tapas

ja leuk he Marjo, je eigen naam erin zetten, dat kan met zoek en vervang hoor, hoef je niet handmatig te doen, en geeft opeens een heel andere draai aan een horoscoop he!

Moet ik toch nog even vertellen, had zo'n prettige ervaring vanmorgen. Onze jobcoach en ik kunnen elkaar nogal dwars zitten en ze weet dat ik niet zo goed om kan gaan met haar nukkigheid, ze kan je echt even zo'n veeg uit de pan geven en dan ben ik even helemaal de weg kwijt, dat gebeurde vanmorgen dus weer eens, meestal ga ik dan eerst mokken en mopperen tegen mezelf en als ik het echt niet meer trek ga ik naar haar toe en praten we het uit en is het weer goed. Vanmorgen kwam ze naar mij toen om haar excuses te maken, dat ze niet redelijk tegen me was, en dat ze daar haar excuses voor wilde aanbieden omdat ze het niet terecht vond wat er gebeurde... en ik was daar zoooo blij mee! Eindelijk hoefde ik het niet zelf op te lossen en dat maakte mijn hele dag weer goed! Zo kan je iets wat een langslepend iets kan worden (bij mij tenminste) zo makkelijk weer helemaal omdraaien!

hondje moest ook nog uit Soothe

jongens, ik ben toch net jarig geweest?!?!?!?!?!? Karinneke je hebt de koelkast gewonnen!! een visje inderdaad

Tapas is een emotioneel mens. Emoties spelen een grote rol in haar leven. Het zijn echter niet alleen de eigen emoties die zo'n grote rol spelen, ook de emoties van andere mensen om Tapas heen hebben veel invloed op haar. Dat komt vooral omdat Tapas sterk emotioneel communiceert. Tapas voelt zich als het ware in, in de andere persoon. Voor andere mensen die haar ondersteuning nodig hebben kan dat bijzonder prettig zijn. De interesse van Tapas gaat namelijk niet alleen uit naar het begrijpen van andere mensen, als het mogelijk is wil zij die mensen ook graag helpen. Voor Tapas kan dat echter heel lastig zijn. Als mensen zich bijvoorbeeld verdrietig voelen, neemt Tapas die gevoelens gemakkelijk over en kan zij zich daardoor ook verdrietig gaan voelen. Heeft Tapas echter optimistische en opgewekte mensen in haar omgeving, dan zal Tapas ook die gevoelens overnemen en plezier hebben. Tapas moet zichzelf dan ook regelmatig wat tijd gunnen om samen te zijn met mensen die haar in een positieve en opgewekte stemming brengen. Het is belangrijk dat Tapas beseft dat ieder mens uiteindelijk haar eigen verantwoording moet dragen en dat niet Tapas verantwoordelijk is voor andere mensen. Tapas is vaak moeilijk in te schatten en te begrijpen voor andere mensen. Vaak heeft Tapas zelfs moeite om zichzelf te begrijpen. Dat zou best eens voort kunnen komen uit het feit dat de gevoelens van andere mensen zo gemakkelijk worden overgenomen door Tapas en zij daardoor niet meer weet wat nu eigenlijk van Tapas zelf is en wat van andere mensen is overgenomen. Het is belangrijk dat Tapas in de loop van haar leven meer inzicht verwerft in haar eigen gevoelens en dat Tapas uitzoekt wat belangrijk voor haar is. Pas dan zal Tapas echt in staat zijn om een emotioneel evenwicht te scheppen en hoe raar het ook lijkt, dan zal zij nog beter in staat zijn andere mensen te helpen en mogelijk zal dan ook het niet al te grote zelfvertrouwen van Tapas toenemen, waardoor zij beter in staat zal zijn voor zichzelf op te komen.

joho daar komt den Tapas dan ook nog even om de hoek kijken: ..... grmpff probeer een korte omschrijving van mijn sterrenbeeld te vinden maar dat lukt niet... ik zoek zo nog even door, want het onderwerp is leuk.

Hier heb ik de onrust ook een stukje geholpen hoor, 2 pammetjes te nemen en ik voel weer dat ik redelijk kan ademhalen, en zometeen ook weer prettig zal slapen.. 2 is mijn "noodrantsoen" maar ik word toch ene beetje te hyper van mijn eigen onrust. Marjo wat ik geleerd heb in die periodes dat alles me aanvliegt is om afleiding te zoeken en vooral niet te veel gaan analyseren waar het vandaan komt en of het ooit weer overgaat, in mijn behandeling moesten we een plan maken voor die momenten. Dat werd dus wandelen, computerspelletjes doen en evt een legpuzzel leggen (afleiding zoeken dus). Negatieve en paniekgedachten moest ik op papier zetten, uitschrijven wat de situatie was waarin die gedachten ontstonden en daar het gevoel en de gedachten bij beschrijven (even zoeken hier op 'RET' en dan vind je daar info over) Die 2 strategieën pas ik zoveel mogelijk toe in crisissituaties. en heel hard tegen mezelf roepen; het is zoals het is en het gaat zoals het gaat en ik moet dit leren verdragen (ook zo'n heerlijke therapie-kreet) Er bestaan best praktische handvaten en therapievormen om met de dips om te gaan, zie het als een soort levenscursus en niet als een falen dat je het niet zelf kan. Nou, ik ga slapen, voel me eindelijk weer redelijk relaxeden ga nu spontaan al gapen. sterkte iedereen verder en tot morgen maar weer!

Lastig marjo, maar wie weet is het nu de tijd om wat hulp te zoeken om uit te vinden wat nou wel bij jou hoort en wat niet, en hoe je de regie over je eigen leven kunt houden. zodat het niet meer met jou aan de haal gaat. Ik herken veel, mijn ambities lagen ook ergens anders maar ik had zowiezo een heel ander beeld van mezelf dan ik achteraf blijk te zijn. Ik was stoer, kon alles aan, en als het mis ging stelde ik me aan en was ik zwak... en hoe pijnlijk was het om erachter te komen dat ik niet die stoere meid was die alles aan kon en dat juist als ik me in mijn ogen dus aanstelde, dat dat dus wel was wie ik was. Ik wilde ook het liefst op het podium staan, in de belangstelling staan en als dat dan gebeurde dan doofde ik als een nachtkaars en was nergens meer. Ook een sociale opleiding gedaan zoals het hoort, er ook een poos in gewerkt maar gemerkt dat ik zelfs dat niet kon (hoezo niet kon? alsof het handig ais ls je niet voor jezelf kan zorgen om dan voor anderen te zorgen, grenzeloos!!). Eigenlijk had ik ook de kunstacademie willen doen, of de opleiding voor fotografie, maarja dat hoorde niet. Op mijn 40e ben ik alsnog op mijn geheel eigen wijze het grafische vak ingegaan en ga ik binnenkort (als het er ooit nog van komt) exposeren met mijn foto's. Nu doe ik dus wel wat ik vroeger al zo graag wilde en op een manier die wel bij mij past. Als ik niet op mijn 38e de juiste hulp had gevonden was ik hier nooit terecht gekomen. De vrijheid ligt namelijk veel dichterbijer dan je denkt en helaas zijn we vaak geneigd om het zo ver van ons vandaan te zoeken. Sterkte Marjo, je komt er uiteindelijk wel!

Mijn mini vaatwasser staat ook te loeien, wat een goeie aankoop is dat ding zeg, ik gooi echt alles erin!! Orleando, goed dat je weer terug gekomen bent en misschien hebben die in jouw ogen nogal prikkelende reacties toch hun resultaat gehad, je bent in de tussentijd droog gebleven en dat is waar het om draait. Ik heb vandaag weer een avontuurlijke dag gehad met de 2 honden.. het lijkt wel of ik met 2 peuters op stap ben geweest, de een probeert er steeds van tussen te gaan (mijn hond dus) maar ide heeft een lange lijn aan zijn halsband hangen zodat ik wat meer vat op hem heb, en de oppashond gooit steeds de bal in het water om daar hard tegen te gaan blaffen, uiteindelijk erin te springen en er soms niet meer uit te kunnen komen en daar manouvreer ik me al joggend tussendoor. Oppashondje ging vlak voor het laatste stuk ook nog maar even een moddersloot in met bal en was pikzwart dus toen moest ik de bal nog even in het schone water gooien en wilde ze er niet in, gemeen maar ik heb haar er wel in gegooid.. dus ze kon weer als een schone hond naar huis (nouja, schoon). Hardlopen met die 2 aan de lijn is nog steeds dramatisch, de een sleep ik voort en de ander sleept mij voort... en volgens mij lacht iedereen me uit, of ze lachen me toe, kan ook hihi. daarna mijn fiets opgehaald bij de fietsenmaker, 115 euro's armer maar hij fietst weer als een zonnetje. Ik heb zo'n transportfiets dus met bak voorop en op die bak staat sinds deze week "transploft" De hond zit als een soort ET in die bak (als het regent heb ik een regencape-je voor hem) en dan nog de tekst 'transploft' eronder.. menig glimlach verschijnt als men ons ziet fietsen, en weet je, daar wordt je zelf ook weer vrolijk van! al met al een drukke dag geweest!

Marjo, laat maar komen, het moet er uit, en stel niet teveel eisen aan jezelf, je bent allang goed zoals je bent, het verleden is geweest, vandaag en morgen staan nog te gebeuren, je hoeft niet te veranderen, je mag gewoon jezelf zijn, daar kom je het verst mee. Zo, in de gietende regen oppasmormel opgehaald, nog steeds knallende koppijn, nog steeds zo gespannen als een veer, maarja zoals ik hier boven al schrijf, het is zoals het is en ik ben wie ik ben dus laat het er maar gewoon zijn. Gaat wel weer over, en zeker spelen de hormonen hier een heel grote rol in. Pip, je vroeg over mijn drinkpatroon, ik heb heel lang dagelijks gedronken, zeker in mijn 20ger jaren. Daarna dronk ik niet meer dagelijks, hoewel, 2 biertjes kwam nog wel eens voor, maar vooral als ik de volgende dag vrij was, (verstandig drinken), 3 dagen werken (dan nam ik meestal niks of 2 of max 4 biertjes) en gemiddeld 3 dagen veel zuipen en met gelegenheden natuurlijk ook nog eens. Op neen gegeven moment was ik op een feestje op mijn werk weer eens zo dronken geworden dat ik er op aangesproken werd en ik wist in middels zelf ook wel dat het zo niet door kon gaan. Toen heb ik mezelf een limiet gesteld van 1x per week flink uit mijn dak mogen gaan en evt nog 1 a 2 avonden 2 consumpties. Zo heb ik de laatste 3 jaar denk ik dus alleen 1x wekelijks teveel gedronken, ik spaarde alles op tot de donderdag, mijn laatste werkdag in de week en als ik uit mijn werk kwam haalde ik gelijk een fles witte port en een sixpak bier en meestal ging dat ook wel op. Op donderdag kon ik totaal geen maat houden, en moest ik doordrinken tot ik erbij neerviel. daarnaast dronk ik dus nog wel eens af en toe wat maar meestal met mate. Hoewel het iedere keer weer bij stress en andere zogenaamd goeie redenen meer avonden werden hoor en langzaam weer naar 2 a 3 flinke doordrinkdagen ging maar toch lukte het me meestal om weer terug te gaan naar die 1e dag... alleen werd ik er nog steeds niet gelukkig van. Die ene dag is heel moeilijk geweest om op te geven, want het was mijn laatste anker naar de alcohol en voor mijn gevoel naar de ultieme ontspanning. Daar heb ik uiteindelijk toch wel 2 jaar over gedaan. en nu kan ik eindelijk zeggen dat die donderdag uit mijn systeem begint te raken. Nu probeer ik weer voorzichtig mijn eetgedrag weer aan te pakken, dat zal ook wel de reden zijn voor mijn hoofdpijn nu. Lastig hoor, om je gevoel er maar gewoon te laten zijn zonder het weg te drinken of dus weg te eten.. maar inmiddels past me bijna niks meer en dat geeft me ook weer een rotgevoel... en om steeds weer in die negatieve circel te belandden dat gun ik mezelf niet meer. Die ene dag had toch nog heel veel invloed, al was het maar omdat ik zeker 2 dagen last had van een kater en zowiezo elke vrijdag weer enorm baalde van hoeveel er weer in gegaan was.

Houtje, wat apart om zo met de beste vriendin van je moeder op stap te gaan die net zo oud is als jij. Hopelijk hebben jullie wat aan elkaar. Wel fijn dat je het vandaag tenminste niet alleen hoeft te doen. Water, jij doet echt stille voort en de tijd schrijdt door! topprestatie hoor! Ferry gefeliciteerd, of had ik dat gisteren al gedaan? geloof het wel. TIna, wijze keuze, personeelsfeest gaat ook door zonder jou, volgens mij moet je echt even rustig aan doen de komende tijd. Ik herken je dilemma maar al te goed hoor, liever alleen zijn dan met anderen maar soms slaat het om in eenzaamheid. Hier is het van hetzelfde laken een pak. Die tussendiensten lijken me ook zwaar, of die halve diensten, en dan weer al die nieuwe gezichten, de seizoenskrachten?, zoals ik gisteren al schreef, let op de rust, reinheid en regelmaat en vraag anders toch oxazepam ofzo bij de huisarts, voor de moeilijke momenten. Je hoeft ze niet te nemen maar het kan wel in geval van nood of als je niet kunt slapen. Ik ben net opgestaan met een enorme donderwolk om mijn hoofd, bah.. slecht geslapen, ook al, het gevoel van.. ik moet zoveel maar ik weet niet waar te beginnen en ik wil niks.. Ik geef de schuld maar even aan de hormonen, alweer barstende koppijn net als gisteren... gelukkig ben ik vrij vandaag behalve dan dat ik nog op stap moet met mijn oppashond.. het giert hier door mijn lijf dus ik ga eerst maar eens douchen, dat helpt meestal wel. Toch is het geen reden (meer) om te gaan drinken en daar ben ik wel blij om.

okee, bedtijd!! tot morgen maar weer!

Oja,. Vie, gefeliciteerd nog!! hoop dat alles goed is afgelopen met schoonmoeders. Is ze echt de moeder van je chum? en was ze dan 14 jaar oud toen ze hem kreeg?? Dat lijkt me wel heel bijzonder, zeker voor die tijd. Hopelijk heb je de wijnflessen dichtgelaten? ja toch? Ferry ook gefeliciteerd! je gaat goed he!!

Tina, wat jammer maar het zat er een beetje aan te komen. Wees ook trots op jezelf dat je de schade hebt weten te beperken want het was ook makkelijk geweest om er weer helemaal aan toe te geven. Raar he, hoe het eerst allemaal lekker gaat en dan langzaamaan gaat het even minder en dan slaap je ook nog slecht en ja, dan is de weerstand snel weg. Ik raad je aan om naar je huisarts toe te gaan om iets voor de nacht te vragen. Ik kan me een slechte nachtrust niet permitteren, dan ben ik meteen helemaal van de leg af, hyper daarna nog dagen door waardoor ik weer slecht slaap en dan gaat het mis. Ik neem nu elke avond voor het slapengaan een seresta en weet dat ik dan normaal slaap en de volgende dag weer uitgerust tegemoet kan treden. Die slaap is zo broodnodig!!!! Tina, zorg goed voor jezelf en beloof dat je voorlopig de fles weer laat staan? Ik ben ook keikapot vandaag, zou het toch aan de zomertijd liggen?? heb al de hele middag en avond barstende koppijn, vanmorgen wel gewerkt maar kostte ook mega veel energie. Vanmiddag mijn fiets naar de fietsenmaker gebracht, oef, gaat weer een flinke duit kosten, reken maar op 150 euro.. Ik heb zo'n fiets met bak voorop, hydraulische remmen, versnellingen, en alles is tegelijkertijd aan het slijten. Maar ik zie het maar als dat het mijn alternatieve auto is, mijn boodschappenfiets, hondenvervoersfiets, mijn boodschappenkarretje dus! Dan blijft mijn fiets toch nog steeds goedkoper dan een auto. wonderlijk hoe de drank steeds meer op de achtergrond komt. Niet dat ik nou zoveel gelukkiger ben dan vroeger, maar wel stabieler, dingen blijven heftig bij tijd en wijle maar met drank werd het vaak nog heftiger, vooral de dag erna. Het blijft dan ook wel vasthouden aan het ozo saaie rust, reinheid en regelmaat. Mijn leven is aan de ene kant veel saaier geworden, minder sociale contacten, minder lachen om niks, maar wel zoveel bewuster en veel meer de regie over mijn eigen leven en dat geeft me toch een vorm van zekerheid en vooral minder reden om boos op mezelf te zijn. Morgen vrij, eerst maar eens lekker uitslapen, en daarna komt de oppashond weer

Dank jullie, ik ben ook wel echt trots op mezelf en inderdaad wel wat moe, dus duik er zo ook weer in. Helaas zijn mijn elastieke kuitjes weer in de knoop gesprongen, dus morgen toch echt maar een afspraak gaan maken met de fysio en voorlopig korte stukjes hardlopen. Mijn longen doen ook nog steeds pijn.. maar dat vraagt om minder roken. Okee, ik ga onder de wol, iedereen nog een prettige avond gewenst enne, morgen houden we het weer droog he!!!!

Goed besluit dames, niet meer drinken voorlopig. Niet drinken is toch anders dan minderen. Ik ben teruggegaan van 1x per week fors drinken naar niks en dat is een wereld van verschil. Weet je trouwens ook dat je minder over je grenzen gaat als je niet drinkt? Wat denk je idd van die vervelende feestjes waar je eigenlijk helemaal niet wilt zijn en daarom maar flink gaat drinken? pip, soms is er ook een compromis mogelijk, bv wel mee naar de kantine na de voetbalwedstrijd maar weggaan als je er genoeg van hebt. Zo probeer ik het tegenwoordig als er dingen met drank zijn. Ik mag weg van mezelf als ik het niet leuk vind... grenzen dus! bedankt voor alle aanmoedigingen, ik heb het wel netjes gedaan vandaag vind ik zelf. Eerst fietsen met tegenwind en regen naar Zandvoort, liep mijn ketting er ook nog 2x af. maar uiteindelijk ben ik aangekomen op het circuit daar. Ik heb 1 dame ontmoet van valtaf.nl en ben daarna naar de massage gegaan waar ik mijn kuiten uit de knoop heb laten halen, daarna naar de start van de lady's run waar we eerst een warming up kregen, was leuk, met 600 dames tegelijk aerobic. Daarna begon de loop en ik was me toch een portie ontroerd.. vast last van mijn hormonen, ik liep het eerste stuk te janken, hihi, het massale, al die vrouwen die aan het rennen waren, groot, klein, dik, dun, jong, oud, samen en alleen. Het ging beter dan verwacht, mijn kuiten hielden goed stand alleen was ik even vergeten dat er veel heuvels op het circuit zijn, hard werken dus en ik was echt blij dat de finish in zicht kwam.Helemaal buiten adem maar ik liep ook harder dan normaal.. uiteindelijk heb ik 5 km binnen de 34 minuten gelopen en dat is prima, ben ik zeer tevreden mee! na het lopen weer naar de massage, tja, gratis he hihihi, nee ook broodnodig want de kuiten zaten weer flink in de knoop en de sportmasseuse heeft er een flinke kluif aan gehad. Daarna weer met krakende ketting op de fiets door de duinen terug naar Haarlem, weer bijna een uur fietsen. poeh, dat was veel actie op 1 dag!. Het viel me allemaal mee en eigenlijk was ik wel blij dat ik alleen was. Ik ben dan ook wel gematigd trots op mezelf hoor! Heb het maar mooi gedaan!!

zo, hardloopkleren aan, chip aan mijn schoen bevestigd (over moderne tijd gesproken) Nu nog mijn horloge zoeken (hoezo chaotisch), uurtje vooruit zetten natuurlijk, spelden zoeken om mijn buiknummer te kunnen bevestigen, pijnstillers mee om mijn kuitblessure iets te verdoven, fles drinken en een broodje voor na het lopen...en zometeen nog even de remmen van mijn fiets wat strakker zetten en dan over 20 minuten de deur uit. en nu maar hopen dat ik de 5 kilometer binnen de 45 minuten kan lopen. 4.6 deed ik ooit in 30 minuten dus dat moet lukken als jullie nou even heel hard gaan duimen dat het droog blijft dan kan mijn dag niet meer stuk en zie ik in mijn verbeelding iedereen hard meegillen langs het circuit om me aan te moedigen. tot vanmiddag!

Ha druppie, zo is mijn hond dus ook naar Nederland gekomen 5 jaar geleden, alleen dan met een andere organisatie. Pip, nog niet teveel vooruit denken en je plannen rustig plannen. Grappig hoe je je bindingsangst beschrijft, "wat nou als hij mij zat wordt" en toch is het raar dat we schijnbaar niet denken: 'wat als ik hem nou zat wordt' Soms kan het helpen om bij het UWV een gesprek aan te vragen, gewoon vragen wat mag binnen de regels van de wet, en vooral aan hun vragen om met jou mee te denken... (vinden ze prettig geloof ik) ik doe ook 16 uur vrijwilligerswerk en ze zijn daarmee akkoord gegaan. Herkeuring achter de rug. Eerst deden ze daar ook moeilijk over, want als je vrijwilligerswerk kan doen kan je ook werken.. maar zo simpel ligt het dus niet. Nou, ik ga slapen, morgen zal het een drukke en actieve dag gaan worden. Lief dat je langs de lijn had willen staan Pip hihi... Ach, uiteindelijk zal het allemaal ook best meevallen en hoop ik dat er inderdaad knappe kuitmasseurs zijn., de klokken staan inmiddels in zijn vooruit! dus trusten en morgen horen jullie hoe het afgelopen is.

Trees, herkenbaar hondenverhaal, de mijne is ook pure therapie geweest. Wilde al vanaf dat ik klein kind was een hond maar het werden steeds katten, ook leuk, maar daar ga je niet mee naar het bos enzo. Uiteindelijk zomaar de beslissing genomen, er moest hier een hond komen. Via een buitenlandse hondensite een hond gekozen en toeval of niet, vandaag precies 5 jaar geleden heb ik hem opgehaald in Limburg. Een of andere spaanse mix van anderhalf jaar oud... in Limburg kwamen al die honden aan na een reis van 24 uur in een busje. En zo stond ik opeens ook met een hond in mijn handen, met totaal geen ervaring maar me er impulsief gewoon maar ingestort. Helaas bleek ik niet een doorsnee hond te hebben en aangezien ik zelf ook niet zo doorsnee ben had ik het na een paar dagen al helemaal gehad, dit werd niks, ik kon het niet, het arme dier, die verdiende een echte baas, hij luisterde niet, Ik voelde me een totale mislukkeling en begon die hond steeds meer te haten, weg moest ie!! hij verpeste mijn leven. aan de andere kant was er ook een stemmetje die heel zachtjes zei, geef het een kans, hier kan je weer van leren, hecht je maar eens aan iets, kijk het nog maar even aan. Uiteindelijk is het gelukt door dat ik hem iedere week een dag en een nacht uit logeren stuurde zodat ik bij kon komen en weer even alleen kon zijn. 24 uur hondloos, ik liep de deur bij mijn maatschappelijk werkster plat als ik weer eens helemaal gek werd van dat beest, hij liep steeds weg, en deed niks zoals een normale hond (of het beeld wat ik erbij had) deed, speelde niet, bleef niet netjes naast je lopen. Huilbuien, tijdje niet kunnen werken, totale wanhoop. maar nu dus 5 jaar later kan ik zeggen dat ik toch gewend ben geraakt aan dat monster om me heen. De eerste 2 jaar zijn echt een kleine hel geweest en heeft veel doorzettingsvermogen vereist. Nu gaat hij nooit meer uit logeren, mis ik hem als hij er niet is, en voel ik me niet meer zo verschrikkelijk verantwoordelijk voor zijn welzijn en heb ik letterlijk en figuurlijk leren 'loslaten'. Had ik dit alles van te voren geweten dan had ik dit niet nog een keer gedaan denk ik, maar nu kan ik echt niet meer zonder hem en kunnen we lezen en schrijven met elkaar en het rare is dat sinds ik gestopt ben met drinken hij beter naar me is gaan luisteren en we hechter geworden zijn. Corinne, ik heb al weken last van mijn kuiten maar loop er steeds eigenwijs mee door. Ik las dat er morgen ook sportmasseurs zijn dus hoop dat ik daar even langs kan voor ik ga lopen. Ik zie er tegenop omdat het weer zoiets is wat ik in mijn eentje moet doen. Alleen er naartoe reizen, alleen lopen, geen supporters langs de lijn of mensen die mijn spullen even bij zich kunnen houden. Ik hoop dan ook dat ik een paar van die mensen kan ontmoeten zodat ik iig wel wat menselijk kontakt heb daar. Het is gewoon weer even die periode, dat ik weer loop te worstelen met de eenzaamheid... over een paar dagen geniet ik gelukkig weer van het alleen zijn hoor, maar met dit soort massale dingen voel ik me vaak enorm allenig. Vandaar dat ik er toch wat tegenop zie.

Blacky, goed van je dat je je verhaal opgeschreven hebt. Ik zie je ouders echt voor me hoe ze samen aan tafel zitten, je vader aan het klussen, je moeder aan het rommelen, samen uit 1 glas drinken. Dat zijn inderdaad mooie herinneringen. Het is akelig dat je moeder niet meer wilde doorleven en de enige troost die er is is dat ze nu weer samen aan tafel zitten en hun rust gevonden hebben. Ik denk dat ze teveel met zichzelf bezig is geweest om zich te beseffen hoeveel pijn ze jou met haar daad gedaan heeft. Goed dat je het steeds meer een plek gaat geven!! Ik ben bloedjesaggerijnig, eigen schuld, ten eerste pms, en ten tweede heb ik morgen een afspraak gemaakt die ik achteraf echt verschrikkelijk vind. Ik ga morgen op het circuit van Zandvoort hardlopen, met nog duizenden mensen, en nee, ik was niet eens dronken toen ik me daarvoor ingeschreven had. Wel was het nogal impulsief zoals wel vaker grmpfft. Bij de site Valtaf.nl waren meer mensen die mee gingen lopen en ze willen elkaar ook ontmoeten morgen dus heb ik me opgeworpen om een afspreek-plek te vinden en een bordje mee te nemen. Ik zit me nu al enorm druk te maken hoe dat morgen allemaal moet, hoe zielig voor de hond, de hele dag alleen (duurt maar max 4 uurtjes hoor) helemaal fietsen naar Zandvoort (half uurtje) waar moet ik mijn spullen laten, en ik ben veel te dik dus zie er stom uit... last van mijn kuiten dus zometeen kan ik niet eens de hele 5 km uitlopen. paniekgevoel dus... jaja, ik weet het, helpende gedachten.. daar ga ik me nu maar even op concentreren! Dus dat bete

Alles nog steeds goed met Yang? blacky?? Haha, Har, dat is net mijn oppashond, die is ook zo erg, trouwens ook een soortement boerenfox. Die gaat op haar rug en trekt haar lippen op, dat is haar manier van lachen, maar als je dat niet weet ziet het er ook zeer beangstigend uit hihihihi Ik heb vanavond via marktplaats eindelijk een oud bureau gekocht, heb zelfs nog 15 euro van de vraagprijs afgedongen (afgedingt?) weer een stapje verder in mijn huisinrichting. Het bureau was ooit van een Haarlemse kinderarts, altijd leuk, die geschiedenis van meubels, dat vind je niet bij ikea. nou mensjes, ik ga slapen en spreek jullie morgen weer.

Doe je wel voorzichtig met dat pootje Albertina? Toen ik op schiphol werkte liep ik me de benen uit het lijf maar ik moest ook mensen vervoeren van gate naar gate, dus van de A pier naar de F pier bv, was je toch wel bijna 20 minuten onderweg! Ik heb daar wat kilometers gemaakt zeg!! Ik zit hier ook heerlijk naar hollands got talent te kijken... niet mijn soort programma maar toch wel verfrissend op de een of andere manier. Kohtje wat fijn om te horen dat je weer op de rails staat... vooral zo doorgaan!! minder piekeren en meer leven! Fijn dat je een goede manier hebt gevonden om dat weer te gaan doen!! Houtje, jeetje bijna 2,5 jaar! echt mooi, en hoe je het ook doet, je doet het goed! alcohol de baas, daar gaat het om.

Heb je hem al genomen Lianne?! Doen hoor!! weet je, ik snap dat de ene kant in je roept om je gang naar de wijnbar, gezelligheid, saamhorigheid, al mondt dat meestal wel uit in dronkenschap en spijt achteraf. De andere kant is er ook. Weten dat het niet goed voor je is, weten dat je dit niet langer wilt, Dat er meer in het leven is dan al die schijngezelligheid. er zal altijd een reden zijn om te drinken, feestje, verjaardag,. weekend, hard gewerkt, voor de gezelligheid. In het begin was ik zo bang dat ik dat zou missen als ik niet meer mee ging drinken, en nu merk ik dat ik het niet meer mis, omdat ik het in die kroeg eigenlijk helemaal niet zo naar mijn zin had, daarna thuis nog meer ging drinken en de volgende dag een enorme kater had. 2 uurtjes gemaakte gezelligheid die voor veel ellende achteraf zorgden. Ik zoek nu die gezelligheid in andere dingen en merk dat het contact met niet drinkers meestal veel waardevoller is. Gewoon een gesprek kunnen hebben ipv schreeuwend te lallen. sterkte vandaag!

Kaia, zo voel ik het ook, Ik snap dat mrs X zich zo voelt maar ze kan dat beter hier op het forum uiten dan het bij jou, Safi, neer te leggen. Dit soort situaties zijn er om opgelost te kunnen worden en om van te leren, voor iedereen. Hoe ga je om met kritiek, wat triggert je in de ander en hoe kan het anders? Liever leren van dit soort dingen dan met een rotgevoel te blijven zitten. overgevoeligheid??? goh, Kaia daar heb ik gelukkig nou nooooooooooit last van ... grmpfffffff....

haha, dat boek klinkt fantastisch en herkenbaar. en ja, ik heb ook schoongemaakt, had op een gegeven moment 3 werkhuizen per week en kon van dat geld mooi wat leuke dingen doen die ik anders niet kon doen. Daarnaast heb ik ook kort in de thuiszorg gewerkt en zijn ook die verhalen erg herkenbaar... kan sommige geuren nog bijna ruiken. Marjo, doe het gewoon en dan zie je later wel weer of het bevalt of niet, het is zelfstandig werk wat je op je eigen tijd kan doen. Andermans huis is altijd veel makkelijker om schoon te maken. Of kijk anders eens naar vrijwilligerswerk in je omgeving, om weer een beetje te proeven aan het leven, nieuwe mensen te ontmoeten, of pak een hobby op, ga zingen bij een koor, bloemschikken, cursus fotografie, russisch leren... cursus doggydance met de hond... Het zijn kleine stappen weer de wereld in, kleine overwinningen, kleine boosts voor je zelfvertrouwen, een nieuwe wereld die nog helemaal voor je open ligt maar die niet naar jou toekomt, je zal zelf ook wat stappen moeten doen. Ik voelde me erg rot toen ik opstond maar het gaat alweer een stuk beter nu, bovenstaande peptalk werkt ook even op mezelf merk ik. Met stilzitten veranderd er niks, dus actie!! durven! en met kleine stapjes!