dinsdag 18 maart

[orleando]

Trees, water lust ik wel en een sapje ook, dus dat gaat goedkomen. Ik vind die klachten eng, maar wil niet gaan wegdrinken. Dus vecht ik me er wel doorheen!
Ik ga onze jongste van de peuterschool halen en als de middagpauze voorbij is en ik kadootjes heb gehaald, meld ik me hier wel weer..
Oh ja, Trees, ik vind mezelf helemaal niet sterk....mar heb van ADB inmiddels begrepen, dat ik geen terugval heb maar een uitglijder. Dat geeft weer een extra zetje om door te vechten, toch?
Tot later!!

[orleando]

UUHH, Soothe...ik ga met de auto...zon is hier weg en het hagelt hier enorm...
Maar ik laat de 1e staan vandaag, zeker weten!

[Soothe]

Orleando, je hebt toch niet het, toen ik dronk was alles beter duiveltje op de koffie.
Raap je bijeen!

[An]

Orleando: kom.. we gaan er gewoon voor. Hier moet je nu even doorheen. Je kon het eerder dus nu ook.
Ik doe met je mee vandaag ok?!

[An]

Spud: Yep ik steek een kaarsje voor je aan, geweldig nieuws.

[Soothe]

Een waxientje, mag dat? Succes!!

[tapas]

Goeiesmorgens, ik ben er ook weer, alles bijgelezen gisteren.
Ik had het nogal druk afgelopen weekend, positief druk hoor, maar nu ik vandaag vrij ben merk ik dat ik eerst vandaag eens alle emoties die bij de afgelopen dagen gehoord hebben voorbij moet laten komen.

Het droogstaan gaat eigenlijk vrij probleemloos momenteel, vorige week had ik nog wel mijn momenten dat ik dacht .. ach...ik kan wel weer, maar van het weekend is drank sowieso niet in mijn gedachten geweest en dat vind ik toch wel bijzonder. Dat het niet meer op de voorgrond staat. Al is dat wel per dag weer anders. Waar ik nog blijer mee ben is dat ik al vanaf vrijdag niet meer toegegeven heb aan vreetbuien dus nu al 4 dagen normaal eet, weer een vluchtroute die ik afsluit momenteel. Hopelijk ga ik dat een tijd volhouden zodat ik weer redelijk op mijn normale gewicht ga komen. Niet lijnen, niet sonjabakkeren, niet puntentellen maar gewoon alleen maar niet toegeven aan die vreetmomenten en daarbuiten gewoon normaal eten...

Nou, ik ga me maar eens aankleden, heb schandelijk lang uitgeslapen en maak er maar een lekker luierdagje van.

[An]

Tapas: had je voorheen ook van die vreetbuien? Ik ben vanaf augustus aan het bunkeren en nu gaat het dus echt te gek worden. Nee lijnen doe ik ook niet, werkelijk nonsens. Gewoon geen vreetbuien. Ik ga er vanaf vandaag ook maar eens op letten.

[tapas]

Spud, ik ga zeker voor je duimen morgen!! Moet lukken!! Je bent zo gemotiveerd, en ik vind het trouwens knap dat je het bij je huidige werkgever zo goed volhoud, ik zou allang weggeweest zijn!

An, ik heb altijd wel vreetbuien gehad maar sinds ik niet meer drink zijn ze erger. 2 jaar geleden toen ik me hier aanmeldde op de site woog ik 96 kilo, ik ben maar 1.68 groot dus dat was een beetje veel. Toen heb ik in 1 keer zowel het drinken als het eten aangepakt en ben uiteindelijk 18 kilo afgevallen. kwam niet meer onder de 78 maar dat was prima. Het gezond eten ging dus goed, het stoppen met drinken niet zo. Mijn gewicht heeft eigenlijk tot vorige zomer goed standgehouden maar ik ben wel weer vrij snel na die minderpoging meer gaan drinken toen. Vanaf juni heb ik mijn drinkgedrag aangepakt maar ben dus daardoor weer meer gaan eten en weeg inmiddels alweer 85 kilo... oraal typje denk ik hihi, drinken, roken, (vr)eten.

Obsessie met eten heb ik altijd gehad al vanaf mijn pubertijd, diëten, proppen, ooit woog ik in grote stress 62 kilo en ooit dus 96 en nu ik weer richting de 86 ga wil ik erg graag ingrijpen voordat ik weer op die 96 zit, want dat was niet fijn! Eigenlijk heeft dat eten toch een beetje vergelijkbare functie als drinken.. dempen en troosten.. maar ik voel dat ik weer redelijk op de goede weg zit en wil dat graag weer in stand houden.

[Mai]

Goedemorgen!

Ik blijf hangen in oud gedrag. Alcoholistengedrag.
Ben al een flinke stap voorwaarts, nl. ik drink niet meer, ik hoef niet meer, ik wil niet meer.
Mooi.
Dan komt het erop aan, want dat is niet genoeg. Juist het begin. Daar sta ik ook ergens. Aan het begin.
Heb de afgelopen weken weer flink lopen malen, en zie.. niet drinken en gewoon doorgaan levert weer iets op.
Dat besef van terugval, elke dag opnieuw. Wegkruipen, geen verantwoordelijkheid durven nemen, slachtofferrol. Allemaal zeer aanwezig hier. Ik wil anders en ik zál ook anders, anders was deze periode voor niets. Dat wil ik niet.
Ik ben klaar voor een volgende stap.
Ik erken dat ik ziek ben, al heel lang.
Ik begin te accepteren dat ik dat de rest van mijn leven zal meedragen, deze ziekte.
Daarnaast treedt er een bewustwording in, dat je zelfs mét deze ziekte nog een heel aangenaam (en zelfs misschien wel lang) leven nog kunt hebben.
Tsjonge.
Ha!
Maar dat vraagt om gedragsverandering. En daar ben ik hartstikke bang voor, ook al weet ik dat het nodig is om verder te gaan. Eigenlijk wil ik dat oude gedrag ook niet meer. Het is een soort automatisme geworden.
Mijn volgende stap zou wel eens de gang naar de AA kunnen zijn. Maar...
Ik ben bang! (ze is bang...)
Ik geloof niet in god, ook niet in een hogere macht. Hoe moet dat nou?
Ik geloof wel dat je dmv stappen en bepaalde regels je leven een andere kant op kan sturen.
Een leven met gedrag wat beter past bij een (op weg naar) gezonde mens.
Ik zou wel eens met mensen willen praten, die ook hun leven omgooien. Want ik wil niet blijven hangen in het oude. Ik wil verder. Dus zal het een plek moeten krijgen waar het veilig is en geaccepteerd.
Dus ik dacht; nou kan ik opnieuw het wiel uitvinden...
Ik wil de tijd ook wel loslaten. De tijd van onze klok dan. Volgens mij is dat de echte tijd niet.
Hij jaagt me op en mat me af. Het maakt me dat ik weg wil kruipen, want ik voldoe niet aan het ideaalbeeld om binnen een bepaalde tijd een ander mens te zijn. Nou ja, ik hoef geen ander mens te worden. Eigenlijk wil ik gewoon mezelf zijn. Mét de bagae die ik heb, mét nog nieuwe erbij die ik wil gaan verzamelen. Eigenlijk wil ik dus mensen die samen met mij die rugzak uitpakken, weggooien wat echt niet meer nodig is, en dan op een zo economisch mogelijke manier de boel weer inpakken, vastsjorren en even een duwtje in de goede richting graag. Dan kan ik weer door, want er valt nog zoveel te beleven dacht ik opeens. Daar wil ik bijzijn. Daar móet ik gewoon naar toe! En het huppelt wat makkelijker met een evenwichtig rugzakje..
Nou... dus ik ga maar eens bellen vanmiddag, denk ik. Bang voor de volgende stap. En hier waar ik nu ben achter me laten... Dit niet meer drinken was een tussenstation. ik word nieuwsgierig naar de rest.
Bovendien ben ik een beter mens dan ik nu laat zien. Al die frustraties reflecteer ik op dichtbij, wie kan ik het hardst raken? Man, kinderen, ouders. Dat doet veel te veel pijn. Dat ben ik niet, dat wil ik niet. Dat is mijn stupid alcoholische gedrag. Ik ben het zat. Ik ga op zoek naar hulp. Even niet van psychologen en andere hulpverleners, maar van mensen die uit hetzelfde moeras komen, en al wel de weg hebben gevonden.. Ze hebben vast wel wat kruimeltjes voor me neergelegd hier en daar.

Dit moest ik even kwijt.
De rest heb ik nog niet gelezen, dat ga ik nu doen.
Om 12.00 ben ik weg, dan komen de nozems uit school. En ik heb nog wat goed te maken..
Zonder jullie was ik niet zover.
Ik ben alweer blij dat ik hier ben!

[orleando]

Spud, ook een kaars voor jou van mij; succes!!
Soothe, ik bedrijp niet wat je schrijft. Ik heb dat duiveltje juist een klap op z'n koppie gegeven en ga keihard terugvechten. Ik voel me niet sterk, maar zeker niet meer zo zwak als afgelopen vrijdag. Met drank was alles echt niet beter, want vaak genoeg stond ik de volgende dag op met een gat in m'n geheugen en soms zelfs niet eens in mijn eigen bed maar op de grond, stoel of waar dan ook.
En wat eten betreft, ik eet als een bootwerker als ik niet drink. Op drinkdagen eet ik niks, maar nu dus wel. Maar het smaakt allemaal ook veel beter:D!

[Trees]

Marjo, misschien moet je eens googlen op ''vrijzinnige AA''.
Ik heb een beetje hetzelfde gevoel bij de AA met die Hogere Macht enzo, dus misschien is dat een idee?
Keep me informed!

[An]

Marjo: heel helder verhaal. Als je al weet wat je wilt ben je er al bijna. Als je mensen om je heen hebt, kan je ook beter daar naar toe gaan. Ze kennen je, ze weten waar je het over hebt. Rugzakje uitpakken en inpakken... of gewoon zonder rugzak door het leven, nog lichter!

[Soothe]

Oké Orlando, way to go!! ;
Ik krijg het ook niet voor niets. Ik steek een beetje de helpende hand uit, zonder in diepgaande analyses te vervallen over het hoe en waarom. Dus naar de toekomst kijken! En ook dat is, zoals alles, verre van zeker!
Ga je goed Soothe.

[orleando]

Marjo, veel dingen zijn ook voor mij herkenbaar in jouw verhaal. IK vind het ook moeilijk het automatische drinken los te laten. Het is niet leuk of lekker meer, het is gewoon verstand op nul en zuipen. En dat wil ik ook niet meer. Ik ben een controlefreak en met drank op heb ik totaal geen controle meer. En dit wordt mijn 4e droge dag en met de feestdagen heb ik het nog veel langer volgehouden, maar mijn humeur liet/ laat dan wel te wensen over. Of moe en niet vooruit te branden of chaherijnig of depressief of hyper. En er zit geen logica in mijn stemming, het is op en af.
Maar ik ga ervoor knokken weer terug te komen. Weer te genieten van de dingen die ik leuk vond voordat de drank mij in z'n greep kreeg. Ik ga me uit die greep worstelen. En dat het met vallen en opstaan gaat, daar ben ik al achter. Maar het gaat me lukken.

Tapas, met slechte periodes en veel te veel drank woog ik krap 50 kilo en ik ben net zo groot als jij...Dus manlief vind het niet erg, dat ik mezelf wat zwaarder eet...

[Mai]

Er moet wat gebeuren!

Orleando, de afgelopen maanden heb ik alleen gedaan wat persé moest. Dat wat echt moest gebeuren.
De kinderen, de hond. Tussendoor heb ik veel geslapen. Ook gigantisch veel gesnoept. Het lichaam vraagt tijd. Neem de tijd. Het kan niet anders!
Nu merk ik dat ik niet meer snoep, althans niet dagelijks en de proporties zijn ook wat meer hanteerbaar. Slapen, nog steeds als ik het nodig heb.
Drink niet, overhaast niets. Alleen als je echt stopt, kun je veranderen.
Dwars door de bagger heen. De ontwenning stopt. Daarna krijgt je lichaamweer kans op herstel. Neem het zoals het komt. daarna kun je wel verder. Alles op z'n tijd!

[water]

Hallo medestrijders,

Ben niet bijgelezen, sorry... zit nu bij m'n familie, voorbereidingen voor een groot feest, "sjouwen" met de oudjes (goed bedoeld he... ).
Kon tussendoor even internetten en wilde even laten weten dat er aan jullie gedacht wordt hoor!
Sterkte waar nodig, schouderklop waar verdiend, rust waar gewenst en je weet het: volhouden!

[Har]

Marjo wat de AA betreft je hoeft natuurlijk niet als voorwaarde in God te geloven, maar dat weet je ook wel.
Velen halen juist de kracht uit het met elkaar delen zoals we dat hier op het forum ook doen en zien de groep als een hogere macht.
Sommigen voelen zich mede gesterkt door het besef dat er voor hun een God bestaat waaraan je je onmacht kunt overgeven; allemaal prima, ieder zijn voorkeur.
Ik heb in het begin na mijn stop een spirituele ervaring gehad (als ongelovige) die ik hier heb omschreven, dus ik ga er maar vanuit dat mocht er een God bestaan we in zijn/haar ogen gelijk zijn. Ik heb dat moment in mijn hart gesloten en ben dankbaar voor die steun maar ben niet gelovig geworden door een religieus pad te gaan volgen. Ik schaam me daar niet voor omdat religie voor mij niet DE waarheid is, maar een weg waarin sommigen wensen te geloven.

De 12 stappen zijn prima handvatten voor mij om alles op een rijtje te zetten. Ik zie het als een vorm van therapie die trouwens ook vaak in therapieen wordt toegepast. De mensen van de groep zie ik als belangrijke reisgenoten; als je valt wordt je opgetild, bij geestelijke nood krijg je raad en de telefoon is de praatpaal voor onderweg als je met stukken komt te staan. We zijn gelijk aan elkaar en hebben hetzelfde doel om de bestemming te bereiken. Je hoeft het niet alleen te doen en als je de kameraadschap toelaat, ben je niet meer alleen.

Ik hoop dat je deze stap zet Marjo, want ik gun je die kameraadschap

correctie: formulering

[orleando]

het zware gevoel in m'n hoofd lijkt wat af te nemen, dus jullie zullen wel gelijk hebben, dat het ontwenning is. Nou, m'n lichaam mag er maar snel aan wennnen niks mer te krijgen wat mijn geest niet wil!
Onze jongste lijkt ziek te worden; bleekjes, hangerig...Ik zou vanmiddag om kadootjes, maar even kijken hoe dit uitpakt.
Notarispapieren ivm m'n vader ook binnengekregen. Geprobeerd het te lezen, maar wat een taal...niet door te komen die abracadabra...Krijg er hoofdpijn van, hahaha!

[Houtje]

Nok Nok Nok

Hier ook Zon en Hagel afwisselend.
Goed geslapen vannacht, op tijd eruit, goed gevoel.

Net naar School van Zoon geweest om boek te brengen, getankt (wat een mega-bedrag ben je dan kwijt zeg).

Marjo,
Een herkenbaar verhaal. Ik had eigenlijk totaal niet verwacht dat mijn leven zo zou veranderen. Ik had eigenlijk geen idee wat ik wel wilde (ja, me beter voelen, dat wist ik wel) maar niet wát er zou gaan gebeuren en hoe dat proces zou gaan plaatsvinden. Eigenlijk heb ik het gewoon laten gebeuren, en elke dag ben in geestelijk qua proces nog "in beweging". Soms denk ik opeens: goh, ik ben een stuk verder, en soms denk ik: wat gaat het toch langzaam. Maar ik denk dat je die tijd ook nodig hebt. Je moet jezelf aanpassen, je gaat anders met je omgeving om, met je kinderen en je familie, je sociale omgeving, je werk.
En last but not leat, al die emoties die naar binnen kletteren, daar heb ik nog steeds wel last van. Maar naarmate dat langer duurt, leer ik ook zien, dat je beter zuivere emoties kan hebben dan drankjank (misschien gebruik ik het woord niet goed, maar in deze context bedoel ik van die overdreven, eigenlijk onechte emoties).

En die Hogere Macht, die zit voor mij (en dat is weer heel persoonlijk) misschien wel in jezelf? Ik begeef me op gevaarlijk terrein, omdat ik geen AA-gangster ben (hahahahaha wát voor gengster????) maar ik kan wel gewoon vertellen, los van alle gedachten, geloven en overtuigingen, dat voor mij steeds helderder wordt dat ik een inzicht en een authenthiciteit (schrijf je dat zo?) zeg maar iets authentieks in me heb, dat ik steeds meer ga herkennen, erkennen en naar handelen. En naarmate ik dat méér doe, voel ik me, heel langzaam hoor, (en vaak niet, maar die momenten van wél, die koester ik) toch sterker worden. Ik merk dat vooral in de communicatie naar anderen toe, ook naar mijn kinderen bv. ik ben duidelijker, leg mijn regels beter uit en houd ze ook vast, en dat komt omdat ik, simpel gezegd, tóch een ietsje minder schuldgevoel heb, dat ik ze elke dag tekort doe door in de fles te duiken, zoals ik jarenlang gedaan heb.

Ik schaam me om het te zeggen maar ik weet dat ik soms niet meer wist hoe ze in bed gekomen zijn. En dat is moeilijk om toe te geven. Maar het is wel waar.

Als ik nu eens "vergeet" dat één nog licht te lezen en om 22.30 denk; verhip er brandt nog licht, dan zie ik die stralende toet: ja mam, je hebt gezegd dat je het licht uit kwam doen, dusse.......ik wacht! En dan kunnen we samen hartelijk lachen en de volgende dag weet ik het ook nog.

Maar dat besef is wel héél langzaam gegroeid en ik heb de euforie die sommigen hier beschrijven, helaas nooit zo ervaren. Daarvoor waren de eerste maanden téveel één groot gemis naar "de demper" voor de pijn van het gat in mijn hart. Een soort uitgestelde beloning dus, die daarom niet minder prettig is.

[Houtje]

Nogmaals, ik refereer niet aan de HM van de AA. Alleen aan mijn eigen ervaring.

[orleando]

Houtje, het is nu m'n auto die zuipt...en nog meer dan me lief is...en fietsend de kids naar school in de hagelbuien zie ik effe niet zitten..

[Har]

quote:

---

Originally posted by:

houtje

Nogmaals, ik refereer niet aan de HM van de AA. Alleen aan mijn eigen ervaring.

---

Hahaa..volgens mij heeft de AA niet het patent op de hogere macht en wat je zegt; die hogere macht zit ook in jezelf als je maar in jezelf kunt geloven

[orleando]

ik ga op kadootjesjacht, luitjes. Tot later:musicnote:

[An]

Voor mij is het belangrijk om te weten dat God bestaat. Zonder dit besef had ik geen voet om op te staan. Niet alleen een persoonlijk geloof, maar vooral om dit samen te beleven. Samen dingen doen, samen delen, iets voor elkaar over hebben. Daarom blijf ik zeggen ik stop niet alleen voormezelf met drinken. Ik heb een verantwoordelijkheid niet alleen naar mezelf, ook naar mijn gezin toe en ook naar de wereld. Zonder de mensen om me heen zou ik niet bestaan. Ik geloof ook heel sterk dat God door mensen werkt. We krijgen juist nu, in onze moeilijke 'afkicktijd' mensen op ons pas die ons verder helpen.

Marjo: ik herken heel sterk wat jij schrijft. De afgelopen maanden heb ik ook alleen gedaan wat eigenlijk moest. Alles op de laagste versnelling. Nu heel langzaam voel ik de spirit weer terug komen. Ik schrijf het heel voorzichtig want het voelt nog zo fragiel.
Vandag alweer de 8e dag na mijn uitglijder. Al met al heb ik vanaf augustus toch ruim 6 maanden geen druppel aangeraakt. De uitglijders vertragen het genezings proces en hoop dat ik het nu droog kan houden.