Claudius

Uitkomen voor je ware gevoelens is soms zo goed als onmogelijk.

Ik was mijn kast hier in de kliniek aan 't opruimen. Mijn kamerdeur stond open en er was een direct bezorgd dat ik ging vertrekken zonder wat te zeggen.

Kan ik mij hier inschrijven? Ik kan het maar proberen? Startdatum 2 Juli 2021

Ja en nee, ik heb hier het gevoel dat ze zeker niet veel minder doen als in de echte verslavingskliniek. Daar zijn er wel opdrachten. Maar die zijn steeds herhalend en vooral waar we zelf oplossingen zien.

DAGPACT: zbb Yvonne Maja Claudius

Met die kruisen aan de muur bedoel ik dat iedereen wel zijn eigen problemen heeft. En dat ik twee grote problemen heb. En dat het totaal geen nut heeft om alleen mijn alchohol probleem proberen op te lossen.

O ze weten hier heel goed dat ik soms craving heb. En dat ik helemaal niet klaar ben om s' nachts thuis te slapen. Ze doen hier ook bij twijfel testen als je terug binnen komt.

Op een gedeelte kan ik zeker antwoorden. Ik heb het vroeger nooit willen toegeven maar ik heb al zeer lang een drankprobleem. In 2004 ging ik wel een psycholoog opzoeken om een ander probleem waar ik nu nog steeds mee worstel. Door sommige antwoorden hier ben ik gaan beseffen dat mijn andere probleem duidelijke wortels heeft met een ongeval dat ik had als vijfjarige. Ik was steeds zeer verlegen, durfde niemand aan te spreken, zeker geen vrouwen. Ik ben helemaal niet bijgelovig. Maar ik had sinds mijn puberteit een droom, bijna dagelijks over iemand, de droom liep nooit goed af voor mij. De dromen stopte toen ik haar ontmoette in 2004. Ik was toen 42, zij veel te jong voor mij. Ik kom haar nog steeds op de meest rare plaatsen tegen. Met haar sprak ik wel, ik dacht zelfs dat de gevoelens wederzijds waren. Mails, telefoon, het oude msn. En nog meer. Sindsdien durf ik wel anderen aan te spreken. Misschien wordt ik nu inderdaad veel te snel verliefd. Maar het is ersatz denk ik. De laatste weken door verschillende omstandigheden toch weer veel meer aan haar aan 't denken geweest. Ik dronk zeker niet plots meer toen ze me in 2004 duidelijk afwees. Ik was toen een weekend drinker en dronk toen niet zoveel. Buiten nog een paar kleinere kruisen, is dit zowat heel mijn verhaal.

Nee , slecht grapje . Het is de nationale feestdag. https://www.synergiecareers.be/nl/blog/5ff82ca4a6ea293a237a6d99/wettelijke-feestdagen-belgie-2021/

De craving doorstaan valt me niet moeilijk, zolang ik maar niet thuis blijf slapen.

@ikkanhet Inderdaad, vandaag vieren we de verjaardag van mijn ex vrouw in België

Goeiemorgen

@lady jane Therapieën zoals in de verslavingskliniek, zijn hier wel niet. Maar veel persoonlijke gesprekken met psychologen had ik in de verslavingskliniek zeker niet. Die heb ik hier wel meer. Ik vertel hun ook alles waarmee ik worstel, in hoofdlijnen want hun tijd is beperkt.

Er bestaat een uitdrukking als "iedereen heeft zijn eigen kruis aan de muur hangen", maar de meeste mensen hebben verschillende kruisjes aan de muur hangen. Ik heb twee grote duidelijke kruisen en ik betwijfel iedere dag of alcohol wel het grootste is. Tijdelijk vergeten lukt, tot ... . Ik vermoed dat na het ontnuchteren al die oude gevoelens weer naar boven kwamen. Ken je het woord Ersatz? Ik ver moed dat ik voor veel Ersatz gevoelens kreeg.

Even naar huis gaan is geen enkel probleem. Gaan slapen thuis is er wel een. Ik heb ook wel niet zoveel tijd als ik naar huis ga. Ik ga ook nog steeds snel weer terug naar kliniek. Ik heb dus absoluut nog geen zelfvertrouwen. Over triggers gesproken, wat zou mijn trigger zijn om weer willen te drinken om proberen te vergeten? Ik denk dat ik in klinieken als deze vooral zeer veel heb aan gesprekken met medepatiënten. Maar ook daar is keerzijde aan. Ik zou me hier geen zorgen mogen maken om andere medepatiënten. Blijkbaar om de een of andere reden leef ik hier weer enorm in mijn verleden.

:Yvonne Claudius

:Yvonne

Ik wil naar huis, gaan drinken en vergeten

Goedemorgen . Weer eens wakker

Mijn derde week in de PaaZ, het is hier een komen en gaan van patiënten. Vandaag heb ik voor de eerste maal mijn psychiater gezien. Hij heeft een wat lange termijn oplossing voorgesteld. Dus ik weet zeker nog niet of ik wel naar de echte verslavingskliniek wel wil gaan. Ik trek me ook het lot en verhalen van sommige medepatiënten teveel aan. Zo zijn hier twee familie leden, een jong meisje. Ook al haar derde week. En haar tante. Het meisje heeft een eetprobleem. En haar tante eet helemaal niet voor zover als ik kan zien. "Ik moet vermageren" . Antwoord ze mij.

@Quinn Mooi nummer

in het leven hebben we geen keuzes, we volgen een vooropgesteld pad?

Goeiemorgen Yvonne Maja Claudius

de realiteit te blijven zien en te waarderen is soms zeer moeilijk.

voor mijn eigen bestwil is veel goed, misschien moet ik meer proberen te aanvaarden.