tapas

Het is nog niet af maar het wordt een weerspiegeling in water, ik heb daar foto's van gemaakt die ik binnenkort ga exposeren en ik was benieuwd of ik die ook weer kon geven in verf op doek! Ik heb een paar jaar heel intensief geschilderd en met goed resultaat maar op een gegeven moment ging het niet meer, was teveel bezig met te moeten voldoen aan een beeld (goh, gaan we weer) Nu zit ik me al maanden op te peppen om toch weer eens te schilderen en ben ik het gelukkig nog niet verleerd!

Goh marjo, wat een bekende gedachtenkronkels en je realiseert je gelukkig ook al dat niet meegaan je geen loser maakt, en zelfs dat wel meegaan je ook tot een loser kan maken. Diep in je hart weet je dat je vriendinnen je nog steeds een topwijf zullen vinden als je niet meegaat en misschien zelfs wel meer respect voor je zullen hebben, het is namelijk erg fijn als mensen keuzes maken, dan leer je ze namelijk beter kennen.. tuurlijk blijft de makkelijkste weg meegaan en lekker feestvieren en lekker drinken! Het is echt de keuze die je zelf moet nemen! en ik houd ook van jou hoor!! Corinne, Verslavend he, wandelen, in mijn echt slechte dagen kon ik wel 5 uur lopen, drinken mee, broodje mee, helemaal alleen de duinen in.. maar dat was toch wel een beetje overdreven al heeft het me enorm geholpen! Yieeeeeeehaaaaaaa, ik heb geschilderd!! (op doek dan he) en ben er zelfs tevreden over, nog niet klaar maar het beginnetje is er nu!

Marjo, er zijn 2 dingen die je moet doen... voelen wat je voelt bij het idee dat je op oerol rondloopt en voelen wat er is als je thuis zou zitten tijdens die dagen. Probeer eens zonder bijgedachten over anderen te voelen wat je werkelijk zou willen, als die vriendinnen niet zouden gaan zou je dan balen? zou je dan met een ander toch gaan? of als je thuisblijft zou je je dan zo rot voelen over alles wat je misschien wel zou mislopen daar dat dat niet te harden is? wat je ook kan doen is bedenken welke raad jij aan een ander zou geven als diegene voor dit dilemma zou staan. Ik ben zelf 1x naar Oerol geweest. en inderdaad dronk ik toen ook nog maar ondanks dat ik enorm van theater houd houd ik niet van mensenmassa's en was het voor mij 3 dagen overleven al heb ik best mooie dingen gezien. en ik zat met een fikse kater op de boot terug en heb nog dagen nodig gehad om er van bij te komen. Hoe gaaf ik het ook vind dat hele Oerol, het kost mij teveel energie en het tempo ligt te hoog, alles willen zien, niks willen missen, angst om geen kaartjes te hebben, dat eeuwige fietsen van hot naar haar en je fiets niet terug kunnen vinden (hoewel ik daar een goeie tip voor heb, bind een zakdoek aan de stuur of bagagedrager en je vind je huurfiets zo weer terug!), overal mensen en nog eens mensen en overal drank! en savonds overal dronken mensen. Hoeveel het me ook steekt dat ik er niet van kan genieten en dat ik dat best zou willen, ik weet dat het niet zal werken dus ga ik niet meer.. helaas... Dan ga ik liever een keer naar een voorstelling van bv de Dogtroep in Amsterdam, dat is te overzien en daar geniet ik dan veel meer van!

Het dubbele is dat ik ook geniet van het knokken, ik zou niet zonder kunnen, alleen knokte ik vroeger meestal de verkeerde kant op! Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik ben eigenlijk altijd geweest wie ik ben alleen nu leef ik er eindelijk naar, en zonder drank is dat zelfs alleen maar makkelijker geworden. Het voordeel van alleen zijn is ook dat er minder stoorzenders zijn die willen dat je aan hun eisen voldoet, vandaar dat ik ook maar 16 uur werk en dan ook nog op een werkplek met meer 'gemankeerde' mensen. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik dan sterker in mijn schoenen sta dan in het echte leven. Als ik in een gezelschap ben waar iedereen toch wel partner, kinderen, baan enz heeft en leeft met de hectiek van alle dag dan voel ik me ook wel vaak een enorme uitzondering en flink onzeker omdat ik me niet veilig voel in die wereld en dat het dan ook een stuk moeilijker is om bij mezelf te blijven. Ik snap dan ook maar al te goed dat velen van jullie zo graag een plek voor zichzelf zouden willen hebben.

Over dat aanpassen aan zit ik veel te denken de afgelopen dagen, ook door die crematie, dat was dus ook iemand die zich ook niet aan kon passen aan de geldende normen maar het was haar uiteindelijk wel gelukt om haar leven op haar eigen manier vorm te geven en zichzelf te accepteren. Ik heb het ook geprobeerd vroeger, maar voelde me altijd een vreemde eend in de bijt. Tot de pubertijd ging het allemaal wel en kon ik het bijbenen, maar vanaf de middelbare school lukte het me gewoon niet, het ging me vaak te snel en ik was te gevoelig, vriendinnen kregen verkering, en ik niet en dacht altijd, wacht maar, volgend jaar dan ben ik ook normaal net zoals de rest... iedereen ondernam dingen en ik deed dat ook maar voelde me bij de meeste dingen doodongelukkig, het pastte niet bij mij en ik hoorde altijd dat ik anders moest zijn dan ik was.. niet gevoelig, stoerder, niet zo bang. Zolang ik mijn gevoel uit kon schakelen ging dat wel maar zodra ik ging voelen was ik nergens meer. Opleidingen kon ik op mijn manier toch wel afmaken, maar inderdaad wel 'op mijn manier' een eindscriptie onder begeleiding van een docent schrijven lukte me niet, ik ging dood van de faalangst maar toen ik het zonder die begeleiding ging doen lukte het wel en kreeg ik toch mijn diploma. Daarna werken, ook daar was het ongelofelijk zwaar, ik kon alleen maar werken en slapen en vaak kwam ik huilend uit mijn werk, het ging weer te snel en er gebeurde te veel, te veel eisen waar ik aan moest voldoen (dacht ik, of voelde ik), ondertussen woonden vriendinnen vaak al samen, sommige al zwanger, werk ging goed, huis kopen, auto, en ik kon alleen maar werken en me verder nergens meer op concentreren, maar ik deed mijn best, heb na 2 jaar flink lessen en uiteindelijk een staatsexamen mijn rijbewijs gehaald, en een auto gekocht waar ik 2 jaar met het zweet in mijn handen mee heb gereden, het putte me helemaal uit, autorijden, het ging me te snel allemaal en ik was doodsbang, maarja iedereen kan dat dus moet ik dat ook kunnen. Werk werd ook steeds meer een drama, tig banen en de eerste hield ik nog 5 jaar vol (met veel ziekteperiodes) de 2e hield ik 6 maanden vol, daarna 3 maanden, en daarna ben ik bewust bij uitzendburo's gaan werken omdat ik het steeds minder lang vol hield... ik heb me suf-aangepast aan de normen maar leefde niet meer, ik kon alleen nog maar overleven en de drank was daar een behoorlijk goeie hulp bij om alle gevoelens van angst en verdriet omdat het me niet lukte te kunnen dempen... overleven is geen leven!! uiteindelijk dus in 98 bij de goede hulpverlening terecht gekomen en eindelijk mogen ontdekken wie ik was, en vooral leren accepteren dat ik was wie ik was en dat ik mijn beperkingen heb en daar naar moet leren luisteren. Luister ik niet dan ga ik subiet in de overleefstand, luister ik wel dan leef ik, dus ik heb geen keus meer want ik wil leven. Gisteravond liep ik met de hond door de buurt, in de meeste huizen zie je gezinnen, auto voor de deur, het huisje boompje beestje gevoel, ik ben 45, woon alleen, heb een transportfiets een hond en een kat, heb geen betaald werk maar wel een werkplek waar ik mezelf mag zijn, bang mag zijn, waar het op mijn eigen tempo mag en ik voelde me opeens ook rijk. Ik ben zo blij dat ik dit heb mogen leren en dat ik mijn leven op deze manier vorm mag geven. Ik heb geen spijt van dingen die gebeurd zijn, ik heb ze nodig gehad om te komen waar ik nu ben. Ik heb ook geen spijt gehad van dat ik flink gedronken heb want ik had dat nodig om alle kanten van mezelf te ontdekken en uiteindelijk te ontdekken dat ik met de drank maskeerde wie ik werkelijk ben. Ik ben ik, mijn leven voldoet niet aan de algemeen geldende normen maar dat zal me worst zijn. Het is namelijk mijn leven!! en ik laat niemand behalve mijzelf meer bepalen hoe ik dat moet vormgeven. en dat wilde ik even kwijt!!!

Har, van dat dekbed wil ik ook wel een foto zien hihihihi zo, lekker natgeregend, jakkiebah! en als ik die foto van die eendjes zie, mijn hond zit nu zijn tamme eendenkarkas weg te werken en de kat het vlees van diezelfde karkas, dus niet alleen de slangen krijgen eendenvlees. erg he!!

Die blauwe plekken erbij vind ik ook wat eng Charlie, maar schijnbaar zag de huisarts er niks ernstigs in? Houtje ik ben blij dat je nu zelf ook ziet dat je te hard aan het doordenderen was. Die hoge lat weet je nog, en het is lastig, dat weet ik, maar als je eenmaal in de rush zit is het heel moeilijk om daar weer uit te komen want dan zie je dat zelf niet meer. Daarom ben ik blij dat je het nu zelf ook weer kan zien. De wereld vergaat niet als je een keertje niet klaar staat voor een ander! Heel veel succes met het weer onthaastten! Vie wat mooi dat verhaal van je eendenkuikentje, die is weer onder moeders vleugels dus! prachtig! Hier ga ik de moed bijeen rapen en de hond uitlaten, zou het nou nooit eens ophouden met regenen?

Ik ben weer terug, het was een erg mooie crematie! en ik ben blij dat ik gegaan ben, er waren nog 4 mensen die ik ook kende en dat was prettig, verder was het zo ontzettend knap gedaan door de familie. De overledene was geen makkelijke dame, en zat erg met zichzelf in de knoop en heeft op een gegeven moment gekozen om haar kinderen niet meer te zien die uiteindelijk door familie opgevoed zijn, zelf is ze toen helemaal alleen vanuit Limburg naar haarlem gekomen om een "nieuw' leven op te bouwen en dat is haar gelukt al zat het niet mee. Een kwetsbare maar krachtige vrouw die uiteindelijk maar 55 mocht worden, ondanks al die ellende had haar dochter een ontzettend mooi verhaal over haar moeder gemaakt, zo vol liefde en vergeving, zowiezo de hele familie die haar vaak niet begrepen heeft sprak nu vol mildheid over haar keuze's in het leven. De muziek was mooi, de toespraken waren recht uit het hart en ik voelde me alles behalve een pottenkijker en ben blij dat ik hier deel van mocht zijn.

Ik ga vanmiddag toch maar naar de crematie, mijn reden om niet te zullen gaan is meer omdat ik al een hele tijd geen contact met haar had en dan voelt het een beetje alsof ik een pottenkijker ben daar. Aan de andere kant weet ik dat er meer mensen van die stichting waar ik voor werk zullen komen en denk ik dat die aanwezigheid ook steunend voor de familie kan zijn. Het is ook wel ingewikkeld want haar kinderen hadden een zeer moeizaam contact met haar, ze was geen makkelijk mens. Ik ga er dus heen en stel me keurig onzichtbaar op de achtergrond op maar het voelt dubbel. Het gevoel dat ik een pottenkijker ben dus en deels ben ik dat ook

Ach houtje, besef alsjeblieft nog even wel dat pubers NIET TOEREKENINGSVATBAAR zijn. Ooit waren het lieve brave kindertjes maar er komt een tijd dat ze zich los moeten maken van hun mams en dat gaat precies zoals jij het beschrijft en ik zal je vertellen, ik was nog veeeeeeeel erger als puber en maakte mijn moeder uit voor rotte vis en trut. Besef wel dat het een fase is en dat ze over een paar jaar weer een stuk normaler en volwassener zijn. Ze doen het niet om jou doelbewust te kwetsen maar om hun eigen identiteit te vinden en te leren weerwoord te geven, maar de consequenties daarvan moeten ze wel leren accepteren. Maar pubers en bijna overspannen moeders gaan ook erg moeilijk samen! dus probeer het een beetje los te laten. Ik weet zeker dat die 2 van jou heel goed terecht gaan komen. Charlie het is rot dat je kleinkind ziek is en ik snap dat je je enorme zorgen maakt, zeker over die blauwe plekken! Ik snap ook dat je je niet gehoord voelde maar vind het niet juist om dat af te reageren op iemand anders die ook zijn verhaal kwijt moet, dan kan je beter de mensen aanspreken die jou voor jou gevoel niet gehoord hebben.. ik weet wel dat je net schreef toen er net een flinke discussie aan de gang was en dan schiet er zoiets wel eens doorheen. De kunst is om toch die aandacht op te eisen voor jezelf, niet op een boze manier maar op een meer assertieve manier. MIsschien kan je dat juist leren van de manier waarop Houtje dat doet, die vraagt duidelijk aandacht voor zichzelf terwijl ik bij jou vaak tussen de zinnen moet proberen te lezen wat je nou bedoeld en wat je van mij verwacht. Mijn boodschap is dan ook: wees duidelijk in wat je van het forum wilt! Dan krijg je dat ook is mijn ervaring! voor iedereen een fijne nachtrust, ik ben alweer veels te laat.. zit nog enorm te twijfelen of ik morgen naar de begrafenis van een bekende ga, ik kende haar vrij goed van het atelier waar ik 2 jaar geschilderd heb, daarna kwam ik haar nog wel eens sporadisch hier en daar tegen.... te ver weg om echt een vriendin te zijn maar te dichtbij om het maar zo te laten. Ik beslis daar morgen wel over.

quote: Tapas, Ik heb jou nou nog nooit als bedreigend gezien. En zelfs als ik mij je voor de geest haal, naar de foto kijk, bedenk wat je allemaal al geschreven hebt hier, aan dat filmfragmentje denk, nee, zelfs niet met de grootste moeite kan ik in jou iets bedreigends zien. hahaha, nou lekker is dat, ben ik niet eens bedreigend, dat is een tegenvaller Safi, je kent me te goed geloof ik, ik las je berichtje te laat want had toen al een pak tuc en een bak met chocoladedonuts naar binnen gewerkt... .. het is net als met drank, toch nog even snel naar de winkel want ik heb geen uien dus moet ik uien halen (smoesje) en kom ik thuis met vreetwerk. Tja het is maar even zo. Carolien, ik ga exposeren met foto's van weerspiegelingen in het water, dat zijn net schilderijen... Ik zou dat een jaar geleden al doen maar vind de stap maken wel erg lastig merk ik. Heb maanden gezocht naar een mooie afdruktechniek en die nu eindelijk gevonden! het begint dus langzaam op gang te komen. Op dit moment heb ik mensen gevonden die graag mijn werk willen promoten dus ik hoef eigenlijk niet eens zoveel te doen. Het is voor mij een heel nieuw gebied, ik heb wel eens met tekeningen en schilderijen meegedaan aan groepsexposities maar nu voor het eerst een echt eigen officiele expositie met opening enzo vind ik wel enorm spannend! Waarschijnlijk gaat het ergens in het najaar/winter gebeuren!

Goeiesmiddags, het is hier gelukkig opgehouden met regenen. Pip, ik denk dat je na moet gaan denken (niks moet) over vervangend gedrag van het drinken, iets wat je ervoor in de plaats kunt doen, ik zelf doe bv spelletjes op mijn pc om die momenten van trek om te zetten in momenten van afleiding. Corinne, fijn dat je m'n tips niet als bedreigend ziet en dat je er misschien iets mee kan! Iedereen met mijlpalen heel erg gefeliciteerd, elke dag is weer een dag erbij! Heerlijk! Fran, wat ben jij gegroeid zeg! je gaat echt goed, dat had je een jaar geleden ofzo toch niet kunnen denken dat het je uiteindelijk zou lukken om echt droog te staan!! mijn hartelijke felicitaties!! Wat Safi ook al schreef ergens is inderdaad zo mooi, als je de mensen volgt wanneer ze nog drinken en wanneer ze droogstaan dan zie je met de loop der tijd een grote verandering plaatsvinden, vaak zie je dat zelf nog niet maar de ander dus wel! Wat mijn werk betreft is er een kink in de kabel wat betreft de overname.... het is dus nog even tandenbijten want wat die kink is is niet duidelijk. Vandaag zou een overname rond zijn maar dat is het dus niet helaas.. Tja, meer dan afwachten kunnen we niet maar ik hoop dat er snel duidelijkheid zal zijn over hoe of wat.

Zo, daar ben ik ook weer, het was een lange dag, de expositiebespreking was goed vanmorgen en we hebben inderdaad wat concrete afspraken gemaakt.. voor mij de belangrijkste afspraak, hoeveel geld kan er vrij gemaakt worden want dan kan ik afdrukken laten maken en krijgt het geheel ook handen en voeten.. verder hebben we leuke ideeën opgedaan, fotoserie voor een cateraar, ansichtkaarten voor het pest en dolhuys museum hier in haarlem dus ik kan even lekker vooruit! nieuwe input dus! en hopelijk een nieuwe computer verdienen met het maken en uitbreiden van een website die door het faillissement verloren is gegaan (tja als ze de rekening niet betalen) Morgen wordt bekend gemaakt dat onze projecten overgenomen gaan worden door de grootste zorginstelling hier in de buurt, De Geestgronden. Daardoor was de sfeer op het werk best wel uitgelaten. Na het werk op een run naar het huis van mijn ouders met hond, die zijn dus weer eens 6 weken weg en hebben net nieuwe plantjes in de tuin gezet, lekker handig met dit weer, dus geef ik om de 2 dagen de nieuwe planten een heleboel water bij gebrek aan regen, maar ik geloof dat nu eindelijk hier wat druppeltjes vallen, stelt nog niet veel voor en is te weinig voor het echte werk. maar wie weet komt er meer! Dat was wel een overwinning trouwens, op mijn voorheen zuip-donderdagavond naar het huis van mijn ouders na het werk... dat huis staat namelijk afgelaaien vol met drank, er was een bodempje fris in huis maar daarbuiten staat alles wat je je maar kan wensen, bier, wijn, en alle sterke(re) dranken, cognac, rum, likeur, wodka noem het maar op, een kroeg zou er jaloers op zijn. Voorheen waren dat mijn zuipavonden ook, dan ging ik rond etenstijd naar dat huis, planten besproeien, buiten zitten, bier en daarna sterke drank en dan lallend weer naar huis fietsen... niet gedaan dus! wel gekeken wat er allemaal stond en gevoeld wat het met me deed.. en daarna de hele avond trek in chocola (?) gehad. Dat was dus echt een testcase. Het andere forum is inderdaad nog actief, en Delta heeft zich daar aangemeld dus wie met hem van gedachten wil wisselen kan daar terecht. Geen verplichting, wel een feit. Corinne, 1 ding wil ik jou nog meegeven, als je niet lekker in je vel zit dan helpt het niet om je schuldig te voelen dat je hier niet genoeg op anderen reageert, het is simpel, als je kop vol zit met andere zaken is dat gewoon genoeg en hoef je helemaal niet op iedereen te reageren (omdat je vind dat anderen dat van je verwachten en je dan tekort schiet). Het gaat erom waar jou behoefte ligt en dat is het enige waar je rekening mee moet houden. Soms reageer ik op iedereen, soms op een paar, meestal niet eigenlijk, net waar ik zin en behoefte aan heb op dat moment. Wat een ander daar van vind lig ik niet (meer) wakker van. ALs ik het iedereen naar de zin zou moeten maken dan kom ik namelijk niet meer aan mezelf toe. Nog een (algemene) tip die me te binnen schiet... als je je goed voelt en denkt alles aan te kunnen bouw dan juist rust in, als je je belabberd voelt probeer dan net wat meer te doen dan je eigenlijk zou willen. Op die manier bewaar je het beste je evenwicht al klinkt het zo tegenstrijdig als wat

Goed van je Safi, even weer alles op een rijtje zetten, daar help je mij ook mee, het gaat hier goed hoor, geen behoefte aan drank maar wel soms behoefte aan die heftige emoties die daarbij hoorden, het extreem vrolijk en los zijn, veel meer durven, controle te durven laten varen, gekke dingen doen, toegeven aan impulsieve ingevingen (hoewel het niet slim is om om 2 uur snachts met je dronken harses je meubels te gaan verfen)... maar met jouw rijtje voordelen weet ik weer waarom ik dit doe. Ik ben evenwichtiger geworden en daardoor zorg ik zoveel beter voor mezelf en is mijn kwaliteit van leven vooruit gegaan. Het gaat er om om het lange termijn voordeel af te kunnen zetten tegen de korte termijn roes die drank geeft. Ik spreek jullie later weer, heb nu eerst gesprek over de expositie en alle afspraken daaromheen, en daarna werken en dan is het weer de beroemde donderdag-zonderdag waar ik helemaal achter sta!!!!! Ik wens iedereen veel kracht, moed en wijsheid toe vandaag!

Marieke, soms doet zo'n rare verliefdheid je ook weer beseffen wat je hebt! dus je hebt zowiezo geleerd van deze ervaring! Succes de komende dagen met je shanty-heren!! laat je maar lekker in de watten leggen hihi Meisjes, ik ga slapen, ik had er al in moeten liggen morgenochtend heb ik gesprek over de expositie, hopelijk zet het me dan ook aan tot actie, maar daar heb ik wat concrete afspraken voor nodig die ik morgen hoop te krijgen Daarna weer kaartjes snijden op mijn werk. Ook goed! weltrusten en niet teveel piekeren vannacht!

Marieke ik moet zeggen dat ik het best een heel stoere actie vind die je gedaan hebt, had je niet gebeld en gemaild dan had je nu niet geweten waar je aan toe was, je hebt je nek uitgestoken en duidelijkheid gekregen... dat rotgevoel ebt vanzelf weer weg want ik kan me voorstellen dat je je nu wel wat stom voelt. Wie niet waagt, die niet wint!! Blacky, jeetje je schoonmoeder begint nu ook al, gelukkig heb je het om kunnen buigen. Ik kan me wel voorstellen dat het leven voor haar geen pretje meer is maar gelukkig hebben jullie gelachen!! dat is veel waard! Morgen gezond weer op zou Sonja Barend zeggen en dat doen we toch maar mooi, gezond, positief en zonder kater!! Peppa, gooi weg die wijn, dat is de enige manier om te stoppen en morgen drink je niet, alleen morgen niet en overmorgen beslis je opnieuw! Lana als je al het leed in de wereld wil verzachten met drank dan heb je nog heel wat flessen te gaan. Mensen doen helaas onmenselijke dingen, des te meer reden om het zelf niet te doen!!!! DIerenleed is heel akelig maar geen reden om naar de fles te grijpen, daar heeft die aap niks aan en jij ook niet!

Blacky ik ben blij dat het weer gaan werken zo goed bevalt, ik ben vandaag ook weer begonnen en dat was ook goed, gewoon weer even iets doen wat voldoening brengt, al is het maar een randje van 100 kaartjes afsnijden. Gewoon weer collega's om me heen en geprikkeld worden. Hoe is het met je hond? is dat nog goed afgelopen? Pip, ik herken het wel wat je beschrijft, ik had het heel erg na mijn oud en nieuwvakantie in Zeeland, dat was gezellig, al die dagen met nog 3 mensen en zonder drank en ik had het enorm naar mijn zin, toen ik weer alleen thuis was viel ik in een behoorlijk gat.. uiteindelijk went dat ook weer en vind ik wel weer rust maar het is wel lastig die overgangen. Misschien dat ik daarom niet zoveel mensen zie, dan hoef ik ook niet te acclimatiseren als ik weer alleen ben... grappig trouwens, het twickel, daar heb ik in januari gewandeld met Tapas, een erg mooi gebied is dat. Als het maar 10 minuten ver is kan je er toch ook naartoe fietsen? heb je gelijk je fietstochtje! Har, wat betreft Wilders en Verdonk ben ik het helemaal met je eens, het is vooral het ventileren van ideeën wat me zo stoort want ze doen verder niks en klagen alleen maar. In onze buurt wordt er intensief gewerkt aan integratie en dat maakt deze buurt juist zo waardevol voor mij. Het is een echte volkswijk, maar ook kunstenaars wonen hier veel en wel 99 nationaliteiten en dat gaat allemaal goed samen. Het enige wat mij stoort is het hoge André Hazes en Frans Bauer gehalte wat net te hard staat als het mooi weer is, dan hoor ik liever Turkse muziek hihi

Goedemorgen, mijn vakantie zit er weer op, zometeen weer werken. Aangezien de bussen staken vandaag zal het wel een rustige dag zijn. Ik zie het wel! laat het gewoon weer op me af komen. We houden het weer droog vandaag!

Zo, ben ik ook weer even. Ik ga zo netjes slapen want morgen dus weer werken, zal wel weer even moeten inkomen gok ik zo en bekaf zijn na een ochtendje. Het andere forum heb ik nu zo ingesteld dat er geen gasten meer mee kunnen lezen maar dat je geregistreerd moet zijn, dit als beveiliging. Wat ik er verder nog mee moet doen weet ik even niet. Helemaal uit de lucht halen is ook weer zo iets maar daar ga ik nu mijn hersens niet over breken. Aan allen, je voelt je zoals je je voelt, het is zoals het is en het gaat zoals het gaat. Je kunt wel keuzes maken hoe je daarmee omgaat, je kan het accepteren en soms kan je ook iets doen om je gevoel te veranderen, soms alleen al door je gedrag of je gedachten te veranderen. maar dat blijft altijd een keuze die je zelf mag en kan maken. Mijn streven is om niet in wrok terug te kijken naar het verleden omdat ik er niks meer aan kan veranderen, dat kan ik vandaag wel, en morgen en overmorgen ook dus richt ik me zoveel mogelijk daarop. Klinkt allemaal erg mooi maar in praktijk werkt het niet altijd zo, toch komt het wel altijd daarop uit uiteindelijk Ik heb ook mijn pilletje erin zitten, zeker omdat ik morgen moet werken en vroeg op moet, en fit wil zijn! maar mocht het nodig zijn dan zal ik zeker naar de maan kijken druppeltje!

Ik heb dat ook hoor, het is hier veel vertrouwder en voelt als 'thuis' maar ben toch blij dat we nog wat contact heb kunnen hebben in die week dat we forumloos geweest zijn. Ik laat het andere forum nog even open tot iedereen zijn weg weer hiernaartoe gevonden heeft. Ben wel blij dat ik het gedaan heb en ook blij dat het nu niet meer nodig is!

Houtje, het enige wat je moet doen is jezelf wat liever behandelen, je MOET helemaal niks, behalve goed voor jezelf te zorgen en te zorgen dat je kinderen een veilig nest hebben. Als ik aan jou zou vertellen dat ik me rot voel omdat ik een heel erg zere arm heb en dat het me niet eens lukt om onkruid te wieden en dat dat stom is dan zou je me een hele harde schop onder mijn derriere geven waardoor ik stuiterend over cybernet zou schieten omdat ik dan gewoon niet lief voor mezelf ben en de lat veel te hoog leg. Nou is dat ook moeilijk om af te leren, leven met een lagere lat maar het is wel veel rustiger en nog zal niemand te kort komen. wees alsjeblieft lief voor jezelf! en mag uitrusten en balen als je dochter zegt dat ze een 'rot'vakantie heeft gehad. Zo, oppashondje ligt lekker in het zonnetje, laat de kat met rust, heeft heerlijk gezwommen en mijn kanjer ligt ook voor pampus. Ik heb mijn taak weer gedaan voor vandaag. Morgen weer aan het werk en eigenlijk ben ik daar wel blij mee, regelmaat, weer op tijd op.

tja en nu staan de wijze raden op het andere forum Houtje, toch maar even teruglezen hihihi we zijn er weer!!! joepie!!!

Ik heb vanaf mijn 22e, dat ik op kamers woonde katten gehad, eerst een grote kater, Max, zwart met wit. Die was van een collega maar die was bijna nooit thuis dus toen heb ik hem in huis genomen en heeft ie nog 15 jaar bij mij gewoond... maf beest, als het een mens was geweest was het een macho geweest met een cabrio, open blouse met gouden ketting. Zijn einde was moeilijk, hij was nog helemaal gezond maar op een dag kon hij alleen nog maar rondjes lopen en was helemaal de weg kwijt, een attack of tia, en dat moest zich herstellen in een paar dagen maar dat deed het niet. Ik kon het niet aanzien en heb toen de dierenarts gebeld om een afspraak te maken en vanaf dat moment tot de dag erna dat ik kon komen alleen maar gehuild. Het was vreselijk, een lichamelijk zo gezonde kat. Ik heb achteraf toen ook enorm getwijfeld of het de juiste beslissing was en ben er heel lang erg verdrietig over geweest. Inmiddels had ik er nog een kat bij, Frits, een klein zenuwenlijertje die mijn huis onder plaste. Die werd op zijn 8e ziek en de dierenarts zag over het hoofd dat hij een tumor had dus nog een week aangedokterd en toen hij niet beter werd en ik weer bij de dierenarts kwam voelde hij dat hij een tumor had in zijn buik, dus heb ik hem gelijk in laten slapen, geen gedokter.. Daarna kwam Toos want zonder katten was wel erg leeg en stil, Toos was 8 en bang en heb ik 4 jaar mogen hebben, toen werd ze ook ziek, ze werd steeds zwakker en zwakker en ik kon pas over 3 dagen een afspraak met de dierenarts maken. De laatste nacht heb ik haar nog bij me in bed genomen maar is ze toen ik sliep zelf de trap afgegaan (hoe ze dat gedaan heeft weet ik niet want ze kon amper op haar pootjes staan en de volgende morgen vond ik haar dood onder mijn buro. Achteraf was ik blij dat het zo gegaan was want dat fatale spuitje bij de dierenarts is zo moeilijk, wel ben ik bang dat ze te lang heeft moeten lijden maar het kon niet anders. Ik wilde geen katten meer, was er klaar mee, tot Kaatje op mijn pad kwam begin vorig jaar, ze was van een kennis die 4 katten en 3 honden had en die kanker had en dood zou gaan.. ik had alle kattenspullen nog in huis, het was 2 maanden na het overlijden van Toos, en toen heb ik maar besloten dat als erfenis Kaatje hier mocht komen. Dat is inmiddels ruim een jaar geleden. Kaatje is een beetje zoals jouw kat Vie, klein, hangt het liefst in je benen, een wilde dame! ze is nu 2 Dat zijn mijn ervaringen met het doodgaan van mijn beesies, uiteindelijk krijg je rust maar het is broodnodig om het verdriet ook een plek te geven. En nu ga ik hardlopen en alles voor mezelf nog eens overpeinzen

Vie, ga als de donder die schilderijlijst maken en jank en jank en jank... en laat de tranen op het hout vallen. Het is inderdaad niet fijn hoe het einde was. Soms gaat het snel en is een dier zo op dat ze bij de verdoving eigenlijk al in slaap sukkelen en het niet voelen. Het is jammer dat de dierenarts het beest niet gewoon op je schouder heeft laten zitten. Ik weet nog dat ik vroeg bij mijn eerste kat of hij op mijn schoot mocht inslapen en dat vond hij geen goed idee omdat het dier wel eens kon kotsen of zijn ontlasting laten lopen als het gebeurde, jammer dan, toen heeft ie zo'n matje voor me gehaald en kon ik de kat toch bij me houden op schoot. Tegenwoordig komen dierenartsen ook wel bij je thuis om je dier in te laten slapen maar als je dat allemaal niet weet dan overvalt je het op dat moment. Je geeft zelf aan dat je kat geen plezier meer had de laatste tijd en dof werd, dan kan jij nog maar het enige goede voor haar doen en dat is haar te laten gaan. Laat je verdriet niet overschaduwt worden door schuldgevoel! dat is een nutteloos gevoel en daarmee vreet je je zelf van binnen op.

Vie, je hebt geen verkeerde beslissing genomen, je moet afscheid nemen en rouwen, rouwen loutert ook weer!!! Je kat heeft bij jou een fantastisch leven gehad met op het eind nog eens met een tuin erbij en het was op, haar vacht was dof, ze wilde niet meer, je hebt dat gedaan wat een echte baas hoort te doen, langer lijden besparen!!! jank de ogen uit je kop, schrijf een mooi verhaal over je kat, wees boos, wees verdrietig en voel!!!!!! verdriet is niet erg, het doet wel pijn maar het gaat echt weer over. Het laat maar weer zien dat je mens bent Albertina, ik voel helemaal met je mee. Ik heb het met moeite 3 maanden uitgehouden op Schiphol, die wereld was veel te hard voor mij, ieder voor zich, de hiërarchie, de onpersoonlijkheid. Ik kan je geen raad geven behalve dat ik denk dat je je hart moet volgen. Wat is het ergste wat kan gebeuren als je die poortwachtersperiode niet vol maakt? Ik ben stomverbaasd over die bedrijfsarts die totaal niet meewerkt aan je herstel en boos dat je collega's je uitbuiten terwijl je aangeeft dat het zo niet gaat. Schiphol is lopen, lopen en nog eens lopen. Kan je specialist niks voor je betekenen? grmpfff ik zit hier plaatsvervangend te koken op mijn stoel! O wee als jullie gaan drinken dan kom ik die flessen hoogstpersoonlijk in het gootsteenputje mieteren. Drinken op dit moment is zelfvernietiging en daar doen we niet aan, okee? capice? NIET DOEN!!