Spring naar bijdragen

woensdag16-1-3013


Hanneke

Aanbevolen berichten

  • Antwoorden 220
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Goedenavond mensen!

Ik wals even door alles heen, omdat ik het van me af moet tikken.

Vanavond stond mijn vader opeens voor de deur. Ze hadden zeven uur niets van mij gehoord, na een stilte van 9 dagen, en dachten dat ik onderhand wel dood op bed zou liggen. Niets is minder waar, maar ik heb nog steeds last van vermoeidheid en ben dwars door alle berichten en telefoontjes heen geslapen. En dat is ook het enige wat ik wil; Slapen. Ik ben zo verschrikkelijk depressief, lijkt wel. Nergens zin in, ook niet in drank, maar ik lijk het leven ook niet op te kunnen pakken. Ik praat daar, natuurlijk, met niemand over, want wat moeten ze wel niet van mij denken? Maar heeft iemand dit ooit zo ervaren en hoe kom ik hier weer bovenop? Want mijn leven is op dit moment geen leven. Ik zit muurvast en dat zonder drank...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Voor de dierbaren met wie ik gebroken heb fungeerde ik vooral als crisisdienst. Hele drama's en de volgende dag lees ik op fb dat ze naar artis zijn of iets dergelijks met familie of andere vrienden.

1 van hun heb ik al maanden niet gesproken, word ik gebeld door 1 van die andere vrienden. Crisis.

Ik heb terug gestuurd dat ik meeleef maar op het moment geen tijd heb.

Geheel naar waarheid. Wie helpt mij met mn hypotheek ??

Kreeg beleefd bericht weer terug met een toch licht verbaasde ondertoon.

Tja

Zoek het lekker uit.

Wat een opluchting en wat een vrijheid.

Lenie, je kunt beter een lichtje aansteken dan de duisternis verwensen ??

:light:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Originally posted by: Madeleine
Goedenavond mensen!

Ik wals even door alles heen, omdat ik het van me af moet tikken.

Vanavond stond mijn vader opeens voor de deur. Ze hadden zeven uur niets van mij gehoord, na een stilte van 9 dagen, en dachten dat ik onderhand wel dood op bed zou liggen. Niets is minder waar, maar ik heb nog steeds last van vermoeidheid en ben dwars door alle berichten en telefoontjes heen geslapen. En dat is ook het enige wat ik wil; Slapen. Ik ben zo verschrikkelijk depressief, lijkt wel. Nergens zin in, ook niet in drank, maar ik lijk het leven ook niet op te kunnen pakken. Ik praat daar, natuurlijk, met niemand over, want wat moeten ze wel niet van mij denken? Maar heeft iemand dit ooit zo ervaren en hoe kom ik hier weer bovenop? Want mijn leven is op dit moment geen leven. Ik zit muurvast en dat zonder drank...quote>


Wat rot Madeleine, ik kan niets over zo'n soort moeheid zeggen. ik heb er geen ervaring mee.

Maar ik dacht dat je laatst schreef dat je nu hulp hebt. Kun je daar niet informeren of een afspraak maken. Of als je denkt dat het van de refusal komt naar de huisarts terug gaaan. Die heeft dat toch voorgeschreven?

Sterkte,
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank jullie wel. :)

Het lijkt me zo makkelijk om het leven te laten afhangen van het moment dat ik weer word opgepakt. Ik wil juist weer vechten. Ik ben bezig met de tiende dag nuchter en toen ik de eerste poging deed, drie maanden geleden, was ik ontzettend levendig. Euforisch leven. Nu lijkt alles een zwart en moeilijk gat.

Zal inderdaad contact opnemen met de begeleiding. Maar ik heb inmiddels niet meer het idee dat mijn moeheid aan Refusal of griep ligt. Ik ben gewoon gruwelijk aan het dippen. Zie alles zwart. Ik zit nu op de bank, maar kan niets bedenken waar ik gelukkig van zou worden. En zelfs al zou ik nu drank mogen, is dat wel het laatste wat ik wil.

Ik dacht ook nog eens op dieet te gaan, maar er is in twee weken net een kg vanaf. En maar honger lijden. Blegh, ben het even zat. Sorry.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik wilde iets kwijt maar dat lijkt nu zo ongepast na eerdere berichten.

Toch doe ik het. Iedereen zit in zijn eigen fase en ervaring, en ik beleef het mijne. Ik bedoel er verder dus niks mee over anderen, maar dit is wat mij nu bezighoudt en moed geeft.

Van de week stond ik bij het lichaam van een opgebaarde vrouw, de moeder van een vriendin. Het was naast verdrietig ook fascinerend.

Dat popje dat daar lag, zo stil en zo vreemd.

En nu, een paar dagen later, realiseer ik me hoe vol leven we zitten.

Hoeveel leven er door mij stroomt.

Ik kan zomaar een trap oplopen, mijn geliefde raakt mij aan, we lachen naar elkaar. Wauw.

Het lijkt wel magie. Wat een wonder, en wat mooi.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik weet niet of ik in mijn maandelijkse periode ben. Word al tien jaar niet meer ongesteld. Prikpil. ;) Maar ik voel de hormonen soms nog wel, misschien dat ik daar last van heb? Nu ik erover nadenk, het zou ook nog wel eens kunnen ook.

En misschien moet ik het diëten ook even laten voor wat het is... Ga eens een Probiotica nemen. :)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Originally posted by: Tatum
Madeleine, juist slaap schijnt helend te werken. Gun jezelf een tijd van rust. Het leven komt snel genoeg weer naar je toe :)quote>


Deels denk ik. Regelmaat is vooral helend denk ik. Perioden van rust/slaap gevolgd door activiteiten die vooral niet complex en wel fysiek zijn. Tuinieren, wandelen......dat soort dingen. De structuur van een dagritme oppakken dat bij je past (niet iedereen is een ochtend of avondmens) ontbijt dan een wandeling met wat boodschappen doen, lunch en in de middag weer wat doen, avond eten en dan een normale tijd naar bed. Ondertussen jezelf belonen voor positief gedrag, mild zijn voor jezelf en contact zoeken met mensen om je heen. Niet op je bed blijven liggen is mijn mening want hoe hard het ook klinkt het leven komt niet naar jou, je moet erop uit en gaan leven. En vooral ook licht en zon meepakken op een mooie dag als vandaag en leren genieten van dit soort kleine dingen als een zonnetje en een witte wereld om je heen (dit is puur mijn mening en geen kant en klaar recept)

Ik ben inmiddels terug van hardlopen en heb zeker wel genoten van de witte wereld, was wel wat glad af en toe met lopen
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ja, ik weet inderdaad niets meer te zeggen verder.

Ik hoop dat ik dit gevoel nog een tijdje bij me mag houden.

Ik ga zo mijn warme bed in, een winterslaap houden.

Morgen kan ik uitslapen.

Het leven zorgt goed voor me.

Slaap lekker voor straks :present:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...