Ik heb een alcoholprobleem en nog wat anders.

[Claudius]

Weer van alles met de verpleging besproken. Over mijn hoofdpijn, volgende afspraken, een bemoeizuchtige medepatiente, ...

[Claudius]

Op de laatste sessie deze voormiddag is de sociaal assistent uitvoerig ingegaan op gedwongen opname. Niets houd me tegen om nu gewoon thuis te blijven. Maar houd de psychiater dan wat tegen om naar de procureur te stappen? En een vrederechter in te schakelen?

Volgens mij is er geen enkele reden meer om aan te nemen dat ik een gevaar voor mezelf ben en al zeker niet voor anderen. Waarom toch ben ik afgelopen Maandag akkoord met haar gegaan? 

[Claudius]

Ik had vandaag nog een onderhoud verwacht met de nieuwe assistent van de psychiater over de paracetamol . Een goed gesprek doet steeds deugd. Maar nee. 

[Claudius]

Mensen zeggen tegen mij dat ik er boos uitzie. Ik voel me ook steeds bozer worden. Ik ga wel geen foto van mezelf plaatsen. 

[Claudius]

Ik heb mijn haar helemaal laten scheren. Nu hoeven ze niet meer te zagen dat het te lang is. Maar aan mijn boos kijken kan ik blijkbaar niets veranderen. 

[Claudius]

Begonnen met een dagboek. Dan hoef ik hier niet zoveel te zeuren. 

[Claudius]

Ik heb weer eens het gevoel dat ik helemaal alleen sta op de wereld, dat ik niemaIk heb weer eens het gevoel dat ik helemaal alleen sta op de wereld, dat ik niemand aan mijn kant heb. Dat is helemaal geen goed gevoel. 

[Claudius]

Een ongeluk komt nooit alleen, gisteren heeft blijkbaar iemand mijn oplader en kabel voor mijn iPhone gestolen. En deze morgen was ik te bruut met mijn scheeraparaat en viel het uiteen. En nu vind ik alle onderdelen niet meer terug. Zonder telefoon voel ik me hulpeloos, dus straks maar een sleutel van mijn kast vragen en toelating om een nieuwe oplader en kabel gaan te halen in de stad.

 

10 oktober bewerkt door Claudius

[Claudius]

Dag zestig in de kliniek. Dag Eenenzestig van nuchterheid, morgen zijn dat twee maanden nuchter

[Claudius]

Mijn dagboek wat geen verkeerd idee was, wil maar niet lukken. Ik schrijf blijkbaar liever ergens waar ik mogelijk toch een reactie krijg. Ik probeer sinds gisteren een afspraak vast te leggen met de nieuwe assistent psychiater. Ook met de psychologe. De nieuwe psychiater lijkt me een zeer sympathieke persoon. Maar ik overschat me misschien in haar beschikbare tijd. Ik wil vooral een goed gesprek met haar. Want ik denk niet dat ze tegen de andere psychiater gaat ingaan en gaat pleiten om me toch maar vervroegd naar huis te laten gaan. Ik hoop dat de hoofdpsychiater van de afdeling haar mening niet herziet en mij reeds op 23/10 naar huis laat gaan. Dat is een woensdag en patiënten mogen steeds op Vrijdag naar huis. Ik wil de assistent ook spreken over mijn medicatie en een doorverwijzing die al zeer lang beloofd is. 

Met de psychologe heb ik morgen om kwart na negen wel een afspraak kunnen vast leggen. Ik wil met haar kunnen spreken over wat in de plaats is gekomen van mijn verliefdheden.  En zeker ook over mijn “kapotte rem”.  En of ze raadgevingen heeft om daar in daar in de praktijk toch mee om te gaan. Dat zou de eerste keer zijn dat ik in een privégesprek het met haar over mijn verslaving heb. Ik spreek zeer graag met haar, ik vind haar voor mij de beste psychologe die ik ooit gehad heb. Zij weet me telkens zeer diep te raken. Ook als we niet in een privégesprek zijn. 

Ik had vandaag ook een gesprek met mijn thuisbegeleidster. Er was blijkbaar wat verwarring over het uur van de afspraak. Zij vindt dat het momenteel goed gaat met mij. Terwijl ik vind dat het op lichamelijk en geestelijk gebied slecht gaat met mij. Hoofdpijn komt weer op terwijl ik dit typ. Ze heeft mijn appartement nu niet gezien. Dan zou ze haar mening snel herzien. En de poetshulp zou terug lopen gaan bij het zien van mijn appartement. 

[Claudius]

Ik hoop na mijn opname een gepaste vervanging te vinden voor die psychologe. Ondanks dat ik het niet eens ben over mijn opname praat ik graag met de psychiater. Maar met haar ga ik kunnen blijven afspreken. 

[Claudius]

Ik hoop een nieuwe pen Pall gemaakt te hebben. Ze ziet er wondermooi uit. Gewoonlijk draait dit Facebook gedoe op niets uit. En zijn ze na een eerste antwoord zeer gretig om weer te antwoorden. 

10 oktober bewerkt door Claudius

[Claudius]

Ik had de arts-assistent persoonlijk gaan contacteren in haar kantoor in verband met een afspraak. Ze verschoot van mijn luide stem. Misschien komt dit door mijn hardhorigheid. Ze gaf me geen afspraak, maar beloofde ergens in de voormiddag tijd voor mij te maken. En dit via de verpleging door te geven. 

[Claudius]

Vrijdag 11 oktober 2024 6:29 Twee maanden nuchter. Volgens omstaanders ben ik veel beter. Maar volgens mezelf helemaal niet. Integendeel. Nu vind ik weer nergens mijn gsm meer terug. Zo heb ik blijkbaar iedere dag wel iets om over te klagen.

[Claudius]

Vrijdag 11 oktober 2024 18:01 Ik ben momenteel zeer boos op heel het systeem. Ze vonden het nodig om voor dat ik op verlof mocht vertrekken mij nog te wegen en mijn buikomtrek te meten. Nu weeg ik mij iedere ochtend en was er afgesproken dat de wekelijkse weging op maandagochtend zou doorgaan pas uit de douche, zonder kleding aan. Nu gebeurde de weging in de namiddag en wist ik door me deze ochtend te wegen dat het resultaat niet zou meevallen. Dus ik was wat weigerachtig om mij te laten wegen. En inderdaad de weegbalans gaf drie kilo meer aan als deze ochtend. Dus was ik boos op heel het gebeuren. Het lijkt erop dat ze steeds wat zoeken om mij mee te pesten, nu ze beseffen dat hun niet makkelijk gaat lukken om mij een positieve ademtest laten af te leggen zoeken ze wat anders.

Deze morgen had ik nog weer eens een probleem bij het douchen, ik vond mijn iPhone nergens meer na het douchen. Ik durf wel het licht niet aan te steken, mijn kamergenoot is een zeer lange slaper. Dan heb ik maar een toegelaten wandeling buiten de kliniek gemaakt. Toen ik terug en het licht aan mocht vond ik mijn gsm terug in mijn douche zak. Ik ben toch een echt warhoofd geworden. 

Ik had om 9:15 een gesprek met de psychologe, ik had mijn voorstel van dag planning meegenomen. Samen met wat foto’s. Een foto van mijn ex vrouw, twee van mijn laatste verliefdheid en verschillende van mijn grootste verliefdheid. De psychologe was nogal geïnteresseerd in de foto’s. Maar ik wou het eerst eens over mijn verslavingen hebben. Onder andere over mijn kapotte rem waar de psychiater en de AA het over hebben. Ik persoonlijk vind mijn verliefdheden ook een soort van een verslaving. Of noem het een obsessie. Ze was verbaasd dat al die verschillende foto’s van mijn grote verliefdheid, een en dezelfde persoon zijn. Ze ziet er nochtans buiten de verschillende haarkleuren niet zo verschillend uit. Ik leerde mijn grote verliefdheid in tweeduizendenvier kennen en ik ben nog steeds verliefd op haar. Dat vindt de psychologe wel nogal een lange periode om verliefd op iemand te blijven. Ze hoopt ook dat als ik de kliniek verlaat dat ik iemand anders vind om mee te praten. Ik had het ook met de psychologe over mijn voornemen om niet meer te eten uit protest, hier was ze wel wat verbaasd over.
Vlak na de babbel met de psychologe zag ik de assistent-arts in de gang en ze was bereid om direct met mij te praten. Ik had al die papieren terug bij. De assistent-arts vond de dag planning wel goed. We praatte over allerlei dingen. Maar in dat gesprek kwamen we telkens terug bij mijn hondje. Dat het gemis van haar veel problemen geeft voor mij. 

[Claudius]

Vandaag zag ik in een andere kliniek ook een kine therapeut. Hij vraagde me of deze behandeling niet in verslaving kliniek kon. Ik moest op verschillende toestellen oefeningen doen. Fietsen en wandelen. En dan een oefening voor mijn schouderspieren. Wat ik wel zeer zwaar vond. En dan uiteindelijk een oefening voor mijn buikspieren. Welke ik ook zeer zwaar vond. Ik dacht dat ik voor mijn buikspieren naar de therapeut gestuurd werd en die oefening duurde het minst lang. Het duurde allemaal wel langer als ik dacht. Ik dacht daar maximum een uur te blijven, maar de therapeut nam zijn tijd voor de oefeningen. 

[Claudius]

20:55 Toch nog wat over een kort gesprek dat ik deze namiddag had met de verpleegkundige van dienst op mijn afdeling van de kliniek. Als ik haar mag geloven heb ik over mijn verder leven niets meer te zeggen en ligt alles in de handen van mijn huidige psychiater. Dat kan ik toch maar moeilijk geloven. Daarom misschien ook dat ik zo boos werd. We zullen zien, ik heb zeer weinig zin om naar de pijpen van de psychiater te dansen vanaf nu. Of al zeker niet naar die van de verpleegkundige. Het gesprek ging over dat ik zou gaan leven in een woonzorgcentrum. 

[Claudius]

Zaterdag 12 oktober 2024 06:12 Ik heb een poging gedaan om mijn record van aantal stappen op een dag te breken. Maar dat is mislukt. Morgen een nieuwe poging? Ik wil zo graag vooral voor mezelf bewijzen dat ik fysiek nog iets aankan. Voor negen uur bij de verpleging langs gaan om een druppel in mijn oog te laten doen. Druppels die ik nodig heb voor mijn oogoperatie. Het slapen wil maar niet lukken en dat wijt ik aan stress. En de stress wijt ik aan …  .

[Lonster1]

Eerder schreef je dat je je hondje kon gaan bezoeken misschien. Kan dat niet doorgaan?

[Claudius]

3 uur geleden zei Lonster1:

Eerder schreef je dat je je hondje kon gaan bezoeken misschien. Kan dat niet doorgaan?

Ik denk dat ik dat best voor ons beidde niet probeer te doen. Haar weer achterlaten zou voor mij teveel zijn. 

[lady jane]

Misschien gaat het gewoon goed met Femke
en kun je dat uit liefde voor haar zo laten.
Het lijkt me als huisdier heerlijk op een zorgboerderij.
 

[Claudius]

zondag 13 oktober 2024 01:28 Ik kan weer maar eens de slaap niet vatten, dit word de tweede nacht op een rij. 

De mensen van de kliniek wijten al mijn problemen aan mezelf, terwijl ik de meeste van mijn problemen aan hun wijt. Daar is duidelijk een klein verschil van mening. Feit is dat mijn problemen alleen maar toenemen en dat ik deze toename alleen aan hun wijt. Terwijl dat zij er vanuitgaan dat het steeds beter wordt met mij. Ook daar weer eens een klein verschil van mening. En zij kunnen natuurlijk geen ongelijk hebben of zullen dit nooit willen toegeven, dat ze zich mogelijk toch kunnen vergissen. 

12 oktober bewerkt door Claudius
woord teveel

[Claudius]

9 uur geleden zei lady jane:

Het lijkt me als huisdier heerlijk op een zorgboerderij.
 

Ben je daar zo zeker van? 

[Claudius]

Uiteindelijk zullen al mijn problemen wel vanzelf wel verdwijnen als het zo doorgaat, of ik nu eet of niet. Verdwijnen zullen ze. 

[Claudius]

13/10/2024 02:38 Ik heb nog wat ingenomen om kunnen te slapen en zo ook nog wat tegen mijn spierpijnen. Want in tegenstelling tot wat de mensen van de kliniek willen wil ik toch nog proberen beter worden. Alleen vrees ik dat dit me niet gaat lukken zonder mijn hondje Femke. In de kliniek willen ze me zien lijden en willen ze geen hereneneging meer met Femke mijn hondje.