tapas

niet dom Marjo, want wat is normaal? en zijn er echt mensen die aan dat beeld voldoen? Ik weet ooit nog dat ik met 'normale' mensen een cursus over eetgedrag ging doen, in het begin voelde ik me een enorme vreemde eend in de bijt.. iedereen had werk, gezin, was gelukkig (zeiden ze) alleen lukte het afvallen maar niet. Ik kwam toen net uit dagbehandeling, zat in de WAO, woon(de) alleen, geen relatie, geen baan en voelde me de uitzondering van de groep, de abnormale. Aan het eind van die cursus voelde ik me normaal, want er bleef zo weinig overeind van dat gelukkig zijn bij die anderen, langzaamaan zag je bij iedereen scheurtjes ontstaan en werden het mensen net zoals jij en ik, met hun frustraties, onverwerkte dingen en was hun leven helemaal niet zo 'gelukkig' als ze deden voorkomen. Misschien is het ook allemaal maar uiterlijke schijn en loopt ieder mens te worstelen maar durven ze dat niet te laten zien omdat dat niet mag en niet hoort.

Ik snap wat je bedoelt Harry, je zou kunnen zeggen dat velen van ons zijn gaan drinken om evenwicht te bewaren in de stress en de snelheid van het leven, zeker als je levenstempo eigenlijk lager ligt dan wat van je verwacht wordt in de maatschappij, dan is het doorlopend rennen ipv wandelen en dat nekt je, drank brengt dan ontspanning voor eventjes maar haalt de rest niet weg. Burn out tot gevolg. Als je stopt met drinken dan lijkt het eventjes de hemel op aarde, genieten van de macht die je weer terug hebt, dat jij de alcohol de baas bent, maar die gevoelens komen dus gewoon weer terug als de nieuwigheid eraf is... en dan komt fase 2.. met die gevoelens aan de slag. Jezelf leren kennen met je kwaliteiten en je beperkingen en dat een plaats gaan geven. Maar zou het zo wie zo niet zijn dat hier veel overgevoelige mensen zitten, net even ietsje kwetsbaarder waardoor het net even ietsje harder werken is om je staande te kunnen houden? Dat we denken te moeten voldoen aan eisen die schijnbaar ongeschreven voor ieder mens gelden? verwachtingen vanuit de buitenwereld /maatschappij waar je voor je gevoel aan moet voldoen want als je dat niet kan dan ben je niet volwaardig? werken, gezin, sociaal leven, huishouden.. en dan ook nog gelukkig zijn? Ik doe vrijwilligerswerk op een plek waar mensen met een kwetsbaarheid werken, burn out, psychosociale en psychische beperkingen, die dat tempo wat er in de maatschappij geldt niet bij kunnen benen. Op mijn werk mag je zijn wie je bent met je kwaliteiten en je beperkingen en raar maar waar, dan zijn we opeens weer allemaal heel normale mensen. We hebben de maatschappij aangepast aan ons tempo en aan onze eigenaardigheden ipv het omgekeerde. We zijn een grafisch bedrijf maar het product staat ondergeschikt aan het welzijn van de mensen die er werken. Hierdoor heb ik toch wel kunnen leren dat mijn tempo er ook mag zijn en dat ik als ik te hard ga beland in de chaos en het overzicht kwijt ga raken en dus fouten ga maken. In het verleden reden tot uitval in het arbeidsproces en hier is het een gegeven waar rekening mee gehouden wordt. Fouten maken betekent dat je opnieuw moet gaan kijken hoe het anders kan, minder doen, extra hulp, iets met een collega samen doen ipv alleen. Wat zou de maatschappij er toch zoveel leuker op worden als het niet meer om omzet en geld zou gaan maar inderdaad om het welzijn van de mensen!

Ik ben jaren lang werkster geweest als bijverdienste en andermans huis is altijd zoveel makkelijker schoon te maken als je eigen huis! Achteraf leek ik wel gek, ik had 2 huizen met ieder 4 slaapkamers en deed in 3 uurtjes het hele huis, elke kamer stoffen en zuigen, badkamer soppen en dweilen, trappen nat afnemen, wc en keuken soppen en dweilen en alles dus gezogen.. snap nu nog niet hoe ik dat voor elkaar kreeg... heeeel hard werken dus, ik snap nu wel dat ze het beiden zo jammer vonden toen ik ermee stopte.. Ik heb nu een halve afspraak gemaakt met iemand die hier wat verderop woont om elkaars huizen te doen, of samen te doen.... omdat andermans huis dus altijd makkelijker is. Al zouden we dat maar 1x per maand doen zou het al schelen denk ik. Ik zit hier een beetje me te irriteren, mijn buren, welke kant kan ik niet goed horen, hebben muziek opstaan, gisteren ook al, niet knetterhard ofzo maar wel dat je de bas steeds hoort en daar kan ik slecht tegen.. dat gaat mijn hele lijf door.. kan je je niet voor afsluiten... grmpfffff, dan nog liever knetterhard of geen muziek maar niet dit irriterende steeds aanwezige zachte gedreun. dus ik ga nu de hond maar uitlaten, even rust aan de kop en ben ik even blij dat ik een huis met 2 etages heb en boven niet veel zal horen...

Zo, uitgechat, de techniek liet ons wat in de steek, vorige week kon het niet doorgaan en nu in het begin lukte het ook niet maar uiteindelijk was het weer een goed gesprek. Het is een beetje forummen in sneltreinvaart, zeg maar die hele snelle trein die naar Parijs rijdt... vermoeiend dus! Vie, wat een positief bericht, ik vind dat je aan het veranderen bent trouwens, wat milder en je laat steeds meer je kwetsbare kant zien! dat vind ik fijn! Ik vind het prettig om die kant van je te leren kennen. Floortje!! hoezee hoezee! lekker gevoel he, dat jij vandaag de baas bent over de drank! Om eerlijk te zijn kon ik het beste huishouden met drank op, alleen de volgende ochtend viel het resultaat nog wel eens tegen maar ik stond rustig straalbezopen midden in de nacht mijn ramen te lappen... Mijn huis is ook een stuk viezer sinds ik niet meer drink... Moet me er veel meer toe zetten! Wat wel in het voordeel heeft gewerkt is de aanschaf van een afwasmachientje, want een vol aanrecht weerhield me overal van, en nu heb ik echt elke dag een schoon aanrecht en is het makkelijker om de rest ook opgeruimd te houden en dan ga je ook weer sneller stofzuigen, dus wie weet wordt het ooit nog eens wat..... Pip, het gevoel wat je eerder vandaag beschreef komt me zo bekend voor, het "is dit het nu"? gevoel. Ik worstel daar al een hele tijd mee, de ene keer is het heel heftig en voel ik me er erg rot bij en de andere keer is het een bijkomstigheid maar het is steeds aanwezig. Ik probeer het nu maar te zien als een proces dat vanzelf weer richting krijgt. Die richting komt ook al heel langzaam door wat meer creatieve dingen op te pakken en er daadwerkelijk iets mee te gaan doen.. maar het gaat erreg langzaam allemaal en dat is blijkbaar mijn tempo op dit moment. poeh en nu ga ik maar eens ontspannen want ik loop al de hele dag te draven.

Donderdag zonderdag. Had een heerlijke ochtend op het werk, lekker ontspannen, photoshoples van collega en wat nieuwe dingen geleerd, alleen vanmiddag ging het even mis, volgens mij schreef Stien daar laatst over, of het was iemand anders, maar een collega was op mijn werkplek gaan zitten en ik vroeg of hij ergens anders kon gaan zitten, omdat ik graag op mijn eigen plek wilde en hij zag dat niet zo zitten, ga jij maar ergens anders zitten.. 'doinnk' , grafstemming, ik had het helemaal gehad.. poeh, wat kan zoiets opeens heftig zijn zeg. Uiteindelijk is dat allemaal opgelost en kon ik wel op mijn eigen plek maar ik was echt even helemaal uit mijn doen. maar het blijft donderdag zonderdag!! en nu moet ik me haasten om op tijd bij de chat te zijn. tot later!

Precies Vie en Houtje en meer, nav Charlie gisteren was het enige wat me te binnen schoot, jezelf wel vergeven maar het niet vergeten. Je kan het verleden niet veranderen maar je kan wel je best doen in het heden. Het is wel erg prettig als anderen je het verleden vergeven. Ik heb met drank altijd meer mezelf verwaarloosd dan anderen, voordeel van alleen wonen, en alleen drinken.. okee, mijn hond heb ik verwaarloosd door hem snachts op straat te zetten ipv hem uit te laten. Ik heb anderen wel tekort gedaan met mijn katers realiseer ik me nu, maar meer nog door mijn 'slachtoffer' zijn waardoor ik anderen buiten spel zette. Dus vandaag doe ik het weer anders en houd ik het droog en zorg ik dat ik bereikbaar ben voor anderen. en nu als de donder naar mijn werk, ben al laat... tot vanavond en houd het droog vandaag!

dank jullie nogmaals dank jullie nogmaals hihihi zie net pas dat ik een scheeltje had, dat krijg je he, als je stiekum vanaf je werk gaat forummen. Ik heb heerlijk gelunched, geitenkaas met noten, vijgen, sla en een heerlijke balsamico dressing. smullen dus, Echt lekker! De laatste tijd krijg ik ook weer af en toe stiekum dat gevoel van, ach ik kan toch wel af en toe eens bij het eten drinken ofzo, vind het ingewikkeld soms, net of ik een verbod heb en als 'ik bepaal het zelf wel' typje kan ik daar niet altijd even goed mee omgaan. Toch kies ik nog steeds voor niks drinken, omdat ik weet dat ik me zelfs na 2 wijntjes bij het eten toch schuldig ga voelen en daar heb ik geen zin in. Maar soms vind ik het ook erg lastig hoor!!

oeps.... mijn eerste scheeltje! ach, alles mag als je jarig bent toch?

Dank jullie wel voor alle felicitaties! voel me zo wel echt jarig! Tot nu toe heb ik het naar mijn zin. vanmorgen belden mijn ouders op en heb ik ze gefeliciteerd met die dag 45 jaar geleden dat er een klein hummeltje ter wereld kwam... nou, zei mijn vader... klein... hihihi, vond ik wel schattig, ik was een 10 ponder namelijk. Op mijn werk getracteerd met echte slagroomtaart en ze hebben voor me gezongen en dat vond ik leuk en nu is mijn trajectbegeleidster net hier om zo uit lunchen te gaan dus ik ben weer weg laterrrrrr!

welterusten allemaal, ik ga ook slapen, morgen wordt nog een drukke dag! TRUSTEEEEEEEEEEEEN!!

RV, waar ben je mee bezig?

genoeg gedonderstraald, laten we iedereen in zijn waarde laten aub!

quote: Originally posted by: BamBam Hebben ze daar ook een therapie voor. Tapas....... jaha die hebben ze maar ik mag er niet aan meedoen...

Volgens mij is wiet trouwens nog pijnstillender dan alcohol, wordt ook gebruikt als pijnmedicatie bij bv ms. altijd beter dan tegretol lijkt mij

quote: Originally posted by: BamBam Tjeezus Tapas, 21 zoenen????? Hoeveel weeg jij:huh: Oke, truffel nr 4 gaat er nu in, mmmmmmmmmmm. teveel Bambam, veel te veel! de truffels dan he hihi, waren maar hele kleine negerzoentjes van Milka, maar wel erg lekker.. Kohtje ik kan me voorstellen dat je er zin in hebt, eindelijk actie! het zal hard werken worden maar met die instelling die je nu hebt kom je er zeker weer! en alweer dag 16! TOP!!!! RV, als jouw pijn alleen maar lichamelijk is dan zou ik zeker op zoek gaan naar een pijnkliniek, er zijn bv ook kastjes die een elektrisch signaal afgeven die de pijn verminderen.

RV, ik heb heel veel ervaring met de hulpverlening, zowel goeie als slechte. Ik heb als laatste ervaring een tijd dagbehandeling gehad in een groep van 8 clienten en 6 therapeuten. In het begin was ik alleen maar boos op hun omdat ze me niet begrepen en niet serieus namen, mijn lijden maar niet wilden begrijpen, later kon ik inzien dat de manier waarop ik de aandacht daarvoor vroeg niet werd geaccepteerd, ze lieten me zien hoe je het anders kon doen. Aan het eind van de therapie snapte ik hoe ontzettend betrokken de therapeuten bij ons waren, Hoe ze uit respect voor mij niet meegingen in mijn negatieve zelfdestructieve gedrag. Mijn persoonlijke begeleidster die ik daar had was een engel en haar zal ik nooit vergeten want ze heeft me zoveel geleerd. Toen ik voor het eerst weer contact met mijn ouders had gehad en daar zelf het initiatief toe genomen had en dat kwam vertellen aan een van de therapeuten kreeg zij tranen in haar ogen.. zij was voor mij degene waar ik het meeste moeite mee had en ik zag toen pas hoe betrokken ook zij was. Ten eerste zijn therapeuten gewoon mensen zoals jij en ik, ten tweede zit je in een opname of dagbehandeling in een groot proces met z'n allen, zowel groepsleden als therapeuten. Tuurlijk gebeuren er dingen die niet leuk zijn en gaan er ook dingen fout maar alles is bespreekbaar en in dat proces leer je ontzettend veel. Ik vind het onzin dat je zegt dat mensen nog steeds worstelen met zichzelf ondanks hun therapieën, dus dat therapie geen zin heeft. Therapie is niet zaligmakend, je moet het zelf doen en therapie kan daar een middel bij zijn. Je kan jezelf vaak ook niet veranderen, je kan wel vrede krijgen met wie je bent en daarnaar gaan leven, maar dat is de keuze die je zelf moet maken. Ik weet nog een tijd geleden dat er eerder therapie aan je aangeboden is maar dat je dat niet wilde toen, toch? was het niet een vrouwengroep ofzo? Toch zou ik je gunnen dat je het een kans geeft want zoals je nu leeft gaat het fout, of de medicatie gaat je nekken, of je krijgt lichamelijke klachten waardoor je nog verder van huis bent. Wat heb je te verliezen? Geef jezelf een kans op een beter leven! Poeh, ik vreet me hier ook weer ongans, 21 kleine negerzoenen op... jammerrrrrrrrr.. dat was mijn traktatie op mijn werk voor morgen, moet ik alsnog taart gaan halen! Oja Houtje, ik heb mijn atelier opgeruimd en vooral al mijn tekeningen en schilderijen doorgespit.. kwam nog aardig wat therapie-tekeningen tegen en cognitieve gedachtenschema's. Mijn huiskamer blijft eigenlijk vrij netjes sinds ik mijn mini vaatwasser heb aangesloten, geen afwas meer op het aanrecht en op de een of andere manier werkt dat voor mij goed om de rest ook op orde te houden dan.

kijk, zo ben ik dus ook bezig Houtje, rotzooi ruimen, vorige week 2 vuilniszakken, vandaag weer eentje en gestaag gaat het door. Zuuden we stiekum al aan de voorjaarsschoonmaak zijn begonnen??? .. visite echt niet hihihiihi.. de deurbel gaat uit.. nee hoor, ik ben morgen best wel jarig, eerst werken met gebak, daarna neemt mijn trajectbegeleidster me mee uit lunchen en dan ben ik rond 2 uur, half 3 thuis en om 5 uur vertrek ik weer om bij mijn ouders te gaan eten... en dan niks meer.... klaar voor een jaar! en nu boodschappen doen anders is er niks te eten in huis! en stiekumpjes gaat het hier weer heel voorzichtig spetteren, en is de zon weg.. tja de voorbode helaas van wat de rest van het land later te wachten staat dus geniet als de zon nog schijnt!

Houtje, je past de cognitieve herstructurering goed toe. Ik heb daar ook zoveel aan gehad toen ik in therapie zat. Net tijdens het opruimen van mijn tekeningen en schilderijen kwam ik weer wat van die gedachtenschema's tegen, grappig is wel dat na 8 jaar nog steeds dezelfde thema's spelen maar dat de paniekgedachten toch wel minder geworden zijn.

Eens met Stien Orleando, tijd om goede hulp in te roepen, wie weet kan je huisarts je daarbij helpen. Nu glipt het leven je zo door de vingers door en dat hoeft niet. Blacky, blij dat je de veiligheid van je eigen huis weer hebt opgezocht, na je verhaaltje over het internetcafe kreeg ik het al een beetje benauwd, je was stiekem aan drank aan het denken voelde ik... Gelukkig heb je de voor jou enige juiste beslissing genomen! Alle mijlpalers trouwens gefeliciteerd! en ga stille voort! Over onrustige nachten gesproken, ik snap er niks meer van, ik neem dus normaal 10 mg seresta voor het slapengaan, is niet veel, maar voor mij genoeg, zelfs zo genoeg dat ik sochtends regelmatig met het licht aan wakker wordt (zonde he). Gisteren weer eens geprobeerd om zonder te slapen en ja hoor.. woelen en draaien, bijna hyperventileren, alles raasde door mijn lijf.. om half 3 het pilletje toch maar weer genomen en daarna lekker geslapen... volgende keer maar proberen om eens een half te nemen. Vanmorgen de onrust van vannacht er proberen uit te rennen, FLower, dat is mijn remedie tegen piekeren en onrust, hardlopen! alleen leek het vandaag nergens op maar ben toch een uur buiten aan het zweten geweest en de ergste muizenissen zijn weer uit mijn hoofd gewaaid. Nu ben ik mijn schilderijen aan het uitzoeken en gaat er toch een vuilniszak vol tekeningen de deur uit. Nog geen kwast aangeraakt dus maar wel lekker aan het rommelen en ruimen.

Joann, dat klinkt goed, en ja het is moeilijk maar het werkt beter dan de verdediging in gaan en uiteindelijk levert het minder stress op als je alleen maar okee zegt, of , 'ik hoor wat je zegt', is ook zo'n goeie zin in dit geval. Fijn om te horen dat je weer leert 'lopen'! Gem, wat spannend allemaal, zulke belangrijke veranderingen op je werk.. ik hoop dat het een leuke nieuwe plek gaat worden. en nu is het bedtijd voor mij, dus ik wens de opblijvers nog een fijne nacht toe, trusten!!

Goeie Corinne! Hier wordt het ook bedtijd, nog even de hond en kat uitlaten, dus tot zo!

Mijn gat is ook gedicht door de Tzatziki Rudy hihi ik zit nog helemaal vol. Ik maak dat met geraspte komkommer, even uit laten lekken en knijpen in een theedoek, turkse yoghurt erdoorheen, veel erg veel heel veel knoflook, beetje peper en zout en smullen maar, ook handig om te eten bij shoarma en een stuk gezonder dan mayo. Houtje ik weet wel zeker dat jij alles perfect regelt. Als mensen wegblijven zal dat niet om die reden zijn maar ik denk wel dat ze komen hoor. Het moet ook allemaal wel in een hoog tempo zo, afscheid nemen van je moeder, geen begrafenis, huis leegruimen, dat is rouwen in moordtempo! Ik ben zo lekker emo vandaag, bij elk 'gevoelig' tv programma barst ik in janken uit. Morgen lekker vrij en geen oppashond... en overmorgen jarig. Morgen wil ik echt aan het schilderen gaan, kleine stap fysiek om te nemen, grote stap voor de geest! poeh!

Heel herkenbare gevoelens die hier worden beschreven. Voor mijn therapie wist ik echt niet wat ik met die gevoelens moest, boosheid en verdriet zag ik als falen, als dat ik niet sterk genoeg was of dat ik iets niet aan kon wat anderen wel konden en dat was zo teleurstellend... Zonder mijn therapie had ik er niet mee kunnen leren omgaan. Vooral aan assertiviteit heb ik heel veel gehad, Daar leer je dat je je gevoelens serieus mag nemen en ook nog eens om er opbouwend (voor zover dat gaat natuurlijk) mee om te gaan. Hulp zoek je pas op het moment dat je er aan toe bent, een ander kan je niet daartoe dwingen, er moet vaak eerst een moment komen dat je voelt dat je niet meer verder kan. Ik ben nog steeds erg blij dat ik de juiste hulp uiteindelijk heb gevonden om met mijn gevoelens te leren omgaan, om te kunnen ervaren dat afwijzing nooit voor mij als totaal mens geld maar alleen voor een stukje gedrag dat ik laat zien, dat teleurstelling te overleven is en er ook gewoon mag zijn maar wel in proporties moet blijven. Dat je boosheid geen mensen vernietigd en dat je je boosheid kan gebruiken om, zoals Tina vandaag bv op haar werk gedaan heeft, voor jezelf te kunnen zorgen en je grenzen te kunnen aangeven. Dat leer je niet zomaar in een weekje ofzo, dat is een proces van jaren soms. Floortje, wat let je om wat hulp te zoeken bij het afbreken van je muren, ze staan er niet voor niks en zijn er ook om jezelf te beschermen, dus moet dat heel voorzichtig gebeuren! stapje voor stapje! Tina tussen de regels las je het al, maar ik ben zo trots op je, hoe je voor jezelf bent opgekomen vandaag!! YIHAAAA! echt goed joh! Simona, wat goed dat je het bij 1 avond hebt kunnen houden en niet bent teruggevallen in teveel drinken! In het begin als je net stopt met drinken dan is het niet raar dat het af en toe toch weer eens mis gaat, de kunst is om het daarna weer op te pakken en dat doe je goed! Stien en Marjo, stapje voor stapje, bewustwording en dan nog leren hoe je 'anders' met dingen om kan gaan. Jullie zijn goed bezig meiden! Blacky, wat een lastige situatie zo internettend in een Russisch cafe.. pffft... Maar goed dat je dan met ons forumt! Niet echt een plek om heen te gaan dus als je je rot voelt, of weer wel omdat je ons daar hebt.. dillemma.. Zet je je podovannetje goed vast de komende dagen? waai niet weg! Cacao gefeliciteerd, ook al een vis.. gevoelige typjes niet? Safi lekker gegeten zo te lezen, ik heb kippenborststuk gegrild met een heerlijke tzatziki erbij! smullen maar! Vie, hopelijk is alles goed gegaan vandaag? Hier is niet zoveel te melden, alles gaat zijn gangetje, gewerkt, natgeregend en verder is alles wel okee

Ik ga ook slapen, trusten allemaal en morgen weer droog toch?

Toch weer teveel gegeten vandaag.. maar wel mijn verjaardag geregeld. Ik ga savonds bij mijn ouders eten, kan ik zo weer weg als ik dat wil, verder niks. Ik hoef dan ook niet mijn huis op te ruimen en van alles in huis te halen, dus vind het prima, stress over. Geen feestje en familiegedoe! Vie, heel veel sterkte morgen! gaan ze een MRI doen? druppeltje wat kan jij inderdaad eigenwijs zijn zeg! heb je zo weinig vertrouwen in je collega's? Sterkte met je gezondheid en zorg goed voor jezelf!