woensdag 19 oktober

[bolletje]

Kijk dat moeten we hebben Geert en Diesel.

Jan:)

Jop lieverd heb je gisterenavond nog een beetje kunnen genieten bij je vriendin? En heb je een beetje redelijk kunnen pitten?

[Tine]

Mooi geschreven Tina!

Wat fijn dat het zachtjes steeds beter gaat,

Uiteindelijk word je toch beloond!

Fijne dag!

[lady jane]

Tina:heart:

dappere dodo!

ik ga lekker te fietsen met mijn buddy,

bye

[An]

Albertina, wat ontzettend goed wat je daar schreef!!

Zo helder.

[Primula]

Oei!

Zie dat ik nog ingelogd sta.

Vergeten uit te loggen.

Tot in de namiddag!

[Shahire]

Mooi geschreven Tina

Jopie

[albertina]

Of het mooi of goed is wat ik heb geschreven

weet ik niet.

Wat ik wel weet is, dat als ik mezelf terug lees,

ik het confronterend vind.

Ik had het ook allemaal liever anders gedaan

of, laat ik zeggen, ik zou willen dat mijn leven

anders was gelopen.

Dat is niet zo, het is zoals het is,

het is niet gegaan zoals ik graag

gewild zou hebben.

Stap voor stap leer ik aanvaarden

hoe het is en niet hoe ik graag zou hebben

gewild.

Voor vandaag vind ik het weer heel wat,

de confrontaie met mezelf.

Soms kan ik ook teveel van mezelf vragen.

Accepteren dat het voor vandaag weer even

genoeg is.

Inzichten en emoties kunnen vaak overweldigend

zijn.

[bolletje]

Lieve Tinus,

Het leven dat je geleid hebt is nodig geweest om te zijn wie je nu bent. Een krachtig iemand.

[An]

Albertina, ja inzichten kunnen ook zwaar en confronterend zijn.

Alsof je het ineens allemaal overziet.

Het heeft je gemaakt tot wie je nu bent!

[Shahire]

DAGPACT

Albert

igor

irisje

Primula

Shahire

[Jan1000]

Effe netwerken, later x

[dhen]

Weet je Bol, ik vind zo’n opmerking dus echt een dooddoener, iets wat troost

zou moeten bieden maar dat nauwelijks doet. Je bedoeling zal er zonder meer

goed mee zijn, dus geen kritiek op dat je de opmerking plaats.

Maar ik wil er wel wat over zeggen.

Ik vind het helemaal niet nodig dat ik alles wat ik mee heb moeten maken

en nog maak nodig heb om sterk te worden. Ik heb veel last van m’n moeder

zo ontzettend egoïstisch, al haar hele leven telt uitsluitend haar belang

en daar moest alles in mijn jeugd voor wijken en zelfs nu nog nog gaat alles om haar,

als het aan haar ligt. Het enige verschil wat ik nu nuchter heb kunnen leren is

of ik het toesta dat ze me raakt, kapot maakt. Dat is iets wat ik als kind niet kon,

ik liet me kapot maken. Als verslaafde ging ik daar feitelijk mee door,

niet voldoende eigenwaarde, zelfrespect over om te geloven dat ik iets van m'n leven kon maken.

En elke periode dat ik dat wel geloofde en het een tijd goed ging, opleiding, werk,

geen verslaving, dan stortte het op een dag toch weer in elkaar.

Wat ik pas ben gaan begrijpen na het stoppen met drank, is dat ik continue probeerde

om op een bodemloos bestaan een bestaan op te bouwen, een huis zonder fundament.

Namelijk de liefde die ik niet kon krijgen thuis en uiteindelijk in mezelf niet meer kon vinden.

Ik ging die overal zoeken en meende die altijd te vinden in iets wat me juist op termijn

weer onderuit haalde, zoals drank. Het is denk ik het moeilijkste wat er voor me is

om vanuit zo’n niet-bestaan (geen ouderliefde is geen erkenning is geen bestaansrecht)

mijn bestaan te waarderen en op te bouwen. Dat ik het nu nuchter begin te leren

en te kunnen daar ben ik dankbaar voor, want ik mag nu toch nog groeien,

ik mag nu toch mezelf zijn. Maar ik ben nu niet iets geworden dankzij mijn leven

van de afgelopen 40 jaar vind ik, ik ben nu iets geworden en nog aan het ontwikkelen ondanks die jaren.

En dat ik dat moet doen om van mijn overleven een leven te maken, vind ik niet eerlijk,

ik vind het intriest dat ouders zo in elkaar kunnen steken of wat mensen een ander aan kunnen doen.

Maar ik kan weinig doen aan dat onrecht, aan die oneerlijkheid ervan, behalve

mijn bestaansrecht claimen voor mezelf, daar het beste van te maken, te zijn,

en zelf dat leed naar anderen niet doorzetten uit rancune of jaloezie over mijn leven,

maar juist de andere kant van het leven proberen te delen.

[bolletje]

Ja Dhen. ik had het ook beter in ikvorm kunnen schrijven. Ikzelf heb ook geen al te fijne moeder gehad. Iemand die eigenlijk geen kinderen echt goed kon opvoeden, maar toch heb ik geleerd van haar. Al was het alleen maar om niet zo te leven als zij dat gedaan heeft. En wat heel belangrijk voor me was is leren om ondanks het allemaal niet zo goed geweest is, toch van haar te houden, haar te vergeven en te weten dat zij het naar beste weten gedaan heeft. Dat is wat ik van haar geleerd heb, en daardoor ben ik zo geworden. Ik ben er van overtuigd dat ik van iedere situatie in m'n leven geleerd heb.

Kijk heb ik weer ff geluk gehad. Er waren handzagen te koop bij noitcA, e3,-- per stuk dus heb ik er maar gelijk 2 gekocht. Die van mij is nog uit het jaar pruim en ben uren bezig om een klein balkje doormidden te zagen. is dat geluk hebben of niet.

[bolletje]

hey die Borrie. voor jou speciaal een dikke

[albertina]

Bol,

dank, wat ik eigenlijk probeer te zeggen

is dat ik mij helemaal niet altijd krachtig voel.

Ik vind het vaak een hele strijd, al die inzichten

en dan zien hoe ik er beter of anders mee om kan gaan.

Zonder het al teveel te dramatiseren vind ik het

leven soms een jungle, ik slinger van liaan naar

liaan en moet mijn best doen om niet te vallen.

En met dat vallen bedoel ik niet dat ik meteen

naar de drank grijp.

Er zijn mij, net zoals velen, veel dingen overkomen,

ik heb ze mezef aangedaan en ze zijn me aangedaan.

Ik wil niet zwelgen in zelfmedelijden, ik doe mijn best,

meer kan ik niet doen.

Maar sterk, nee zo voelt het lang niet

altijd.

@letter

[albertina]

Bor,

dat begreep ik hoor.

[bolletje]

Lieve Tinus,

Natuurlijk overkomen dingen je maar wat ik geleerd heb na al die jaren is, hoe ga ik met die dingen om, en dat bepaal ik wel zelf. Dat heb ik moeten leren hoor, en zeker doordat ik me ook veel sterker voel dan 10 jaar geleden, toen voelde ik me ook vaak verdrietig omdat ik eigenlijk moest leren om met de dingen anders om te gaan. Ik gaf vaak die ander de schuld van mijn verdriet en kwaadheid. Maar dat betekende ook dat ik er niets aan hoefde te doen.

Ik ben me er heel erg van bewust dat ikzelf verandwoordelijk ben met hoe ik met gebeurtenissen om ga, niemand anders. En doordat ik dat heel vaak tegen mezelf heb gezegd ben ik gaan veranderen.

En soms lossen gebeurtenissen vanzelf toch op naarmate de tijd verstrekt, en soms is het hard werken om dingen te verwerken.

En nee je dramatiseerd niet en zwelgt zeker niet in zelfmedelijden.

[dhen]

Bol, je wilde gisteren een pedofiel nog opknopen of zoiets, dus of vergeven mogelijk is,

is een lastige vraag. Het is mogelijk tot een bepaalde vorm van begrip te komen, maar vergeven

en alsnog houden van of dankbaar zijn lijkt me een stap te ver.

[albertina]

Dhen,

Vergeven is een groot goed,

toch kan het een opluchting zijn.

Laat ik het voor mezelf nu houden op acceptatie,

wat er verder nog mogelijk is leert

de tijd.

[dhen]

albertina

[bolletje]

Dhen. ik had het net over de relatie die ik had met mijn moeder. Van haar heb ik toch leren houden en leren te vergeven.

[Madelief]

Goedemiddag Frummers!

Ik ben een beetje grieperig, maar dat gaat wel weer over.

Ik heb nog niets bijgelezen, dat ga ik nu doen.

Straks nog even op de bank en dan maar hopen dat ik er snel vanaf ben.

Tot later!

[albertina]

Bor,

dat is ook zo.

Even wat luchtigs,

het hagelt hier.

[Lenie]

net terug van het ziekenhuis ...was weer bij m'n tante geweest.

pffff ze wist niet eens meer dat ik er gister ook was...ik vind dit heel moeilijk.

nu even een uurtje pc tijd en dan op het koken storten.

* even terug lezen*

[Kate]

Dhen, ik krijg kippenvel van je stukje.

Zelf heb ik ook geen leuke moeder. Er zijn nare dingen gebeurd.

Vergeven, vergeven, wat een rare term toch. Het lukt mij niet. En ik kan niet van haar houden. Wel kan ik inmiddels van mensen de onmacht zien en het onvermogen om met dingen om te gaan. Een soort van ontoerekeningsvatbaarheid omdat nou eenmaal niet iedereen geestelijk gezond is. Ik heb er een soort van balans in gevonden. Maar het blijft balanceren.

Waar ik telkens weer op uit kom, het lijkt wel een levensles, van kind tot veertiger: sommige dingen houden pas op als je ze zelf doet stoppen. En dat mag. Een mens mag uit liefde voor zichzelf voor een liefdevol leven kiezen. Ik hoef mezelf niet te dwingen om van iemand te houden waar ik dat niet voor voel. En ik hoef ook niet overal tegen te kunnen.

Voor mij is een liefdevol leven ook dat ik mezelf niet meer benevel. Ik mag er zijn zoals ik ben. Dat geeft mij een gelukkig gevoel.