Doorzoek de gemeenschap

beste mensen ik ben lisa 27 jaar en ik ben 2 maanden gestopt met alcohol en drugs. maar ik heb nu allen nog maar cravings naar alcohol. wie kan er mij tips geven tegen de gedachten dat opkomen (ik noem hetzelf "het monstertje" dat tegen je praat). En ik zou het ook fijn vinden tips te krijgen hoe ik met stress en pikeren en angsten kan omgaan nuchter. alvast bedankt voor het lezen van mijn bericht en ik hoop op leuke goede intersante tips voor mezelf maar ook voor anderen. liefs lisa😀

Dag allen, Ik ben nu al 1 maand nuchter en ik ervaar zo goed als geen positieve effecten van te stoppen met drinken, is dit normaal? Weet, de reden dat ik dronk was omdat dit voor mij de enige manier was om met mijn PTSD en Sociale angst om te gaan. Dus als ik dronk, ervaarde ik die klachten niet zo erg als dat ze nu bijvoorbeeld zijn en voor mij was dat een wonder. Om mijn persoonlijke voordelen / nadelen van te stoppen met drinken even duidelijk te maken: Voordelen die ik ervaar: Minder kosten ( ik spaar uit: +/- 20 euro /week Geen schaamte door te drinken en vaak naar de winkel te moeten gaan achter alcohol Ik herinner me nog wat ik doe s'avonds Geen negatieve langetermijneffecten van alcohol, dus een betere gezondheid voor de lever, hart, bloeddruk, hersenen,.. Nadelen die ik ervaar: Ik sta continue onder stress Meer angstaanvallen en me continue zorgen maken Depressieve gevoelens en negatieve gedachten Moet mezelf dwingen om te eten Insomnia Hevige moodswings Meer twijfels dan normaal, over alles Door te weinig slaap en eten zie ik er ook veel ouder uit (wallen onder de ogen, zwart / blauwe ringen) Ik voel me uitgeput Maag / darmproblemen door meer stress te hebben Minder levenslust Geen vooruitgang in de opleiding die ik doe Geen vooruitgang in mijn huishoudelijke taken Negatieve langetermijneffecten van teveel stress, dus hartproblemen, bloeddruk, hersenen,... Nu wordt er bij mij continue een vraag in mijn gedachten gesteld " wat is nu beter, zoveel stress hebben en niet drinken of wel drinken en dan daar de slechte effecten van ervaren.?" Want stress is ook heel erg slecht voor de gezondheid en kan ook heel wat jaren van je leven "wegpakken". Waarschijnlijk is mijn lichaam achterliggend wel al gezonder door te stoppen met drinken (leverwaarden, hart,...) maar daar merk ik weinig van. En de ideale situatie zou zijn mocht er een alternatief (vervanger) zijn dat me dezelfde effecten geeft als alcohol, maar zelfs middelen voor PTSD en angst helpen mij helaas voor een korte duur en maakten me gewoon suf waardoor ik ook niets kon gedaan krijgen. Ik dronk gemiddeld 3x per week, (bingedrinken, ongeveer een halve fles whiskey op een avond of 2l wijn) en ik had nooit last van katers. Dus de redelijk directe nadelen van alcohol had ik nooit. Ik had wel vaak black-outs, maar ik deed niets stom tijdens die black-outs, waardoor er achteraf geen grote effecten op mijn leven waren. Ik wil hier geen alcohol gaan promoten, want het heeft wel degelijk heel veel nadelen (financieel, gezondheid en dergelijke) maar in mijn situatie heb ik het gevoel dat ik meer schade doe aan mijn lichaam door meer stress en angst te hebben en niet meer te drinken. 4 jaar heb ik nodig gehad om mijn moed bij elkaar te krijgen om te stoppen met drinken, want 4 jaar lang was ik er afhankelijk van en vaak schaamde ik me ervoor. De voorbije maand ging nog vrij goed, omdat ik toen dacht 'ik moet het gewoon tijd geven om positieve dingen te ervaren, tuurlijk voel je je eerst slecht, door de 'afkick' maar nu na een maand begint mijn motivatie leeg te lopen.

Voortbordurend op het dagdraadje donderdag 10 juni 2021 hierbij een draadje voor hersenspinsels. Het onderwerp Sterfelijkheid hebben we net gehad. Dus nieuwe stelling: een alcoholverslaving wordt deels in stand gehouden omdat het ons ook iets oplevert op psychologisch gebied. Voorbeeld: je hoeft minder verantwoordelijkheid op je te nemen als anderen geen verwachtingen van je hebben. En soms is dat ergens ook wel fijn. Zin of onzin? Graag beargumenteren.

Zal mij even voorstellen. Ik ben een man van 50 jaar en al jaren problemen met alcoholgebruik. Ben opgegroeid in een omgeving waarin alcoholgebruik normaal was. Drink al vanaf mijn 14e eigenlijk meer dan goed voor me is, maar er altijd wel goed onder gefunctioneerd. Universitair opgeleid, goede baan en dito salaris, twee gezonde kinderen, lieve vriendin, mooi huis, hechte vriendengroep, etc. Sociaal, maatschappelijk en materieel dus eigenlijk niets te klagen. Maar altijd een probleem met alcohol gehad. Stond al wel bekend als iemand die ‘er wel van hield’, maar het alcoholgebruik is volledig geëscaleerd. Die escalatie begon drie jaar geleden met het thuiswerken door Corona in combinatie met een (extreem) hoge werkdruk. Ik zocht mijn verlichting in het drinken en begon mijzelf te ‘belonen’ met een roes. De glijdende schaal was Ingezet; zowel qua hoeveelheden als tijdstip. Op een gegeven moment begon ik ‘s ochtends al met wijn of speciaal bier en namen de hoeveelheden toe. Ik denk dat ik toen al op twee flessen (witte) wijn per dag zat. Geen controle, dus geen drempel. Uiteindelijk ben ik door de hoge werkdruk, relatieproblemen en een overlijden van een naaste in een fikse burn-out beland en zat ik thuis. Toen was het hek helemaal van de dam. Op een gegeven moment namen de hoeveelheden toe en begon ik ‘s ochtends al met wodka. Dus feitelijk was ik de hele dag onder invloed. Op het toppunt dronk ik bijna één fles wodka per dag (0,70cl). Ik was zeer zeker lichamelijk afhankelijk van de alcohol. Als ik niet dronk, werd ik ziek. De wodka ging overal doorheen, dronk stiekem en verborg de flessen……. Overigens at ik altijd wel gezond en nam ik supplementen zoals vitamine B en D. Uiteindelijk was de situatie niet meer houdbaar en heb ik mijn vriendin, beste vrienden en kinderen ingelicht. Dit was een enorme stap, maar ik kan het iedereen aanraden. Er werd begripvol op gereageerd en zij hebben mij enorm gesteund. Ik was mezelf er heel erg bewust van het feit dat dit zo niet langer kon en dat ik enorm veel te verliezen had. Heb hulp gezocht, hetgeen vorig jaar uiteindelijk heeft geresulteerd in opname in een kliniek voor een detox. Deze opname was afzien, maar succesvol. Bijzondere mensen, bijzondere verhalen. Soms ongelooflijk. Mensen die al > 10 keer in de kliniek waren opgenomen. En ik dacht dat ik veel dronk, maar het kan blijkbaar nog heel veel erger. Toen ik uit de kliniek kwam, wist ik het zeker; “Ik drink nooit meer”. Dit is niet wat ik wil. De eerste maanden gingen goed. Geen “craving” en ik was fit en energiek en op het einde van mijn herstel van de burn-out. Toch heb ik een aantal keren een tijdelijke terugval gehad, voornamelijk getriggered door privé-situaties. Maar…… toch weer een langere terugval gehad onder de noemer van: ééntje kan wel. Ik heb toch laten zien dat ik ook van de alcohol af kon blijven? Lang verhaal kort: ik ben uiteindelijk weer terug gevallen in mijn oude gedrag. Niet zo heftig als daarvoor, maar toch. De afgelopen twee maanden dronk ik 4 halve liters zwaar bier per dag, soms ook al in de ochtend maar ook niet elke dag (die discipline had ik ivm het werk). Ik werd er extreem moe van. Net of mijn lichaam het niet meer kon verwerken. Ik voelde me daarna lusteloos. Werd weer onrustig als er geen alcohol in huis was en af en toe permitteerde ik mij een fles wodka. Ik dronk dan geen hele fles leeg zoals voorheen, maar toch veel teveel. Dit heeft tot een aantal situaties geleid die ik als ‘dieptepunten’ kan betitelen. Laatste dieptepunt was dat ik vorige week wél een fles wodka op één dag heb opgedronken. Volgende dag enorm ziek. Dus toen ging de knop (weer) om: dit wil ik niet. Inmiddels sta ik een week ‘droog’, maar wederom vallen de ontwenningsverschijnselen mij behoorlijk tegen. Onrustig, zweten, hoge bloeddruk, slecht slapen, somber, vergeetachtig (loop soms als een kip zonder kop rond), lusteloos en moe. Ik weet uit ervaring dat ik hier doorheen moet. Na 7 dagen wordt het al iets minder, maar met name vermoeidheid en onrust zijn nog sterk aanwezig. Heb eventueel Oxazepam om de scherpe kantjes eraf te halen, maar dit gebruik ik niet of nauwelijks. Wil er geen probleem bij creëren en slapen gaat gelukkig al beter na 6 dagen elke dag mijn beddengoed te hebben moeten verschonen door het enorme zweten……. Maar het gaat lukken. Ik neem het bij de dag. Tot zover mijn verhaal. Ik probeer jullie op de hoogte te houden en ben benieuwd naar jullie ervaringen naar met name drinkgedrag, terugval en ontwenningsverschijnselen.

.

Na een periode van 4 jaar nuchter (2008-2012) en recentelijk (2020) perioden van 2 weken, 3 weken en 2 maanden niet drinken, lukt het mij nu maar niet te stoppen. Ik ben de alcohol helemaal zat. Elke dag gaan er twee flesjes zwaar bier en 250 tot zelfs wel 500 cl whiskey in. Omgerekend drink ik dus een halve krat bier of meer per dag. Geen dag uitgezonderd. Ik wil dit niet meer. Ik ben er helemaal klaar mee. Graag ga ik weer nuchter door het leven, maar op de een of andere manier lukt mij dit nu niet. Is er iemand die met mij wil sparren? Mij misschien kan helpen? Ik sta open voor suggesties.

Beste forumgenoten, Ik heb jullie hulp nodig! Ik zal eerst iets vertellen over mijn achtergrond en drankgebruik In 2019 heb ik mijzelf 3 maanden onthouden van alcohol van september tot eind december. Vervolgens heb ik van kerst tot oud en nieuw weer gedronken. Sinds 1 januari 2020 heb ik besloten om niet meer te drinken. Nu ik al bijna 4 halve maand droog sta voel ik mij bijzonder somber en komen er heel veel gevoelens los. Soms voel ik me zo somber en alleen dat het voelt alsof ik in een depressie val. Ik was een matige drinker en dronk 12 jaar lang bijna elk weekend en ook wel eens doordeweeks. Sinds ik gestopt ben heb ik het gevoel dat ik een deel van mijn identiteit ben kwijtgeraakt. Ik heb al een afspraak gemaakt met de dokter aangezien ik merk dat ik hulp nodig heb. Maar ik had nooit gedacht dat het na 4 en een halve maand nog zo zwaar zou vallen. Zelf heb ik nieuwe hobby's opgepakt zoals gitaar spelen en zingen. Ook sport ik veel en leef ik een stuk gezonder. Maar toch heb ik er dagen tussen zitten dat ik mij echt heel down voel en dit gaat ook gepaard met 's nachts helemaal bezweet wakker worden. Ik was in zekere zin wel verslaafd aan alcohol al is het een taboe om dit te zeggen in je directe omgeving, aangezien ik alleen een "gezelligheids drinker" was. Herkend iemand deze symptonen? Zo ja hoe ga je ermee om? Ik las dat het wel 2 jaar kan duren voordat je brein weer herstelt is.

Goedenavond allemaal, als Belg woon ik nu in Nederland. Ik kom uit een echte bierfamilie. Je kan het niet bedenken of mijn ouders hadden deze biersoort in huis. Enkel geen Heineken of Nederlands bier . Op mijn twaalfde kreeg ik mijn eerste Geuze aangeboden door mijn peetoom voordat wij naar de kerkdienst van 10 uur gingen. Dit even om uit te leggen vanwaar ik kom. Ongeveer 5 jaar geleden ben ik gescheiden. Tijdens mijn huwelijk dronk ik ook vaak biertjes om de eenzaamheid te "overwinnen". (lees: niet willen te herkennen). Toen ik alleen woonde dronk ik dagelijks mijn biertjes omdat dit het goedkoopste was om iets binnen te krijgen. (had ik geleerd toen ik op straat leefde jaren voor mijn huwelijk). Nu ben ik samen met mijn vriendin en onze lieve hond en drinken wij dagelijks onze biertjes uit gezelligheid. Doch is er één ding: mijn vriendin drinkt matig, twee pilsjes en één Affligem. Zelf drink ik een pilsje of negen en soms nog zes duvels. Wij starten elke dag rond hetzelfde tijdstip omdat mijn vriendin dan thuiskomt van haar werk en wij de dag napraten met een gezellig biertje erbij. Na die vele jaren van alcoholmisbruik vind ik mij er niet meer goed bij. Hierdoor hebben wij dan ook besloten om hiermee te stoppen. Dit vanaf vandaag wat we dan ook gedaan hebben. Ik zweet een beetje, niet te overmatig, en het beven in mijn handen, soms mijn hele lichaam is te verwijten dat ik ET (oftwel Essentiële Tremor zou hebben). Daar mijn vriendin een verleden heeft met een alcoholistische partner wil ik dit haar weer niet aandoen. Maar hij begon de dag met bier, tijdens het wandelen met hun hond destijds ging hij langs nachtwinkels of had op allerlei plaatsen alcohol verstopt, buiten de deur wel te verstaan. Dit heb ik allemaal niet nodig vandaar dat ik mij eerder als gelegenheidsdrinker wil uiten dan als alcoholist. Jammer genoeg vind ik wel altijd een gelenheid om iets van alcohol te nuttigen. Vooral bier dan, een cognacje of twee tijdens het uit eten of na de kerstmaaltijd. Toen ik hier nog niet lang woonde hadden wij etters van buren. Zij maakten ons leven echt kapot. De beste manier was genoeg te drinken zodat ik minder aanvoelde van hun daden. Wij zijn nu ongeveer een jaar geleden verhuisd en wilde mij dan ook aanmelden bij AA. Toen ik deze persoon belde om een afspraak te maken zei deze mij dat het wel om een AA-groep ging. Hij geloofde niet dat ik een drankprobleem heb. Omdat ik hem belde als Belg? Niet wetende dat ik nu in Nederland woon? Ik kijk er wel naar uit om jullie bevindingen te lezen hieromtrent en waarschijnlijk zijn er nog mensen die in dezelfde situatie zitten of zaten. Jullie gaan mij hier de komende tijd wel vaker tegenkomen .

Hi Ik ben Menel..34 en dit is mijn 4e dag cold turkey mbv Antabus en thiamine. Het is best pittig aangezien sinds de 2e Insomnia en huiduitslag en jeuk mijn nieuwe vrienden zijn... Ik dronk echt absurd veel op een dag van 0.7 tot wel 1L Pure whisky... 2 auto's in de prak gereden binnen een week..leidinggevende functie kwijt en mn gezin stond ik op het punt te verliezen maar mijn vriendin wil me niet opgeven. Dus vandaar dat ik deze stap heb gezet... Tis best heavy maar hoop dat ik sterk genoeg ben. Tips en advies zijn welkom.

Hallo allemaal , ik heb me op dit forum ingeschreven na een telefoontje van mijn moeder. Mijn moeder drinkt al 20 jaar maar de laatste jaren gaat het steeds minder goed , ze doet steeds minder, slaapt slecht, drinkt steeds zwaardere drank en de laatste tijd eet ze erg slecht , ze zegt dat ze gewoon geen honger heeft. Ik had haar net aan de telefoon en ze klonk belabberd , ik ben ongerust. Ik en mijn broer zijn al langer ongerust en zeggen al jaren dat ze moet minderen en het liefst hulp zoeken. Ik ben ten einde raad , hebben jullie hier op dit forum miss een paar goede tips ? Ik ben bang dat het allemaal in een groot drama eindigd waar we te horen krijgen dat ze ongeneeselijk ziek is , als er een is die dit niet verdient dan is zij het wel. Haar ongelukkige relatie helpt haar niet maar is ook alcohol verslaafd en trapt haar altijd de grond in door vernederende opmerkingen te maken. En ik en mijn broer hebben ook al de nodige ellende in ons leven achter de rug , en dan hebben we de wereld die ook al niet zo leuk is in vele aspecten , al met al is ze niet erg happy en zegt zelf dat dat de redenen zijn dat ze drinkt. Wat kan ik doen ?

Hallo.. Ik ben Menel..sinds 4dgn cold turkey van heftig whisky gebruik..zeg maar eerder misbruik.. Ik slik nu Antabus en thiamine zodat ik niet stiekem kan drinken omdat je doodziek wordt van de medicatie.. Iemand die ook onlangs gestopt is in drechtsteden die interesse heeft?

Dag! Ik ben benieuwd naar jullie ervaring met teveel drinken, minderen en niet drinken. De instelling waar ik hulp gezocht heb voor mijn drankprobleem zegt dat minderen (ik drink max 2 flessen van 0,75 wijn en meestal minder, regelmatig niets) zegt dat het gevaarlijk is om zelf te stoppen of te minderen. Ik heb de afgelopen 4 dagen 1 glas wijn van 15 cl gedronken en viel wat moeilijker in slaap. Maar verder geen ontwenningsverschijnselen. Ik eet gezond en slik op aanraden van de instelling extra vitamine B (complex 100MG). En dat plas ik uit: neon-gele urine. Ik kan ook een paar dagen zonder alcohol zonder ziek te worden. De grootste uitdaging is de zucht naar wijn. De instelling wil dat ik naar een detox ga. Wat is jullie ervaring? Groet, Olijfje

Graag zou ik wat advies willen om mijn emoties beter te controleren als ik gedronken heb. (Ik drink trouwens alleen op feestjes, ik heb geen alcoholverslaving). Altijd als ik gedronken heb word ik heel erg boos op mijn vriend, zonder dat ik dit wil. Voor dat we gaan drinken spreken we ook altijd af dat het deze keer wél goed gaat. Maar helaas slaag ik er niet in... De ochtenden erna voel ik me ook heel erg slecht en ben ik erg kwaad op mijzelf. Ook word ik erg jaloers als ik gedronken heb. Wanneer hij met andere vrouwen praat heb ik het idee dat hij ze leuker vind dan mij... Ik word gek van mijn eigen gedrag en zou hier graag advies over willen krijgen. Bijvoorbeeld een boek dat ik kan lezen. Ik hoop op reacties!

...

Na 20 jaar drinken gestopt(31-12-2017) Uit privé overwegingen heb ik mijn verhaal verwijderd.

Beste Verslavingdebaas-leden, Ik ben een jongen van 21 jaar en ik heb een half jaar overmatig alcohol gedronken. (Elke avond 1 of 2 flessen wijn). Ik ben nu een maand gestopt. De eerste week kon ik 4 dagen niet slapen en daarna heeft mijn lichaam het weer opgepakt. Dit niet slapen was echt een hel. De week hierna voelde ik mij top fit. Toen de week voorbij was, kreeg opeens na een gesprek met iemand wat erg stroef liep, de realiteit te verliezen. Ik ben nu een week verder en heb hier nog steeds last van. Klachten als snel aangebrand, dingen komen heel hard binnen. Ik heb trouwens gedronken om mijn gevoelens te ondrukken. Mijn vraag is, is dit normaal als je gestopt bent met de alcohol? Heb dit namelijk nog nooit meegemaakt. Ik wordt er echt helemaal gestoord van en weet niet wat ik moet doen. Ik hoop dat jullie mij hierbij kunnen helpen. Alvast bedankt!

Hallo Allemaal, Ik zal mij even voorstellen en alvast mijn excuses voor het lange verhaald. Ik ben Buitenlandse Dave heb deze naam gekozen omdat ik mezelf graag Dave noem en al meer dan 17 jaar woonwachtig ben in het Buitenland. Dus woon het langste van mijn volwassen leven buiten Nederland dus ik weet ook niet precies wat er nog in NL speelt. Hieronder een overzicht van het tot standkoming van de situatie waar ik mij nu in bevind. Woon in principe van mijn 16e alleen (wel in het huis van mijn moeder, heb mijn vader veloren toen ik 12 was) en ik kom uit een regio waar de jeugd veel drinkt. Toen werd er al makkelijk 25 glazen bier op een avond gedronken en omdat ik redelijk aan de forse kant was dronk ik tussen mijn 18e en 21e reeds tussen 30 en 40 glazen bier op een avond dat we uitgingen en dat was zo'n 4x per week. Op mijn 21e ben ik voor het eerst naar het buitenland verhuisd ik was inmiddels veel afgevallen dus wilde een complete nieuwe start want niemand kon mij de dikke alcolist ik was gewoon een normale jongen. Dat was ook zo in ieder geval aan de buitenkant ik heb het de tijdens de weekdagen makkelijk volgehouden maar omdat je in het weekend toch iets wil doen ga je naar de kroeg en bierdrinken want dat deed ik in NL ook. Was inmiddels meer dan de helft van mijn lichaams gewicht kwijt maar ik dronk wel vrolijk 15 pints weg daar is het in principe altijd wel goed gegaan en zijn er behoudens een of twee ruzie's (verbaal) weinig voor gevallen. Toen deed zich de mogelijkheid zich voor om in het zuiden van Europa te gaan werken en had ik een super aanbieding. Ik was nog jong (en zag als ik nu terug kijk wel goed uit) en redelijk goed in mijn werk. Daar ging het al wat minder want ik spendeerde mijn weekenden/avond uren nu door in de touristen gebieden want daar spraken ze tenminste Engels dus ik zat dagelijks in de Engelse kroegen wat soms wel tot verbazing leidde bij de mensen die daar werkten want die zien personen niet vaker dan 3 keer. Toen kwam ik een keer met een kater te laat op het werk en mijn directe manager was daar uiteraard niet blij mee en gaf mij een uitbrander en noemde mij onproffesioneel ten overzien van iedereen. Toen zei ik tegen hem weet je wat pas echt onproffessioneel is gewoon weg lopen op de belangrijkste dag van de maand. En ik ben naar huis gegaan met mijn moeder gebeld en de andere dag terug gevlogen. Zij was ontzettend blij om mij terug te zien en mijn gezondheid was ook niet echt super meer. Terug in Nederland voor een paar maand waar het slecht ging met mijn gezondheid (niet gerelateerd aan het alcohol misbruik) gelukkig van hersteld en was nog meer afgevallen wat een leuke bijkomstigheid was. Ik had gehoopt op nog een kans in Zuid-Europa alhoewel de enige mens die er altijd voor me was (mijn moeder) weer zou verlaten en die kwam er. En daar zat ik nog zuidelijker dan te voren op een de eerste Zaterdag morgen lekker met een krantje en een Latte op een terras in de zon. En ik belde mijn moeder op dat ik het gered had. Maar je raadt het al om de een of andere redden wil ik graag alles kapot maken wat goed voor me gaat dus ik begon weer langzaam te drinken. Mijn werk ging wel super en kreeg een paar promoties en waren ze waren zeer tevreden en had een superbaan waarbij ik de wereld rond reisde maar steeds meer begon te drinken. Na een paar jaar kreeg ik een locale vriendin en al mijn gebedjes waren in principe verhoord. Daar zat ik dan op een perfect gewicht in Zuid Europa met een leuke vriendin (iemand de altijd het beste in mij zat) en schoon familie (ik had weer een familie) en een superbaan. Mijn moeder studeerde inmiddels engels de schat, en ik weet nog goed dat ik haar belde en haar voorstelde aan mijn vriendin en ze was zo gelukkig dat ik goed was terecht gekomen misschien wel iets te gelukkig want 1 maand later was ze dood. En dat was misschien de final trigger, want mijn safety net, de enigste person die altijd er voor mij was. Was er niet meer... Fast Forward een paar maand, werk gaat nog goed misschien ook omdat ik er ook al zolang werk en het een geweldig bedrijf is die voor haar werknemers zorgt. De relatie gaat echter steeds minder, mijn vriendin werkt in de plaatselijke kroeg en ik ben blij om er naar werk te zijn maar ik weet niet of ik blij ben met het biertje wat me te wachten staat of zei. Ik drink steeds meer en meer en mijn vriendin begint zich er uiteraard aan te ergeren en we vechten steeds meer. Noemt mij de meest perfecte persoon als ik niet drink en de meeste afschuwelijke als ik wel drink en zegt dat meeste mensen zo denken. Ik geef er niets om en blijf vrolijk door drinken. Toen ik haar ontmoette had ze een relatie en zat ze nog op Universiteit in het Buitenland dat heeft ze allemaal stopgezet voor mijn. Maar omdat ze nog maar 1 jaar moet voor haar bachelors vragen haar ouders om dit toch af te maken. Ik ga akkoord en ik betaal hiervoor maar ik blijf alleen achter maar haar familie wil alles doen om me te helpen en zegt dat ik ook familie ben (super als ik er aan terug denk). Ik denk maar aan mijn Eigen 'vriend' het bier en onze relatie loopt door de afstand maar steeds meer deuken op en als ik dan overvlieg ben ik al dronken als ik er ben en we raken steeds meer afgezonderd en zij zoekt ook steun maar niet zoals in de vorm van bier maar in de vorm van een andere relatie ik kom ik later pas achter want we vieren gewoon mijn verjaardag , kerst en oud & nieuw maar in februari maakt ze het uit via Skype en ik hoor dat ze in Maart zwanger is, ze verloofd is op mijn verjaardag en ze met de kerstdagen haar eerste kindje heeft gekregen (zijn 3e bij evenveel zoveel vrouwen) ik kijk er naar en denk dat moet ik zijn dat is mijn geluk. Maar alcohol heeft dit verpest! Ik probeer mijn leven inmiddels 50km verderop opnieuw op te bouwen maar ik begin meer en meer te drinken, van 's morgens vroeg in de auto naar werk toe tot aan laat een blik bier in bed en in de lunch op mijn werk drink ik ook vrolijk 5 pints. Maar werk blijft maar goed gaan (merkt niemand het dan, of zijn cijfers alleen belangrijk) Maar ik word ongelukkiger en meer isolaat en sluit iedereen af tot dat ik iets doe waar ik inmiddels wel een paar maal heb aangedacht de afgelopen 10 jaar ik word bijna ouder dan mijn vader en ik denk dat zelfmoord net zoals mijn vader de oplossing is voor mijn problemen. Er zijn geen treinen in de buurt dus ik opt voor een cocktail van medicijnen die ik over de Jaren heb opgespaard ik text mijn baas het beste.(schreeuw voor hulp?) De volgende dag word ik wakker in een prive ziekenhuis in Marbella ik heb het overleefd en de chauffeur van mijn werk zit aan mijn bed en zegt als eerste waar ben je mee bezig. Ik blijf daar een paar dagen totdat ze me laten gaan. Het bedrijf waar ik voor werk betaald alles en geeft me 6 maanden verlof en alle hulp wat nodig is. Ik zit de zelfde avond al weer in de kroeg met mijn beste vriend Alcohol {waarom???} Dit gaat nog zo'n 2 jaar door met ups en downs nooit meer aan zelfmoord gedacht. Dan komt er weer een trigger ik verlies mijn rijbewijs na een routine controle na 5 pints terwijl ik al 4 jaar lang dronken (ja ik weet dom) na huis rij. En het gaat van kwaad tot erger steeds meer mensen krijgen een hekel aan me in mijn locale kroegen. En omdat ik inmiddels een nieuwe baas heb en de grote baas (die mij altijd over mee hielp) weg is gaat het ook slechter op het werk en doen zij mij zo'n 18 maanden geleden een financieel voorstel om onze wegen te scheiden en ik teken want ik denk met dat geld kan ik een nieuw leven opbouwen misschien terug naar NL of de wereld rond reizen.... Na een paar maar maal geprobeerd te stoppen met drinken heb ik nu de perfecte mogelijkheid. Geld genoeg hoef me nergens zorgen over te maken. 3rd of 4th chance here I come! Think again! Ik kies voor de optie om helemaal van de rails te raken en zoals mijn psychiater eens tegens mij zei : Maybe you shoud hit rock bottom, before you can change! en zit ik inmiddels op rockbottom? Nou een paar weken geleden voelde het wel zo. Want ik stond in kou met een six-pack zag er uit als een zwerver en mensen keken me aan als een zwerver en was mijn nieuwe baan niet optimal begonnen en terwijl ik de biertjes in de kou weg tik bid ik tot aan god (niet dat ik echt gelovig ben alleen maar in dit soort gevallen) en mijn moeder om mij nog een keer te helpen. En ik heb sinds 2 januari niet meer gedronken en er zit misschien wel een nieuwe baan in de pijplijn is dit mijn laatste kans? Ik voel me goed en voel mij super er is nog maar net iets meer dan 2 weken Maar waarom wil ik dan drinken? Want ik weet dat ik me weer slecht zal voelen en weer helemaal van de rails kan raken. Een paar biertjes thuis kan toch geen kwaad? Of toch wel? Mijn excuses voor de lange introductie en mijn levensverhaal. Misschien werkt het wel therapeutisch want ik heb het in een ruk geschreven. Ik hoop graag van jullie te horen. Gegroet vanuit de last chance saloon. Dave

Hallo. Ik ben Menno. Ik ben 33 jaar. Heb een alcoholverslaving. Heb inmiddels 2 keer een dagbehandeling gehad en ben 1 keer 16 weken intern opgenomen geweest. Ik ben er nog steeds niet vanaf en heb enorme zelfmoord neigingen. Ik heb alles om me heen afgebroken. Ik had alles, nu heb ik niks meer. Geen vrienden, geen vriendin, geen huis, geen werk. Ik ben heel erg radeloos. Ben momenteel weer aan het drinken. Veel, want ik ben een binge drinker. ik heb al zoveel geprobeerd. Ik kom niet van dat trieste gevoel af. Dit is mijn laatste poging. Hoe leer ik ermee om gaan? Ik weet het niet meer..

dag, ik heb nu ongeveer een week last van ontwenningsverschijnselen na 2 weken geleden helemaal gestopt te zijn met oxazepam gebruikte dit ongeveer 3 maanden en heb eerst afgebouwd. hoe zit het met alcohol in dit proces? hoor wel eens dat alcohol invloed heeft op oxazepam maar gebruik nu geen oxazepam meer. groeten, piet

Hallo allemaal ik ben Maaike 37 jaar en al 5 jaar gebruik ik Oxazepam wat steeds meer werd. Uiteindelijk dronk ik ook dagelijks alcohol erbij. Ik zat uiteindelijk op 12 tabletten Oxazepam van 10 mg. En ook nog alcohol erbij. na de zoveelste ruzie met mijn partner ben ik nu 2 maanden geleden acuut gestopt met alcohol en ben ik begonnen met de afbouw van Oxazepam elke 2 weken 1 tablet minder. Ik zit nu op 6 tabletten en ben nog steeds alcohol vrij. Ik vind het zeer moeilijk en hoop hier mijn steun en tips te lezen

Hallo, Enkele maanden geleden ben ik klinsch afgekicht van een alcoholverslaving o.a. door het gerbuik van lorazepam. De alcohol heb ik nu onder controle maar door het niet gebruiken van lorazepam lijken de onrust- en afkick gevoelens van stoppen met alcohol weer terug te komen. Wie herkent zich daarin?

Hoe kan ik mijzelf voorstellen

ik ben 51 heb en moeilijk leven gehad en wil af van mijn alcohol gebruik. Via internet wil ik dit niet omdat ik via internet geen prater ben ben zovizo geen prater. Maar ik moet los komen zo dat ik ga praten en daarom zoek ik een maatje.

Doen we nog wel 'gewoon' over drank? De regels van hoeveel alcohol je per week mag drinken zonder jezelf een 'alcoholist', 'geïntegreerd gebruiker', 'gewoontedrinker' enzovoorts te hoeven noemen zijn de afgelopen jaren flink in aantal afgenomen. Tegenwoordig is er in de eerste 15 pagina's van Google niets anders dan hulpverlening en zelfhulp te vinden wanneer je graag een glaasje meer drinkt dan per week is toegestaan. Heb ik bijvoorbeeld bepaalde vitamines nodig als ik dagelijks alcohol gebruik? Ik wil mijn drankjes blijven drinken, maar als ik dat op een bepaalde manier kan compenseren door bepaalde voedingsstoffen, dan zou dat heel prettig zijn! Welnu, een dergelijke website heb ik niet kunnen vinden. Vandaar dat ik dit forum opstart. Laten we eens heel 'nuchter' informatie uitwisselen over alcohol. Levert het je ernstige problemen op? Of helemaal niet? Wie leeft graag met een paar glazen, een ruime fles per avond? Zou je daar wat meer over willen vertellen? Zonder dat er geoordeeld op opgevoed wordt? Praat mee op het forum http://gewoonoverdrank.forum2go.nl/

Beste hulpverlener, Ik ben 23 en al een jaar of 5 een zware drinker, een bingedrinker en ik denk dat ik alcoholverslaafd/afhankelijk ben. Als ik drink heb ik geen rem meer (die wil ik dan ook niet hebben) en ik drink dan op z'n minst 5 standaardglazen tot soms wel 13/14 standaardglazen op één avond. In de afgelopen jaren doe ik dit 1/4 keer per week, soms één keer heftig, soms 3/4 keer stevig, soms in slechte periodes 5 keer per week stevig drinken. Ik weet dat vooral die grote hoeveelheden ontzettend slecht en ongezond zijn en ik wil nooit meer zo overmatig drinken omdat ik bang ben dat ik echt schade toebreng aan mijn lichaam en geest. Ik herken bij mezelf als ik naar de afgelopen 3 jaar kijk de volgende punten uit het DSM V ten aanzien van verslaving aan middelen: - mislukte pogingen om te stoppen of minderen - gebruik van en herstel van gebruik kosten veel tijd - sterk verlangen om te gebruiken - tolerantie - voor mijn gevoel schiet is soms ook tekort op werk, school of thuis erdoor, maar dat is meer af en toe. Sinds afgelopen week ben ik serieus bezig met minderen / stoppen en zie ik pas echt in dat ik een probleem met alcohol heb. Toch denk ik (de afgelopen week) ook heel vaak dat het wel meevalt. Dat als ik vanaf nu écht minder ik ook geen verdere hulp zou hoeven zoeken. Maar wat ik me nu sterk afvraag is of ik nu niet toch hulp en ondersteuning moet zoeken omdat er waarschijnlijk in mijn hersenen van alles veranderd is. Ik zou bijvoorbeeld graag van de zucht af willen, de zucht die ik voel is niet onbedwingbaar maar wel aanwezig van licht tot sterk (ik las dat een disbalans in de serotonine en dopaminehuishouding dit veroorzaken). Ik denk ook dat het bij mij zo is dat de zucht regelmatig sterker is dan de controlesystemen in mijn hersenen (gelukkig ben ik me er nu wel van bewust dat ik veels te vaak, veels te veel drink en dat dit een probleem is). Van hieruit heb ik een paar hoofdvragen: Ben ik echt alcoholverslaafd? (ook als ik denk dat ik zelf kan stoppen of minderen?) Is het slim om me door de huisarts door te laten verwijzen om dit te behandelen? In hoeverre is medicatie tegen alcoholverslaving van toegevoegde waarde (op het gebied van de veranderde hersenfuncties / disbalans in de hersenen) om te stoppen of minderen met alcoholgebruik? Welke medicijnen tegen alcoholverslaving helpen tegen de zucht naar het middel en op de verstoorde serotonine en dopaminehuishouding (naast het nog slecht onderzochte baclofen)? Ik zou het liefst mijn hersenen resetten: niet meer verslavingsgevoelig en niet steeds dat middel nodig hebben om die vrolijkheid/euforie te voelen en versterken, dat je dat in de basis al hebt. Ik heb het idee dat sommige medicijnen écht helpen om de ziekte/disbalans die door het middelengebruik in je hersenen is ontstaan te behandelen, waardoor het makkelijker wordt om te stoppen of minderen. Het is een lang bericht met veel vragen maar ik hoop dat u me wat meer uit kunt leggen, Met vriendelijke groet, suusje123