Onze h . kamer 30-7-2018

[Cyclad58]

21 uur geleden zei Jeshen:

Dat men het niet begrijpt heb ik inderdaad ook ervaren. Maar de beste zijn die die luisteren en zeggen dat het goed komt, met een dikke knuffel erachteraan. Of die je elke dag voordat je naar bed gaat een positieve spreuk sturen. Snappen ze het? Nee. Maakt dat voor hen uit? Nee. Ze zien gewoon en ander persoon voor zich dan die ze kennen en willen die steunen.

Precies @Jeshen

Gelukkig bestaan die mensen ook (mijn lieve buurtjes bijvoorbeeld) 

[Kannietmeer]

Op 30-7-2018 om 21:22 zei Jeshen:

Alle eerste keren zijn weer spannend @Kannietmeer! En - zoals ik nu ervaar - ook de tweede en derde keren. Heerlijk naar een rustige plek in Zwitserland! Ik begin altijd al een week van te voren met lijstjes maken op thema of persoon, zodat ik echt niks vergeet. En dan nog.....je vergeet altijd iets.

Zitten jouw benzostrijders op dit forum? Kunnen we ze extra steunen door te luisteren naar ze? Jij hebt ook recht op vakantie.

xxx jes

sommigen zitten inderdaad op het forum.

[Kannietmeer]

Op 31-7-2018 om 17:14 zei Kaida74:

Dank je wel voor je verhelderende bericht @mito. Nu begrijp ik beter wat je bedoelde. Banden abrupt doorsnijden wil ik ook niet, maar de energiezuigers gaan wel in de "negeer stand". Kan idd mijn energie wel beter gebruiken.

Liefs terug !

 

ik ben ook vrienden verloren in de strijd om gezondheid. En ik weet niet of ik nog contact wil opnemen, terwijl het mijn beste vriendin betreft voor 10 jaar.... Erg ingewikkeld. Zijn we gewoon uit elkaar gegroeid? is het onbegrip? Is ze me zat? Ze is zelfs psycholoog. Moet ik het proberen of opgeven en loslaten? Ik weet het ook niet. Al sinds oktober niets meer van haar vernomen.  Doet pijn, dat kan ik je wel vertellen.

[Kaida74]

12 uur geleden zei Kannietmeer:

ik ben ook vrienden verloren in de strijd om gezondheid. En ik weet niet of ik nog contact wil opnemen, terwijl het mijn beste vriendin betreft voor 10 jaar.... Erg ingewikkeld. Zijn we gewoon uit elkaar gegroeid? is het onbegrip? Is ze me zat? Ze is zelfs psycholoog. Moet ik het proberen of opgeven en loslaten? Ik weet het ook niet. Al sinds oktober niets meer van haar vernomen.  Doet pijn, dat kan ik je wel vertellen.

Het doet verschrikkelijk pijn ja  Ik heb gisteren het besluit genomen om uit de appgroep te stappen. Heb het neutraal gehouden, ben dicht bij mijn eigen gevoel gebleven, geen ellenlange verwijten of wat ook. Van 1 vriend kreeg ik een appje dat hij het jammer vind, maar het wel begrijpt en dat ons contact niet verbroken is. Aangegeven dat ik gewoon bereikbaar blijf. Van de andere 2 geen reactie.... zegt genoeg. Ook al doet het pijn, het geeft rust. Energiezuigers kan ik er nu niet bij hebben. Dus klaar, loslaten, en doorgaan met afbouwen en richten op de mensen die wél goed voor me zijn (en vice versa  ) 

 

[Kannietmeer]

12 uur geleden zei Kaida74:

Het doet verschrikkelijk pijn ja  Ik heb gisteren het besluit genomen om uit de appgroep te stappen. Heb het neutraal gehouden, ben dicht bij mijn eigen gevoel gebleven, geen ellenlange verwijten of wat ook. Van 1 vriend kreeg ik een appje dat hij het jammer vind, maar het wel begrijpt en dat ons contact niet verbroken is. Aangegeven dat ik gewoon bereikbaar blijf. Van de andere 2 geen reactie.... zegt genoeg. Ook al doet het pijn, het geeft rust. Energiezuigers kan ik er nu niet bij hebben. Dus klaar, loslaten, en doorgaan met afbouwen en richten op de mensen die wél goed voor me zijn (en vice versa  ) 

 

Dapper lieverd! Maar zeker goed. In moeilijke tijden ontdek je wie je vrienden zijn. En dat is pijnlijk, maar als we van een afstand gaan kijken, dan is het mogelijk toch wel goed. Een gezonden zifting van je leven zeg maar.  En ook al denkt een deel in mij: maar zij was echt een lieverd.... weet een ander deel in mij: ze paste uiteindelijk deels niet helemaal bij mij. De vrienden die ik nu wel heb en die me steunen, kunnen mij zien voor wie ik ben. In al mijn glorie en in al mijn pijn en moeite. En dat is toch wel mooi. En als je kan dan zou ik het zeker loslaten... ook emotioneel. Gewoon terug geven aan het universum/God en verder gaan met je eigen leven.

[Kaida74]

Op 1-8-2018 om 22:43 zei Kannietmeer:

ik ben ook vrienden verloren in de strijd om gezondheid. En ik weet niet of ik nog contact wil opnemen, terwijl het mijn beste vriendin betreft voor 10 jaar.... Erg ingewikkeld. Zijn we gewoon uit elkaar gegroeid? is het onbegrip? Is ze me zat? Ze is zelfs psycholoog. Moet ik het proberen of opgeven en loslaten? Ik weet het ook niet. Al sinds oktober niets meer van haar vernomen.  Doet pijn, dat kan ik je wel vertellen.

Lieve @Kannietmeer Mijn ''beste'' vriendin (die ik al 20 jaar ken) laat ook niks meer horen. (de narcistische, egocentrische) Het verbaast me niet. Al doe het pijn, want we hebben niet voor niks zo'n lange vriendschap gehad en zeker ook echt leuke momenten gehad. We hadden ook zeker raakvlakken, maar alles draaide om haar. Telefoongesprekken voeren van 2 uur, waarbij ik 10 minuten ''kreeg'' om ook wat te zeggen en de rest van de tijd was zij aan het woord. Zelfs mijn kinderen viel het op. Het laatste jaar ging dat me steeds meer tegen staan. Nam regelmatig de telefoon niet meer aan als ze belde (meestal als ik eten stond te koken, want dan stond zij in de file en kon ik haar afleiden) Het doet pijn, maar op een bepaalde manier ben ik ook opgelucht dat ik dat niet meer hoef mee te maken. Gelukkig heb ik mijn lieve vriend, mijn kinderen en nog een paar vrienden die er wel voor me zijn. Daar kan ik veel beter mijn energie in steken. Wat jij zegt "gewoon terugsturen aan het universum" dat heb ik gedaan. In licht en liefde geeft ik "B" terug aan het universum. En toen kwam er rust over me heen. Het is wat het is. En wie weet wat de toekomst brengt  Waar een deur dicht gaat, gaat een andere open. 

[Kannietmeer]

4 minuten geleden zei Kaida74:

Lieve @Kannietmeer Mijn ''beste'' vriendin (die ik al 20 jaar ken) laat ook niks meer horen. (de narcistische, egocentrische) Het verbaast me niet. Al doe het pijn, want we hebben niet voor niks zo'n lange vriendschap gehad en zeker ook echt leuke momenten gehad. We hadden ook zeker raakvlakken, maar alles draaide om haar. Telefoongesprekken voeren van 2 uur, waarbij ik 10 minuten ''kreeg'' om ook wat te zeggen en de rest van de tijd was zij aan het woord. Zelfs mijn kinderen viel het op. Het laatste jaar ging dat me steeds meer tegen staan. Nam regelmatig de telefoon niet meer aan als ze belde (meestal als ik eten stond te koken, want dan stond zij in de file en kon ik haar afleiden) Het doet pijn, maar op een bepaalde manier ben ik ook opgelucht dat ik dat niet meer hoef mee te maken. Gelukkig heb ik mijn lieve vriend, mijn kinderen en nog een paar vrienden die er wel voor me zijn. Daar kan ik veel beter mijn energie in steken. Wat jij zegt "gewoon terugsturen aan het universum" dat heb ik gedaan. In licht en liefde geeft ik "B" terug aan het universum. En toen kwam er rust over me heen. Het is wat het is. En wie weet wat de toekomst brengt  Waar een deur dicht gaat, gaat een andere open. 

Wat goed hoe je dat gedaan hebt! En ja.... los laten en vrijzetten in liefde is echt krachtig. Zonder pijn en wrok los laten is goed voor iedereen. En er zullen altijd weer deuren openen met zo'n houding. Het leven is dynamisch en zolang energie biljft stromen, komen er nieuwe dingen in je leven die als geschenken kunnen aanvoelen.