RJB

Dankjullie wel voor de knuffel.. Ik knuffel in principe iedereen.. (Delta..) Vastgehouden worden.. Heerlijk is dat....

Pip, ik vind je een geweldig mens.. Echt.. En bedankt voor je lieve adviezen..

Niet zo heel erg goed.. Maar ik leef nog, mede dankzij dit Forum..

The heart is a lonely hunter..

Dankjulliewel, Safi en Ruud.. Het leven is zoveel minder eenzaam, dankzij jullie..

OK Pip!

De Appel.. De Lambertus Basisliek.. Hotel 't Lansink..

Dankje Pipi, die verwijten waren niet echt terecht.. Ik had er gewoon genoeg van.. Steeds te worden beschuldigd.. En nee, de stad heet Hengelo..

Dag allemaal, Ik ben zondagavond mijn huis uitgevlucht, na de zoveelste regen van verwijten.. Heb nu drie dagen doorgebracht in de stad waar ik mijn jeugd doorbracht.. Sentimental journey.. En ik heb het niet droog gehouden.. Maar nu stop ik er weer mee.. Ga vandaag weer terug naar huis.. Ben bang.. Bang voor alles en voor mijn Geliefde..

Goedemiddag allemaal, Ik feliciteer iedereen die iets viert, en wens ook overigens allen het beste.. Voor wie zich afvraagt hoe het met mij is, dit schreef ik zojuist aan een therapeut uit de kliniek waar ik verbleef: Afgelopen zaterdag zag ik je zitten, in de kantine van FC X.. Vreemd ik herkende je eerst niet, zoals het altijd moeilijk is mensen te herkennen die je tegenkomt in een omgeving waar je ze niet verwacht.. Je was te druk in gesprek dus ik wilde je niet lastig vallen, maar daarna dacht ik deze week regelmatig aan je.. Ik heb de Y baan niet gekregen. KK belde me en zei dat het een "foto finish" was geweest waarbij ik kennelijk net te laat mijn wiel over de streep heb geduwd. Een schrale troost. Ik had de baan graag gehad en ik word zo langzamerhand gek van het nutteloze thuis zitten en van het totale gebrek aan externe validatie. Voor iemand die - zoals ik - al een behoorlijk gestoorde interne validatie heeft, lijkt het extra noodzakelijk dat er zo af en toe eens iemand zegt "goed gedaan", of "bedankt voor je inzet".. Dat maak ik - sinds ik weg ben uit de kliniek - eigenlijk bijna nooit meer mee. Behalve van K die mijn kookkunst prijst. Dat is, in deze omstandigheden, een godsgeschenk, maar het is onvoldoende. Alle talenten die ik heb smachten ernaar te worden aangewend, terwijl ze nu staan te verstoffen op zolder.. Het nieuws van de baan die niet doorging, werd nog gevolgd door het bericht dat ik geen hypotheek kan krijgen zo lang ik geen baan heb.. Aangezien ik wel een hypotheek nodig heb, betekent dit dat ik nu niet het droomhuis kan kopen dat ik op het oog heb, hoewel ik ervan overtuigd ben dat ik - zeker nu ik zo actief ben op dat punt - snel een baan zal krijgen. Dit bericht wierp mij terug in allerlei oude gevoelens van zelfmedelijden, voornamelijk gebaseerd op het gevoel dat ik - tot niet al te lang geleden een werkende, prettig wonende vader - straks een man alleen ben, zonder huis.. En - zeg ik er eerljk bij (want dat speelt ook mee bij mij somberheid over dit alles) - een man zonder het aanzien van iemand met een baan en een huis. Tot de drank mij in de afgrond dreigde te storten (beter: tot ik mezelf met behulp van drank in de afgrond dreigde te storten) beschouwde ik mezelf als een "coming man", met alles in zich om de dingen vorm te geven. En nu - even later - ben ik een soort sociaal geval, naar wie meewarig wordt gelachen.. Zo voel ik het. Hoe irrationeel dat ook is. Ik schaam me ook over dat alles: over hoe ik niet - zoals ook had gekund - met mijn talenten heb gewoekerd, maar - in plaats daarvan als maar doorgegaan ben in het vernietigen van de dingen die ik zelf had opgebouwd. En ik schaam me ook voor het feit dat ik ongelukkig ben, terwijl ik zoveel mee heb. En voor de eenzaamheid die al deze dingen en gevoelens bij mij oproept. (Die eenzaamheid komt vooral voort uit het gegeven dat ik gewend ben mijzelf alleen te delen als het goed met me gaat. Als ik - als een soort Seth Gaikema - op zoek ga naar applaus. "Meer, meer graag mensen! Ik ben een held, inderdaad. Dankuwel!". Maar als het slecht met me gaat, trek ik me terug achter de linies en hoop ik - soms tegen beter weten in - op betere tijden. En vervreemdt mijn dierbaren van me. Zij willen mij helpen. Maar ik geef niet thuis. Omdat ik voor mijn gevoel niet meer thuis ben). Als klap op de vuurpijl, kwam daar vannacht nog bij dat K. in het donker opeens tegen mij fluisterde: "RJ, ik ben bang dat je me kwijtraakt..". Er volgde een naar en ruzie achtig gesprek waarvan me in elk geval is bijgebleven dat K. veel dingen niet meer met mij deelt die ze wel met anderen deelt. Daar ligt ze al maanden wakker van. Vanwege het gebrek aan contact.. Contact dat ze kennelijk wel met anderen heeft. Ook staan me een reeks van harteloze verwijten en grimmige uitvallen bij. (Ik ben een kleuter, ik moet bescheiden zijn want ik heb overal een puinhoop van gemaakt en ik ben gestoord). Al met al is het een gelukkig wonder, dat ik de afgelopen dagen geen enkele neiging heb gehad het op een zuipen te zetten. Ik geloof dat ik het wel een beetje heb gehad, met de drank. Ik geloof dat ik dankzij jullie allemaal ben gaan inzien dat dat niet meer de weg is. De weg is: de dingen aangaan, niet meer bang zijn, me niet meer verstoppen. Werken aan mijn narcistische stoornissen, beter worden. Ik doe mijn best, maar meevallen doet het allemaal niet. Ik verlang zo naar een gewoon gezond bestaan. De dingen in mijn leven in evenwicht. En ik zelf ook, maar ik ben er nog niet. Dit wilde ik je even schrijven. Het is allemaal ingewikkelder dan ik het beschrijf, maar in grote lijnen komt het hier op neer.. Ik hoop dat het goed met je is. Ik zou je graag binnenkort weer eens spreken. Ik heb af en toe een schop onder mijn kont nodig. Van jou, wel te verstaan. Zo is het dus met mij. Moedig voorwaarts!

Goedenavond allemaal, Vanuit het regenachtige Noorden, waar alles een beetje voortkabbelt en er ook nog wel wat dingen zijn die ik wil beschrijven maar waarvoor mij nu de tijd ontbreekt, een hartelijke groet aan allen.. Ik heb niet echt bijgelezen, dus ik kan verder niemand van nuttige wenken of troostende woorden voorzien.. Ik wens iedereen die het moeilijk heeft veel sterkte en alle anderen een mooie ADB Avond! En........ Ik :musicnote:feliciteer:musicnote: Corinne van harte met haar verjaardag!!

Benthe, heel veel sterkte! Ik denk aan je!

Goedemorgen allemaal! Safi en Water: VAN HARTE! Houtje, ik kan me voorstellen dat de woorden van Fran wel aankwamen, maar ze bedoelde het niet zo, geloof ik. Voor mij geldt: ik vind je waardevol, in wie je bent en wat je hier schrijft! Dus: trek het je niet te erg aan. Dat is nergens voor nodig! Zelf voel ik me nog niet veel beter dan gisteren. Somber, verkouden, zwaar...

Goed zo Gem!

The man himself... Hij stuurde mij nog een mailbericht! Ik nog zeggen: je wordt gemist! Maar geen sjoege! Tsjonge jonge jonge, wat sleep ik me voort! Oude Man

Zo'n zeurderige Refusal Hoofdpijn!! Dat is ook al geen aanrader! Mensen wat een zwaar lichaam heb ik!

Kan ook in Grunnn! Soothe herkennen we aan zijn koptelefoon!

Wel een beetje aardig zijn tegen Houtje, Fran! Ze schreef iets heel anders dan jij eruit leest! ADB-Reunie, zou bij die goeie oude Kapitein Haddock zijn, in de tuin. Met 60 kg hond op schoot! Lijkt me nog steeds een geweldig plan!

Bij Pesso leer je veilig hechten! Fran! Heel goed voor je!

Het is heus niet zo dat ik aan niets anders denk Het houdt me gewoon bezig (of juist niet)

Nee hoor, Benthe: welkom! Ik vind het niet zo snel te vrij! Maar het is een lastig en nogal precair probleem, dat je niet al te eenvoudig en plein public aan de orde stelt.. Maar daar komt het wel op neer: geen zin in seks... En het leven wordt daar niet vrolijker van, inderdaad!

Dag Blacky, Ik weet niet of je Pesso krijgt (kijk hier: http://www.pesso.nl/) Erg nuttige therapie - vorm.. Libido maakte het leven in elk geval nog een beetje levendig.. Ik voel me nu een oude man, met weinig andere verlangens dan zijn kopje thee, warme deken en verder niets. Verlangen maakt levendig.. Ik verlang naar niets!

Dag allemaal, Fran - als ik dat allemaal zo lees, zou Pesso therapie voor jou heel geschikt kunnen zijn.. Daar kan je echt oefenen met je verdriet en je boosheid, ook als die gericht is op (aspecten van) mensen die er al niet meer zijn. Ik heb er veel aan, al wil ik maar niet echt een constructief boos iemand worden. Bij mij slaat de boosheid eigenlijk meestal nog vooral naar binnen. Een handgranaat die ik vergeet weg te gooien. Zijn jullie eigenlijk wel eens gediagnostiseerd. Ik vraag dat omdat ik vandaag lunchte met een vriend die net de diagnose Borderline (Bren uit 6 feet under, zeg maar) heeft gekregen. Zelf loop ik rond met een narcistische persoonlijkheidsstoornis.. Leuk twee diagnoses aan de Club Sandwich.. Daarna een wandeling door de stad. James Dean (of Hans van Mierlo) weggedoken in de regenjas, sigaretje en aan de einder: de zoete rookpluimen van de Suikerfabriek (waardoor het in onze stad eigenlijk de hele herfts naar caramel pap ruikt).. Ik ben snipverkouden, last van mijn spieren, aangezichtsjeuk en dodelijk moe (van de Refusal) dat bovendien ook nog een heel sterk libidoverlagend effect heeft.. Ik voel me net een lichaam, dat leeft.. Een beetje aan de sombere kant, these days! Gefeliciteerd Feestvarkens! En alle andere sterkte! Welkom - overigens - aan Username!

welkom Spa! Je bent hier op de goede plek! Trek je niets aan van Pana, wat mij betreft! Hartelijke groeten,

Maar wat betekent hersterf eigenlijk? Nog een keertje doodgaan, maar dan voor de camera? Ik vind Herfststraat wel een mooi adres (en het woord is dan weer mooier dan angstschreeuw, vind ik).. Ik kende ooit iemand die in de Gerststraat woonde, ook veel medeklinkers en dan ook nog rststr achter elkaar.. Maar Herfststraat is mooier. Hersterven in de Herfststraat.. Iets voor een volgend leven...