tapas

Lola, waarom ga je niet naar je huisarts om refusal te halen. Zeker bij borderliners een beproefd middel volgens mij, want je hoeft dan niet meer de strijd met jezelf te voeren over wel of niet. Je hoeft dan alleen nog maar om te gaan met niet.. wel zo overzichtelijk toch? We zijn vaak geneigd om soms een te moeilijke weg te kiezen als het ook makkelijk(er) kan. Ik beloof bij deze plechtig dat ik vanavond niet ga drinken.. het is donderdag, en weer een heftige week, en voor mij helpt het om het hier te beloven want dan wil ik niet afgaan en doe ik het ook niet. Nu snel douchen en met een rood hoofd naar mijn werk, maar ik heb mooi wel al een half uur hardgelopen!

heee, Hermiena, ik lag gisteravond later gewoon voor pampus van de nastress in combinatie met de seresta en zit nu klaar in mijn hardloopkleren om te kijken of ik mijn papbenen weer stevig kan krijgen. Maar ik heb net je ervaring over gisteren gelezen.. ja het is wel heftig he. Wat zijn de plannen voor de toekomst? eerst vruchtbaarheidsonderzoek? IFdinges of hoe het ook heet? Wat spannend allemaal zeg! Ik ben nog steeds van slag van de heftige examenavond van gisteren. Ik heb alle kennis in huis om het goed te doen maar in de stress leek het wel of ik alles vergeten was... en was het een hele worstelpartij om niet weg te lopen maar rustig te blijven en het af te maken. Het heeft kilo's energie gevroten en nu voel ik nog steeds de naweeen. Okee, schoenen aan en hollen.. tot zo!!

Hier heb ik toch mooi even gierende trek maar dat is ook niet raar na een ochtend werken, een middag studeren en savonds een examen wat heel erg tegenviel.. ben nu net thuis en ben vanaf half 7 bezig geweest. Uiteindelijk ging het wel goed maar ik blokkeerde van de faalangst en dat is maf! Dus het hele examen in de stress-stand gedaan. Mijn benen doen er helemaal zeer van... En daarna treeeeeeeek.. maarnee, ik doe het niet, het kan niet en ik wil het niet! Gewoon nuchter de adrenalinedip opvangen, okee 1 serestaatje dan Satja ik ben ook met het laatste stukje behandeling bezig, wat gaat dat snel he.. maandje of 3, is zo voorbij! Ik moet deze week mijn actieplan maken. Dus wij gaan nog steeds aardig gelijk op. Gefeliciteerd met je afsluiting!! goed he!! ik ga ook mijn nest in, eerst nog wat cocoonen en afkicken van de stress en dan slaaaaaaaapen.. pfff wat een dag!

Herkenbaar hoor Beep, mij kostte en kost het ook niet zoveel moeite.. en eigenlijk nog steeds niet op 1 avond per maand na dan.. raar hoe dat werkt he! maar die hormonen krijg ik ook nog wel een keer onder de knie of duim.

Cor, al die dingen die je zegt weet ik.. dat houd me ook nog tegen. Aan de andere kant weet ik dat mensen voor mijn stijl gaan en heb ik op mijn werk nu veel vaste klanten die alleen met mij willen werken. Dus doe ik wel iets goeds waar vraag naar is. Ook heb ik wat thuis klanten maar omdat ik nog geen KvK nummer heb (zit nog te veel in de herkeuring) laat ik me meestal uitbetalen in voorwerpen, een mac, een goeie printer, een fiets met bak, en nu bv een digitale spiegelreflexcamera. Voor bedrijven makkelijk, kunnen ze de btw weer aftrekken en ik kom aan de spullen die ik weer nodig heb voor mijn werk. Misschien is freelance meer iets voor mij. Hoewel daar ook gevaren aan zitten.. Kortom, het werk dat ik nu doe vind ik leuk, en wil ik graag blijven doen, nu nog een constructie vinden waardoor ik er ook van zou kunnen leven en er niet door over de kop ga.. Wat ik omschrijf van mijn werk klinkt als "hobbyen" maar is het zeker niet. We zijn een behoorlijk proffesioneel bedrijf wat huisstijlen maakt, nieuwsbrieven, PR voor de omliggende restaurants en noem maar op wat er nog allemaal te maken heeft met ontwerpen en dtpen. We zijn er voor de kleinere klanten met de kleinere oplages en steeds meer klanten weten ons te vinden. Soms zie ik een ontwerp van mij terug in een krant, banner, grote vlag, en dan ben ik zo ontzettend trots.. dat is van mij!!

Wat spannend Anjo, ik duim ook alvast voor je! en part time werken heeft zo zijn voordelen.. adempauzes!! trusten, ik duik er ook in!

Majoor, als jij echt wilt stoppen dan zou antabus of refusal voor jou de oplossing zijn! sochtends aan de pil en dan de rest van de dag niet meer die keuze hoeven te maken van savonds wel of niet naar de kroeg.!

en.. vast een dooddoener maar als je vrienden het niet accepteren.... dan zijn het niet je vrienden!!! of als de vriendschap vooral uit drank bestaat dan is het niet de plek waar je nu moet zijn! Ik merk bij mezelf dat ik minder vaak uitga nu, en dat ik vrienden waarmee ik een drinkrelatie had niet meer opzoek. Zonder die drank blijft er van die vriendschap ook niet veel meer over blijkt nu. En ertussen zitten als iedereen dronken wordt is ook niet leuk. Stoppen met drinken betekent dat je toch keuzes moet maken voor jezelf. En dat kan soms knap lastig zijn! heel veel succes!!

Hermiena, zo heb ik ook allerlei baantjes gehad in het verleden, heb ook ooit in de jaren 80 bijna 6 jaar 32 uur gewerkt in de zwakzinnigenzorg, vraag me niet hoe.. maar dat waren slaapdiensten dus dan begon je om 4 uur, tot 11 uur als iedereen in bed lag, dan ging je zelf slapen en werkte je de volgende dag van 7 tot 9.. dat waren dan 2 hele dagen. dus 2 slaapdiensten per week. Voor mij is dat 6 jaar overleven geweest, vooral omdat ik toen niet wist wat ik nu weet. Ik word daar ook altijd weer op afgerekend.. 20 jaar geleden kon je 32 uur werken dus er is niks mis met jou.. ( dat ik me daar staande wist te houden op het werk door de seresta van de bewoners te jatten dat zeggen we er dan maar even niet bij). in de 90er jaren weer een periode geprobeerd te werken, niet eigenwijs zijn, gewoon doen, dan gaat het vanzelf wel lukken en dan gaat die overgevoeligheid ook wel over.... niet dus.. ik heb ook aan de kassa gestaan, rolstoelen op schiphol gereden, telefonische info gegeven, receptioniste geweest, heb weilanden gecontroleerd op maaibeheer, en overal was het weer overleven, niet proberen na te denken maar gewoon te doen... van baan naar baan, want nergens hield ik het lang vol, maarja als je maar genoeg verschillende uitzendburo's gebruikt dan valt het niet op.. tot ik weer gigantisch onderuit ging en de seresta allang niet meer aan te slepen was. Op dit moment werk ik alweer 5 jaar vrijwillig op een werkproject. Het is een grafisch buro en daar ben ik helemaal in meegegroeid, ooit met 3 man, nu 33, verdeeld over max 3 dagdelen per week. Het werk vind ik helemaal fantastisch, ontwerpen, dingen opmaken, creatief bezig zijn met een computer. Ondertussen heb ik daar ook een omscholing voor kunnen doen, niet een stoomcursus van een half jaar (ja, toen was het UWV nog mild) maar juist expres vak voor vak 1 dag per week.. dus heb er dik 2 jaar over gedaan. Zelfs op dit werkproject waar ik mezelf mag zijn ben ik regelmatig gestrand, boos weggelopen en de deur achter me dicht gesmeten, ontslag genomen of me weer eens anderhalve maand ziekgemeld... maar ik zit er nog steeds en ben een gewaardeerd medewerker en eigenlijk pas het laatste jaar wordt dat wat stabieler.. Ik werk daar 12 tot 16 uur per week. Mijn hoop is eigenlijk dat dit ooit omgezet kan worden naar betaald werk. Of dat we met wat collega's zelf een soort grafisch burootje kunnen beginnen. Buro "de manke helpt de blinde" ofzo Dat is ook de kracht van deze werkplek, we zijn allemaal kwetsbaar, we hebben allemaal de diepste dalen meegemaakt en kruipen eruit, daardoor is er veel respect voor elkaar wat het heel veilig maakt en prettig... en zulke werkplekken zijn denk ik heeeeeeeeeeeel uniek in de maatschappij van tegenwoordig!

je spoort helemaal hoor, Hermiena.. je hebt zolang in de stress gezeten voor gisteren, dat moet eruit! en morgen is ook iets heel spannends, Eindelijk is het dan zover en krijgen jullie hulp. Eerder had je dat nog niet kunnen voelen omdat die herkeuring in de weg zat. Meid, er gebeurt van alles nu in je leventje nu.. huil maar lekker hoor, en huilen op een avondwake... daar is toch ook niks mis mee???? Vandaag gewoon effe ziek zijn voor jezelf! Ik zit gelukkig weer wat beter in mijn vel, goed gesprek gehad met mijn trajectbegeleidster en afgesproken dat ik dat uitzendwerk niet ga doen, afbellen dus!! Verder raadde ze me aan om me ziek te melden voor de WW, omdat ik gewoon (te) ziek wordt van het solliciteren. Het plan van voor mezelf beginnen ligt er al heel lang, alleen door die stomme herkeuring dit jaar, de bezwaarprocedure en nu de beroepsprocedure is al mijn aandacht daardoor opgeslokt en lukt het me gewoon niet om me daarop te concentreren. We waren daar een jaar geleden volop mee bezig om dat uit te zoeken en wegen te vinden hoe dat aan te pakken op een voor mij gezonde manier. Zo moet dat ook met (vast) werk gaan.. eigen baan creeren waar ik me goed voel en waar rekening met me gehouden kan worden. iig voel ik me nu veel beter. Van deze regering moet ik dan misschien alles aanpakken wat er is, maar als dat me ziek en gestoord maakt doe ik dat niet.. dan maar bijstand! Ik heb inmiddels teveel bereikt om me zoveel uit mijn evenwicht te laten brengen. Zoals de afgelopen dagen, dat wil ik gewoon niet meer! Verder lekker naar de kapper geweest en vanavond weer in de verf! vakantie geregeld op mijn werk en wat klussen overgedragen vandaag.. pfffff.. ben weer redelijk uit de paniekstand, al ben ik nu doodmoe maar dat is ook wel logisch na weer zo'n paniekerige uitputtingsslag.

Weet je, als het nou de baan was die ik zocht... maar dat is het niet.. allesbehalve, het is echt uitzendwerk om iig even geld mee te verdienen en eigenlijk ook nog teveel uren.. Het liefst zou ik voor mezelf willen beginnen, gewoon in mijn eigen tempo werk doen wat ik ook leuk vind. Het is niet zo zwart wit dat ik gedwongen ben deze baan te nemen, het stimuleert me ook weer om goed na te denken over wat ik nou echt wil! maar na de seresta ben ik weer wat gekalmeerd.. het is zo stom hoe het ene moment er niks aan de hand is en dan opeens een dag later er alleen maar grote paniek is en ik helemaal verlamd kan raken en niet meer realistisch kan nadenken. Ik haat dat soort dagen maar ze zullen hun nut wel hebben... dat weet ik meestal achteraf en vergeet ik als ik er midden in zit.. Nu lekker slapen!! en voor allen die morgen weer verder lezen.. gezond weer op en laten we duimen dat de 2e warmte golf er snel weer aan zal komen.

Zo ervaar ik het ook Satja.. maar ik heb idd eerst het verleden moeten laten voor wat het was. Wel met hulp want ik had ook altijd goedkeuring nodig van anderen en had ook zo'n moeder die altijd maar teleurgesteld in me was. Ik ben nog steeds blij dat het me met hulp gelukt is om dat een plek te geven en daarna kon ik pas voor mezelf gaan zorgen. Die zelfkritiek is er nog steeds met vlagen maar ik kan me ook wel weer herstellen meestal. Nu probeer ik idd in het heden te leven, op dit moment.. de ene keer lukt dat beter dan de andere keer. Nu lukt het even helemaal niet.. mijn god, wat voel ik me rot zeg.. sta stijf van de angst over die baan waar ik voorgedragen ben.. zou het liefst heel hard wegrennen en afbellen.. en misschien moet ik dat ook doen... Gelukkig heb ik morgen een gesprek met mijn trajectbegeleidster en kunnen we in alle rust eens gaan kijken wat op dit moment een juiste beslissing is. Het is altijd zo moeilijk afwegen wat ik moet vermijden of wat ik moet aangaan als ik in de vluchtstand sta... of in de paniekstand... iig vind ik er nu allemaal even helemaal niks aan.. bah!

Ik heb jarenlang therapieen gedaan om dat kleine kind terug te vinden en te geven wat het toen gemist had maar dat werkte niet bij mij. Bij therapeuten in de armen liggen enz.. brrrrr.... Nee, uiteindelijk leerde ik alleen maar heel goed analyseren en nog beter overleven want ik sloot mezelf totaal af in die "ervaringssituaties. Wat bij mij wel werkte is om mijn gedrag te gaan veranderen en zelf de regie over mijn leven in de hand te nemen, niet afschuiven op anderen. En te focussen op wat wel goed gaat. Dus niet een dagboek bijhouden van hoe het met het kind in je gaat, maar een dagboek bijhouden iedere dag met alleen maar dingen die goedgegaan zijn. Dat was in het begin zo moeilijk, ja dat ging wel goed maar..... affijn, je snapt hem al.. altijd was er een maar... Toch heeft het me wel leren letten op positieve dingen, daardoor kreeg ik meer zelfvertrouwen Dit kind wegstoppen is inderdaad niet datgene wat helpt. Probeer voor jezelf eens te onderzoeken wat er gebeurd als je dat kind niet wegdrinkt.. wat het dan doet. Wie weet valt het allemaal heel erg mee.. en kan je idd gaan rouwen om wat dat kind gemist heeft en het een plek gaan geven. Hermiena, wat heerlijk om te lezen dat je gesprek zo goed is gegaan!!!! wat een opluchting moet dat zijn zeg!! Nu lekker je vakantie gaan plannen en weer verder gaan met je leven, en nee, het is helemaal niet raar dat je je er zo'n zorgen om gemaakt hebt. Ik heb me vandaag door mijn werk heengesleept.. pffff... Ik ben zo moe en zo labielerig.. Maar ik heb afgesproken op mijn werk dat ik binnenkort vakantie neem, als 2 opdrachten af zijn en dat er geen opdrachten meer mijn kant op gaan nu. Vakantieplannen heb ik niet, dat is weer een nadeel van alleenstaand en geen geld hebben. Maar er is hier in huis nog genoeg te doen. Wie weet mijn muren eens een andere kleur geven ofzo.. balcon verder inrichten, troep uitzoeken en orde scheppen. En zonnen op mijn balconnetje!

Hoi Hermiena, heb je een beetje kunnen slapen? neem nog even wat bakken koffie zodat je flink opgefokt bent voor je naar het UWV gaat!! Ik zal aan je denken om 11 uur, en hoop dat het goed gaat! Mathilde, jij je bedje in zo he, zoon de deur uit, jij bijslapen!! Zal ik je anders even toe komen dekken? ik kom er zo aan. Ik ga tegen heug en meug werken en een vakantie inplannen vandaag, voor mijn koek helemaal op is.. Iedereen een heel fijne dag en alle steun bij moeilijke zaken toegewenst!

Zo, dat is nogal een thuiskomst Verientje! dat je nog tijd hebt gevonden om bij te lezen en te schrijven hier!! gaaf!! Fijn dat het zo leuk geweest is, en morgen hup, alle (buurt en eigen) koters weer naar school en rust!! Nee, ik heb Tapas niet uit Spanje meegenomen, maar gedate via internet en toen is hij overgekomen hihihi. Ik heb hem geadopteerd via een stichting voor buitenlandse honden. En die vriend van je praat totale flauwekul, al moest ik er wel om lachen... Het grappige is dat juist buitenlandse honden heel goed met alle honden om kunnen gaan, ze zijn namelijk niet verpest door baasjes en hebben leren leven op straat en in roedels, dus puurder communiceren als zij doen is er bijna niet. Ze spreken de hondentaal perfect hihihihi. Die van mij heeft ook nooit ruzie met andere honden en alle honden accepteren hem heel makkelijk en snel. Hermiena, ik ga morgen hard voor je duimen, poeh, dat is spannend hoor!! ik hoop echt dat je een beetje normale arts treft... Ik voel helemaal met je mee, al heb ik het achter de rug. Geef goed je beperkingen aan en probeer je niet beter voor te doen dan het gaat! Heel veel sterkte!! trusten allemaal, ik ga pitten.. ja, ik ben de uitglijder weer ietsje te boven gekomen, ben gewoon doodmoe maar niet meer zo ontzettend boos op mezelf. Mijn humeur is niet top, en ik heb geen zin in werken.. maar het slijt allemaal ook wel weer!

Wat mij soms zo kwaad maakt is dat vooral in de verslavingszorg zo ontzettend negatief naar borderline gekeken wordt. Ik weet nog dat toen ik "in de verslavingszorg was dat me keihard gezegd werd dat ik geen borderline had want ik gedroeg me niet zo, nee logisch ik heb daar een behandeling voor gehad.. goh zei die arts..is daar dan een behandeling voor? Hij had maar 1 adres van een psychotherapeut die er iets meer over wist. Dat er hier in de omgeving een heel specialistisch team zit en dagbehandelingen worden gegeven wisten ze niet eens bij die instelling.. ik was perplexed, dat ik als BLer een verslavingsarts moest wijzen op de vormen van behandeling die hier in de omgeving zijn. Ja daar kan ik zo kwaad om worden. Ook een vriendin van mij met borderline kenmerken is al een jaar bezig goeie hulp te vinden en ik help haar daarbij op weg.. maar ze wordt zo tegengewerkt.. omdat ze niet alle kenmerken heeft willen ze haar niet doorverwijzen naar goeie hulp en moet ze maar wat gesprekken gaan voeren met een psychotherapeut, terwijl dat nou net niet is wat helpt om er grip op te krijgen.. wat een onzin.. Ze heeft nu een second opinion aan moeten vragen om toch nog de diagnose te krijgen en hopelijk nu eens de juiste hulp! Ja sorry, maar ik snap dat soms echt niet. Heb ik dan zo'n geluk gehad? Toen ik mijn intake had omdat ik voor de zoveelste keer weer vastliep in mijn leven heb ik ook zoveel weerstand ondervonden. Er werd gewoon keihard gezegd dat ik toch alle hulp zou afwijzen en weglopen.. en pas toen ik een klacht had ingediend tegen deze intaker kwam ik bij de juiste persoon terecht en kon ik eindelijk de goeie diagnose krijgen en de hulp die ik nodig had. Het wordt de BLers vaak echt niet makkelijk gemaakt en dat is lastig want dan lopen ze ook weg.. en klopt het etiketje weer.

Dat is onzin Dick.. Het is niet perse een vergaarbak! borderline of borderlinetrekken hebben te maken met persoonlijkheidsstoornissen en of is een persoonlijkheidsstoornis en er is wel degelijk een goeie diagnose te stellen. Ik heb vermijdende en afhankelijke persoonlijkheidsstoornis met borderline organisatie. Dat is een milde vorm van borderline (in zoverre het mild kan zijn) Ik heb daar dus dagbehandeling voor gevolgd, en waar ik dat heb gedaan zaten verschillende soorten dagbehandeling voor verschillende mate van borderline. (Zo heb je bv de Linehan therapie voor de zwaardere gevallen) Ik kreeg gedragstherapie gecombineerd met psychoeducatie, PMT en gezinstherapie. Over het algemeen worden daar erg goeie resultaten mee behaald. Borderline is dan ook zeker behandelbaar.. niet te genezen maar wel mee te leren omgaan. Vroeger waren het de hopeloze gevallen die opgegeven werden en in achtergebleven zorginstellingen is dat soms nog zo, dat idiote etiketje van.. dat wordt toch niks meer..... maar als je op de goeie plekken terecht komt blijkt dat je er wel degelijk mee kan leren omgaan. Het zal nooit overgaan, dat realiseer ik me terdege maar ik heb nu wel geleerd wie ik ben, geaccepteerd dat ik overgevoelig ben, en dat ik verdomde goed mijn grenzen in de gaten moet houden, dat ik op een lager tempo moet functioneren dan de gemiddelde mens, dat ik veel tijd en rust voor mezelf in moet plannen om dingen op een rijtje te krijgen en het overzicht te houden. Ik ben inmiddels uitbehandeld, al heb ik nog wel wat coaching hier en daar en werk ik op een werkplek met mensen met een psychiatrische kwetsbaarheid. Therapie voegt niks meer toe.. de rest zal ik zelf moeten doen en omdat ik in de dagbehandeling de handvaten hiervoor meegekregen heb is de keuze aan mij om die ook te gebruiken, en dat doe ik ook. Het moet maar eens afgelopen zijn met al die horrorverhalen over borderliners. Het zijn vaak zulke leuke, gevoelige, emotionele, heftige, creatieve humorvolle mensen die het verdienen om gewoon ook de plek te vinden die bij ze past!

Ik snap je wel hoor Houtje.. het lijkt mij retezwaar om in je eentje 2 kids op te voeden, zonder (ex) partner waarmee je iig de zorg nog kunt delen. Ik heb daar groot respect voor! Ik zou het echt niet kunnen, heb nu al mijn handen meer dan vol aan 1 kat en 1 hond en zelfs de hond moet af en toe uit logeren omdat ik het anders niet trek. De Houtwurmpjes hebben iig hun best gedaan met koffie op bed (letterlijk) Sterkte vandaag!!

Ik ga ook eens kijken of ik kan komen.. Peroen is helaas bezet die dag. Ik heb nog even dezelfde bedenkingen als Satja had.. oej, iedereen in het echt zien, durf ik dat wel? val ik niet tegen? vallen zij niet tegen? maar aan de andere kant, heerlijk 40 km fietsen, dat is lang geleden. Nu nog even praktisch kijken. Huur ik een fiets in Den Haag, of neem ik mijn eigen fiets mee in de trein.. neem ik dan mijn hond mee? of zoek ik oppas? Vanaf hier gaat er gelukkig een trein in 1 keer naar Den Haag, dus hoef niet fiets in en uit te laden.. goh, zou ik het durven? later meer!!

Wat dacht je van die alleenstaande vrouwen waar iedere moederdag aan voorbij gaat. Nee hoor, moeders verdienen een eigen dag.. je moet toch zo'n 20 jaar van je leven opofferen aan het grut en dan zeggen ze dat je er zoveel voor terugkrijgt.. 1 dag in het jaar.. hihi (en die andere kleine momenten natuurlijk niet te vergeten) Hier waait de frisse wind weer door het huis! balcondeuren staan wijd open en ik moet nog wat verzinnen voor moederdag want word zo op de koffie verwacht. De was draait, de koffie pruttelt Iedereen een heel fijne (moeder) dag toegewenst. Ik ga nu in actie komen, douchen, aankleden, hond in de fietsbakmand en hoppa.

Welkom Theeton! volgens mij klopt dat wel van die bloeddruk.. bij de bloedbank werd mijn bloeddruk een week of 6 geleden ook opgemeten en die was lager dan gewoonlijk. Toen ik vertelde dat ik gestopt was met drinken zei de arts dat dat heel goed de reden daarvoor kan zijn. sterkte met het stoppen! en ik ben dol op rooibosthee, vooral de variant met honing! water ben ik niet dol op maar omdat ik ook aan het gezond eten ben probeer ik dat wel te doen, Spa rood bevalt me dan toch beter!

Dank je wel Helder! ik ga jouw berichtje ook op mijn harde hersenpan opslaan. Roep ik altijd tegen iedereen dat je mild tegen jezelf moet zijn bij uitglijders.. zit ik mezelf volledig de grond in te boren.. metersdiep!! Het voelt idd alsof alles wat goed ging opeens helemaal weg is en ik alleen nog maar uit "slecht" besta.. het welbekende en te vertrouwde zwart-wit denken! ondertussen heb ik een retschema gemaakt en mijn negatieve gedachten allemaal uit kunnen dagen. Kop op en weer verder. lekker slapen en morgen positief weer op! en per dag weer verder kijken!

tsssssssss.. nog helemaal vergeten te vertellen. Vorige week werd ik door het uitzendburo gebeld.. ik moet namelijk solliciteren nu ik (deels) in de WW zit, en zij wilden me voordragen voor een baan.. ik raakte helemaal in paniek natuurlijk.. ik heb al zeker 10 jaar niet meer gewerkt, tenminste, niet betaald.. maandag ben ik daarheen gegaan.. met lood in mijn schoenen, vond het zo verschrikkelijk eng dat ik er zo ongeveer ziek van was... en wist niet goed wat ik ermee aan moest. Zie het gesprek voor je.. een jonge huttemetut-stagiere-intercedente.. en een stugge doodsbange vrouw die helemaal niet meewerkt en het liefst het pand keihard uit zou willen rennen... In ieder geval ben ik voorgedragen voor een parttime baan die augustus ofzo zou gaan lopen: het controleren van digitaal aangeleverde pasfoto's voor de nieuwe paspoorten... Ik weet nog niet goed wat ik ermee aan moet, of ik dat aankan, Krijg weer allemaal van die rampbeelden voor me van de tijd dat ik nog werkte ... en hoe dat zovaak mis ging. Ik kan het nog weigeren als ze me aannemen maar weet nog niet goed wat ik ermee moet. ... en dan begrijp ik niet dat ik donderdag de fout inging? inmiddels wordt het mij steeds duidelijker... ...Hoe kan ik nou zo iets vergeten... Rare spelletjes speelt de menselijke geest soms met je!

Niet te ver vooruit denken Femmy!! gewoon per dag kijken. Doe ik ook! Gewoon iedere keer de keuze uitstellen tot de volgende dag. Het eerste glas niet nemen en niet al plannen gaan maken voor iedere maand enzo.... en ja jullie hebben gelijk, Het is nutteloos om me zo rot te voelen over donderdag maar het voelt net of ik niet meer meedoe. Dat het zoveel teweeg zou brengen had ik niet verwacht.. en inderdaad weer een goeie reden om niet meer te drinken! Ik voel me er heel rot over! Dat merk ik dus steeds meer.. ik KAN gewoon niet meer drinken zonder me daar schuldig en kwaad over te voelen. Was dat dan het leermoment wat ik hieruit moet trekken? Dan is dat iig een wijs leermoment en moet ik dit berichtje maar even goed opslaan op mijn harde schijf. Het voelt als nog een keer afscheid moeten nemen van drank.. of vooral voor mezelf heel bewust zijn dat ik er niet normaal mee om kan gaan op dit moment. En dat doet toch pijn! Achteraf snap ik het wel.. met die uitzending voor Nova, te druk op mijn werk en veel veranderingen daar die me meer moeite kosten dan ik toe wil geven, beroepszaak tegen het UWV, en het laten plaatsen van balcondeuren heb ik mijn grenzen nogal overtreden, dan vergeet ik even dat ik niet alles zo makkelijk aankan als ik dacht. Ik dacht even dat mijn borderlinegedrag door niet te drinken over was... en dat ik de hele wereld nu weer aankon (hoezo borderline ) ... maar zo werkt het dus niet.. Het rotgevoel zal gelukkig wel weer slijten.. Ik weet dat ik niet zo kwaad op mezelf hoef te zijn maar ben het nog wel. .. of eigenlijk meer verdrietig merk ik.. ja, en dat is beter merk ik nu mijn tranen gaan stromen.. pfffffff ...kwaadheid levert niks op, verdriet geeft ruimte...

Zoals Satja doe ik het ook. Ik zeg dat ik niet meer drink omdat het me te gortig werd en omdat ik mijn grenzen niet goed kan bewaken daarin.. dus geef mij maar iets anders.. heb je ook Spa rood? en idd dan komen de gesprekken op gang, wordt er eigenlijk voornamelijk erg positief gereageerd, want iedereen kent wel iemand, of vind van zichzelf.. en knap van je... Sla je 2 vliegen in 1 klap.. onee, jij hoeft niet he? knap van je hoor!!