Zondag 11 november

[huttula]

Originally posted by: kirky

Originally posted by: Runningliesje
Even weer wat laten horen van mij...

Ik zit nu 5 dagen in de week in dagbehandeling, maar blijf drinken , minder, dat wel.

Het stoppen wil maar niet.
Ik wil er echt graag vanaf, want het belemmerd alles.
Gelukkig heb ik de loopgroep en ben ik droog tot veel later op de dag.
Ben ik nu een minderaar of gewoon een actieve alcoholist?

Bah!quote>

Lees het berichtje van jezelf nog eens, daarin staat het antwoord op je vraag namelijk.quote>

Kirky heeft gelijk ..antwoord geef je letterlijk al

[Kohtje]

Lavendel, nee niet nieuw hier.

Jopie, het gaat zoals het gaat. Ik ga nu weer eens een berichtje typen.. komt er zo aan.

[Rudy]

Ik moet glimlachen bij het lezen van je verhaal in de notendop Har.

Er is herkenning, op verschillende punten lijkt onze levenswandel veel op elkaar.

De depressie ken ik, de mani minder.

De psych stelde dat hij allerlei labels op me kon plakken maar dat niet deed, hij stelde eenvoudig vast dat ik een leed aan een ontwikkelingsstoornis opgelopen in mijn kindertijd, opvoedkundig probleem dus.

En dat begreep ik en kon er mee aan de slag.

Naderhand kreeg ik in de gaten dat wat voor insteek je ook neemt ik altijd weer bij mijzelf terecht kwam.

Ik zelf was het middelpunt, stond centraal.

En dat was nieuw en een hele ontboezeming want voorheen zocht ik de oorzaak van mijn niet-functioneren altijd buiten mijzelf.

Het dwangmatige en de obsessie, een gedachte niet meer kunnen los laten de paniek die daarop volgde en het geheel dempen met drank was meer mijn ding.

Concentreren was een ramp, ik was een dromer en niet te vergeten de onrust in gezelschap waar iedereen door elkaar praat, ik werd er gek van, mijn filter was denk ik stuk.

Het liefst mijd ik deze bijeenkomsten maar kom er soms niet onderuit.

Ik vraag dan mijn partner dicht bij me te blijven, houd haar vinger vast en dat helpt mij de onrust verdwijnt.

Ik heb veel gehad aan het formuleren van andere gedachten in plaats van denk patronen die mij negatief beïnvloeden.

Verouderde normen en waarden veranderen daar waar mogelijk en dat gaf plots een andere kijk op mijn negatieve instelling.

Beetje bang was ik wel, beetje erg bang want de nieuwe wereld die nu voor mij open ging had ik voorheen gemeden als de pest.

En dat is niet zo verwonderlijk achteraf.

Maar Har de altijd aanwezige dreiging gek te worden ligt achter ons en sindsdien lonkt de vrijheid.

En die mogen we zelf invullen.

Het voelt als thuis komen.

Een groot geschenk Har, veel plezier ermee.

[huttula]

Hadden ze daar geen gezegdes en spreekwoorden van gemaakt?

[Kohtje]

Hoihoi..

Ik lees hier nog altijd met regelmaat mee. Daarmee bevestig ik voor mezelf dat ik nog altijd erken een alcoholist, een verslaafde te zijn. Alcohol. Ik sta er mee op en ik ga ermee naar bed. Er gaat werkelijk geen dag voorbij of ik denk aan alcohol/alcoholisme/verslaving. En da's maar goed ook.

Ik weet dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving als ik alleen op mezelf kan vertrouwen. Lang heb ik alcohol beschouwd als redder in nood. Te pas en te onpas was drinken mijn antwoord op dingen die op mijn pad kwamen.

Nog altijd is de weg van de minste weerstand mijn favoriete weg. De minste weerstand heb ik leren ondervinden door me over te geven aan en laten verrassen door het mysterie van het leven zelf, door mijn eigen wensen in dit leven los te laten

Ik beschouw alcohol niet meer als vriend, maar zeer zeker ook niet als vijand. Alcohol is een stof, een middel, dat bij inwendig gebruik dingen bij me doet waar ik met de grootst mogelijke wil geen invloed op kan uitoefenen, bekend onder de naam dronkenschap. Sinds ik voor mezelf heb toegegeven verslaafd te zijn, heb ik elk moment de keuze of ik toe zal geven aan dronkenschap of niet.

Voor mij heeft dit niets te maken met wilskracht. Honderden, zoniet duizenden keren wilde ik met alle wilskracht die ik had stoppen met drinken en honderden, zoniet duizenden keren, ging het weer anders dan dat ik wilde...

Nuchter blijven gaat mijn wilskracht te boven. Voor mij is het toverwoord "vertrouwen". Vertrouwen dat ik zonder geestelijke verdoving precies op tijd dát krijg wat ik op dát moment nodig heb.. of ik het nou snap of wil of leuk vind of niet.. het is zoals het is, het gaat zoals het gaat.. Keep it simple!

[Runningliesje]

Ik wil ook dolgraag stoppen, het is oliedom hoe ik nu bezig ben.

Wie houd ik eigenlijk voor de gek?

Steeds weer verzin ik een of andere rotsmoes.

En uitstellen he, tot morgen.

En overmorgen.

Gelukkig openen hier mijn ogen, ik ga het weer proberen.

Thanx lui!

[Rudy]

mooi interview in de volkskrant met arthur japin gelezen

ook dat raakt me wezenlijk nu, zoals veel op dit moment:

politiek, economie, mijn omgeving, religie, mijn eigen gedrag,

ik zie, twijfel, verbaas me...vraag en krijg enkel meer vragen

ik kan het niet meer onder woorden brengen.

dat vind ik vreselijk. ------------

---------------------------------------

Jopie je open stellen maakt een mens kwetsbaar.

Ik herinner me de tijd dat ik zoveel mogelijk van alles wilde weten.

Gretig was ik en ongeduldig.

Maar weten is nog niet voelen.

Op het moment ik geen antwoorden meer kreeg op mijn vragen en in een cirkeltje

bleef DENKEN en doen, zoekend naar verklaringen, stond er dikwijls een emotionele doorbraak voor de deur.

Een emotie kun je niet verwoorden wel voelen en laten zien.

Misschien sluit dit een beetje aan op wat je schrijft, misschien ook niet.

Voor mij zijn deze emotionele omslagen van groot belang geweest.

[albertina]

Koh,

fijn je weer te lezen.

[Rudy]

Hey Kohtje, of je niet bent weg geweest.

Welkom

[Rudy]

Wie houd ik eigenlijk voor de gek?

--------------------------------------------------

--------------------------------------------

Niemand anders dan jezelf RLiesje.

Veel succes met je nieuwe poging.

[Kohtje]

Originally posted by: Rudy
ik kan het niet meer onder woorden brengen.
dat vind ik vreselijk. ------------
---------------------------------------
Je open stellen maakt een mens kwetsbaar.
Ik herinner me de tijd dat ik zoveel mogelijk van alles wilde weten.
Gretig was ik en ongeduldig.
Maar weten is nog niet voelen.
Op het moment ik geen antwoorden meer kreeg op mijn vragen en in een cirkeltje
bleef DENKEN en doen, zoekend naar verklaringen, stond er dikwijls een emotionele doorbraak voor de deur.
Een emotie kun je niet verwoorden wel voelen en laten zien.

Voor mij zijn deze emotionele omslagen van groot belang geweest.
quote>

Rudy, je raakt hier de kern van de fase van verbazing/vertwijfeling waarin ik me momenteel bevind.

In het kader van Stap 12, "de boodschap uitdragen naar de verslaafde die nog lijdt" wilde ik mijn herstelverhaal zo duidelijk mogelijk overbrengen tijdens meetings en in klinieken waar ik op uitnodiging mijn levensverhaal kwam vertellen. Maar ik kwam er achter dat ik niet zozeer vertelde vanuit de overtuiging om anderen te helpen maar meer om mijn ego te strelen met de bevestiging en bewondering van anderen. Toen ik hier eenmaal achter was gekomen en daadwerkelijk wilde vertellen om anderen te helpen, schoten woorden me ineens te kort. Ik realiseer me dat ik niet kan vertellen hoe ik herstel en ik realiseer me dat hoe minder ik vertel, hoe meer ik het "begrijp". Dit is, denk ik, het mysterie van het leven, het goddelijke.. te groot voor woorden

[Rudy]

Ik ga er weer vandoor.

Een huisje bezichtigen wat de ma van

mijn vrouw aangeboden heeft gekregen.

Ik heb het al gezien op Maps en de

omgeving spreekt me wel aan.

Of zij er ook zo over denkt horen we

binnen korte tijd.

Een gezellige voortzetting van de zondag gewenst.

[MM]

@Marcel, dank voor de tip maar ik zie het uitklapmenuutje niet... Ben ik blind? Mis ik een plug-in? Snif...

@Kohtje: hallo, we kennen elkaar niet, maar mooii hoe je praat over de wg van de minste weerstand. Heeft mij veel inzicht gegeven. Bedankt.

Ga weer verder aan het eten anders verbrandt het!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Rudy]

Koh het is belangrijk dat de motieven achter de gedachten waarom men dingen doet voor jezelf, of de ander, zuiver zijn.

Ergens staat geschreven dat wij groot worden door ons 'klein' te maken.

De spijker op zijn kop om het even heel materialistisch uit te drukken.

Kohtje:heart:

[Madeleine]

Ik heb zojuist een mentalitytest gedaan. En ik ben niet zo blij over de uitkomst. Nu dus helemaal zenuwachtig en ik heb pas over anderhalve week een gesprek.

[Madeleine]

Oeh, ja... Sint Maarten. Helemaal vergeten. Ik ga zo maar eens even spelen voor mevrouw kikkebil (die niets geven wil), zal wel moeten.

De test wordt tijdens het intakegesprek besproken. Het is een aanvulling op mijn cv. Maar wel de enige test die wordt afgenomen in het proces. Maar door de test, en dat is dan weer mijn eigen invulling, kom ik over als een werkgrage golddigger. Niet dat de overige profielen bij mijn persoon passen, maar toch...

[Madeleine]

Wie gaf me hier die tip ook alweer? Concentreren op de buik, om ademhaling en gedachten rustig te krijgen. Helpt echt.

Succes Smikkie. Zit er ook een bepaalde tijdsduur aan jouw trek? Zoals ik het krijg vanaf een uur of 19/20u en weer vertrekt als de winkels hier dichtzijn?

[Kate]

Madeleine je aandacht in de buik haha!

Een paar seconden per dag. En omdat het zo lekker is wordt het vanzelf meer. Haalt je uit je hoofd, uit de krankzinnige gedachtenwereld.

[Madeleine]

Ik snap het wel.

Twee weken geleden was ik echt een jengelend kind en daarna heb ik me laten begaan. En ik woon alleen, maar ik heb tijden gehad dat ik op pad was, de trek zo groot was, dat ik de situatie ben gaan manipuleren. En als het me dan net niet lukte of op een verkeerde manier lukte, dan kon ik wel janken. Of inderdaad boos worden op alles en iedereen.

Gelukkig, voor iedereen, woon ik alleen. Wil niet weten wat ik kan doen als er iemand op zulke momenten bij mij is.

Moet trouwens eerlijk bekennen dat mijn trek nu ook op komt zetten. Of althans, al een paar keer vandaag. Met de gedachte:"Cola is op, ik heb geen snoep voor kindjes en ach, een kratje bier kan ik ook nog wel even meenemen".

Denk dat ik zo even naar vaders ga voor een social talk, om sint maarten te ontlopen, of in ieder geval de kinderen en zijn cola ligt, speciaal voor mij gekocht, op te drinken.

[Kate]

Smikkie, ik moet ook altijd bijkomen van sociale bijeenkomsten. Heb inmiddels wel geleerd om dat te doseren.

Hier wat ups en downs.

Oud scherp zeer van vroeger via familie. Me afgewezen voelen, er niet bij horen. Af en toe voel ik me daar door overweldigd en dan moeten de tranen er maar even uit.

Verder deadlines op het werk en een grote lekkage thuis met de nodige schade.

We zijn de hele dag al ermee bezig. En afwachten of de vaklui komende week de oorzaak kunnen verhelpen en of er veel moet gebeuren.

Maar mannie zegt, we kunnen nu nog even rummicuppen. Dat ga ik dus maar doen, even ontspannen.

Fijne dag allemaal!

[VM1]

avond,

ja en zoals iedereen praat ook ik over wat me bezig houd.

In dit gevak mild zijn of net niet...

(als t van mij afhangt antrax maar goed)

[Kate]

Rust lekker uit Smikkie

[rapilos]

Hai beste frummers,

Was weer gezellig bij LATex, ook al heb ik dan verloren met tri-omnio

Lekker stuk gewandeld door de duinen, en op een terrasje buiten thee gedronken.

Hele week niets gedronken, ook niet in het weekeinde.

Mezelf, steeds voorhouden, dat ik heus wel wat mag drinken, maar het niet doe, omdat het naderhand alleen maar nadelen heeft.

(Niet fit,licht schuldgevoel,gewichts-toename, niet gezond bij teveel)

Morgen lekker posten op het kilodraadje.

Er moet gewicht af zijn nu, ik voel het:)

[rapilos]

Precies Bor,

Anders voelt het zo, als een verschrikkelijk gevecht!

[rapilos]

Daar is het weekeinde voor Sofie,

Alles even re-setten.

Jij ook, fijne avond!