Ik ben Violet

[Violet]

Hallo allemaal, 

ik ben nieuw hier. Weet nog niet hoe het allemaal werkt.

maar ik ben Violet, getrouwd en kinderen. Mijn moeder was alcoholiste en is jong overleden. Lang verhaal kort ik heb een onveilige jeugd gehad. Ben zowel lichamelijk als geestelijk mishandeld, waardoor ik nu ook vertrouwen issues heb. Dit vertel ik niet om zielig te doen. Maar dit zijn de feiten. Ik zelf drink geen alcohol, ik vind het niet lekker. Mijn man drinkt wel alcohol. Nu er veel speelt, ik ben al heel lang ernstig ziek, kinderen, een dierbare ongeneselijk ziek. Drinkt mijn man alleen en veel in zijn eentje. Als ik hem daarmee confronteer dan reageert hij defensief, ontkent en probeert het gesprek om mij te draaien. Ik vertrouw hem niet omdat hij nu stiekem drinkt, blijft ontkennen. Wat ik heel moeilijk vind, ik hou van hem. Maar hoe kan ik iemand steunen/ helpen/ er voor hem zijn als hij het niet toelaat. En mijzelf daarin niet te verliezen aangezien ik zelf ook met het nodige kamp lichamelijk. 
Dit was het even over mij 

[Quinn]

Hi Violet en welkom. Herkenbaar voor delen, zelf heb ik ook een onplezierige jeugd gehad. Ik weet niet goed wat je aan tips te geven, aangezien ik zelf een drinker ben, zoals je man, al drink ik nu al een tijdje niet.

Wat ik wel weet, is dat je iemand die geen hulp wil, niet kunt helpen. Pas intussen goed op jezelf. 

[lady jane]

Hallo Violet, wat zul je je machteloos voelen, en wat erg dat je man nog in ontkenning is.
Want hij zal echt zelf stappen moeten zetten om hieruit te komen, en zijn eigen sores
zonder drank leren aangaan. Voor jou kan een hulpvraag bij bijv. Al Anon, of Jellinek (sterkernaast)
misschien een steunpunt worden. Ook Tactus hier zal voor partners van..... vast wel iets voor je kunnen
betekenen. Heel veel sterkte!

[Violet]

5 minuten geleden zei Quinn:

Hi Violet en welkom. Herkenbaar voor delen, zelf heb ik ook een onplezierige jeugd gehad. Ik weet niet goed wat je aan tips te geven, aangezien ik zelf een drinker ben, zoals je man, al drink ik nu al een tijdje niet.

Wat ik wel weet, is dat je iemand die geen hulp wil, niet kunt helpen. Pas intussen goed op jezelf. 

Dankjewel voor je reactie Quinn! 
wat knap van je dat je al een tijdje niet drinkt! Respect! 
Ja je jeugd blijft ( in geval van mijzelf) je achtervolgen. Helaas. Ook al ben ik al jaren in therapie om daarmee te dealen. In dit soort situaties komt het toch hardnekkig weer de kop op steken. Nee dat weet ik nog van mijn moeder zij wilde ook niet geholpen worden. Het verschil hierin is dat zij geen stiekeme drinker was. En mijn man wel. En dat vind ik het allerergste. 
En het feit als ik hem ermee confronteer dat hij mij beschuldigt van dingen die absoluut niet waar zijn zoals vreemd gaan met mijn hulpverlener bijvoorbeeld om maar het gesprek maar een andere wending te geven. Waardoor ik nog meer aan mijzelf ga twijfelen. 

 

[Violet]

9 minuten geleden zei lady jane:

Hallo Violet, wat zul je je machteloos voelen, en wat erg dat je man nog in ontkenning is.
Want hij zal echt zelf stappen moeten zetten om hieruit te komen, en zijn eigen sores
zonder drank leren aangaan. Voor jou kan een hulpvraag bij bijv. Al Anon, of Jellinek (sterkernaast)
misschien een steunpunt worden. Ook Tactus hier zal voor partners van..... vast wel iets voor je kunnen
betekenen. Heel veel sterkte!

Dankjewel lady Jane. Ja je beschrijft het heel goed! Het helpt mij voor nu al door hier mijn verhaal te delen. En jullie reacties te lezen. Ik zit al jaren in therapie en ben nog steeds onder behandeling van een psycholoog. En daar zal ik het ook bespreken. De huisarts is ook op de hoogte. Omdat ik zelf ernstig ziek ben zit ik daar regelmatig. Nogmaals dank voor je reactie! 

[Quinn]

Ja, het heeft helaas nog altijd een enorme impact. En dank je, gemakkelijk is het niet, wel de moeite waard. Wat je kunt doen, is zorgen voor jezelf en hulp voor jezelf inschakelen. Want aan jezelf gaan twijfelen helpt je niets.

[Violet]

1 uur geleden zei Quinn:

Ja, het heeft helaas nog altijd een enorme impact. En dank je, gemakkelijk is het niet, wel de moeite waard. Wat je kunt doen, is zorgen voor jezelf en hulp voor jezelf inschakelen. Want aan jezelf gaan twijfelen helpt je niets.

Nee ik kan mij er niks bij voorstellen maar ik geloof het gelijk. Het leven ansich vind ik zelf al een hele uitdaging op de positieve kant maar ook de negatieve kant. Helaas krijgt de een meer op zijn bordje dan een ander. Laat staan als je ook nog een verslaving hebt. 
ik heb al hulp van de huisarts en ik ben onder behandeling van een psycholoog wel voor andere dingen maar dit kan er ook nog wel bij. 
 

Alleen sta ik op de wachtlijst om naar een revalidatie kliniek te gaan in Zwitserland. Hier moet ik heen voor mijn gezondheid. Maar ik kan zo niet weg, hoe moet ik weggaan en hem zo achterlaten met de kinderen? 
 

Ik houd echt van hem, daarom doet het mij zoveel verdriet en een trigger naar vroeger. En het stiekeme wat ik al eerder zei. 
 

Nogmaals dank, jij ook succes en blijf ook goed op jezelf passen! 

[Maddy]

Hallo Violet, dat is nogal wat. Helemaal omdat je ook nog de zorg over de kinderen hebt. Heel goed om voor jezelf te kiezen om naar de kliniek te gaan. Is er nog iemand anders die dan voor je kinderen zou kunnen zorgen? Miss omdat je man naar z'n werk moet of wat dan ook. Hem achterlaten maakt niet heel veel verschil met wat het nu is. Als hij niet wil veranderd er toch niets. Hoe vervelend ook. Ik hoop dat je een oplossing voor je kinderen kan vinden. Heel veel sterkte.

 

[Violet]

3 minuten geleden zei Maddy:

Hallo Violet, dat is nogal wat. Helemaal omdat je ook nog de zorg over de kinderen hebt. Heel goed om voor jezelf te kiezen om naar de kliniek te gaan. Is er nog iemand anders die dan voor je kinderen zou kunnen zorgen? Miss omdat je man naar z'n werk moet of wat dan ook. Hem achterlaten maakt niet heel veel verschil met wat het nu is. Als hij niet wil veranderd er toch niets. Hoe vervelend ook. Ik hoop dat je een oplossing voor je kinderen kan vinden. Heel veel sterkte.

 

Hallo Maddy, 

dankjewel, de kinderen gaan naar school en hij wil zoveel mogelijk thuis werken. Ons opvangnet is helaas heel klein. Ik ga eens kijken waar ze terecht kunnen en dan ga ik het proberen los te laten. Eerst aan mijzelf werken totdat ik weer op krachten kom en dan kijken wat ik nu wil en hoe nu verder. 
 

[Quinn]

Ja, het leven is al een flinke uitdaging op zichzelf. Goed dat je er hulp bij zoekt, om het hanteerbaarder te maken.

[Violet]

2 uur geleden zei Oskar:

Welkom Violet. Een moeilijk verhaal. Lastig inderdaad omdat het alcoholprobleem niet bij jou ligt, maar bij degene die je dierbaar is. En ook nog dat er kinderen bij betrokken zijn. Als gezegd: als iemand geen hulp wil, kun je niks. Blijft natuurlijk nog steeds de vraag hoe je iemand er eventueel van zou kunnen overtuigen dat hij hulp nodig heeft. Ook dat is niet eenvoudig. Ook ik ben zo'n drinkende echtgenoot met kinderen geweest die zijn probleem eerst maar niet wilde inzien en later niet wilde toegeven en nog later niet wilde aanpakken. Ook bij het liefdevol benaderen en benoemen gingen de hakken al snel in het zand en begon het afweergeschut te ratelen.

Denk vooral ook aan jezelf. Het is hierboven al meermalen gezegd, maar ik zeg het ook. Echt heel belangrijk, want het risico is zo groot om met je hele gezin erin  meegesleept te worden. Zoek hulp, spreek je uit, waar dan ook. En stel grenzen. Het is verschrikkelijk als een relatie strandt, een gezin uiteenvalt. Maar een gezin dat elke dag lijdt en zucht onder een drinkende ouder is nog erger. (Nu ik dit zo schrijf voel ik me droef worden door de herkenning, de oude narigheid. Ik zou bijna plaatsvervangend sorry tegen je willen zeggen, maar dat slaat nergens op.) Succes met dit alles. Pas goed op jezelf. Het komt ook wel eens goed trouwens, dus er is wel degelijk ook hoop.

Hoi Oscar, 

Dankjewel voor je uitgebreide reactie en jouw verhaal openheid en kwetsbaarheid. Ik hoop niet dat je droevige stemming door de herkenning en de narigheid lang bleef hangen. Het is als ik het goed begrijp in het verleden gebeurd en nu heb je je herpakt en kijk naar de toekomst die nog voor je ligt. Ik zie verslaving als een ziekte die je overkomt. Door welke omstandigheden dan ook, het is aan de persoon zelf om het aan te willen pakken of niet. Dat zie ik nu door jullie verhalen wel in. En ook mijn eigen ervaring. Voor nu moet ik mijzelf op de eerste plaats zetten dat heb ik al heel lang niet gedaan. Dat is mijn les voor nu. En ik blijf mijn best doen bij mijn man door aan te geven als hij wilt praten dat hij ten alle tijden bij mij terecht kan. En voor nu laat ik het denk ik zo. Ik ben te ziek om de escalatie nu aan te gaan waarbij hij wederom zijn hakken in het zand gaat zetten. Die strijd kan ik nu niet aan. 
 

wordt vervolgd.

nogmaals dank voor je openheid !

[lady jane]

het zou ook een strijd zijn die je niet kunt winnen
dus spaar je energie
zijn strijd tegen zichzelf kan hij ook niet winnen
wel de afhankelijkheid van alcohol overwinnen
Persoonlijk zie ik verslaving niet als een ziekte die je overkomt
ik zie het als het verkeerd omgaan met omstandigheden, of die
nu negatief zijn, of positief (studentenfeesten bijv.) of stress gerelateerd
de afhankelijkheid groeit langzaam en afbouwen lukt maar zelden(*)
Eer mensen zo ver zijn dat de knop radikaal om mag
en ze vervolgens omstandigheden veel gezonder onder ogen kunnen zien
leren van waar het fout ging, en erkennen dat het anders kan, dat duurt voor iedereen
anders. Meestal teveel jaren helaas.
Bekijk onderstaand filmpje maar eens, duurt ongeveer 30 minuten. Dat behandelt de fysieke verslaving
heel duidelijk en begrijpelijk. En de geestelijke verslaving is zonodig nog moeilijker. Maar het kan! Bewijzen hier velen.

 

[Violet]

2 uur geleden zei lady jane:

het zou ook een strijd zijn die je niet kunt winnen
dus spaar je energie
zijn strijd tegen zichzelf kan hij ook niet winnen
wel de afhankelijkheid van alcohol overwinnen
Persoonlijk zie ik verslaving niet als een ziekte die je overkomt
ik zie het als het verkeerd omgaan met omstandigheden, of die
nu negatief zijn, of positief (studentenfeesten bijv.) of stress gerelateerd
de afhankelijkheid groeit langzaam en afbouwen lukt maar zelden(*)
Eer mensen zo ver zijn dat de knop radikaal om mag
en ze vervolgens omstandigheden veel gezonder onder ogen kunnen zien
leren van waar het fout ging, en erkennen dat het anders kan, dat duurt voor iedereen
anders. Meestal teveel jaren helaas.
Bekijk onderstaand filmpje maar eens, duurt ongeveer 30 minuten. Dat behandelt de fysieke verslaving
heel duidelijk en begrijpelijk. En de geestelijke verslaving is zonodig nog moeilijker. Maar het kan! Bewijzen hier velen.

 

Dankjewel voor het delen van het filmpje. Erg indrukwekkend en interessant. Ik ben er achter gekomen dat het erger is dan ik dacht wat ik heel moeilijk vind. 
 

Ik weet niet hoe het gaat aflopen, ik probeer eerst op mijzelf te focussen, mijn gezondheid voor zover ik nog kan herstellen, ik zal nooit beter worden, de kinderen. En als ik dat op de rit heb, ga ik nadenken hoe verder. Maar goed dat bedenk ik nu, misschien sta ik morgen weer heel anders in. 
nogmaals dank voor je uitgebreide reactie en het delen van het filmpje! 
Ben jij ook een naaste van? Of heb jij zelf een verslaving? Als dit te privé is of te confronterend hoef je geen antwoord te geven hoor. 

[Violet]

Lieve allemaal, 

Ik heb hem gisterenavond geconfronteerd nadat hij weer over meerdere dingen had gelogen. Na veel doordrammen gaf hij toe dat hij  drinkt om niet te hoeven voelen. Hij maakt zich ernstige zorgen om mij, ons kind ( een van onze kinderen is een zorgenkindje, vaak ziek, vele ziekenhuisopnames) en zijn ouders, een van hun is ongeneselijk ziek.. Ik heb hem verteld dat ik niet wil dat hij er over liegt, hij heeft zelf aangegeven dat hij stopt. ( voor hoelang zullen we wel zien) hij wil geen hulp. Voor zover moet hij het zelf maar zien. Ik heb in ieder geval mijn mening en zorgen geuit en gezegd dat mijn grens is bereikt met het liegen. En toch vertrouw ik hem nog steeds niet, zegt dat meer over mij of over hem? 
Nu maar weer de focus op mijzelf leggen, want het gesprek van gisteren heeft mij zoveel energie gekost die ik niet heb. Wat is dit moeilijk en met heel mijn hart zou ik er voor willen gaan maar mijn lijf is op. En zoals jullie al zeggen, blijf aan jezelf denken, laat je niet mee trekken. dat vind ik al een hele opgave. 
 

 

[lady jane]

Beiden (op je vraag)
gezond egoisme ontwikkelen is voor velen hier een opgaaf,
bij ons vroeger werden de vrouwen geleerd zich op te offeren
en de mannen werden ontzien (in het huishouden vooral).
Drank en niet willen voelen, ik ben ermee grootgebracht helaas.
Hard werken, veel zelfreflectie, en daar wat mee doen, heeft me
ver gebracht. En ik ben er nog lang niet, maar ik geniet weer volop van
mijn leven, ben een tevreden mens geworden en dat is lang anders geweest.
sterkte,

[Violet]

5 minuten geleden zei lady jane:

Beiden (op je vraag)
gezond egoisme ontwikkelen is voor velen hier een opgaaf,
bij ons vroeger werden de vrouwen geleerd zich op te offeren
en de mannen werden ontzien (in het huishouden vooral).
Drank en niet willen voelen, ik ben ermee grootgebracht helaas.
Hard werken, veel zelfreflectie, en daar wat mee doen, heeft me
ver gebracht. En ik ben er nog lang niet, maar ik geniet weer volop van
mijn leven, ben een tevreden mens geworden en dat is lang anders geweest.
sterkte,

Knap van je! Wat mooi dat je na je harde en hard werken een tevreden mens bent geworden! 
Dankjewel! 

[Quinn]

5 uur geleden zei Violet:

En toch vertrouw ik hem nog steeds niet, zegt dat meer over mij of over hem? 

Dat zegt vooral iets over dat vertrouwen herstellen tijd kost. En dat verslaafden liegen.

[Violet]

21 minuten geleden zei Quinn:

Dat zegt vooral iets over dat vertrouwen herstellen tijd kost. En dat verslaafden liegen.

Ja, hoe kun je vertrouwen herstellen als jezelf niet erkent dat je een probleem hebt. En nu doet of er niks aan de hand is. Ik wou dat ik dat kon, wishfull thinking. 

[Violet]

6 minuten geleden zei Oskar:

Dat je hem niet vertrouwt zegt niks over jou maar over alles wat is gebeurd. Dus verwijt het jezelf niet. Voor verslaafden is liegen heel vaak een tweede natuur, daar weet ik zelf ook alles van. Je wordt daar heel listig en ingenieus in. Uiteindelijk leef je in twee werelden: die van de geslaagde werknemer/liefdevolle gezinsman, en die van de heimelijke zuipende alcoholist. De eerste wereld wil je niet opgeven, de tweede kun je niet opgeven. En dan begint het konkelen, het draaien, het verstoppen, het bedriegen. Zelfs nadat de trieste waarheid aan het licht is gekomen en je met de hand op het hart en tranen in je ogen beterschap belooft gaat het liegen soms nog jaren door. Het neigt soms naar het schizofrene. Het liegen is niet persé onwil, maar vaak onmacht. Elke alcoholist heeft zijn eigen verhaal, ik schets slechts delen van het mijne. Vertrouwen terugkrijgen heeft tijd nodig, soms heel veel tijd.

Dankjewel voor je steunende woorden en oprechtheid! 

[Maddy]

Hoi! Wat goed dat je hem geconfronteerd hebt. De bal lag en ligt bij hem. Dat je hem niet vertrouwd zegt niks over jou maar over de situatie. Eerst zien en dan kan je het pas geloven. Nu voor jezelf zorgen. 

[lady jane]

Nou @Violet je hebt je eigen plekje!
Wat fijn, mooi dat èn èn kan, ook hier.
 

[Violet]

Goedemorgen @lady jane ja de moderator heeft mijn draadje verplaatst. Hij / zij gaf wel aan dat er ( nog) weinig animo hier is. Misschien dat mijn draadje mensen over de drempel heen trekken. Ik wilde mijn account eerst laten verwijderen na alle tumult van gisteren. Maar ik laat hem wel staan. Als ik zo andere mensen kan helpen prima. 
Hoe gaat het met jou? 

[Violet]

@Oskar goedemorgen Oskar, 

ik hoop dat je je wel weer “thuis” gaat voelen op het forum. Het zou zonde zijn om door mijn teweeggebrachte explosie dat niet meer te hebben. Ik doe het via hier omdat ik niet meer bij jullie wil komen. Al snap ik nu helemaal niet meer hoe het hier allemaal werkt haha. Ik ben een digibeet zeg maar.

hoe gaat het nu met je? Als ik dat mag vragen. 

[lady jane]

Goeiemorgen, tumult brengt altijd verandering, hoe subtiel ook soms.
Dit is best een grote verandering, een aparte rubriek voor naasten van....
Dus je hebt een golfje veroorzaakt, die iets blijvend verandert. De tijd zal
het leren of het groeit hier. Zo heel vaak kwamen er geen partners/familie/vrienden van..... hier.
Wat ik net las van Mijn Gerrit op de dagdraad van zaterdag, vind ik ook een mooi leerproces>
dus ik denk dat hier ook mooie dingen kunnen ontstaan, zolang we ons niet al te veel persoonlijk
aangesproken voelen als naasten zich uiten. Soms ontstaat er zij/wij jij/ik en dan kunnen emoties
hoog oplopen. En ook daar valt van te leren. Dus voel je niet vervelend over gisteren, hoop ik.
Met mij gaat het zijn gangetje, qua drank ervaar ik weinig tot geen verleiding meer, maar ik verkeer
nog wel geregeld in omstandigheden, waarin ik "vroeger" een excuus tot drinken zag. Dit forum
heeft mij min of meer gered, en houdt me nog steeds scherp. En is een soort van virtuele familie
verworden. Waarbij dingen bespreekbaar zijn, die in mijn familie van herkomst uitermate bedreigend
zouden zijn om uit te spreken.

[MijnGerrit]

Op 16-3-2022 om 16:49 zei Violet:

... Ik zie verslaving als een ziekte die je overkomt. Door welke omstandigheden dan ook, het is aan de persoon zelf om het aan te willen pakken of niet. Dat zie ik nu door jullie verhalen wel in. En ook mijn eigen ervaring. Voor nu moet ik mijzelf op de eerste plaats zetten dat heb ik al heel lang niet gedaan. Dat is mijn les voor nu. En ik blijf mijn best doen bij mijn man door aan te geven als hij wilt praten dat hij ten alle tijden bij mij terecht kan. En voor nu laat ik het denk ik zo. ...

 

Op 17-3-2022 om 07:02 zei Violet:

..., hij heeft zelf aangegeven dat hij stopt. ( voor hoelang zullen we wel zien) hij wil geen hulp. Voor zover moet hij het zelf maar zien....

 

 

Hallo Violet,

Ik ben ook een verslaafde in herstel, zoals ik dat zelf noem. Ik ben verslavingsgevoelig en dronk en ben nu al wat jaren droog. Dat bevalt me goed en mijn omgeving ook.

Je zit in een nare situatie, zeker met je eigen lichamelijke en andere problemen. Voor "naasten" is weinig georganiseerde hulp. Maar zoals je ziet, is er op het forum wel wat te halen. En wie weet, misschien is dit wel het begon van een nieuw levend hoofdstuk op dit forum.

Je geeft aan dat als je man wil praten, hij altijd bij jou terecht kan. Ik kon ook wel bij mijn vrouw terecht toen ik nog dronk. Als ik daar op terug kijk, dan ben ik echter in die gesprekken nooit eerlijk geweest. Mijn vrouw was en is mijn therapeut ook niet en kon mij niet "redden". Er zijn zelfhulpgroepen voor naasten of waar naasten welkom zijn (Al-Anon, Intact). Ik kan me voorstellen dat dat, gezien jouw lichamelijke situatie, misschien niet mogelijk is. Er zijn ook wel cursussen voor naasten; soms on-line, soms in levende lijve. Wat ik daarvan onder andere weet, is dat het enerzijds van belang is om het contact in stand te houden, maar aan de andere kant om grenzen te stellen en  daarmee jouw verslaafde te confronteren met zijn gedrag. Helpen door niet te helpen, zoiets. Kohtje schreef op de dagdraad (gisteren?) al iets in die richting.

Je zou nog aan je man kunnen vragen naar zijn "plan B". Ik was al vaak gestopten even zo vaak weer begonnen. Soms minuten later, soms uren, soms dagen en een enkele keer hield ik wat het langer vol. Eigenlijk altijd omdat ik toch ergens in mijn achterhoofd wist dat ik weer zou gaan drinken. Dan was een pauze nog wel te doen. Met een paar dagen droog had ik immers bewezen dat ik zonder kon? En geen probleem had? Dus...juist ja, volgende fles.

Stoppen zonder plan op pure wilskracht komt voor. Maar niet zo vaak. De meeste mensen die ik ken, hebben hulp nodig gehad in de een of andere vorm. Forum, zelfhulpgroep, opname, therapie, een maatje...

Je man lijkt nu te willen stoppen op wilskracht. Ik hoop dat het hem lukt natuurlijk. Voor het geval het niet lukt en hij opnieuw aangeeft te gaan stoppen, zou je kunnen vragen wat hij nu anders gaat doen dan...   Hetzelfde doen en een andere uitkomst verwachten is vaak niet realistisch.