Donderdag 12 maart 2009

[Kate]

Ja Hermie. En ook wel een behoefte aan ja aan wat.
Een mens kan niet altijd alles benoemen. Ik vond dat ik het gewoon nu moest doen.
Een symbool van iets liefs ipv een borrel.
Ik heb ontdekt dat symbolen behulpzaam kunnen zijn. Misschien ben ik wel altijd te rationeel.
Ik las iets over symbolen en dat raakte me.
Dus nu een lief knuffelolifantje. Als ik dan ooit ga twijfelen kan ik daaraan denken en waarom ik dat voor mezelf kocht. Denken met je hart.

[Kate]

Soothe je zit weer met bizonkit aan het scherm geplakt

[Sammy]

Soothe, Is dat echt zo?? Dat de berichten minder alcoholrelevant zijn.

Of komt het omdat jij minder behoefte aan de berichten hebt. Ben je daardoor kritischer. En valt het meer op, hoeveel niet gerelateerde postings er zijn. Een goed teken.

Ik heb een aantal maanden niet gelezen en de laatste maanden af en toe.

Volgens mij is er niet veel veranderd. Maar dan zouden we die dagen terug moeten kunnen lezen.

[Kate]

Ik ga ook maar weer eens verder.

Wing, hou het voorlopig simpel, de 3 R's.
Niet teveel piekeren. Goed eten.
En over een tijdje lekker nuchter naar je broer.
Go for it!

doegdoeg

[AlbertRemmo]

Hou vol Wing:present:

[Hermie]

Het maakt niet uit waar jouw knuffantje voor jou voor staat als het je maar van de drank afhoudt dan is het goed.

[Hermie]

Nou Wing, voordat de RVD je snapt wil ik nog wel even met je meegaan in je gefilosofeer: is een mens ooit echt vrij?

[AlbertRemmo]

Ja prachtig Wing.

[Soothe]

Sammy, ik zal het raadsel eens onder de loep nemen!
Misschien kom ik ook losser. Zou kunnen!!

Sammy, ik ga nu met de hond uit!
Kate heeft ook gelijk, ik blijf plakken.

Maar... Sammy, je bent niet geheel van me verlost.
Soms meld ik me weer, erg hè!

Groet.

[Sammy]

Sooteh, Ik hou van je uiteenzettingen. Maar gun mij het genoegen ook om er soms even tegen in te gaan. No hard feelings hoor.

[Sammy]

Ga jij maar even lekker met dat mooie witte beestje wandelen.

[Otje]

Zo, lekker gedanst.
Het heeft alleen niets toegevoegd vanavond.....meestal kom ik weer helemaal blij terug maar nu ben ik nog steeds potje sjagrijnig en knorrig.
Nou ja, dan maar potje knor.
Volgens mij zijn meer mensen hier prikkelbaar, zo te lezen.
Wordt tijd voor de zon !!!! En dan heb ik het over de echte lentezon !!!!
Ik ga nu iets eten.
Groetje voor allen, bye bye x

[Soothe]

Voor een knorrig type.

[Soothe]

Darjeeling,

Iedere keer niet toegeven is een overwinning,
en uiteindelijk is de victorie daar!
Langzaam, beetje bij beetje worden de flitsen minder.
dan gaat een zekere afkeer de overhand krijgen.
Je hebt een lange adem nodig, maar er valt winst te behalen.

Ook hier zijn soms flitsen. Eens een alco, altijd een alcoholist.

Het is geen onoverkomelijke flits, maar in de lente,
als de mensen een wijntje drinken, denk ik, als dat zou kunnen.
En geloof me, als ik KON drinken deed ik het.
De koek is op!! IK kan niet drinken. Triest maar wel waar.
Triest, maar er komen andere en eigenlijk leukere dingen op je pad!!

Groet en sterkte.

[dhen]

Katy, Safi,

Toen wij besloten om te stoppen met drinken hebben we 1 duidelijke afspraak gemaakt: wat ik ook zeg, doe, smeek, jank, of je beloof: Ga geen borrel halen. En kijk toch eens aan gisteren hield hij zich daaraan. (terwijl ik goed kan zeuren als het op een borrel aankomt) Voor het eerst ging hij niet snachts naar de kroeg om een borrel te kopen terwijl hij er altijd gek genoeg voor was. En vandaag? Vandaag heb ik eigenlijk een beetje meer respect voor hem dat hij de kracht kon opbrengen om Nee te zeggen.

Katy ik heb ook een knuffel gekocht en als ik niet kan slapen, zeg ik tegen die knuffel; "tja jij weet het wel hé, jij bent wijzer"

[safidepafi]

quote:

---

Originally posted by:

wingchun

Blijf vooral doen wat jullie doen, ik kan het even niet laten.

Vandaag schoot door mijn hoofd:

Het geheim van een fijne relatie is om er geen gewoonte van te maken.

Tot later!

---

Wing wat kan jij even niet laten??

[safidepafi]

Dhendro en alle andere nieuwkomers
Misschien dat ik beter kan vertellen hoe ik van dagelijkse alcoholist, gekomen ben tot wie ik nu ben.
Dat ik dat beter kan doen, dan dat ik als matig drinkend alcoholist ga vertellen, hoe anderen hun leven moeten gaan invullen en met hun alcohol gebruik om moeten gaan.

Goed ik zal dit proberen te doen.
Toen ik besefte dat ik alcoholist was vond ik dit niet zo erg of het was gewoon voor mijn gevoel nog niet erg genoeg. Ik lag namelijk niet in de goot, dronk niet zielig in mijn eentje thuis en voldeed niet aan alle vooroordelen die ik over alcoholisten had. Vieze mannetjes in het park met een blikje bier in de hand, onverzorgde mensen die in vuilnisbakken naar etensresten zochten.

Nee ik wist het wel, ik dronk veel, ik dronk elke dag, maar ik werkte, had een huis , een hoop vrienden en hobbies.
Mijn grootste hobby was, na mijn werk naar de kroeg gaan en daar als allerlaatste bijna kruipend weer uitkomen. Ik moest elke dag naar die kroeg, al mijn 'vrienden' kwamen daar, daar gebeurde het echte leven, daar werd het meeste gelachen en daar had ik de meeste lol.
Natuurlijk verdiende ik geen bakken geld, want een goeie schoolopleiding zat er niet in, na de VWO ben ik gaan werken omdat ik door mijn alcoholgebruik echt geld moest verdienen om dat te kunnen betalen. Bovendien werd concentreren steeds moeilijker en leek een studie echt 'te-ver-van-mijn-bed'
Het voorstel om in de kroeg te komen werken, omdat ik er toch al zoveel was nam ik met beidde handen aan.
Ik woonde er om de hoek, dus de kroeg werd vanaf dat moment helemaal mijn andere familie.
Aan de ene kant was het beter voor me, omdat ik niet dronken achter de bar kon staan, maar aan de andere kant begon ik al wel smiddags met een lekker gratis likeurtje bij mijn koffie.Dus ik begon eerder te drinken.
En na het werken achter de bar,elke avond naar de nachtclubs met alle andere kroegeigenaren en werkers. Dus het werd pas in de ochtenduurtjes dat ik in mijn bed kwam en dan tegen 2 uur weer moest beginnen.
Ik had weinig tijd voor andere dingen en leerde in die tijd dat kennisen en vrienden, die alcohol niet als het belangrijkste in hun leven zagen, weinig met me gemeen hadden en dus ook niet vaak bezocht hoefden te worden.
Ik begon mijn Sociale cirkel te verkleinen tot de echte alcoholisten, maar dat besefte ik nog niet.
Ik stond nog niet tegen de muur, het kon nog erger.

Ik voelde pas dat ik tegen de muur stond, toen ik verzeild was geraakt in een punkscene waar de harddrugs en alcohol op elk uur van de dag aanvaardbaar was. Waar hoe meer....hoe beter, hoe heftiger.....hoe mooier betekende.
Waar geen regels meer waren, geen vooroordelen, waar alcohol en drugs misbruik, de manier was om te laten zien dat je leefde.
Dat je niet mee wilde doen aan de 'ratrace', dat je liever aan de zelfkant van de maatschappij wilde staan, dan zo 'dom' te zijn om mee te doen.
Ik ben toen wel een beetje dood gegaan, want elke dag alcohol en drugs gaat je niet in de koude kleren zitten.
Je huilt als je wakker wordt, maar vergeet het zodra iemand je een fles voor de neus houd, een snuif aanbied, een pilletje toeschuift.
Want op dat moment hoefde ikzelf niet meer na te denken maar werd ik geleefd door alle emoties die drugs en alcohol bij je teweeg brengen. Mijn vrienden dealden dus drugs ten overvloed.
Toen ik diep genoeg gezonken was en al om 6 uur in de ochtend, mijn wagen uit sloop, om bij de buren aan de berenburger te zitten, gevolgd door baileys, whiskey, port, tequila, bier en om 11 uur smoorbezopen in mijn bed te duiken, om er tegen de middag/avond weer uit te komen en de cirkel weer op gang te brengen...niet meer wist welke emoties en gedachten van mij waren en welke van de drugs die ik nam....toen besefte ik dat ik met mijn rug tegen de muur stond.

Het enige wat mij toen heeft geholpen, en het enige wat ik durfde of wilde (want de verslavingszorg stond zo ver van mijn bed, ik stond te ver naast de maatschappij voor mijn gevoel) was samen met mijn man vertrekken uit de cirkel waar we in zaten.
Alles in een omgebouwde camper bus gestopt en wegrijden.

De zon achterna en op een plek waar ik niemand kende en waar niemand mij kende, afkicken van waar ik mee bezig was.
Afkicken van een hele levensfilosofie, gewoontes, vrienden, gedachten, uitvluchten, en alles wat onze verslavingen in stand hielden.
Gelukkig stond ik samen met mijn man sterk, met de ruggen tegen elkaar te vechten voor onze gezondheid, ons geluk, ons huwelijk en onze toekomst.
En als de één gevaar zag in de mensen die we ontmoeten, dan werd de ander gewaarschuwd en werden er maatregelen genomen.
Wat meestal inhield dat de bus gestart werd en we verder reden.
We zochten de eerste maanden vaak eenzame plekken op in de bergen om met gezonde boodschappen en ver weg van kroegen en winkels om een kampvuurtje te praten over hoe het voelde zonder vedoving door het leven te gaan. We maakten ruzie, we maakten plannen, we maakten duidelijke afspraken, die inhielden dat alcohol en harddrugs nooit en nooit meer ons leven inhoudt mocht geven.

Dit was twaalf jaar geleden, ik voel me weer onderdeel van de maatschappij, ik ga bijna nooit naar de kroeg en als ik er een keertje ben, is het nooit om me klem te zuipen. Ik gebruik al sinds die tijd die ik hier boven beschreef, geen harddrugs meer.
Ik drink af en toe wel eens een biertje of een wijntje en rook ook nog wel eens een joint. Maar dit is niet meer iets wat mijn dag bepaalt, mijn leven uitstippelt, mijn toekomst heeft weer zin.

Ik kan beamen wat Tapas schreef op een gegeven moment, voel je het in je kleine teen, dat je met de rug tegen de muur staat en weet je dat je alcohol gebruik je niet gelukkig maakt. Op dat moment moet je in aktie komen.

[Anna]

Hé Soothe je zit weer op je stoel vastgeplakt hé!

Ik wil wel even een alcoholgerelateerde mededeling doen, namelijk dat ik ook vandaag weer droog ga beëindigen. En ja, het is een gewoonte geworden, en nee, het kost geen moeite meer. Maar toch ben ik iedere dag weer blij dat ik nuchter ben. Eerlijk gezegd begrijp ik niet dat ik het zoveel jaren vol heb gehouden: werk, huishouden, belastingaangifte (zucht!), financiële sores en dat alles met een voortdurende kater dan wel nieuwe roes. Nou ja, het einde begon wel in zicht te komen, toen ik eindelijk stopte met drinken. Het was me zelfs in mijn roes duidelijk dat het niet meer ging.

Marieke, ik werk me ook het laplazerus en kan niet op vakantie. Maar ik heb wel een dure aanvullende verzekering, dus misschien kan ik ook lekker mijn voeten laten masseren. Ik zal het eens nakijken. Maar eerst fysiotherapie, want mijn rug is het met een aantal zaken niet eens, en weigert af en toe dienst.

Bammie, weer uitstelgedrag? Daar heb ik het op het moment ook erg druk mee. Ik ben in twee weken nog niet verder gekomen dan een enorme stapel papieren op tafel te leggen en die enigszins te sorteren. Het is weer tijd voor de jaarlijkse belastingellende!
Ik kan best begrijpen dat je niet meer dan 24 uur kunt werken. Mijn 32 uur vallen me ook vaak te zwaar, maar minder gaan werken zit er op dit moment nog even niet in.

Ferry, blij je weer een keer te zien, en blij dat het nog steeds goed met je gaat.

En verder wens ik alle nieuwelingen die ik niet ken een welkom toe, en veel succes bij het halen van hun doel. En alle anderen eveneens veel succes en een fijne avond.

Ik ga mijn hondje uitlaten, en iets aan mijn broodnodige rust en ontspanning doen.

[Hermie]

Geluk zit hem niet in geld of vakanties of wat dan ook. Op dit moment moet ik rondkomen van een minimuminkomen maar jongens die knuffel die ik vanmorgen van mijn dochter kreeg, die is met geen duizend pennen of euro's te beschrijven. Ik ben rijk!

[dhen]

Ok Safi, dank voor je verhaal en mijn respect dat je uit zo'n diep dal jezelf hebt teruggevochten naar waar je nu bent. Wat ik niet zo goed begrijp is waarom dan nu toch af en toe nog een borrel of een jointje? Zelfs al zou dat nu je leven niet meer bepalen, ben je gelukkig met die borrel of die joint?

[Mieke]

Mijn dochter wordt maandag ingeleid als de baby er niet is.
Ik sta stijf van de
spanning en heb vandaag geen moer uitgevoerd.
Een heel naar trek moment gehad, maar de deur niet uit geweest.


Pfffff laat de baby maar komen

[Hermie]

Wordt het een thuisbevalling Mieke? Sterkte iig.

[Hermie]

Duhhh nee natuurlijk niet als het wordt ingeleid. Moet duidelijk zo mijn bed in.

[Mieke]

Nee Hermie, het wordt een ziekenhuis opname. Het is precies 2 en een half jaar ernstig mis gegaan met de 1ste. Hij moest na 4 dagen sterven na een zwangerschapsvergiftiging

[Hermie]

En bedankt Pip haha.