar laaiend om worden, dat soort opmerkingen zoals van mijn zus. Nu denk ik, hee, fijn voor die anderen dat zij geen depressie of verslaving kennen. Maar dan ga ik er verder ook niet op in tegenover die mensen. Want zij kunnen dat niet begrijpen.
Daarom vind ik het fijn om met jou en met de anderen hier te praten, want ook al hebben we elk onze eigen situatie, we begrijpen wel wat alcoholverslaving en depressie is.

[Kate]

Nou is geen puf hebben wel iets anders dan een depressie natuurlijk.
Ik weet eerlijk gezegd nooit zo goed hoe ik daar op moet reageren. Maar jullie verhalen worden door mij gelezen, en ik ben ervan onder de indruk. Sommige dingen herken ik uit mijn eigen ziekteperiode.
Schrijf het van je af zou ik zeggen, we kunnen van elkaar leren.

[bliksem]

hallo jongelui.

er staat hier in dit lijntje dat jullie het stil vinden hier. hoe bedoelen jullie dat? het kost me al heel wat tijd om al de berichtjes van vandaag te lezen. misschien komt dat wel omdat ik jullie nog niet zo ken. ik heb er nog geen 'plaatje' bij. verder vind ik hierveel herkenning. te lezern dat jullie het moeilijk hebben en toch zo positief zijn dat doet mij ook goed. ik verdrink soms ook in mijn gedachten en emoties. daar baal ik van. vooral als het publiek gebeurt.

maar goed, op zich een goede dag vandaag voor mij. de nieuwe verwarmingsketel hangt. alles is nog niet klaar, maar de verwarming brand. dat mag ook wel met dit weer.

moe ben ik wel vandaag. ik ben lichamelijk niet zo goed te pas en dan met al dat denkwerk, wat tenslotte ook werk is, is het te veel. nou ja vooruit. de strijk is aan de kant en de aardappeltjes zijn geschild, dus ik dacht even tijd voor het forum.

een fijne en alcoholvrije dag toegewenst. bliksem

[albertina]

Mijn depressie is momenteel in remissie zoals dat keurig heet.
En ik moet ook eerlijk zeggen dat ik mij het afgelopen jaar nog niet
zo goed heb gevoeld als nu.
Mede doordat ik nu eindelijk de goede medicatie heb(jaren de verkeerde geslikt)
en het allerbelangrijkst is natuurlijk, dat ik niet meer drink.
Gelukkig zijn mijn vrienden en familie heel erg begripvol,
dat is erg prettig want anders zou je jezelf altijd anders voor moeten
doen en dat kost helemaal veel energie.
Jammer Vie dat je zus er zo licht over denkt, maar wel fijn dat je je
hier wel gesteund voelt.
Wanneer moet je weer met een kuur beginnen?
En hoe is het met je hoofdpijn?

[Vie]

Kate: mijn zus schreef laatst aan me, dat ze niet snapte dat ik grapjes kon maken als ik depressief was. Ik denk dat een depressie een erge buiten- en binnenkant kent. Ik kan alijd grapjes maken en de boel bagatelliseren. Nu ben ik niet eens op mijn ergst, maar zelfs toen ik elke dag aan zelfmoord dacht, wat ik aan niemand vertelde, kon ik nog aan de buitenkant grapjes maken. Ook wist niemand van mijn drankgebruik, alleen maar merkten ze dat ik niet zoveel mensen wilde zien. Maar dat wist ik ook wel weer zo te draaien dat ik het bijvoorbeeld veel te druk had of dat ik even op mezelf wilde zijn. Hoe heb jij dat dan gedaan in je drankperiode?
Maar gelukkig vertel jij de dingen ook zoals jij ze ervaart. We hoeven toch niet alles van elkaar te begrijpen.

En nu ik het schrijf, denk ik dat mijn buitenkant-grapjes juist erger worden naarmate ik me gedeprimeerder voel. Dan gaan de binnen- en buitenkant verder uit elkaar.

[Houtje]

ja bliksem, normaal staan hier véél meer postings rond deze tijd, maar ik vind het ook niet erg hoor. Mijn eten staat ook te pruttelen, want één ding heb ik wel geleerd afgelopen periode OP TIJD ETEN, honger werkt niet postief (en moeheid ook niet).

Ik heb Dochter van het sportveld geplukt, nog even de spekjes bakken (sorry vega's) en door de stamppot mikken en klaar.

Dan is de grootste hobbel van vandaag weer genomen.

En Bliksem, goed gedaan je strijk en je aardappeltjes !!!

[Ziza]

JWW is niet de verrader... de leugen zat in mijn eigen hoofd...
Cocaine is niet de verrader... de vijand zat in mijn eigen hoofd...

Als ik tegen mijn eigen gedachtes ga zeggen "ga weg!" dan worden ze veel erger...omdat ik er weer aandacht aan besteed...en het is precies wat ""de vijand" wil... meer aandacht voor drinken en niet drinken...en zolang dat overheerst in mijn hoofd is de kans supergroot dat ik weer zal gaan drinken en of gebruiken...want ik verzon altijd wel een excuus om weer te beginnen... weer een nieuwe leugen of een oude leugen in een nieuw jasje...ik was totaal kansloos tegen de obsessie...

Meer dan mijn halve leven heb ik geloofd in leugens terwijl ik dacht dat het waar was...zo realistisch leken mijn leugens...

Vandaag geen gedachten meer over alcohol en drugs... heerlijk om vrij te zijn daar van...

"The truth will set us free" .....

Iedereen een fijne avond gewenst,

Love and peace

[Mai]

Hoi,

Hier staan de aardappeltjes ook te pruttelen...
Vanochtend gewandeld, het was toch wat kouder dan ik dacht.
Vanmiddag even geslapen. had de wekker 3 kwartier later gezet,maar werd na 2 uren !! pas wakker.

Corinne, ik hoop dat je je wat beter voelt na je slaap.

En me beter proberen voor te doen, dan ik ben... pfff, ja daar word je dus zo moe van. Moeten we niet meer doen. Dan maar liever een oud stuk chagrijn

[Kate]

Vie, misschien is het jouw manier om te overleven. Een strategie om je staande te houden. Zo heeft elke strategie een functie. En dat is niet voor niets, het kan je ook echt helpen voor een tijd.

Ik ben op een gegeven moment doorgegaan tot ik letterlijk niet meer kon. Gewoon doorgaan, en mezelf wijsmaken dat ik het allemaal best redde. Af en toe wat drankjank, maar dat was niet zo gek gezien de omstandigheden. Als het wel weer ging, zei ik tegen mezelf dat het al weer veeel beter met me ging.
Bij moeilijke gebeurtenissen gewoon een borrel extra.
Alleen, sommige dingen gaan niet vanzelf over.
Ik ben terwijl ik nog dronk in therapie gegaan. En dat heeft me toch erg geholpen.
Wat je gisteren zei: wat wil god me ermee zeggen, dat is denk ik zo. Dingen die nog verwerkt moeten worden kom je toch vanzelf weer tegen in je leven. En dan kun je er niet meer omheen.

[Kate]

Ziza, we hebben het net over het niet toelaten van nare gevoelens. Bedoel je nou te zeggen dat dat allemaal leugens zijn?

groet,
Kate

[Vie]

Ja Kate, dat denk ik ook, dat het mijn manier van overleven was. Nu raak ik mede door het forum toch wat dichter bij mezelf en daardoor bij anderen. Dat is alweer een stap gewonnen. Wat is jouw manier? Volgens mij gewoon vertellen hoe het jou dag per dag vergaat.
Albertina, volgende maandag gaan we weer aan de nieuwe kuur, dankjewel voor de belangstelling. Ik heb er momenteel niet zoveel zin in, dat klinkt raar misschien. Ik zou wel weer eens normaal willen zijn. Maar gelukkig heb ik nog enige dagen respijt.
Heb vreselijk veel zin om te swingen en om zorgelijke dingen achter me te laten. Valk-uilen zijn dat, niet aan toegeven.
Nu ga ik even kleine patatjes bakken.

[Kate]

Vie, kan me goed voorstellen dat je het helemaal zat bent en weer gewoon gezond wilt zijn. Doe de komende dagen lekker waar je zin in hebt. Swingen mag toch, kan ook nuchter!
Ik kom meestal elke dag even vertellen hoe het gaat of alleen maar laten zien dat ik er nog ben.
Eet smakelijk!

[Houtje]

Vie,

Helemaal niet raar dat je geen zin hebt in die kuur. Ik kan het me voorstellen (tja, nee, niet natuurlijk, maar het gevoel dat je er geen zin in hebt, ziekenhuis, gedoe, dokters, dat kan ik me voorstellen).
En dat je "normaal" wilt doen, en gewoon wilt doen, dat kan ik me ook voorstellen. Moeilijk hoor.

Ga jij maar lekker even swingen, radio keihard aan, is dat een idee?

[CPAS]

Beste Albertina, An, Houtje, Vie, Marjo, Kate, Bliksem,

Die nare herinnering is de volgende.
Toen mijn zoon in groep 2 van de basisschool zat, werden mijn zoon en nog 4 andere kinderen gepest. Ze vormden een groepje, want ze kenden mekaar al van baby af, bij wijze van spreken. Die pesterijen kwamen gelukkig snel uit en samen met de andere ouders heb ik dit bij juf aangekaart. Er is toen adequaat opgetreden. Daar ben ik wel blij om.
In groep 3 bleek mijn zoon niet goed mee te draaien in het groepsgebeuren. De SMW'ster heeft ons toen verwezen naar de riagg. Daar zijn een vijftal gesprekken gevoerd met zoonlief. Met ons werden ook enkele gesprekken gevoerd. Ze hadden ook tests afgenomen en uit één van die testen kwam naar voren dat hij zijn moeder (mij dus) haatte. Dat hakte er hard in bij mij. Uiteindelijk hebben ze hem een cursus sociale vaardigheden en assertiviteit geboden.
Mijn eerste gedachte bij die mededeling dat hij mij haatte, was 'ondankbaar kind'. Die gedachte heb ik snel weggemoffeld, want hij was nog maar klein en had toch mijn liefde en zorg nodig.
Ik heb dat dus heel goed en ver weggemoffeld, maar vandaag kwam het naar boven. Er is i.v.m. die mededeling geen enkele actie naar mij toe ondernomen en nu zit ik ineens met de vraag waarom haatte hij mij? Ik kan me niet voorstellen dat hij dat bewust deed. Hij is wel altijd een papa's kindje geweest. Tijdens de gezamenlijke gesprekken kleefde hij ook altijd aan mijn man. Daarover hebben ze wel adviezen gegeven aan mijn man om te leren hoe afstand te scheppen tussen hem en zoon.
Terwijl de sociale vaardigheids- en assertiviteitstrainingen (was een keer of 10 op woensdagmiddag) plaats vonden, werden gesprekken gevoerd met alle ouders gezamenlijk. Mijn man kon daar door het werk meestal niet bij zijn. Ik nam vrijaf van mijn werk, want ik werkte ook 32 uur. Thuis moest natuurlijk ook gewerkt worden aan de taken die bij de trainingen hoorde. Zoonlief vond het allemaal niet echt leuk, die ging liever spelen met zijn maatjes op kinderdagverblijf.
Er werden ook gesprekken 's avonds gevoerd. Dan bleef mijn man thuis bij de kinderen, want ik had toch al altijd alles gevolgd. Ik gaf hem steeds verslag van alles en dan gaf hij commentaar, wat ik dan weer meenam naar het volgende gesprek.

Dat weggemoffelde gevoel is dus bovengekomen.



Dus beste Ziza, voordat je nog eens nare gedachten als lariekoek wegzet: eerst nadenken. Achter nare gedachten zitten nogal weleens concrete gebeurtenissen.

En nee, toen bestond mijn alcoholisme nog lange niet.

[CPAS]

quote:

---

Originally posted by:

Ziza

JWW is niet de verrader... de leugen zat in mijn eigen hoofd...

Cocaine is niet de verrader... de vijand zat in mijn eigen hoofd...

Als ik tegen mijn eigen gedachtes ga zeggen "ga weg!" dan worden ze veel erger...omdat ik er weer aandacht aan besteed...en het is precies wat ""de vijand" wil... meer aandacht voor drinken en niet drinken...en zolang dat overheerst in mijn hoofd is de kans supergroot dat ik weer zal gaan drinken en of gebruiken...want ik verzon altijd wel een excuus om weer te beginnen... weer een nieuwe leugen of een oude leugen in een nieuw jasje...ik was totaal kansloos tegen de obsessie...

Meer dan mijn halve leven heb ik geloofd in leugens terwijl ik dacht dat het waar was...zo realistisch leken mijn leugens...

Vandaag geen gedachten meer over alcohol en drugs... heerlijk om vrij te zijn daar van...

"The truth will set us free" .....

Iedereen een fijne avond gewenst,

Love and peace

---

Ziza,
Wat ik nou niet begrijp, is dat jij zo druk bent met de AA en het forum, terwijl je steeds beweert niet aan alcohol en drugs meer te denken. Jij komt op mij over als uitermate geobsedeerd door die drugs en alcohol. Je laat je gezin zelfs alleen thuis om de wereld rond te reizen met een hele bups droge alcoholisten om conventies bij te wonen.
Gun jezelf eens vrijaf en je gezin ook.
En Liefde en Vrede teruggewenst.

[Soothe]

Goedenavond,

Dit keer ben ik het 100% met Ziza eens!! Wat betreft de leugens in ons eigen hoofd!!

Beste Kate, daar zijn geen therapieën voor nodig! Wat Ziza, met de leugens in ons hoofd bedoelt, is dat
het door alcohol (drugs) aangetastte hoofd tegen ons liegt. Dus ons een scala aan motieven aanreikt, waarom hervatten eigenlijk een goede optie is! We hebben het immers zo te kwaad, dat een "glaasje" wel zéér gerechtvaardigd is. Dit argument is niet terecht, maar wel logisch. We dronken immers niet om niets. Het stilt verdriet en pijn, dus wat willen we nog meer! Het drinken hielp wel, anders deden we het niet. Maar dat is een korte termijn effect. In het eind verliezen we gegarandeerd.
Wat Ziza zegt is dat vechten niets oplost, het vergroot de drang!! Gewoon een gezonde observatie, van het spel van list en bedrog. Wat zonder God uitstekend (misschien zelfs beter) lukt.
Gewoon een dosis eigen verantwoordelijkheid en een zekere wilskracht. Dat zijn de factoren, voor het wel of niet slagen!! Dus neem de eerste niet, ook al zijn er "redenen" in overvloed om het wel te doen!

Groetje.

[albertina]

Corinne,

Een heel triest gebeuren, vooral omdat er naar jou toe geen enkele actie
is genomen om je te ondersteunen.
Het is zeker niet raar dat jij je afvraagt wat de reden geweest kan zijn, is het
misschien mogelijk om het nog eens met je zoon te bespreken?
Ik weet natuurlijk niet hoe jullie verstandhouding is maar het lijkt mij
zeker de moeite waard.
Helaas kan je over kinderen en daarbij komende gevoelens geen raad geven,
ik heb zelf geen kinderen zoals je weet.
Ik zou zeker met deze herinnering iets doen, zeker omdat het je zo raakt!
Liefs voor jou!

[Soothe]

Corientje de AA heeft ook een missie (niet zo'n beroerde overigens) en dat is: mede lotgenoten voor de ondergang te behoeden.
De conventies hebben het doel, de zaak levendig te houden. Ziza draagt zijn AA waarden uit, om andere voor erger te behoeden en dat kan niet als je zwijgt. Daar komt bij, dat Ziza een droogstaande alcoholist is!! En dus ook voor hem het motto waakzaamheid is. Ik veronderstel, dat het in huize Ziza, niet 24 uur per dag AA is. het leven gaat ook zonder drank gewoon door!
Groetje.

[Houtje]

Ik dacht: zal ik wel wat zeggen of niet? Posting weer weggehaald........
Nu toch maar mee bemoeien........

Mijn Zoon was toen hij 7-8 jaar was erg depressief. Een drama, omdat het niet (h)erkend werd. Ik bleef voet bij stuk houden en ben uiteindelijk gehoord en begrepen en hij heeft de goeie therapie gehad. Ik was wel twee jaar leven in een diep dal verder.

Corinne, als ik jouw verhaal lees, komt mijn pijn en verdriet weer boven. Ik geef je een knuffel .

Zonder Ziza te willen interpreteren: bedoel jij niet gedachten aan alcohol/drugs die we niet moeten wegmoffelen want dan worden ze sterker?

En bedoelt Kate/Corinne/Vie/Houtje niet gewoon het verdriet van het leven en de gedachten daaraan, die we juist zolang (met schade) hebben onderdrukt?

Misschien verduidelijkt dit e.e.a.

Mocht ik het niet goed begrijpen, het is gezegd met respect naar eenieder en uit een goed(bedoelend) hart.

[albertina]

Houtje,

Ik denk ook dat dat bedoeld wordt, door de dames,
de posting van Ziza is m.i van andere strekking,
nl geen enkel excuus(lees leugen) is een excuus om te drinken.

Zin aangepast

[CPAS]

Houtje,
Sorry dat ik die pijn bij je wakker maakte. Dikke knuffel terug.
quote En bedoelt Kate/Corinne/Vie/Houtje niet gewoon het verdriet van het leven en de gedachten daaraan, die we juist zolang (met schade) hebben onderdrukt? quote.
Ja, voor mij wel, en die knallen stuk voor stuk knalhard uit de snelkookpan springen.
Ik kon vroeger alles wel hebben. Ik had een grote kluis voor al het onaangename.
Zou het mss zo zijn dat het glas extra (sis), de glazen extra (sis sis sis), de extra fles (sis sis sis sis sis) allemaal een aankondiging waren van de rottigheid die eruit wou, als een zweer?
En nu is ze opengebarsten, gestopt met drinken en alle vieze pus moet eruit.

[albertina]

Ja Corinne, het vuil is lang weggestopt.

[Houtje]

Ja Corinne, voor mij is dat wel zo.
Je doet mij geen verdriet, want het verdriet van Zoon heb ik inmiddels een plek gegeven. Maar mijn moederhart doet zeer als ik jouw verhaal lees.
Jij weet zelf ook dat pubers de meest vreselijke dingen kunnen roepen. Ik reageer gewoon niet meer (en denk: dat is gewoon de leeftijd, natuurlijk houden ze van me).

Ik heb de laatste jaren al mijn frustratie, wanhoop en verdriet ver- en wegge- dronken en moest opnieuw de confrontatie aan met mezelf, als alleenstaande moeder, met mijn depressies enz. Nu het verdriet van mijn moeder, dat ben ik dan voor het eerst in jaren zuiver aangegaan. Doet niet minder zeer, eer méér ..... maar je moet er toch doorheen.