gelukkigzonder

even een update, het gaat goed tot nu toe. Eigenijk is dit altijd het geval. Wat het meest spannende maakt is rondom de 3 maanden. Is dat herkenbaar? En wat doen jullie dan? ps: bedankt voor alle lieve berichtjes

Hi, na 2 flessen wijn gisteren en ik me nu erg brak voel, wil ik me toch weer melden. Ik voel me voor nu zo mislukt. Weer de fout in gegaan. Ik ben niet de eeuwige stopper maar de ' eeuwige starter'. Zal me toch weer even voorstellen. Ik ben Jazz (zo noem ik me voor nu, dus een schuilnaam), ben midden 40. Heb een heerlijk gezin. Een rijk sociaal leven, voel me 'rijk' met veel dingen en toch zijn er momenten dat ik het leven even niet trek. Dan ben ik moe, voel ik me alleen, onzeker. Is mijn hoofd druk. Ik drink bijna altijd alleen! Ik sta op de wachtlijst om onderzocht te worden of ik ADHD heb maar grote kans dat ik dit heb. Het is geen excuus maar hoe drukker ik het heb in mijn leven, in mijn hoofd, hoe sneller ik grijp naar de kans. Ik wil hier toch weer starten met schrijven om mezelf te motiveren om weer de voordelen ervan te voelen als ik gestopt ben. De keren dat ik gestopt ben, zijn overigens niet te tellen. Langste periode is. (naast de zwangerschappen) 3 maanden. Blijkbaar voelen de meesten pas na een maand of 4 hun neurotransmitters weer in balans raken. Dus worden er weer zelf stofjes aangemaakt. Dus voor nu ➡️ dag één liefs en wens iedereen een fijne dag

Vanavond wilde ik drinken. Voelde zoveel onrust. Wilde zelfs naar de AH rijden, maar dus niet gedaan. Verder merk ik gelukkig wel al verbetering met mijn stemming. Maar soms dus even niet.

Die walhalla is idd nog niet echt ontstaan. Het is meer kleine dingen die het groot maken. Het wakker worden zonder kater. Meer focus. Genieten van een wandeling of de glimlach van je kind. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik me nu meer wil richten op de kinderen. Het is alsof ik soms geleefd heb maar zij waren we bij en deed alles voor ze maar niet in het hier en nu. Snap je? Het is ook dat ik het gevoel heb dat ik tijd moet inhalen, terwijl dat dikke bullshit is. Want dat is onmogelijk. Er is een schuldgevoel wat er soms is. Moet ik mee dealen. Ze hebben altijd hun natje en droogje gehad. Liefde en aandacht. Maar toch dat laatste, had meer gemogen. Door dat schuldgevoel ben ik soms kribbig.

Ja precies dit. De drang naar verdoven is er dus nog. Voel je je rot, hop, we gaan maar weer drinken want het gevoel moet gestopt worden. Gisteren een betere dag wat ook nog eens mega productief bleek te zijn. Dan ben ik ontzettend blij dat ik de dag ervoor niets heb gedronken. Dank je voor je woorden weer.

@lady jane, mooi gezegd. Dank je voor je reactie. Ik voel me vandaag rotter dan rot. Nee niet gedronken maar zou het liefste nu naar de winkel rennen en een fles kopen. ik voel me leeg, vermoeid en zelfs down. Ik heb veel gehuild vandaag en overdag heb ik zelden zin in alcohol maar vanmiddag begon de drang al. Vandaar dat ik even van me afschrijf. Wie weet lucht het op. Hoe gingen jullie om, de eerste maanden na het stoppen? Welke fases kwamen jullie tegen?

en weer bijna 2 weken verder. Is het makkelijk? Soms, soms ervaar ik echt dat het makkelijk is. Maar, ook momenten dat ik vooruit denk. Ik denk dan aan bepaalde dagen, feestjes etc. Dan wil ik niet zozeer dronken worden maar die roes voelen. Mij even laten gaan. Gelukkig overheerste frisse gevoel. En mijn slaap is zoveel meer beter en dieper. Eigenkijk is dat het grootste cadeau. We gaan dus nog even door.

Wat een fijne berichtjes, dank je wel allemaal. Inmiddels het bijna 8 weken en ik voel me qua helderheid prima. Ben alleen gruwelijk moe. Omdat ik de afgelopen weken een soort van spurt heb gemaakt qua werk en focus, is er weinig rust geweest. Ik slaap overigens zoveel beter nu. Ik merk dat de slaap veel dieper is, veel intenser en word dus niet meer midden in de nacht wakker. De vermoeidheid kan het detoxen niet zijn, maar misschien een reactie op mijn lange dagen. Met alcohol functioneerde ik ook, maar eerlijk is eerlijk, voor de helft. Nu doe ik zoveel meer op een dag. En qua trek, tja, ik voel soms echt ruimte in mijn hoofd. Zo van, dan is er een feestje dus.... Maar voel ook veel meer dat dit niet werkt. Want ik denk niet aan 1 glas, nee ik denk aan een fles. Heftige confrontatie vind ik dat. Ik ga dus maar mooi door met een alcoholvrije dag vandaag. Bekijk het dus per dag. Werkt voor nu even het beste.

Maar... doe het niet. na 300 x stoppogingen van welgeteld 2 dagen, weken of zelfs 3 maanden, staat nu de teller op 6 weken. ik voel me prima. Fris, fruitig, meer focus, slaap veel beter. Kortom, je zou zeggen. Dus? De afgelopen dagen merk ik dat ik in mijn hoofd al bij de winkel ben om een fles wijn te halen. Ik ben zogenaamd aan het droog drinken. Hoe gaan jullie hiermee om? En is het herkenbaar?

Wat geweldig dit. Daar mag je rete trots op zijn. Wat ik me afvraag, hoe reageert je omgeving? Heb je andere mensen er ook voor terug gekregen? Of verloren? Ben er benieuwd naar.

Ik reageer weinig op je berichten maar lees ze vaak wel. Ik lees veel dingen van anderen zoals: je bent nog jong.... Klopt en toch maak ik me zorgen dat je eindigt zoals Amy Winehouse en alle anderen van 27. Ook voldoende potentie maar een rot verslaving die in hun nek ligt te hijgen. Ik bedoel dit goed, maar misschien komt het rot mijn strot uit. Ben eerlijk naar de hulpverleners, naar jezelf. Je bent het waard. Die verslaving zit zo diep bij jou dat je bijna onder toezicht zou moeten 24/7 bij mensen die je lief hebt. Die jou steunen, no matter what. Nu heb je vrij spel en je kan er niet mee omgaan. Succes lieve Myle.

ja dat is een mooie vergelijking. Ik merk dat mijn leven bestaat uit pieken en dalen. Meer rust is wenselijk maar word er ook weer onrustig van. Alsof mijn leven niet rustig mag zijn. Altijd maar op zoek naar die pieken. Ga dan als een gek internet afstruinen voor vakanties of andere dingen. Terwijl ik het bij mezelf mag gaan zoeken. Er is nog een hoop te onderzoeken.

Goedemorgen, ik heb je draadje gelezen en ik herken een hoop. Vooral die overprikkeling. Wat te doen als je zo overprikkelt raakt he? Ik merk nu dat de euforie van het stoppen even weg is. Alles komt zo hard binnen. Ik huil echt om elke s..... En zo word ik ook boos om niets. Ik moet daar iets mee, want terug grijpen naar alcohol maakt het alleen maar erger. Fijn dat je zo actief hier bent. Doe je goed.

De eerste weken waren een soort van blij ei gevoel, maar dat heeft plaats gemaakt voor vermoeidheid en snel overprikkeld. Ik kan werkelijk niets hebben, ben snel uit het veld geslagen en koppel alles aan drank. Hulp hier is even fijn, als ik eerlijk ben.

Zo ben ik weer. Het gaat goed, gelukkig. Gisteren wel een alcohol vrije bruisend wijntje op. Smaakt best goed. Ik ben vooral blij met de ochtenden. Dat gevoel dat ik niet een hoofd heb die het liefst onder een kussen wil verdwijnen. Wel voel ik allerlei dagen eraan komen die een uitdaging gaan zijn. Maar voor alsnog, gaan we zo door.