RJB

Hoe het er hier uitziet: (in antwoord op Trees) Het is een beetje een soort ziekenhuis-achtige gang en we wonen hier met 8 mannen/jongens die allemaal weer terug willen keren naar de maatschappij. "Buiten" wordt dat hier, vreemd genoeg genoemd (als in "daar ben je straks Buiten ook zelf verantwoordelijk voor" - het opmaken van je bed, bijvoobeeld). We hebben één keer per week groep en dan vertelt iedereen hoe het met hem ("haren" hebben we hier dus niet) gaat ("hoe je erbij zit", heet dat hier). Verder heb ik een coach, dat is een soort persoonlijk begeleider en die zie je normaal één keer per week, maar ik (omdat ik pas net weer terug ben) dagelijks. Daar praat je mee over de doelen in je behandelplan en hoe die te behalen. Voor het overige ben je vrij om te doen wat je wil. Ik moet een eigen huis zoeken en werk. En ik heb nog steeds (iedere vrijdagochtend) Pesso Therapie. Op dinsdag heb ik nog individuele therapie maar ik geloof dat ik meer zou kunnen hebben aan cognitieve gedragstherapie. Ik ga zo meteen even kijken op die Anna-site die Safi (en eerder al Houtje, geloof ik) noemde. Misschien heb ik daar iets aan.. Het ligt in de bossen en de omgeving is mooi. Maar als je je zo voelt als ik me de afgelopen maand voelde, dan merk je daar niets van. En dan is er nog het dubbele gevoel: ik ben nu al met al anderalf jaar "in behandeling".. Ik wil uitbehandeld zijn en een gewoon leven leiden.. Maar soms voelt het alsof dat nog zo ontzettend ver weg is.. Trees, je zegt dat je soms het gevoel hebt hier nog maar een kleine stap vandaan te zijn.. Dat hoeft helemaal niet. Om hier te komen, waar ik nu ben, bedoel ik, moet je in elk geval eerst de behandeling van Hoog Hullen hebben gevolgd..

Dankjulliewel, Safi, Houtje en Trees - Het helpt zo, om hier weer te kunnen zijn.. Ik las wat Ziza schreef over eerlijkheid.. En inderdaad is "eerlijkheid" niet de meest in het oog springende eigenschap van verslaafden. Maar wat mijzelf de afgelopen tijd wel het meest heeft laten zien is dit: ik ben ook zo oneerlijk tegen mezelf. (Wie schreef dat ook weer: "Wie liegt tegen zichzelf, is nog erger dan wie liegt tegen een ander). Alsmaar bezig voor mezelf een soort schijn op te houden. Zo angstig toe te geven dat ik dingen niet voor elkaar krijg.. RJB kan namelijk alles.. (ja, ja..) En uiteindelijk ben je uitsluitend nog eenzaam.. En uiteindelijk geloof je jezelf ook niet meer. Dat gevoel..

Misschien nog wat uitgebreider over hoe de terugval ontstond: Inertie - dat wil zeggen: van alles en nog wat willen, maar nergens toe komen.. Enorme somberheid die ik met niemand deelde omdat ik me ervoor schaamde. Schaamte voor mezelf in alles eigenlijk.. Wel willen, maar niet kunnen rouwen om verlies (vooral van wat ik vroeger was: een vader, een man met een Geliefde, een huis, een baan). Angst om nog meer te verliezen. (En angst voor verlies leidt tot verlies) Me groot houden voor iedereen, niet toe willen geven dat ik sommige (heel eenvoudige) dingen (even) niet kan.. Een groot gevoel van misluktheid. Van zelfmedelijden ook wel.. En dan denken: wat maakt het allemaal nog uit.. (En dan - eenmaal gedronken - voelt alles wat ik hiervoor schreef ongeveer honderd keer zo erg!)..

Dag allemaal, Ik ben weer - althans even - terug.. Ik heb vorige week maandag een terugval gehad en werd daarop vanzelfsprekend verbannen uit de omgeving waar ik was (het terrein van de kliniek in Eelde). Na een week geschreeuwd te hebben om hulp, ben ik afgelopen vrijdag opgenomen in Zwolle waar ik het heel fijn had. Nu weer terug in Eelde, op een andere plaats (maar met een computer).. Ik mis jullie en ik mis het forum. Ik geloof dat als ik -- eindelijk -- een huis voor mezelf zou hebben en weer een beetje zinvolle bezigheden ik het fijne, cleane leven zou kunnen hebben dat ik nastreef.. Was de afgelopen weken (dus voor de terugval) eigenlijk te depressief om iets te ondernemen en de bang om hulp te vragen. Zo vol goede raad altijd voor anderen en zo bang om toe te geven dat ik sommige dingen niet zelf kan. En dan zo opgesloten zitten in mezelf dat ik geen idee meer heb waar de uitgang is, als ik de sleutel al zou kunnen vinden.. Wat ik wel (voor de zoveelste keer) heb ontdekt is dat ik van drank alleen nog maar verdrietiger, somberder en eenzamer wordt.. Sorry dat ik zomaar binnen kom vallen.. Er is hier vast van alles aan de hand waarvan ik (nog) geen weet heb.. Ik zal zo eerst eens wat lezen.. Maar ik ben er nog.. En nog steeds vastbesloten.. Dag! RJB

Dag allemaal, Zoals ik Safi vanmiddag al beloofde - zou ik vanavond proberen even het Forum te bereiken.. (Wisten jullie trouwens dat Safi een hond heeft, die óók Safi heet?) Het is precies zoals Safi als schreef! We hadden een heel prettige middag en inderdaad net alsof we elkaar al jaren kende. En ook dit: ik mis het forum wel! Maar waar ik nu ben kan ik over het algemeen, net als nu, maar heel even inloggen en dan doe je niet echt mee.. En dat vind ik vervelend.. De gemeenschap bestaat nog in elk geval en dat is mooi! Met mij is het redelijk wel.. Langzaam de weg omhoog en voorzichtig de eerste stappen.. Ik zal inderdaad proberen of ik - zolang ik nog hier ben - regelmatiger een computer kan zien - opdat ik het contact weer wat herstel. Ik wens jullie allemaal alle goeds (ook de nieuwen, die al helemaal niet nieuw meer zijn, maar die ik nog niet kende..) Dag!

Dag allemaal, Allerleerst: lieve Houtje - wees niet te streng voor jezelf.. Het enige dat je na de gebeurtenissen van gisteren kan zeggen is dat je geleerd hebt hoe dicht bij de fles nog opeens kan zijn.. Je hebt het niet makkelijk en ik bewonder je, om hoe je de dingen aanpakt.. Vergeet niet hoe sterk je bent! Ik had gisteren een heerlijke dag met mijn kinderen.. We gingen naar de film "De wonderwinkel van Mr. Magorium" met Dustin Hofman en dat was echt heel vrolijk, lief en gezellig.. Ik heb het - ook - zo te doen met mijn kinderen, die een vader verdienen die er steeds is, maar dat is nu eenmaal (even) niet zo.. Weer "thuis" viel het me allemaal extra zwaar. Er waren twee knokfilms gehuurd en toen ik hier nog wat wilde posten, gisterenavond, vroeg ik of het geluid iets zachter kon.. Als antwoord kreeg ik een grote bek.. Wat een hel.. Maar onder de gegeven omstandigheden, moet ik maar aanvaarden dat ik voorlopig hier ben en me er niet al te veel van aantrekken.. Iedereen een mooie dag gewenst! De zon schijnt!

Dag allemaal, Weer een dagje verder, bijna.. Mijn nieuwe huisgenoten kijken nu naar zoiets als De Sterkste Man van de Wereld (tamelijk dikke mannen die zware voorwerpen optillen, weggooien en verslepen..), met maximaal geluid, terwijl men er groot mogelijk volume doorheen tracht te roepen, dus ik kan maar kort achter deze computer zitten... Dank, allemaal, voor jullie lieve medeleven en ... voor ik het vergeet: RAFfers: gefeliciteerd. Had vanochtend een heel fijne Pesso sessie.. Het is gek, wanneer je langere tijd met een groep therapie volgt, dan worden die mensen toch een beetje familie van je en dat voelde wel een beetje als een warm bad.. En daarna weer hier naartoe.. Een beetje rondwandelen met mijn ziel. Onder de arm, wel te verstaan.. Morgen lekker naar mijn kinderen. Wat zie ik daarnaar uit!! Ik wens jullie allemaal een fijne ADB Avond!

Goeiemoggel, allemaal! (Moest erg lachen, net, om het filmpje van Houtje...) Hier ben ik weer, na eerst gisterenavond niet kunnen inslapen, vandaag in ruil daarvoor extra vroeg wakker.. Zo met een schok ontwaken ("er was iets verschrikkelijks aan de hand, maar wat ook weer?") en dan meteen klaar-wakker zijn.. Benthe, ik las van je trouwplannen: gefeliciteerd! Ik ben het trouwens erg eens met wat Ziza zegt over de helende werking van het erkennen van je eigen fouten.. Ik ben daar nog niet erg geverseerd in, met name omdat ik me snel door schaamte en schuldgevoelens laat overmeesteren.. Maar ik weet wel dat het wijzen naar anderen, die verantwoordelijk zouden zijn voor jouw ellende, zinloos en zelfs destructief is.. (Jan Pierre Rawie, uit het hoofd: Al was ze wreed, doortrapt en laf, verwijt het de geliefde nooit ze heeft alleen het werk voltooid waartoe je zelf de aanzet gaf) Maar het inzien van je tekortkomen, het nemen van verantwoordelijkheid voor je eigen schaduwkanten, het overwinnen van de angst verlaten te worden als die schaduwkanten open en bespreekbaar zijn, dat is nog een hele klus.. (Ik ben er goed in om als een self-fulfilling prophecy precies dat te doen, dat waar ik bang voor ben daadwerkelijk gebeurt: vluchten uit angst om verlaten te worden, wegkruipen uit vrees niet gezien te worden, etc... Heel apart, en een stevige behandeling waardig).. Wat doet een mens op een resocialisatie afdeling, als hij niet kan slapen? Hij kijkt eens in de boekenkast, in de huiskamer.. Indrukwekkende titels staan hier: "Knutselen met je kinderen", "Het beste badmintonboek voor beginners" ("Dit boek vormt de basis om het spel te verbeteren tot op landelijk, internationaal en zelfs tot op hoger niveau" - Badmintonnen op de maan, zeg maar), "Werken als ... Chauffeur!". Maar weer terug naar bed.. Nog een uurtje proberen te slapen en dan naar Pesso Therapie! Ik wens iedereen een fijne dag!

Zo, de eerste volle dag hier zit er bijna op.. Op sommige momenten voelt het hier als de Hel van het Noorden, op andere momenten denk ik "Kom op, niet zo zeuren, het is goed dat je hier zit en niet ergens buiten rondloopt, medelijden met jezelf te hebben en te overwegen of je al dan niet... Met alle gevolgen vandien". Ik moet maar aanvaarden dat dit de fase is waarin ik kennelijk verkeer.. (Al valt dat lang niet altijd mee). Ex-Geliefde kwam nog even langs en gaf mij een Agaat (steen) cadeau: voor troost en moed.. We hielden elkaar even vast en dat was fijn, maar ook confronterend.. De compu staat in de "huiskamer" en de tv staat hier weer op max volume te blazen (Crime Scene Investigation??), dus ik hou het hier niet al te lang vol.. Ik ben blij dat ik dit forum een paar maanden geleden ontdekte en dat hier zoveel lieve mensen zijn! Bedankt nog allemaal. Moeders, veel sterkte met jullie puberende kinderen en Spud en Tapas: Goed dat jullie de Gremlins hebben verslagen! Dagdag!

Ik ben nog onvoldoende bijgelezen om te kunnen beoordelen waarover je het hebt, Delta, maar ikzelf heb tot nu toe alleen maar heel veel gehad aan je gevraagde, of ongevraagde adviezen en ik zou iedere terughoudendheid op dat punt betreuren!

@Delta: voor de 20ste geldt hetzelfde: ik kom, tenzij ik aan het verhuizen ben, of iets met mijn kinderen kan gaan doen..

Ik weet nog niet precies hoe mijn leven eruit zal zien op 19 januari, maar in beginsel heb ik wel zin om te komen...

Dag allemaal, Dankjulliewel voor jullie lieve reacties.. Dat helpt me enorm.. Er is hier één algemene computer, waar ik achter kan zitten, zoals nu even (maar niet steeds) en verder ben ik vrij om te gaan en te staan waar ik wil: ik kan dus Godzijdank mijn kinderen blijven zien, zoals aanstaande zaterdag.. Ik voel me - letterlijk - ontheemd en heel verdrietig.. Dat is de debetzijde. De creditzijde is de overtuiging dat de fles geen optie meer is.. Nuchter aanvaarden en rouwen.. Daar is het nu de tijd voor. Maar het doel heel veel pijn..

Dag allemaal, Hier weer eens een bericht van RJB uit het Hoge Noorden.. Ik heb lang niet alles kunnen lezen nog, dus ik reageer maar in algemene woorden: dat ik de gene met wie het goedgaat gelukwens en degenen die het moeilijk hebben een hart onder de riem steek.. Zelf hoor ik - helaas - tot de laatste categorie. Anderhalve week geleden, tijdens een gesprek met onze systeemtherapeut heeft mijn Geliefde me laten weten een punt achter onze relatie te willen zetten. "We maken elkaar kapot", was haar mening. Ik voelde me overdonderd... Vooral omdat ik - vóór de crisis van weer anderhalve week dáárvoor - niets had zien aankomen.. Ik dacht dat - wat er verder ook tegen zat - het tussen ons in elk geval redelijk ging. Wij houden van elkaar en dat is in ieder geval iets dat een zekere basis biedt voor de toekomst.. Maar zo was het dus niet.. In allerijl heb ik onderdak moeten zoeken en gevonden, op de "resocialisatie" afdeling van de kliniek waar ik tot mei verbleef.. Dat is in de bossen en dus kwa omgeving wel mooi, maar ik voel me hier eenzaam en verweesd en weer helemaal terug in de wereld die ik juist dacht achter me gelaten te hebben. Van hieruit kan ik - verder - met het zoeken naar werk en woonruimte.. Verhoopt vind ik beiden snel.. Wat ik wel gemerkt heb in deze crisis tijd is dat drank geen middel is om dingen te verzachten! In de eerste week van de crisis heb ik er even aan toegegeven en gemerkt dat ik daar nog somberder, angstiger en eenzamer van wordt dan ik in nuchtere toestand al ben.. Ik wens iedereen een mooie ADB-dag.. (daags na Sinterklaas, dat hier niet werd gevierd.. In plaats daarvan zaten in onze "huiskamer" vier mede bewoners de hele avond te kijken naar Kickboksen.. Alsof het leven zo niet al treurig genoeg is..)

En ja, Houtje, Rutger Kopland is ook mijn held.. Ik zag die documentaire ook.. Een man om heel erg van te houden! Zo'n man wilde ik ook wel zijn. (maar ik vind het al ingewikkeld genoeg om mezelf te zijn)

Dag allemaal, Ik ben nu even thuis en voel me onveranderd ellendig.. Word morgen opgenomen in de kliniek voor een paar dagen.. Ik vind jullie reacties allemaal zo lief En ik was zo ontzettend blij weer iets van Benthe te horen, na al die dagen..

Prachtig, lieve Houtje! Dankjewel.. Zelf vind ik deze altijd zo mooi: Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.

Ik begrijp je heel goed, Houtje! Zo is het precies bedoeld.. Een plek waar ik rust en ritme heb, en even niet alleen met mijn angsten en somberheid..

De statenvertaling van hetzelfde O HEERE! mijn hart is niet verheven, en mijn ogen zijn niet hoog; ook heb ik niet gewandeld in dingen mij te groot en te wonderlijk. Zo ik mijn ziel niet heb gezet en stil gehouden gelijk een gespeend kind bij zijn moeder! Mijn ziel is als een gespeend kind in mij. is toch minder lief..

Nee.. Als ik me zo voel als nu dan durf ik ook niemand om hulp te vragen.. Dat is het probleem.. Psalm 131, in het Twents: (zoals gehoord bij Pauw en Witteman, uitgesproken door Herman Finkers) Mien herte is nich greuts, ik kiek nich astraant oet de ogen; ik hoal miej nich gängs met grote zaken, met wat miej boaven 't benul geet. Nee, ik heb miejzölf tot röstbracht, ik bin stiller wörden, zo as nen kleanen biej de moder lig, as zonnen kleanen, zo bin ik.

Dankjewel Pippi.. Lief van je dat je het had willen overwegen.. Ik wil ergens zijn waar ik me veilig voel.. Dat is het..

Dankjulliewel, jullie zijn zo lief.. Op dit moment wordt uitgezocht of ik voor een paar dagen opgenomen kan worden op de crisis afdeling van de verslavingszorg.. Ik moet ergens zijn waar ik me niet zo permanent in paniek voel, zoals thuis.. En ik kan niemand anders lastig vallen met mezelf..

Ik weet het niet, Pippi.. Ik ben in elk geval bang om nog meer gekwetst te raken.. Ik kan er niet meer bijhebben.. Dat is het, geloof ik..

Dankjewel Water en Houtje, Ja, ik voel intens verdrietig.. Het spijt me dat ik jullie er steeds mee lastig val...

Dag allemaal, Ik ben weer thuis.. Donderdagavond naar huis gegaan. Vrijdag zo veel mogelijk niet thuis geweest en toen kwamen mijn kinderen. Dat was heerlijk! Ze bleven tot zaterdagavond. Gisteren in de tuin gewerkt samen met K. We kunnen niet meer praten. Durven denk ik allebei niet meer. Hebben deze week een afspraak met de relatietherapeut in de kliniek waar ik opgenomen was. Ik heb me, geloof ik, nog nooit zo ongelukkig gevoeld. K. heeft vanacht bij haar ouders gelogeerd en nu moet ik op zoek naar een logeeradres voor vanavond. Ik wil nooit meer vluchten.. Ik wens iedereen een fijne dag!