Ouwe lal hier, denkt dattie 't ook allemaal wel weet, maar weet het ook wel zeker aardig.
Niet voortdurend droog, vinger aan de pols. Te gek is ff stoppen. Zomaar maanden, om 't maar uit je systeem te krijgen, We zijn allemaal Pavlov reagerenden.
Wel nog steeds volcontinue werkend, daar ook z'n vruchten van pakkend, maar ach.
In de nacht of avond ben je 'n lone wolf. Ik hou daar van.
Dat geneuzel met al die systemen.
Nou de crux, waarom kom je hier steeds terug?
Kan het niet anders omschrijven als 'n gevoel van verbondenheid.
We doen allemaal ons stinkende best om er iets van te maken.
Andere crux: waarom taai je dan af?
Heel simpel, heb er zo veel zien komen, en de meesten gaan ook zo weer.
Al die stopverhalen heb ik wel gehoord, niet lallen, maar doen.
Coda: ik ben altijd benieuwd hoe eenieder zich er nu weer doorheen vecht.
Kan soms nog wat leren. Ikke dan.
De oreerder