albertina

Marjo, Een impasse is een doodlopende weg, misschien lijkt het nu even zo, je hebt al zoveel bereikt. dan heb je wellicht even een impasse nodig, een soort rust. Soms willen we teveel (met we bedoel ik niet dat ik voor een ander praat) Alles op zijn tijd, komt tijd komt raad. Daar ben ik echt van overtuigd. Neem je impasse zoals het is. Dat is vandaag, morgen kan het weer anders zijn. Je drinkt niet, daar is alles al mee gewonnen. Ik begrijp je wel hoor, nu ik een aantal beslissingen heb genomen wil ik ook alles meteen anders hebben. Helaas gaat dat niet. Dus ook ik voel nu een soort impasse. De snletrein waar ik de afgelopen weken in heb gezeten is even gestopt. Tijd voor rust. Die rust gun ik mezelf dan maar. Al kost ook dat moeite. Ach nu heb ik een griepje met vette koorts. Dus de rust komt mij vanzelf aangewaaid.

Lana, ik las dat je al drie dagen geen Refusal meer in had genomen. Zou het niet helpen als je elke dag de dosering die je moet nemen inneemt? Dan weet je dat je niet kan drinken. Door een paar dagen geen medicatie te nemen zet je toch de der weer op een kier. wel reuze goed dat je niet hebt toegegeven.

BB, dat is erg naar, maar inderdaad drinken zal niets oplossen. Ik wens je sterkte toe. Tot zondag.

HIEPERDEPIEPERDEPIEP, HOERAAAAAAAAA!!!!!!!!! Sooth en Kaia van harte met jullie 1e jaar zonder drank. Een fantastische mijlpaal. Ga zo door lieve mensen, een nuchter leven is veel waard! En jullie hebben maar mooi bewezen dat het kan.

Tasseke, een kennisje van mij zit in hetzelfde schuitje als jij. Zij heeft ook 3 dagen per week therapie en zit in de schuldsanering. Het gaat goed met haar, ze zit niet meer in de stress hoe alles op te moeten lossen. dat wordt nu voor haar gedaan. Ik gun jou ook dat je er goed uit komt.

Goedemorgen, Blacky wat ben jij er weer vroeg bij. Ik blijf ook niet in ben als ik erg vroeg wakker word. Tasseke, Hopelijk kan je vandaag wat orde in je financiele probleem scheppen. Sterkte hoor. Har, Werk ze vandaag, je griep is deze kant opgewaaid. Vandaag blijf ik binnen, nu al 39 koorts. Ik voel me een beetje zweverig. Zo maar weer mijn bed in, alles doet pijn. Zelfs mijn haar. Fijne dag allemaal.

Goh, An naar huis vanwege de sneeuw? Hier is niets meer te bekennen. Mensen ik heb een flink eind gelopen, meteen boodschappen meegenomen. En wat zag ik tot mijn afgrijzen, kerststukjes. Sinterklaas moet nog komen............. Ik heb niets tegen kerststukjes op zich , maar nu al?????? Oh ja en toen ging ik even naar de kruidenier die op de kleintjes let. Taflekleed voor de kerst, slechts.......30 Euri. Placemat slechts........ 5 Euri. Gisteravond heb ik gekeken naar de Frogertjes die een tijdje op bijstands niveau leven. Dan zie ik moeders of gezinnen die van 400 Euri alles moeten doen in de maand. Gelukkig wordt er een hoop goed gemaakt in het programma, René maakt zich erg nuttig voor het goede doel, de voedselbank. Dus al met al geen slechte reclame, aan de andere kant word ik er wel een beetje sip van. Dan prijs ik me weer gelukkig dat ik in elk geval geen geldzorgen meer heb. Wel gehad hoor, na mijn echtscheiding. Daar heb ik toch wel een hoop van geleerd, met minder kan je ook toe. Alles hoeft niet persé luxe te zijn, integendeel. Je bent dan sneller blij met iets kleins. Toch neemt dat niet weg dat de geldzorgen, jaren geleden, mij ertoe hebben gebracht te zorgen dat ik een baan kreeg die goed betaalde. Ik wilde nooit meer meemaken dat ik in de stress raakte over geld. Zekerheid, dat was belangrijk en daar zou ik wel voor zorgen. Dus in de avonden leren, werken en alles op alles zetten om mijn doel te bereiken. Uiteindelijk gelukt, jaren een goedbetaalde baan als leiding gevende. Niet om op te scheppen, een baan op hoger management niveau. Geen geldzorgen, alles doen wat je maar wilt. Jarenlang heb ik gedacht dat het allemaal in orde was met mijn leventje. Ik had immers bereikt wat ik wilde? Tot in mij ineens zomaar, uit het niets, ongeveer anderhalf jaar geleden onbehagelijk begon te voelen. Wat het nu precies was wist ik toen niet zo goed. Wel weet ik dat ik voor ik naar deze werkgever ging een zeer leuke baan had, alles was in balans, werk, privé, ik had het naar mijn zin. Het ergste wat mij in de afgelopen tijd is overkomen dat ik (gelukkig) af en toe weer ben gaan drinken. Een jaar van vallen en opstaan, niet zozeer van het drinken, dat waren incidenten, maar het gevoel dat er toch iets erg mis is met mijn leven. Van een levenslustige vrouw ben ik verandert in een depressief mens. Na lang schrijven hier, een jaar al bijna, ben ik er met, in de 1e instantie, niet willen accepteren, achtergekomen dat ik beslist niet gelukkig ben in mijn baan. Uiteindelijk 3 weken geleden geaccepteerd dat het niet zo verder kan, mezelf ziekgemeld, is natuurlijk niet de 1e keer het afgelopen jaar, maar het was elke keer voor een erg korte periode. Na een paar dagen ging ik toch weer aan het werk. Eindelijk heb ik voor mezelf (het doet nog pijn) geaccepteerd dat mijn leiding gevende baan bij mijn huidige werkgever lijden is gworden. Of ik ooit weer leiding ga geven weet ik niet, zelf denk en voel ik dat het wel "mijn ding is" Dit is voor vandaag mijn uitleg van lijden. Uiteindelijk een lijden waar ik zelf voor heb gekozen. Gelukkig heb ik mede dankzij professionele hulp ingezien dat ik weer leiding kan en mag nemen over mijn eigen lijden. Ik hoop de touwtjes weer in handen te nemen over mijn eigen leven. Ik wil niet meer lijden totdat Leiden in last is. Daarom ben ik zo verknocht aan dit Forum en de lieve postings Pbtjes en ga zo maar door. Het zal mij brengen waar ik moet komen. Nu weet ik het nog niet zo goed, maar, heel belangrijk, na een jaar modderen, het begin is gemaakt. Alle begin is moeilijk, als het maar reikt naar het uiteindelijke doel..............

Ik kom even tussendoor. Vandaag geen zin om te lezen. Zometeen ga ik naar buiten, wandelen. Ondanks de koorts en de griep wil ik toch even naar buiten. De zon schijnt hier en het ziet er vrolijk uit buiten. Wat dingen in huis gedaan, nu in de kleren hijsen en eruit. Mensen tot later........

Goedemorgen, Alle mensen die de weg op gaan, voorzichtig aan!!! Al is hier geen sneeuw meer te bekennen. Vannacht 5 uur achter elkaar geslapen, helaas word ik verkouden wakker. Ik lijk wel een Chineesje kleine spleetoogjes en een loopneus. Eigenlijk heb ik verder niets bijzonders te vertellen. Oh ja, natuurlijk laat ik de 1e weer staan vandaag. Fijne dag allemaal.

tas, ik pas op omdat mijn vriendin een hersenschudding heeft. Het is wel goed voor mij een beetje gezeldschap. Maar dit gaat me wel iets te ver. Er is echt een hele hap uit mijn kleed, en dan nog met van die leuke flarden aan het uiteinde. Terwijl ik het pas in mei heb gekocht. Ik ga haar straks even bellen, als ik hem niet heel even alleen kan laten en hij gaat dan de boel mollen, ja, dan denk ik er toch serieus over hem terug te brengen..

Scholeke, Is het wellicht een optie om dat hele feest te laten voor wat het is? Dus ik bedoel eigenlijk dat je kunt overwegen niet te gaan. Als ik je zo lees ben je er behoorlijk nerveus over. Feestjes en dan onzeker of nerveus zijn kan een valkuil worden. Het is maar een idee hoor........

Zo de peuken zijn binnen. En ja hoor, Frits die draak heeft aan mijn kleed liggen bijten. ik ben behoorlijk p@ssig tjonge jonge wat moet je nu met zoiets?

Ik heb de stozuiger ook ver uit het zich geplaats. Bah, ik haat stofzuigen. Ik zal toch nog even naar de AH moeten, de sigaretten zijn op.

Nou Pip, verslaggeeftser zou je niet misstaan. Zo ik ben weer met Frits op stap geweest, hij wilde niet. Ben z@knat geregend maar ja zo kom ik tenminste wel buiten. Zelf heb ik vandaag een soort hoofd met watten en er komt niets zinnigs uit mijn handen. Nou ja dan maar een dagje niets, morgen weer beter.

Daar vraag je me wat Marjo, bij mij is het ook één huilpartij, dat leert mij wel dat ik steeds mee bij de kern kom. Er is natuurlijk niet één ding er zijn er meerdere. Wat ik al wel geleerd heb dat ik bepaal, en niet een ander. Dus ik ben het onderwerp en geen lijdend voorwerp. Verder heb ik elke dag huiswerk en daar wordt er serieus naar gekeken. ik hoef me er dus ook niet met afraffelen vanaf te maken. Ook moet ik mijn levens biografie gaan schrijven, nu nog niet maar over een paar weken. Ja ik ben wel op de goede plek daar, hard werken is het wel.

Amstelveen, windstoten, regen, hagel en veel ronvliegende bladeren. Echt geen weer voor een wandelingetje. Dan maar eea in huis doen al is de energie ver te zoeken. Raar, de éne dag gaat het best redelijk de ander weer minder.

Dag Blacky, werkze vandaag en niet je klant achter het behang plakken.

Hahahaha, hij wil gewoon de baas zijn. Het is wel een gappig diertje hoor. Vannacht heeft hij bij me op bed geslapen. Knus hoor.

Goedemorgen, Jullie zijn er ook vroeg bij. Ik neem even een bakje koffie en de de hond uitlaten. Het is er echt hondeweer voor. Wel gezellig zo'n beestje in huis, alleen iets minder dat ik zo vroeg naar buiten moet. Fijne dag allemaal.

Ik ben ook van de partij hoor, ik neem aan dat het de 30e november is?

Hoi allemaal, Ik lees dat ik word gefeliciteerd, waarmee weet ik niet zo goed. Ben het afgelopen jaar toch wel een keer of 4 gaan drinken. Dus helemaal op zijn plaats vind ik het niet. Wel lief dat jullie weten dat ik mijn uiterste best doe om die jww uit mijn leven te bannen. Verder heb ik vandaag een prettige gad gehad. Vanmorgen in de auto naar het Amsterdamse bos gereden en 2 uur gelopen. Daarna mijn pa opgehaald, hij wilde wat winkelen en voor een feest a.s zaterdag een nieuw kostuum kopen. Dus met hem een vreselijk gezellige middag gehad, helemaal in het nieuw gestoken en daarna samen lekker een late lunch. Toen ging ik nog even wat booschappen doen en kwam een oude schoolvriendin tegen. Op het winkelcentrum hier in de buurt is een bankje tegen over de AH. Daar zitten meestal de alcies, nu wij, hahahaha. Kortom ik ben tevreden, heb lang niet zo'n fijne dag gehad. En ik merk dat de buitenlucht mij goed doet. Morgen weer een fikse wandeling en daar kan ik dan weer blij mee zijn.

Goedemorgen dametjes, hahaha, een eigen naaikamertje. Grappig om te lezen de verschillende opvattingen over relaties. Zo ik ben erg laat voor mijn doen, was vroeg wakker maar ben weer teruggegaan. Gister een drukke praatdag gehad, bedrijfsarts, leidingevende en daarna therapie. Toen nog een lang telefoongesprek en mijn hoofd stond op knallen. De gesprekken zijn redelijk goed verlopen, ik hoef nog niet aan het werk. Vandaag ga ik weer de buitenlucht in, merk dat dat me goed doet. Is ook goed tegen slapeloosheid een paar uur in de buitenlucht. Dus we gaan er aan werken. Nu eerst even koffie...

Morgen allemaal, Ik heb mijn ogen nog niet open en mijn hoofd staat gelijk weer in de piekerstand. Maar één ding is mooi meegenomen, ik heb 12 uur achter elkaar geslapen. Welliswaar met behulp van een slaappil, maar dat mocht van mezelf. Na mijn wandeling en gigantische huilbui van gister, had ik opeens een gremlin. Ik ben maar onder de douche gaan staan en mijn bed ingedoken. Straks moet ik weer naar de bedrijfsarts, ben nu al nerveus. Gelukkig heb ik daarna een afspraak bij de therapeut, Nu ga ik een bakje koffie nemen en even goed wakker worden. Voor allemaal een fijne en droge dag.

Hoi, wat een hoop geschreven en allemaal door "nieuwe" mensen. Welkom allemaal trouwens. Zal het door de uitzending op tv komen? Of is het de tijd van het jaar dat men gaat bezinnen, hoe nu verder? Ik ga zo even op mijn gemak het draadje lezen. Vanmiddag heb ik 2 uur gelopen, ik ben gebroken. Niet lichamelijk maar in mijn hoofd. In de buurt waar ik woon heb je veel stilte gebieden waar je kunt wandelen. Ik hoef er slechts 10 minuten voor te rijden, parkeer mijn auto op een speciale plaats, en dan is er echt de stilte. Het is een prachtig polder landschap met oneindige verten. Als je daar loopt is de echte wereld heel ver weg. Je komt er op een enkel af en toe een fietser tegen en veel vogels. Al lopende ervaarde ik een enorme rust, waarin alleen ik bestond. Het deed mij denken aan mijn huwelijk, alweer zoveel jaar geleden, wij gingen daar vaak fietsen s'avonds of op een vrije dag. Het deed mij denken aan dingen die voorbij gaan, zoals mijn huwelijk. Het deed mij denken aan vriendschappen die komen en gaan in het leven. Het was niet echt piekeren het was mijmeren(Blacky) Na één uur te hebben gelopen, dacht ik, oh ja, ik moet ook nog terug lopen. En toen begon ik mij heel onbehagelijk te voelen, ik wilde niet terug. Ik wilde zo graag daar blijven, in het niets, in mijn gedachten, of mijmeringen. En zomaar opeens uit het niets, begonnen de tranen te stromen, ze stromen nog steeds. Ik weet waarom ik moet huilen, om dingen die voorbij gaan. Zo weet ik ook dat mijn werk voorbij is, ik moet kiezen voor mezelf, wil ik beter worden dan moet ik deze baan loslaten. Maar ik vind het zo moeilijk, alles wat ik dacht te hebben opgebouwd ga ik nu loslaten. Ik probeer het te zien als een rouwproces, maar pijn doet het wel. Mede dankzij een aantal mensen hier op het forum en daarbuiten heb ik ingezien dat dit besluit het beste voor mij is. Afscheid nemen, ik leer het nooit.

Zo, gedouched en wel. In het kader van het herstel ga ik mijn wandeling maken. Fijne middag allemaal en tot later. Hahahah, Tapas gniffel. ik zou niet durven.