erik

Heb je wel eens gepraat met een revalidatie arts hoe die de scenario's ziet. Vind je sterk klinken met tegen alle angsten in toch die hoop. Het zit er diep van binnen toch die hoop en vertrouwen. Ik begrijp je denk ik goed dat je denkt van nog 37 jaar tot je 90 bent. Te jong om je neer te leggen bij de situatie.....succes met besluiten nemen.

Ja zoals die zin die fruitvlieg noemt ging dat bij mij ook precies. Dat herken ik soms nog wel eens alleen weet ik nu dat ik mezelf dan zelfzorg moet geven ipv drank. Goed zorgen voor jezelf. En niet jezelf in de maling nemen dat je het zwaar hebt en dat aks reden noemen van drinken.

Wil graag iedereen van dit forum een mooie kerst toewensen. We houden het droog toch deze kerst. Had weer lang niks laten horen en had een kerstgedachte geschreven over wat mij bezighoud. De korte versie is dat het prima gaat en drank geen rol meer speelt. Met kerst lees je van die mooie overdenkingen bij mensen. Mijn gedachte vormde zich op 23 December en gaat over de eenvoud van gelukkig voelen. Op 21 december zag ik iemand weer waar ik een half jaar geen contact mee had. Ik had haar wat weg gedrongen in mijn hoofd en haar weer zien deed mij beseffen dat ik haar erg graag mag. In de wirwar van verhalen waren er verhalen ontstaan en ideeën over verwachtingen. Dat maakte het ingewikkeld en wat zwaar. De 23ste heb ik haar opgezocht en zei ze van ik heb het gevoel dat je meer van mij wil. We waren samen macrame aan het doen met een turquoise steen. Ze was mij aan het uitleggen hoe dat moest. Ik voelde heel sterk dat ik in het nu van dat moment juist zo eenvoudig gelukkig was. Juist zonder verwachtingen en verhalen. Juist samen heerlijk eenvoudig samen fijn vinden en het idee hebben van echt jezelf kunnen zijn en we elkaar daarom graag zien. Ik ging naar haar toe om dingen te bepraten en het bleek dat alles goed was in de eenvoud van zo samen knutselen. Die boodschap van de eenvoud nam ik mee naar een marathon van 16 uur lang mantra zingen in een yurt ergens in een weiland. Samenzingen in de eenvoud van zonder praten eenvoudig genieten van het samen verbinden zingen en samen zijn. Puur open en in alle eenvoud. Verhalen en woorden kunnen iets wat eenvoudig is zo complex maken. Mijn intentie had ik voorbereid met een gedicht over genoeg zijn. Ik vertelde over de boodschap van eenvoudig gelukkig zijn zonder hele verhalen uit te spreken....de boodschap dat het goed was zoals het is zonder woorden in het eenvoudig samen zijn. Ik heb gezongen, ben verdrietig exstatisch liefdevol blij klein en heel groots geweest. En bij de sharing was ik op en leeg. Geen onrust geen ingewikkelde gedachten maar verstilling en heel bewust van het moment en intens gelukkig zijn. Gelukkig met mezelf en het mogen delen met die schatten van mensen van de mantra nacht. Twee hele sprekende lessen over eenvoudig gelukkig zijn. De rust en schoonheid daarvan. Al met al een lang verhaal over iets wat juist zo zonder woorden is. Mijn kerst kon niet toepasselijker beginnen. Dankbaar voor deze les. Ik hoop dat ik het mij blijf her-inneren als ik weer onrustig ben of vast zit in verhalen van mezelf of wat men wel niet denkt. Terug de eenvoud van verbinden samen en liefde van mensen mag ontvangen. Dat is kerst, dat is de kunst van leven. Dankbaar hiervoor.....

Van de week op de opleiding een nieuw woordje geleerd dat heel kernachtig weergeeft wat ik bij mezelf zo waarneem, zeker in de tijd van actieve verslaving. Dat wil ik graag even delen en ben benieuwd hoe jullie dit zien. Of dat jullie wellicht aanvullende informatie hierover hebben. Locus of control Heb je iets buiten jezelf nodig of mag je vertrouwen dat alles in jezelf zit wat nodig is om precies de mooie persoon te zijn die je bent. Hier op ADB heb ik veel verhalen gelezen die gemeenschappelijk hebben dat wat er overkomt buiten ons zelf gezocht wordt. Het leven dat ons overkomt..... en/of waar we een stuurloos schip/slachtoffer in zijn. Per levensgebied kan de locus of control verschillen. Iemand kan bijvoorbeeld op het gebied van het opvoeden van zijn kinderen een interne locus of control hebben en op het gebied van werk of relaties een externe locus of control. Ik had/heb dit op vele gebieden denk ik (gehad). Ik was saai zonder drank, voor ontspanning had ik drank nodig of een joint. In de 6jarige relatie in het verleden was zij mijn alles en mijn manier om gezien en geliefd te worden was heel erg focussen op de ander met aandacht en zorgzaamheid.....eigenlijk om zo indirect hopelijk de aandacht zorgzaamheid en liefde terug te krijgen die ik mezelf niet gaf. Het ontwikkelen van een interne of externe locus of control hangt samen met het ervaren en het ontwikkelen van de eigen individualiteit in de kindertijd. Zie voor het uitgebreide verhaal over hechting dit stuk, de paragraaf over ontstaan van een locus of control (gaat over codependentie maar is net zo goed van toepassing op drank) Mensen met onveilige hechting missen op vlakken de basis te vertrouwen op zichzelf. Jezelf in wezen niet goed genoeg vinden, nonacceptatie van jezelf. En dan extern iets zoeken om dat gat (in je hart) te dichten (liefde, drugs..... ) Mijn leegte werd minder toen ik echt ging voelen ik ben helemaal goed zoals ik ben. Niet het zoeken naar iets om dat gevoel te dichten wat er niet is. Een geliefde drugs drank. Over leegte en acceptatie dit iets wat spiritueel stuk wat heel goed weergeeft hoe ik leegte/eenzaamheid/niet goed genoeg zijn ervaar en hoe ook hier acceptatie voor mij de sleutel is. Het boek Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz is voor mij de eyeopener geweest om wat betreft mijn zoeken naar een relatie eens echt te zien wat ik in wezen aan het doen was. Ik bleef in bijna alles vasthouden aan de overtuiging van niet goed genoeg zijn en zocht iemand om gelukkig te worden. Hoe langer ik gestopt ben met drinken of krampachtig een ander zoek om via de ander mij samen wel goed genoeg te vinden of mij inbeeld dat ik van alles moet gebruiken om wel een goed fysiek te hebben etc..... merk ik dat het echt om een positief zelfbeeld draait en dat je zelf bepaalt hoe je kiest naar jezelf te kijken. Echt in alles open en eerlijk naar mezelf kijken. Mijn mooie en minder mooie kanten. Dat alles er mag zijn. Dat ik nu zie hoe ik alleen maar ongelukkig werd van dat via externe bron trachten het gevoel van leegte op te vullen. In de spiegel kijken valt niet altijd mee, echt eerlijk zijn over dat ik ook onhebbelijke kanten heb. Ik schrijf het verkeerd eigenlijk. Ik verbind het oordeel onhebbelijk aan kanten van mezelf terwijl in wezen alle kanten er gewoon zijn. Het is wat het is.... ben wie ik ben. Het gaat hierbij voor mezelf steeds minder om ADB maar om acceptatie. Te vertrouwen op mijn eigen kunnen want dat vertrouwen blijk ook ik waard te zijn. Zelluf kunnen en doen. Nu is het weer een lange tekst terwijl de reden dat ik het deel juist is dat ik locus of control zo kort en krachtig mijn verslavingsgedrag vind verklaren.

Ben er nog hoor. Gaat goed met mij, vervolgopleiding rondom revalidatiezorg en verder druk met workshops van tantra en meer van dat soort dingen. Ik lees hier bijna nooit meer mee omdat ik de tijd niet heb en omdat ik zoveel andere dingen allemaal doe. Sta nog steeds droog. Sinds dat gedoe rondom het jaarpact is er iets stuk gegaan tussen mij en dit forum. Als ik aan hier denk denk ik aan al die boze mensen toen en het gevoel van niet welkom zijn op het jaarpact ook al ben ik op mijn manier wel ADB sinds 07-01-2015 (ook al heb ik een paar dagen een paar glazen drank op vorig voorjaar). Lief dat jullie aan mij denken. Wens iedereen hier alle goeds Ik blijf hier wel zo af en toe komen en wie weet vind ik ooit de drive wel weer om hier wel actief te blijven want dat is het ook. Als je hier de routine kwijt bent dan ben je de draad ook kwijt, dan volg je verhalen niet meer enzo.

Ben hier lang niet geweest. Tijd voor een update in mijn draad. Wat is er gebeurd..... Bovenstaand verhaal over verliefd zijn heeft een tijd aangehouden. Voor mijn vakantie was er juist wel leuk contact. Maar nu weer helemaal niks zonder enige communicatie. Heb voor de rest het juist zo naar mijn zin en leer veel leuke mensen kennen. Waarom houd ik dan toch vast aan onbereikbare mensen. Ben het zat ergens. Ja ik voel mij er verdrietig om maar verder gaat het juist zo prima.... Het is niet meer zo oververtegenwoordigd als vroeger. Verdriet is naast blijdschap en genieten en tevredenheid en ..... een van de emoties maar niet de enige. Belangrijk is dat ik mij minder streverig voel. Minder Erik2.0 willen uitvinden. Minder moeten veranderen van mezelf. Minder hard en fanatiek werken aan zelfontwikkeling. Workshops doen is leuk en aan jezelf werken ook maar het is niet zo een must meer. Niet meer van pas dan ben ik goed genoeg. Lijk wel of ik hierin wat meer kan ontspannen nu. Die tevredenheid van genoeg zijn straal ik denk ik ook uit merk ik. Op een festival maar ook in andere ontmoetingen voel ik veel meer als vroeger dat ik echt onderdeel ben van en minder aan de zijlijn. Leren te genieten van die dingen en van mooie mensen leren kennen. Ook dat is liefde. Niet alleen dat ik verlang naar een relatie en in dat gemis ongelukkig voel.....maar focus op wat wel is. Ook dat streven los te laten. Bewustzijn van behoeftigheid noem ik het. De illusie van pas als ik een relatie heb ben ik gelukkig.....terwijl er zoveel hier en nu is om gelukkig om te zijn. Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz was een eyeopener voor mij. Verder lukte het mij op dat festival om iemand met verdriet er wel te zijn maar het niet zo aan te trekken of op te willen lossen. Aan het einde van een workshop was er een groepsknuffel. Komt er een vrouw tegen mij aan liggen en ik merk dat ze hard huilt. Geen idee waarom ze mij koos maar ik begrijp ook nooit waarom mensen mij altijd hun diepe geheimen en hefige emoties vertellen. Ik kon naast haar blijven liggen niks zeggen maar alleen maar zijn. Geen drang om hulpverlener te zijn, niet actief doorvragen of actief troosten....het was gewoon goed zoals het was. Daarover met mensen in relatie tot mijn codependancy kunnen delen en dat voelt keigoed. Wie weet leer ik het ooit nog wel om wel een zorgzaam iemand te kunnen zijn zonder in de valkuil te trappen van alles zo aantrekken en te identificeren met het verdriet van de ander. Het bij de ander laten en vertrouwen in de ander dat ze hun eigen issues best zelf kunnen dragen.... Vandaag een tantraworkshop gedaan. Ver buiten mijn comfortzone. Ben er wat overdonderd door. Voelt heel fijn en ontspannen. Nu aan het werk nachtdienst. Zoals jullie lezen geen alcohol verhalen om te delen. Gewoon weer de normale dingen in het leven. Leren in nuchter verder leven....

Uit het Belgische tijdschrift Knack http://m.knack.be/nieuws/gezondheid/ik-was-een-stervende-vrouw-van-43-aan-alcoholisme/article-opinion-863973.html

Ben gestopt met drinken en heb niet eens online therapie gehad. Ik deed het helemaal zelf zoals ik altijd alles zelf deed zonder hulp. Mijn perceptie bij hulp zoeken was, zwak zijn, afhankelijk worden en vooral mijn eigen kwetsbaarheid tonen in erkennen het niet alleen te kunnen. Ieder op zichzelf neemt de eerste niet maar we hoeven het niet alleen te doen. Forummers in het echt zien, praten f2f en nu ook leren dat er in andere sociale groepen ook verslaafden zitten. En anders is er ook altijd AA/NA/buitenveldert groepen..... Ik kan niet oordelen of de ene verslaafde nu een light of zware verslaving heeft. Ik heb ook verhalen gehoord van wanhopige mensen die letterlijk op straat stonden met de kleren aan hun lijf als enige wat ze nog hadden. Verhalen over mensen die rockbottum opeens wel bij een meeting staan of vrijwillig bij een kliniek.... Ik denk niet dat ik gelijk in een binge schiet, mijn laatste keer drinken een korte tijd terug was maar 3 keer en niet superveel en zeker geen binge zonder kunnen stoppen. Heb ik dan niet echt een probleem met drinken? Toch wel net als alle andere onmatigheden. Ik kan en wil niet zonder mijn groep vrienden waar ik steun aan heb. Heb hen nodig om nuchter te blijven. En wie weet komt er ooit een dag dat ik het puur uit zelfliefde alleen kan alles maar ook dan is mijn verlangen niet meer alleen! En mijn co-dependancy die over ongezonde relatiepatronen gaat. Recent gebeurd het mij keer op keer. Ga naar een festival van 90 mensen en vind twee mensen leuk. Allebei met veel psychische problemen. Niet vallen op "normale" vrouwen die een aanvulling voor mij kunnen zijn maar echt best heftige dingen weer en voor ik het weet in de hulpverlenersrol. Daar schreef ik net mijn emoties bij. Ik word er wanhopig van en kom tot inzicht dat er veel meer aan de hand is als ik wil zien. Dat het niet een kwestie is van ogen openhouden en wat afspreken met mensen waartoe ik mij aangetrokken voel. Hoe hard ik ook werk aan dingen en hoeveel ik ooit gegroeid ben. Ook ik heb wellicht meer of juist nu hulp nodig. Hulp van vrienden waar ik mag delen en die met mijn meedenken, vrienden waar sommige veel herkennen op dit thema en minder bekende mensen op meetings hierover. Mij kwetsbaar opstellen van ik kan het niet helemaal alleen. Dit is niet snel te fixen en ook dat het negatieve in mij nog steeds sterker is als zelfliefde. Dat ik een ander zie als manier om het gat in mijn eigen hart te vullen. De afgelopen 3 weken waren behoorlijk emotioneel voor mij op dit punt. Voor mij werkt twee dingen; het delen is helen verhaal en het zoeken van mijn echte autentieke zelf onder al die lage imago/ego die ik dacht te zijn. Maar dat is mijn weg. Ik weet niet wat jij nodig hebt om te dealen met je verslaving? Heb je zelf een idee? Waarmee kunnen wij of zou iemand uit je omgeving je kunnen ondersteunen?

Hoop vooral dat het je oplucht en het helpt voor je. Geeft niks ik heb op de draad 2 jaar terug ook tekeer gegaan tegen geitenwollensokken hippies. En nu lach ik om mezelf hoe ik veranderd ben in juist dat waar ik mij vroeger enorm aan kon irriteren.

En hier trap ik bijna in de valkuil. Dit is mijn perceptie en de reden dat ik het doe is omdat het mij een fatalistisch gevoel geeft van niet mijn eigen lotsbestemming kunnen opgaan. Dat is namelijk wat Ik ben alcoholist, ongeneeslijke terminale ziekte met mij doet. Wat zegt deze perceptie en dat gevoel over mij.....dat is wat ik probeer te leren.

Wat leert dat pesthumeur jou, dat is wat ik probeer duidelijk te maken. En wat irriteert jou aan dat zweverige? Als het je niks deed dan werd je niet getriggerd door je reactie. In plaats van te ageren tegen het zweverige zou je wellicht naar jezelf kunnen gaan en wat het met jou doet en waarom dit zo zou kunnen zijn....

Uit het artikel vind ik dit de belangrijkste. Change YES we can! Al in 2008 was dat het centrale thema in mijn draad. Tegen het fatalisme van stuurloosheid en machteloosheid van de de dodelijke verslavingsziekte. Elke slechte gewoonten kunnen we doorbreken of ombuigen. Nee dit is in mijn ogen niet hetzelfde als verslaving puur op wilskracht willen doen. Ik kan een bewuster mens worden, terug naar de basis van mijn authentieke zelf. Terug naar acceptatie dat alles er mag zijn. De mooie dingen en de shit. Terug naar dat alle emoties er mogen zijn vooral. Dat het leven niet altijd mooi spannend, vol kicks en altijd gezellig en vrolijk moet zijn. Dat eenzaam, je saai voelen, verdriet en al die emoties doorleeft mogen worden en niet verdoofd. Over het artikel; auteur is mij te overtuigd dat zijn waarheid de waarheid is en daardoor slaat hij door in dingen die voor hem werken te generaliseren. Opvallende nick ook; Peterpan van het syndroom; mannen die niet ouder willen worden en kind willen blijven. Het innerlijk kind zoekt kicks en spanning (zo zijn kinderen) Het volwassen bewustzijn is meer doorleefd en reflecterend en kan door ervaring dealen met emoties of gaat de emoties direct aan om te groeien. Ik herken de zoektocht naar kicks juist wel goed. Als ik iets wil ontwijken laat ik mij opgaan in iets en dat gaat goed met iets spannends. Want wie voelt zich eenzaam depressief en ongelukkig als die een skydive maakt? Niemand en daar zit de kruk volgens mij. Juist in de escape zoeken van maar niet hoeven voelen. Neem mijn frustraties op dit moment over na al mijn werk aan mezelf nog zo niet te slagen in het aangaan van een gezonde relatie. Ben daar boos en verdrietig over van heb zo mijn best gedaan, zo hard gewerkt, hoeveel meer moet ik nog werken aan bewustzijn en zelfliefde voor ik kan zeggen dat ik geluk niet meer zoek in de ander en dan mijn verlangen van niet meer altijd single eens wel gaat lukken. De hele berg emoties komen daarbij los. Maar dan helpt het echt niet om 200 op de snelweg te gaan rijden of ander extreem gedrag. Vluchten in extreem gedrag is de ene escape inruilen voor de ander voor mij. Zie ook afbeelding. Wat helpt is voelen wat er is en erbij aanwezig blijven. Voel maar wat het met je doet. Daar hoef je niet op in te grijpen of iets te doen. Met meditatie probeer ik juist wel eens bewust iets extra dichtbij te laten komen en extra te voelen. Daarin lost het vasthouden eraan op......... Dit bedoel ik. Ik heb nog lessen te leren in mijn emoties rondom relatiepatronen. Daar zit pijn gemis en verlangen, dat is er en dat wil gevoeld worden door mij. Alleen soms val ik terug in verslavingsgedrag als het teveel pijn doet. Dan zou het er niet mogen zijn die emoties.....

Ik ben hier ook minder maar schrik wel dat je nu echt weg lijkt. Alle goeds en je kan altijd terugkomen hè..

Drug abuse is directly linked to escaping pain, and is usually rooted in child hood trauma/Artist credit: Paweł Kuczyński “Here fishy fishy…”/Artist credit: Paweł Kuczyński

Dat Garnaaltje de reïncarnatie van Akelei was wist ik niet. Ak heb ik zeker wel gemist en gedacht van hoe zou het met haar zijn.

Ben er nog

Sterkte Asterix heftige tijd zit je zo in. Ik zat al een jaar met masseren wil ik eens iets mee doen. Ontstaat er vandaag in een fb groep met bekenden van me opeens iets van dat willen veel mensen wel. Gelijk massage avond 1 bedacht vanavond. Nu waren het 4 mensen maar dit kan veel meer mensen trekken. Vroeger koste een sociaal leven opbouwen een hele hoop geregel en dan ging je wat drinken. Nu gaat dat veel meer als vanzelf. De oogst wellicht van lang werken aan mezelf en meer vrienden proberen te krijgen. Ook van de week na een workshop van kom je ook wat drinken. Welkom en gewaardeerd worden om wie ik volgens mij echt ben en niet wie ik probeer te zijn. Ga met ontspannen lijf en dankbaar slapen.

Even bij de buren posten. In de LEF een artikel over modellen in Frankrijk en hoe te voorkomen dat ze ongezond dun zijnhttps://lef-magazine.nl/nieuws/actueleverslavingsnieuws/doktersverklaring-nodig-voor-magere-modellen

Fijn je blij te maken met Peter de Graef Basta, hoop dat het je wat brengt zoals het een van de puzzelstukjes is in mijn zoektocht. Tijd voor een update. Om met de deur in huis te vallen...... nuchter! Gewoon weer de 0-draad oppakken en niet teveel bij dat drinken toen meer stilstaan. Life goes on. Wat een weken na wat te intensieve wintersport en dat verhaal van **** dat me erg veel doet, een nieuwe werkplek op revalidatie afdeling zonder inwerken...... Afgelopen weken heel erg toegeleefd naar afgelopen do t/m zondag. Een festival vol met mensen die bezig zijn met bewust zijn. Een festival met veel yoga spiritualiteit spelen, gek doen maar ook hele serieuze gesprekken voert omdat er zoveel gelijkgestemdheid is daar. Zo dankbaar die mensen en dat festival te kennen. Heb er geen ander woord voor als helend ook al is dat van die spiri praat. Veel gedeeld met mensen, veel nieuwe input ook van anderen en hun verhalen waar zoveel lessen in zitten. Tijdens dit weekend was er een vrouw waar we zo steeds elkaar tegen kwamen niet helemaal toevallig steeds. Dat deed zij en dat deed ik. Ik schreef hier over mijn helpersrol en ik heb erover wel eens geschreven dat hoe ik het doe weet ik niet maar 80 mensen op een festival en ik prik degene er weer uit waar iets serieus mee is. Waarom? *EDIT psychisch ziektebeeld toch weggehaald want is privé info van haar.* Zag wel dat ze het moeilijk had om zich te handhaven in de groep maar dat hebben daar zoveel mensen dat het overweldigend is die ervaring van het festival. Maar bezig zijn met zelfontwikkeling is gewoon een totaal ander spel als je kampt met waar zij mee zit. Maar ze kwam wel op het festival en ik weet niet of ik dat zou durven als ik haar was. Bewondering voor haar. Ik denk omdat ik wat dichter bij mijn gevoel ben op dat soort gelegenheden voelde en zag ik het mij helder doen zoals het verliep tussen ons en bij mezelf. Veel duidelijker als alle vorige keren en in dat inzicht heb ik wat te leren. Gevoelens, zorgzaamheid, verdrinken in haar blauwe ogen, tegen elkaar aanzitten en knuffels geven..... Ik ken mijn helpersrol waar ik in kan schieten, ik zie mijn patronen. Ik heb angst daarvoor. Gegronde en ongegronde angst denk ik. Het dilemma van laat je contact beïnvloeden door ziektebeelden van mensen wat zo unfair is al maar kan want ze koos daar ook niet voor. Vandaag denk ik de hele dag aan haar en het weekend. Maar het is niet zo dat ik alleen (over)spoedig de ene gevoelens voor een vrouw inruil voor een ander. Er was niks aan gepland, het was zoals het is. Wat ik wil is de "pauze knop" (thnx Jane) maar weer eens toepassen. Er hoeft niks besloten gedaan of gelaten te worden. Rustig kijken hoe dingen gaan, vertrouwen in de loop der dingen, dat dingen precies gaan zoals passend is. Laissez faire...... Voel ook erg sterk dat ik mij nu niet zo op haar moet focussen maar mijn pad moet volgen. De dingen die ik dit weekend weer zo zag van wat mijn weg is.

Ik heb denk ik ervoor gezocht dat haar bericht geciteerd is. Dat was niet haar vraag. Dat is misverstand via mij. Maar het citaat is natuurlijk wel haar vraag.

Wel zo eerlijk dat je het schrijft Fruitvlieg hoewel ik het zo belangrijk dus niet vind dat ene glas. Fijn dat je het bij dat halve glas kan houden. Als ik je lees heb ik het idee dat drank bij jou nauwelijks een rol meer speelt. Ik heb het idee ook die kant op te gaan, heerlijk lijkt me dat je op een moment kan zeggen dat je ook de strijd tegen, los kan laten. Veel succes Fruit!

Ja Jopie, dat heb ik ook gedacht. Nee ik zou niet iets aandringen bij iemand die aangeeft een probleem er mee te hebben wat matige consumptie betreft. Ergens is het niet respectvol om meerdere keren aan te dringen bij iemand om wat te drinken als diegene daar niet tegen kan. Maar kan je verwachten dat iemand waarmee je date begrijpt wat een alcohol probleem is? Men begrijpt ons toch nooit is mijn ervaring. Voor je het weet pleit het mij vrij van mijn verantwoordelijkheid terwijl niemand anders als ik besloot te drinken. Tussen ons is het inmiddels echt wel over. Spreek over de voltooid verleden tijd. Nee ze was niet goed voor mij. Ze was iemand die onbeschikbaar was voor een relatie in emotioneel opzicht. Dat zie ik aan het aantrekken en gelijk heftig afstoten. Zij iemand met bindingsangst ik verlatingsangst. Ik dacht dat ik geleerd had. Dat ik zoveel zelfliefde en een eigen leventje had dat ik niet meer wanhopig graag samen met iemand wil zijn. Iets beter dan niets gedachten. De gelegenheid doet zich voor en ik doe alles om het te laten lukken. Kwam verder dan ooit in de afgelopen 10 jaar. Maar ik denk niet of iemand wel goed is voor mij. Het gebeurd al nooit dat iemand mij leuk vind en dan ben ik dus niet kritisch.

Jullie hoeven je om mij niet ongerust te maken. Ik wil helemaal niet proberen of ik nog een keer kan drinken. Ik hoef niet te bewijzen dat ik dat kan. Dat kan ik maar dat hoef ik niet uit te proberen want ik wil niet drinken. Wie weet meld ik mij weer over een tijd op het pact. 27-03 wordt dan de datum. Maar nu verkies ik mijn eigen weg.