dhen

Ok Rae, vind je drinken nu belangrijker dan het dagpact? Een dagpact is iets wat je niet alleen met anderen maar ook met jezelf aangaat, door te drinken ga je dus tegen een afspraak van jezelf in van vanochtend.

Bor, uit een verslaving stappen is niet alleen stoppen met drinken maar ook zien weg te komen uit je hele verslavingsgedrag. Het jezelf vastzetten in iets, net zolang totdat je zogenaamd geen keus hebt om te drinken is daar een onderdeel van. Ik vind dat je dat nu weer aan het doen bent. Door hele dagen op het forum te hangen en jezelf vast te zetten in zinloze discussies. Het excuus om te drinken heb je ook al vast, want je hebt er zogenaamd alles aan gedaan, je was toch de hele dag op het forum tegen de trek aan het vechten. Op deze manier lok je de trek en het bijna gaan drinken bij jezelf uit, vind ik. Stap uit die cirkel van gedrag die jouw verslaafd houdt, als je iets aan je verslaving wilt doen.

Rae, je meldde eerder dat als je solitair drinkt, je veel drinkt, 4 flessen wijn ofzo, de laatste keer ? Wat is je reden om dit van te voren te melden ?

Ja onmogelijk Jane, hoe verzint die dip dat , wat denk je, kan ik m even uitstellen tot november ?

De afgelopen weken was ik redelijk boos op een situatie hier en langzaam maar zeker liep ik richting een dipje. Dan krijg ik een zeurtrek, die gewoon aanhoudt, niet zo'n acute trek die na een uurtje ofzo over is. Gelukkig weet ik nog steeds zeker dat ik niet terug naar de drank wil, het zou voor mij als een gigantische terug naar af voelen, ik ben ook altijd blij dat er dan geen drank in huis is. Buitenshuis loop ik met een grotere boog om terrasjes heen en ook in de supermarkt kijk ik weer wat bewuster van de drank weg. Dingen die, als ik me gewoon normaal voel niet nodig zijn, voel ik me goed dan raakt drank me niet, kan ik naast mensen zitten die drinken etc. Dan is het drinken iets van hun maar niet van mij. Zit ik in een dip, dan zit ik niet lekker in mij en zoek liever een vlucht uit het dipje. Ik weet dit, voel dit, neem afstand, mail/praat met iemand die weet wat verslaving is. Want wat ik in een dip nodig heb, is de werkelijke reden en niet een vlucht. M'n boosheid over de situatie is redelijk over, ik heb gedaan wat ik kon aan de situatie, m'n dipje is nog niet over. Ik loop te zoeken wat zit er achter die boosheid, het is meer dan alleen maar boos zijn op deze ene situatie. Achter de boosheid voel ik ergens een huilbui van giga afmetingen hangen, maar ik huil niet makkelijk, ergens lang geleden als klein meisje besloten om nooit meer te huilen. Die man die me zo boos maakt doet me ontzettend denken aan m'n vader, net zo autoritair en net zo beslissend, bepalen, oordelen over mijn leven. Zat ik vorig jaar in een stevige dip die met m'n moeder had te maken, ben daar lekker uitgekomen en ga daar nu emotioneel anders mee om, is blijkbaar dit jaar m'n vaderrelatie aan de beurt. Het voordeel van achter m'n boosheid kunnen kijken is, dat ik me iets minder machteloos voel, langzaam begint het me dagen. Als ik m'n emotie beter begrijp heb ik een handvat iets waar ik mee aan de slag kan. Dan heb ik ook wat ruimte voor humor of zelfspot, ik grijns maar eens, pfff nee het is dus nog niet over, ik heb dus nog niet alle achterliggende emoties gehad van mijn zin in vluchten. Na elke dip en zelfinzicht over die dip van de afgelopen twee jaar, loop ik een tijd makkelijk rond, vind het leven leuk, vind mezelf wel aardig, ben lekker aan het werk, hier en daar zelfs ambitieus, voel me sterk, kan veel aan en denk dat ik m'n verslaving wel aardig te boven ben, denk niet of weinig aan drank, heb geen verslaving meer nodig. Zoals gewoonlijk is m'n dip ingewikkeld voor me, die loopt door m'n hele achterliggende leven. M'n hele leven heb ik gehandeld vanuit emoties die zich ergens in m'n jeugd hebben vastgezet en grote delen van m'n leven ben ik op zoek naar ontsnapping, ik wil niet voelen wat ik voel. Na het stoppen met drinken wist ik dat ik moest stoppen met vluchten, ik merkte ook dat ik dit aankon, al voelt het soms als kantje boord, als ik me weer eens boven een afgrond voel staan. Ook nu, nu ik in de emotie zit, weet ik dat ik hier uit zal komen, dat zelfvertrouwen heb ik gelukkig inmiddels. Zit ik eenmaal in de achterliggende emotie, in dit geval achter mijn boosheid, dan is de trek ook weg, dat is prettiger, m'n machteloosheid van ik weet niet wat te doen, ik begrijp mijn gevoel niet, ik weet alleen dat ik het niet wil voelen, ik wil een roes, dat is weg. Het gaat nu even niet om de situatie, niet om de omstandigheid die de situatie heeft veroorzaakt. Het gaat me nu om, wat ben ik emotioneel aan het doen. Want vaag begint het besef weer door te dringen, dat als ik emotioneel anders reageer er andere oplossingen mogelijk zijn. Niet vanuit mijn uiterlijke emotie, boosheid, maar vanuit m'n innerlijke emotie, waarvan ik nu nog niet precies duidelijk heb, welke dit is, maar wel weet dat die anders is dan m'n uiterlijke emotie. Komende weken zal ik kijken en voelen en uiteindelijk begrijpen en accepteren. Ik vind het wel een slechte timing, ik heb seizoenwerk en heb het veels te druk nu voor deze onzin. Maar ja, ik weet wel dat het geen onzin is. Ik ben blij dat ik niet meer drink, dat ik gestopt ben met vluchten, dat ik dat kan. Want het vluchten voelde eigenlijk nog belabberder aan dan een dip, want ik liep alleen maar weg omdat ik zo bang was voor alles in mij en dat hoeft niet meer. Ik ben niet echt bang wat ik nu weer aan onverwerkt verleden zal tegenkomen, ook al weet ik dat er verdriet en pijn zit en ben ik wel een beetje bang, ik zal het niet gaan dempen, ik zal het zo niets ontziend mogelijk aanzien. Met dank en respect voor iedereen die dit doet, heeft gedaan of gaat proberen.

An, ook goed om je hier weer te zien Spike, ik heb je gelezen nu weer terug naar m'n fornuis, zin om te eten Slaap lekker straks, Primula

Ja is best Fleur, maar niet zo druk zijn hoor, kan ik niet zo goed tegen Verder moet ik nog even 5 grieken m'n kelder en tuin uit zien te krijgen, op de 1 of andere manier denken ze dat ze daar mogen wonen, terwijl bij mij weten, ik toch echt voor het hele huis en tuin huur betaal. Maar goed, na 3 weken boos zijn heb ik daar maar een advocaat opgezet, het schijnt een familieprobleem te zijn, de 1 heeft het huis verhuurd en de ander is het daar niet mee eens en is gewoon met zijn gezin beneden gaan wonen. Heb geen zwembad, wel de zee dichtbij, de Ionische zee, nog nooit een haai gezien, maar ja, dat zegt niet alles

Hoi bb, nee ik ben bij mijn weten bij geen 1 sekte. Als je bedoelt te vragen of ik bij de AA ben, nee dat ben ik niet, nooit geweest. Ik heb die mogelijkheid niet, in het land waar ik woon zit de dichtstbijzijnde AA, 300 km verderop en dan is ie nog slapend ook, maw, misschien is er eventueel 1 keer per 2 maanden een meeting. Verder maakt het mij niet uit hoe iemand van zijn problemen afkomt, het is gewoon mooi als de mogelijkheid er is. Ik heb trouwens wel vaak wat gehad, en nog, aan adviezen van mensen van dit forum die bij de AA zitten.

Primula:

Deze zin heeft me in het begin van stoppen veel houvast gegeven en nog gebruik ik die zin in andere situaties: "Geef me de rust om te accepteren wat ik niet kan veranderen. De moed, veranderingen aan te brengen wanneer ik dit kan en de wijsheid het verschil te zien". Ik ben het met An eens dat het veel meer rust geeft om te accepteren dat ik niet kan drinken en stop ermee om er strijd tegenaan te gooien, ik kan het niet en dus doe ik het niet. Bij verzet van mij daar tegen, terug naar rust en beseffen dat ik, als ik zou gaan drinken ik mij weer in een zinloze strijd zou gooien van mijn niet kunnen. Een zinloos gevecht met mezelf aanga als ik alleen al overweeg om misschien eventueel te gaan drinken. Prettiger is het om mijn energie te gebruiken voor situaties waar ik wel wat aan kan doen en om te ontdekken dat ik aan veel meer dingen wat kan doen dan dat ik dacht te kunnen toen ik nog dronk en ik mezelf (onbewust) steeds in uitzichtloze situaties vastdraaide. En het is niet dat ik nu nooit meer strijd met mezelf of nooit meer in opstand kom, maar het grote verschil is wel dat als ik dat nu doe, ik dat meestal besef, en dus mezelf kan terugfluiten; hee stop, zinloze strijd, richt je op iets wat je wel kan veranderen, ga niet weer de doodlopende weg van iets waar je toch niets aan kan doen. En ik vind dat leuk maar niet gemakkelijk, m'n automatische piloot staat anders, die loopt zonder nadenken, rustig heiloze paden als slachtoffer zijn, niet kunnen, machteloos voelen, eeuwige strijd aangaan, gelijk willen hebben etc. Maar m'n ontnuchterende piloot is wijzer, die maakt een overweging, kan ik wat aan dit probleem doen of ligt dat buiten mijn vermogen. Als ik dan besluit dat ik er niks aan kan doen dan dit accepteren en los laten, want elk verzet er tegen is zinloos. Maar kan ik wel wat aan een probleem doen, dan er mee aan de slag, ik kan iets zelf, of ik schakel hulp in, maar ik zorg dat er wat mee gebeurt en dat maakt dat ik weer wat opgeruimder raak en ja soms zelf huppel, tjemig weer zo'n loodzware last kwijt. Mooi toch, ipv gevangen heb ik een vrije keus: los laten of veranderen. Het enige wat ik nodig heb is me dat te realiseren als ik weer eens denk in een situatie; pffff waarom moet mij dat nu weer overkomen.

Gaby voor je vriendinnetje zou je het zo doen, zeg je, zonder angst. Je kan het dus voor een ander wel. Je wilt daar niet weg en eigenlijk wil je ook niet drinken, je wilt wel even weg van het gevoel van geen vriendje met jezelf zijn, zo werkt het bij mij tenminste. Maar nuchter is er bijna niet te ontsnappen, en dat is wel goed, want als je zo'n situatie aan durft te gaan, ben je weer wat meer vriendjes met jezelf. Doe voor jezelf wat je voor je vriendin zou doen en zeg aub tegen jezelf dat jij dat waard bent.

idd andere uiterste, al een dag of 10, 35 graden, woensdag de top met iets van 40, daarna weer "normaal" 30. lien in Griekenland

mag ik wat regen ? hier van alles te, te heet, te druk, te veel gezeur maar ja verder alles ok

http://www.youtube.com/watch?v=aXbdQ2MwoXY

Hoi Jaap, misschien had je last van het "ik ben anders" gevoel. Een lastig gevoel want als alci was ik ook al anders dan normale drinkers, en nu als niet-drinkende ben ik nog steeds anders. Dat is flauw want ik was juist weer normaal aan het worden, dacht ik. Wat mij helpt, probeer de drank en je gevoel los te koppelen. In de drank liep ik weg voor dat soort gevoelens, nuchter gaat dit niet. Probeer zo open mogelijk naar de achterliggende emoties te kijken en erken dat je dat gevoel hebt, dat dit mag. Welk gevoel zit werkelijk dwars en waar komt dat vandaan. Bv. Een gevoel van ik hoor er niet bij, is dat een oud gevoel van vroeger, dan stapel je zo'n nieuwe ervaring bovenop dat oude gevoel van vroeger waardoor het zwaarder weegt dan het moment alleen, het raast misschien wel je hele leven door en kan allerlei eerdere ervaringen met hetzelfde gevoel naar boven halen. Vaak is het een afpellen van emoties, bv kwaad omdat ik niet kan drinken, naar verdriet naar onmacht, naar angst dat ik er niet bij hoor. Na het erkennen van dit scala aan emoties, gaat het beter, er komt een inzicht, het begrijpen en accepteren van de emoties. Volgende keer in een vergelijkbare situatie, grijns ik nog eens om mezelf, maar ik tuin minder hard in het onbehagelijke gevoel, want dat ken ik, dat begrijp ik en ik weet dat ik er zonder borrel net zo goed bij hoor, want die borrel had niks met m'n gevoel te maken.

Snoep en Sha, van harte 6 maanden, een half jaar is heel mooi :present::present::present::present::present::present::present:

Bekkie, dag en maand moeten waarschijnlijk net andersom in het profiel.

Spannend Max, mooi dat het zo goed ging

Ik ben met m'n emoties redelijk terug waar ik was voordat ik begon met echt drinken. Het verschil met toen en nu is, dat ik toen die emotie niet goed vond, het beantwoorde niet aan mijn algemene beeld, aan mijn plek in de maatschappij, niet aan wie ik dacht te willen zijn. Nu is het gewoon goed (of probeer ik het goed te vinden). Er was namelijk niks mis met mijn diepere emoties voordat ik begon te drinken maar ik had wel geleerd om er een waarde aan toe te kennen dat ze niet goed waren. Nu ervaar ik het als vrijer dat ik m'n emoties niet afwijs. Hiermee loop ik weg uit wat me gevangen hield, namelijk de veroordeling van wat ik voel. Alleen bij veroordeling is er behoefte aan roes maar eigenlijk is er geen behoefte aan een roes, alleen behoefte aan ontsnapping uit een gevoel waarvan ik meen dat het niet goed is. Dit ligt bijna altijd in m'n verleden, ergens heb ik geleerd dat het niet goed is wat ik voel en er volgde veroordeling, van buitenaf of inmiddels aangeleerd door mezelf. Het is nodig om dit te ontrafelen denk ik, waarom doe ik wat ik doe en wat ervaar ik werkelijk zelf. Bij het ontrafelen kan ik me van de opgelegde emotie los maken, die maakte dat ik op een bepaalde manier met iets (mezelf beperkend of veroordelend) omging. Het zwarte gat blijkt niets anders dan een put waardeveroordelingen. Niet iets wat ik moet dempen maar iets waar ik me van kan bevrijden. Dat dit met kleine stapjes lukt vind ik een goede stimulans en ervaar ik als werkelijk bevrijdend, eindelijk mag ik er van mezelf uit. Het gaat wel met kleine stapjes, er is veel om me van te bevrijden en soms ben ik gewoon bang. Maar ik vind het mooi dat het kan, al die emoties ontrafelen om bij een zuivere kern uit te komen, kunnen leven vanuit die zuiverheid is m'n ware bevrijding. Niet dat ik me waarlijk geheel bevrijd voel maar die momenten nemen wel toe, dat ik zie hoe ik iets vanuit een gevangen emotie benader of hoe ik iets vanuit een bevrijdende emotie benader.

Will, wachten op iemand die jou gelukkig maakt en dan ga je stoppen met drank, is volgens mij een sprookje. Hoe gelukkig je ook denkt dat iemand je maakt, uiteindelijk zal je eigen niet-gelukkig zijn sterker blijken te zijn. Je verschuift je afhankelijkheid van de alco naar afhankelijkheid van een partner of je gaat van puur geluk drinken als je een geweldige partner tegenkomt. Voor drinken is altijd een reden, net als voor het vast blijven zitten in een cirkeltje, het voelt gewoon veiliger. Toch heb je een uitbraak nodig, weg uit de nep-veiligheid, duik het diepe in, stop met drinken, lap je zelfvertrouwen op bij een psycholoog ofzo en merk dat je weer zelf kan zwemmen zonder verzuipen

Bekkie, ik las over je sterk zijn enzo. Ik denk niet dat het niet-drinken op een gegeven moment nog de kracht is, alleen wel nodig. Niet-drinken was iets waar ik doorheen moest maar nu niet zo moeilijk meer vind, wel moet ik wat op de signalen bij me zelf letten, gevoel of gedrag waarvan ik aanvoel dat het richting willen drinken gaat. Maar de werkelijke kracht, is kiezen voor leven, waar verslaving alleen maar overleven is, tijd en gevoel zien door te komen. Kiezen voor leven en niet voor verslaving is de keus voor kwaliteit, vrijheid in handelen en niet de tijd uitzitten maar er iets mee doen, waarde en inhoud geven. Die keus maak je nu en dat maakt je net zo sterk als welke stopper dan ook, vind ik.

Jopie als er bij een bushalte mensen staan dan moet je STOPPEN, zoals je nu bezig bent cross je overal voorbij

Zeker, Bol, gaat lekker met jou

Fleur, ook van harte dan :rose: Ik dacht dat je liever niet met zoveel stoptijd gefeliciteerd wilde worden ?