nondetju

broer heeft een kleintje, ik wil niet dat die me ziet in deze staat.. ik heb verder wel gewoon normaal contact met mijn ouders,al zie ik ze niet super vaak. het is meer het idee dat ik weer terug bij af ben is apart.. maar denk wel dat ik de eerste paar dagen maar naar mijn ouders moet gaan...

Ik ben terug van de huisarts, het is huilen geblazen voor mij.. ik zit echt letterlijk al een uur te janken. mijn teelballen waren goed, alleen een vergrootte bijbal maar daar hoefde ik me geen zorgen om te maken. ik heb lang gesproken en krijg nu mirtazapine, een anti-depressivum.. de dokter raadde me aan (omdat mijn huisgenoot veel weg is van werk) de eerste weken weer ff bij mijn ouders te gaan slapen omdat de somberheid toe gaat nemen en er dan controle is. ik ben * bijna 30... hoe heb ik ooit zo ver kunnen zinken... ik twijfel nu ook of ik dat wel moet doen, dat bij mijn ouders slapen. iemand hier ervaringen met dit medicijn? kon ik de rust maar weer vinden zelf, zonder medicatie

ik heb mijn broer net afgezegt, ga er toch liever alleen naar toe.. dat voelt toch wat beter.. heb het briefje klaarliggen dus er kan weinig misgaan hoop ik

vorige nacht om 11 uur naar bed gegaan, sliep rond 1 uur werd om 3 weer wakker sliep tot 5 toen tot 7 en om 9 eruit.. bluh.. ben echt heeeel benieuwd naar de dokter, normaal gesproken ben ik zon sterk persoon dat ik het wel overwinnen kan.. ik blijf een klein puntje hoop houden, als is dat puntje bijna op

Ik heb mijn lijstje al klaar liggen; -eetlust -ademhaling -spanningen -negatieve gedachtes -depressief -druk maken -slecht slapen -buikpijn -teelballen ik hoop ook echt iets van duidelijkheid te krijgen zo hou ik het niet lang meer vol

mijn broer is net langsgeweest omdat die zich grote zorgen om me maakt. vooral 9mdat ik 10kg kwijt ben ondertussen en hij ziet dat het echt heel slecht gaat.. hij gaat om 2 uur ff mee langs de huisarts... we geloven beide niet dat dit allemaal afkickverschijnselen zijn. ik maak me nu stiekem wel heel veel zorgen.

ik hoop het, al voelt het niet zo.. dankjewel! ik hoop echt op goed nieuws bij de huisarts

nee, meer dat hun nog wel normaal kunnem genieten van een pilsje.. ik zeg al, heel apart! snap het zelf ook niet..

dan zal ik nog een boekje open doen, ik dronk pakweg 4 jaar terug 2liter per dag, na 2 jaar ben ik een goede vriend verloren die naar me toe zou komen diezelfde avond. hierdoor ben ik 4 liter per dag gaan drinken tot 21 dagen geleden. ik geniet er nu van om mijn vrienden bier te zien drinken.. echt raar

ik blijf het niet drinken van alcohol ook wel volhouden, ik twijfel of dit gevoel voorkomt door het niet drinken. ik had veel werkdruk en stress en paniekaanvallen waardoor ik juist gestopt ben met alcohol. het is tussendoor wel ff beter gegaan en ik weet dat het niet vlekkeloos kan gaan en dat als je 2 stapjes vooruit hebt gedaan dat 1 terugnemen normaal is maar ik zet 2 vooruit en voor mijn gevoel ga ik er 20 achteruit.. ik weet niet of dit gevoel herkenbaar is. ik ga zoiezo proberen weer zin in het leven te krijgen zonder medicatie, stomweg omdat ik heel bang ben voor bijwerkingen van de medicijnen. vooral omdat mijn maag al moeite lijkt te hebben met de thiamine op het weinig eten

welkom! samen staan we sterker dan alleen.

nu is er ook bezoek, 2 mensen die zitten aan dezelfde tafel en het enige wat ik kan is staren en niet eens de gesprekken volgen hmpff wat een leven echt.. nog nooit zo kut en apart gevoeld

ja mag volgende week donderdag weer naar de psycholoog, ben benieuwd morgen naar wat de huisarts te zeggen heeft. ik hou jullie op de hoogte

werkte het maar zo simpel, de positieve gedachtes zijn er wel ooit, maar die maoen me niet blij, eigenlijk doet niets me nu iets, zo jammer want 3 weken is wel een mijlpaaltje..

ik ben misschien ruim een jaar telaat, maar vroeger kreeg ik altijd ritalin tot mijn 16e, ik kreeg die kleine krengetjes maar niet weg.. toen had ik de oplossing voor mezelf; kauw eerst wat etenswaren fijn ( bijvoorbeeld een stukje mars ) en duw daar het pilletje in op het moment van doorslikken, geen smaak en geen contact met het pilletje. ik denk deel deze tip toch eventjes voor de belangstellende

dag 21.. ellende na ellende, ik denk echt dat ik of gek word, of depressie heb.. morgen om 2 uur maar weer naar de huisarts... ik heb al 3 dagen bijna niks gegeten, eten gaat opzich gewoon goed maar me er toe zetten te gaan eten lukt gewoon niet, het lijkt wel of ik juist zielig gevonden wil worden terwijl ik dat niet wil. vandaag maar weer 3km gelopen, em fftjes langs mijn ouders geweest dit alles doet me nogsteeds niks.. ik vind het leven niet meer leuk zo, de positieve gedachtes moeten er weer in komen..

ik ga nogsteeds naae de psycholoog, het enigste wat die zegt is dat ze me pas kunnen helpen als ik stop met blowen, daar ben ik niet aan toe.. erder buurten we wat maar dat lost tot zover niks op

het gevoel dat ik nu nogsteeds ervaar is echt absurt sterk en beheerst mijn hele leven nu, ik zeg het niet graag maar met de alcohol was dat toch wel beter. ik verwacht dat dit geen paar maanden gaat duren, zowel dan zie ik het niet zonnig in. ik kan gewoon niet meer genieten, nergens van.. zo'n raar gevoel terwijl ik er wel helemaal voor ga, dankjewel voor de steun.

Nou, ik "doorsta" de dag. ben vandaag weer langs het werk geweest, in de hoop dat de paniek,het ademen en mijn gedachtes weer een beetje normaal zouden worden.. ik heb op de een of andere manier nogsteeds geen honger? ik heb vandaag 1 stukje krentenbrood op.. ik denk haast dat ik depressief aan het worden ben,of al ben. ik probeer er alles aan te doen om normaal te kunnen functioneren maar het lukt me helaas steeds niet.. verder is het tintelen gestopt, maar de ademhaling is niet geheel normaal, steeds van die diepe zuchten.. ik ben gewoon de hele dag met mijn ademhaling bezig pff.. maarja wel al 20 dagen geen alcohol, ik kan er helaas alleen niet trots op zijn in deze situatie al ga ik er niet weer naar grijpen

Zo wat een nacht.. heb weer heel slecht geslapen maar dat is opzoch niet zo erg, waar ik niet tegen kan is het wakkerworden met een paniek aanval, dit is de eerste keer in de 20 dagen dat ik zo wakker word.. ik krijg het nu ook niet weg helaas. laat deze ellendige dag maar weer beginnen

nee daar heb je zeker een punt. ik hoop alleen dat de paniek overdags voortaan minder word. Ik ken echt heel veel van die trucjes maar langer uitbdan inademen is niet altijd goed. ik heb hier een (voor mij) helpvolle video bij om het allemaal te begrijpen. ik zal hem onderaan mijn bericht plaatsen. Mediteren doe ik dagelijks, proberen tot mezelf te komen, maar dat gaat helaas niet zo handig. ik hoop dat het citeren gelukt is voorheen gebruikte ik deze functie niet weltrusten allemaal, wat ben ik blij met dit forum.. zonder dit forum was het me nooit gelukt.. op naar dag 20!

echt wel ja mijn telefoon zakt gewoon naar beneden tussen mijn handen.. maar ik verwacht dat dit niets meer met het detoxen te maken heeft op dag 19.. ik denk dat het in mijn kopje gewoon niet goed zit.. ik hoop het daar toch snel op een rijtje te krijgen, zo is het geen leven..

bedankt voor het vragen, ik merk dat mijn ademhaling weer met mij aan de haal gaat, ik adem heel diep in, meteen uit en duurt lang voor de volgende teug. kan het niet begrijpen waarom dit nu bezig is... heb het verder niet heel slecht want het tintelen is gestopt, al is het wel heel erg met mijn zweethandjes

te vroeg het berichtje getypt.. ik lig nu weer in bed te zweten.. ik ga mijn ogen nu sluiten, hopelijk komt mijn adem dan wat tot rust en ook mijn gedachtes

Dankjewel! mooi geschreven ja, ik heb 2 werkplekken ik wilde vandaag de ene bezoeken, maar ben bij de andere geweest.. de stress werd me halverwege al teveel maar, heb dus toch de missie half volbracht! alles ging prima, had wel wat gezonde spanning daar en een huilbui maar ook dat heeft niet tot paniek gezorgd, echter nu zit ik thuis en inneens een hele warme gloed over me heen en bijna gelijk begint het getintel weer, maar nu heb ik op mijn adem weten te letten en mijn gedachtes voor het eerst om kunnen buigen en hier is het bij gebleven! dat voelt echt supergoed. nu hopen dat mijn hersenen dit snel ook zo gaan begrijpen, dan kan ik weer aan de slag en het "normale leven" weer oppakken. al durf ik het niet zo goed te overhaasten