mcflurry

@lady jane, jouw opmerking over het woordje ‘eens’ was terecht maar dat had ik zelf niet eens door bij het posten! Goed dat je me er op gewezen hebt. @kruidenthee67, dat is waar! Ik heb het dus gisteren besproken met mijn man. Had reageerde heel lief, begripvol en ondersteunend. Heeft ook duidelijk gezegd dat hij de persoon die ik word op zo’n zuipavond echt niet kan apprecieren en zijn grens bijna bereikt was. Ik heb daarna een potje gehuild en voel me vandaag nog steeds een beetje down. En boos op mezelf. Hoe heb ik dit zo uit de hand kunnen laten lopen? Ik wist dat ik risico liep en toch koppig door doen. Maar goed, het is wat het is en ik neem nu tenminste mijn verantwoordelijkheid. Maar man wat is het een drukte in mijn hoofd. Een stemmetje herinnert mezelf eraan dat er wel een probleem is en ik een nieuwe weg wil inslaan. Een ander stemmetje vindt het allemaal zó erg niet en blablablabla. Is dat dan de verslaving die spreekt? Ik weet dat ik drank misbruik maar verslaving vind ik zo’n zwaar, moeilijk woord om te verenigen met mezelf. Maakt uiteindelijk ook niks uit hoe het heet. Als ik drink stop ik niet op tijd en dat is niet ok. Misschien dat na een nuchter jaar dit anders is. Dat zien we dan wel. Gewoon dag per dag nemen zeker... En hopelijk is het snel wat stiller in mijn hoofd.

Herkenbaar Yana, verdriet om vriend alcohol... Maar jij bent goed bezig! Veel succes!

Bedankt voor de uitleg @lady jane! @bumperjim, da’s waar, een enge ziekte is nog een pak erger inderdaad. En hopelijk wordt de trots groter dan de negatieve gevoelens. Dat lijstje is een goed idee @Yana. Dat ga ik doen. Vandaag is een beetje lastig. Het is dé avond waarop ik sowieso drink normaal gezien én het zonnetje schijnt (eigenlijk is dat een onnozel reden maar ik koppel drank aan goed weer, extra gezelligheid ofzo). Maar goed, vandaag niet! Morgen fris met het gezin iets ondernemen i.p.v. trillerig, misselijk en met hoofdpijn. Wat wel raar is, ik heb nog niks over deze omslag aan mijn man verteld. Ik vermoed dat ik zo extra druk wil vermijden. Als het nu mislukt stel ik enkel mezelf teleur. Of misschien omdat ik toch bang ben dat ik dan niet meer kan terugkrabbelen indien ‘nodig’?! Dat wijst toch op weinig vertrouwen in mezelf... Snel toch maar eens bespreken.

Hallo Catharina, hier nog een nieuweling. Veel succes! Wat is jouw plan van aanpak?

Bedankt allemaal! Fijn om reacties te krijgen. Mijn plan is om sowieso een tijd af te spreken met mezelf dat ik helemaal niet drink. En hopelijk heb ik tegen dan de behoefte om mezelf te verdoven niet meer/veel minder. En het geeft ook rust in de zin dat die ‘nooit meer’ dan niet of minder speelt in mijn gedachten. Ik twijfel nog over de duur van de periode. Een jaar lijkt me heel mooi. En het inderdaad dag per dag bekijken. Ik wil ook voor mezelf nagaan waar de drang om mezelf vol te gieten vandaan komt. Dus op moeilijke momenten proberen na te gaan wat er juist scheelt. En de echte problemen dan proberen aan te pakken. Waar grote winst te behalen valt (denk ik) is in de manier waarop ik mezelf bekijk en behandel. Helemaal niet liefdevol. En wat maakt het dan uit als je jezelf langzaam vernietigd als je jezelf toch niks waard vindt. Verder proberen om negatieve gedachten om te draaien en mezelf niet zielig te vinden. Dus niet ‘ik mag geen glas en het is zo’n mooie zomeravond, boehoe’ maar ‘ik gun mezelf een gezond lijf’. Hier moet ik nog een aantal goede alternatieven voor bedenken. Dus moesten jullie tips hebben zijn ze zeker welkom! Ook voor de minimaliserende gedachten moet ik erg gaan opletten en een ‘tegengedachte’ gaan bedenken! Verder zit ik nog te worstelen met schaamte en schuldgevoelens. Die helpen me zeker niet vooruit maar tot nu toe wou ik niet echt voelen en beseffen hoe erg het was, hoe ik schade aanrichtte aan mijn gezin,... En dan is het makkelijk om gewoon door te gaan natuurlijk, met de kop in het zand. Ik zal dit toch even echt moeten voelen en beseffen. En dan hopelijk achter me laten... En verder, 100000x mijn lijstje lezen bij negatieve ervaringen en hier meelezen en schrijven. Maar ja, makkelijk gezegd/getypt maar moeilijker te realiseren natuurlijk. Ik weet het allemaal wel en wil het allemaal wel maar het nu doen hè... Al is het mogelijk heb ik hier op het forum al gelezen . Een vraagje: is er ook ergens een topic waar de nieuwelingen samen schrijven of is het echt ieder een apart topic? Of waar er gewoon meerdere mensen samenschrijven? Ik las iets van de dageraad maar begrijp de insteek daarvan niet goed. Misschien ga ik de titel van dit topic ook laten aanpassen indien mogelijk. Kwestie van er positief in te staan .

Bedankt

Ok, ik heb het hele topic gelezen en wat een herkenning. Ik ga mijn lijstje ook posten en het gebruiken als motivatie want vandaag is dag 1 voor mij... Mijn lijstje van negatieve ervaringen: - black-outs - ‘s morgens mijn gsm doorspitten om te controleren of ik niks raar gepost of verstuurd heb - ellendige katers - gaan werken terwijl ik me trillerig, slap en misselijk voel en/of hoofdpijn heb - wakker worden met een blauwe plekken van te vallen of me te stoten - mijn man die het serieus beu is om voor mij naar de nachtwinkel te rijden of wakker gemaakt te worden omdat ik boos of triest ben - mijn kinderen die merkten dat ik zat was - schuldgevoelens - schaamte om wat ik gezegd en/of gedaan heb - mij heel klein en waardeloos voelen omdat het weer niet gelukt is - mijn man die moet stoppen langs de kant van de weg omdat ik moest overgeven - ‘s morgens auto rijden terwijl ik nog niet helemaal hersteld was van de avond/nacht er voor - hoe alles rond drank draait: als we ergens naartoe gaan/iets gaan doen zorgen dat we op een terrasje belanden zodat ik wijn kan bestellen, nadenken over wanneer en hoe ik mijn man kan vragen om weer eens naar de nachtwinkel te rijden, nadenken of ik wel of niet ga drinken en hoeveel dan En dan vergeet ik vast nog dingen... Man, wat een gênante en lange lijst (en dan toch nog twijfelen of ik wel echt verslaafd ben )!

Hallo allemaal, Ik zal beginnen met me kort voor te stellen: ik ben 35 jaar, ben gehuwd en heb twee kinderen. Verder heb ik al jaren last van depressies en in mindere mate angst. Ik ben opgegroeid in een gezin met de nodige problemen (heel veel hevige ruzies, moeder psychisch niet ok,...). In de ruimere familie was (te) veel drank gebruiken normaal, net als roken. Met beide ben ik dan ook al vrij vroeg begonnen. Ik ben al een aantal jaren aan het worstelen met alcohol. Ik wil steeds meer en vaker drinken, drink om me beter te voelen (psychisch), om me losser te maken op feestjes,... Maar het gaat nu écht de verkeerde kant op merk ik. Momenteel drink ik sowieso elke vrijdag en altijd teveel dan. Daardoor heb ik black-outs, maak in ruzie met mijn man, doe ik rare dingen,... Soms drink ik ook nog op andere dagen, soms niet. Lijkt niet zo erg, 1 à 2 dag per week maar feit is dat ik niet kan stoppen tot ik echt niet meer kan. En het is ooit ook al een fles per dag geweest... Ik maak me erg zorgen over schade aan mijn lichaam en hersenen. Maar zeker ook over mijn relatie en vooral de impact op mijn kinderen. Ik dacht dat zij niks door hadden maar 1tje heeft hier recent iets over gezegd tegen mijn man. Dat deed pijn toen ik dat hoorde daarna... Voel me een mislukking! Ik wil stoppen met drinken (en later ook met roken) maar vind dit heel lastig. Ik heb al vaak geprobeerd te minderen maar dit lukt niet lang. Ik heb een aantal jaren geleden al eens campral (campari maakt autocorrect hiervan ) genomen en dat hielp toen wel. Nu de twijfel: hoe pak ik dit aan? Ik denk nog te vaak dat het toch zo erg niet is, dat ik nog kan gaan werken en niet dagelijks drink of al van ‘s morgens. Dan vraag ik me af of ik niet overdrijf. Om dan weer te denken aan de black-outs, mijn man die er nu écht genoeg van heeft, mijn tante die er na jarenlang drinken serieuze schade aan overgehouden heeft,.... En dan ben ik weer overtuigd dat ik wel een probleem heb en dit nu moet gaan aanpakken. Om dan weer te denken ‘nooit meer klinken op nieuwjaar of een wijntje drinken op een warme zomeravond ?!’. Plus de schaamte naar de omgeving toe als dit uitkomt. En zo blijf ik maar voort sukkelen... Ik heb trouwens al hulp voor mijn depressies en neem hier ook medicatie voor (ook lekkere combinatie met alcohol ). Met die psychiater bespreek ik ook wel mijn probleem met drank. Ik hoop met die hulp en door dit forum een klik te kunnen maken en finaal af te rekenen met deze vicieuze cirkel van goede voornemens, falen en schuldgevoelens. Maar hoe?! Ik heb hier vandaag al heel wat gelezen en wat een herkenning. Doet deugd moet ik zeggen want het voelt toch heel eenzaam.