Spring naar bijdragen

woensdag 6 oktober


igor

Aanbevolen berichten

  • Antwoorden 190
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Merk dat ik het weer moeilijker krijg, de laatste dagen. Slapen wil niet en heb steeds paniek, geen aanvallen meer die voorbij trekken, maar voortdurende angst die de hele dag in mijn lijf en hoofd zit. Gister raakte ik het contact met de realiteit ook even kwijt. Lichte psychose dus. Was zo ontzettend bang en alles voelt zo bedreigent en onwerkelijk. Sorry kom weer eens met de deur in huis vallen, maar moet mezelf hiertoe dwingen omdat ik het zo niet red. Krijg vandaag vrienden te eten en mijn huis is een zooi en de afwas staat er nog al 3 weken of zo. Weet niet meer hoelang? Raak er super gestrest van. Moet koken voor die vriendinnenen. Alles is ineens zo ingewikkeld. En dat is het zo wie zo al omdat alcohol niet mijn enige probleem. Heb dit nog niet vertelt maar heb nogal al wat psychiatrische labeltjes. Schaam me een beetje omdat het lijkt of alles er zomaar ineens achter elkaar uit rolt. Beetje verwarrend en veel. Vind ook steeds dat ik er meer voor anderen hier moet zijn en niet steeds over mezelf moet praten. Maar als ik dat dan een paar dagen zo heb gedaan knap ik zowat uit elkaar van spanning. Nou hoop dat iemand hier nog iets van begrijpt anders vraag maar. Heb eigenlijk helemaal geen tijd, moet vanalles doen vandaag. Nog meer spanning. Help!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Borretje:..... geen idee? :D Aai...

Beth, misschien gewoon eerst de afwas maar gaan doen.
Daarna iets gemakkelijks maken of vragen of de vriendinnen elk ook iets te eten willen meenemen?
Dat is vaak extra leuk!

En forceer je niet hier! Denk goed om jezelf!!!

xxx

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Beth,

die eerste stap om wat te gaan op dit moment voor jou is het zwaarste. Je zal zien, eens je bezig bent krijg je voldoening. Je merkt dat het vooruit gaat. Hierdoor krijg je positieve gedachten en komen er in je hersenen positieve stoffen vrij, die je beter doen voelen!

Probeer dit even te zien als een uitdaging. Gewoon beginnen en stap voor stap. Hou je verstand bij wat je op dat moment doet, hoe klein dat ook mag zijn: bv: ik laat nu het water in de afwasbak lopen. Is het warm genoeg? zeep erbij. Dan al wat vuile borden erin.

Hoop dat je hier wat aan hebt... SUCCES!!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Beth, als je tegen een psychose aan zit helpt alleen veel rusten. Slapen, niet te veel hooi op je vork nemen, maar wel tussen de mensen blijven. Je niet gaan afzonderen want dan kom je in een heel klein wereldje terecht en dat is niet goed. Dan krijg je nog meer angsten. Kun je niet naar de h.a. om wat medicatie?
Probeer zoveel mogenlijk bij de realiteit te blijven want een psychose is vreselijk. Blijf niet alleen.:heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

quote:


Originally posted by:
Bethanie

Schaam me een beetje omdat het lijkt of alles er zomaar ineens achter elkaar uit rolt. Beetje verwarrend en veel. Vind ook steeds dat ik er meer voor anderen hier moet zijn en niet steeds over mezelf moet praten. Maar als ik dat dan een paar dagen zo heb gedaan knap ik zowat uit elkaar van spanning. Nou hoop dat iemand hier nog iets van begrijpt anders vraag maar. Heb eigenlijk helemaal geen tijd, moet vanalles doen vandaag. Nog meer spanning. Help!



Nieuwe poging, hele bericht aan je weg :wacko:

Ik ken en herken je gevoel van paniek: de aanvallen en nu het constante gevoel.
Te groot bijna om te dragen en te verdragen.
Daarom Beth: beginnen met één ding, de afwas. Dat is te overzien.

Proberen de berg in kleine heuveltjes op te delen die te overzien zijn.
De berg lijkt de mount Everest, maar je kunt hem misschien opdelen tot niveau "Utrechtese Heuvelrug".
Die lijkt misschien nu ook hoog, maar is wel te overzien (hoop ik).

En die vriendinnen, zijn het goede vriendinnen???
Kennen ze jouw problemen?
"Moet" je voor ze koken?
Kun je niet een lekkere kant-en-klare soep nemen met een stokbroodje erbij oid?

En Beth, je hoeft je niet te schamen. En je hoeft er niet te zijn voor anderen als je dat niet kunt.
Je mag hier komen voor jezelf, en daarmee ben je er ook voor de ander.

:sun:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Kruimel:heart:

Beth is er niet één vriendin die eerder kan komen en het een beetje van je
over kan nemen, zodat zij de verantwoording neemt en jij klusjes mee uitvoert?
Os het etentje bij haar kan hebben, deze stress lijkt me nu niet helpend.
Een andere keer kun je weer wat terugdoen, maar je hebt rust en geruststelling nodig denk ik.
Desnoods uitstel, maar dat zul je al wel kennen, dat verandert niet essentieel iets.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dat is het probleem, ik ben alleen. En dat maakt de angst ondraaglijk. Als er iemand bij me zou zijn gisteravond dan zou het wel uit te houden zijn. Ik moet inderdaad een afspraak met psychiater maken, misschien kan ik vandaag meteen telefonisch advies vragen over medicatie. En Jerre, bedankt voor de tip. Ik kan het als ik me goed voel heel goed bedenken maar vergeet totaal hoe het moet als ik me slecht voel. Dan komt alles op me af. Heb net een beetje afwas gedaan. Moet nu nog boodschappen doen. Heb geen idee wat te koken. Heb ook helemaal geen zin in eten. Maar dat is al zo sinds ik met alcohol ben gestopt. Bedenken wat vandaag te eten is ook moeilijk omdat ik add heb, lijkt alsof ritalin vandaag ook daar niet bij helpt. Echt chaos in me en om me heen. Kan het allemaal niet zo goed bedenken.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nou Beth, ik eet vandaag boerenkool met gebakken spekjes en worst.
Ijs als toetje.
Misschien simpel, maar je kunt gewoon meedoen.
Eten maken geeft struktuur en houdt je op aarde
(klinkt zweveriger dan het is). iedereen lust het
en je kunt er thee bij zetten en een kan water.
Het is geen gerecht voor wijn/bier dus je vriendinnen
zijn dan even solidair met jou.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Beth, toen ik de eerste keer echt moest stoppen met drinken heb ik daara een drankpsychose gehad. Grotendeels omdat ik mezelf opsloot en helemaal niet sliep.
Daarom zou het goed voor je zijn denk ik, als je inderdaad een psychiater zou bellen die je medicatie voor schrijft die de grootste angst weg neemt en daardoor het slapen en de rust in je hoofd bevorderd
meis. :present:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nou ja laten wat dat boek maar even gesloten laten Beth,
Hier kun je vaker terecht
en voor nu moet je even spijkers met koppen slaan,
weet je al wat je wilt eten?
Heb je daar hulp bij nodig?
Kunnen we iets voor je betekenen
in het meedenken of word je daar juist verward van?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Beth. dat was niet vlak daarna maar doordat ik niet sliep, en het erg druk was in m'n hoofd kwam het tot een soort explosie. Ben jij al eens eerder psychotisch geweest? Misschien een heel pijnlijke vraag hoor en als je geen antwoord wil geven kan ik dat heel goed begrijpen.
Ik zelf bleef maar malen en malen en werd echt bang. Ja en doordat ik niet sliep, en mede door de angst, knalde ik door en raakte hele stukken van de realiteit kwijt.
Maar goed als je de medicatie neemt hoor dat houd je toch een stukje rustiger. Ja en ik probeerde rustig te blijven adem halen dat was voor mij ook erg belangrijk.
En alles is tijdelijk ook die angst.:present:
O en ik heb niets gedaan om er uit te komen. Men gaf mij geen medicatie dus ik heb het uit moeten zitten. Voor mijn gevoel heeft het maanden geduurd maar in feite duurde het dieptepunt maar een paar weken.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het meest beangstigend was, dat ik mezelf kwijt raakte en geen controle meer had over mezelf. En dat gebeurde ook. Ik kwam een soort akelige wereld terecht en hoorde stemmen uit de muur. Die zeiden dat sex. goed was en dat ik de schuld was van de wereldoorlogen. Ook had ik het gevoeld dat ik het kind van de duivel was en in verwachting was van een kind van de duivel. Heb ook in een hoekje van de isoleercel zitten persen.
Dus het is een vreselijke ervaring geweest.
Het heeft ook heel lang geduurd voordat ik er over kon praten omdat het zo traumatisch was dat ik iedere keer emotioneel werd.
In de jaren daarna heb ik nog wel last gehad van angsten en de grootste angst het weer terug te krijgen maar dat werd met de jaren minder.
Een heel heftig verhaal en misschien had ik het beter niet op kunnen schrijven maar ik wil er alleen maar mee zeggen dat ik uiteindelijk gegroeid ben tot een persoon die sterker in haar schoenen staat en het leven aan kan.
En dat gebeurd er met jou ook. Heb vertrouwen in jezelf want als ik het kan kun jij het zeker.
:present:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...