mcflurry

Ik blijf wat vaag uit voorzorg maar ze zitten nog op de lagere school. Ja het is toch best veel maar zeker niet ondoenbaar. Maar het zijn twee kinderen die slecht kunnen stilzetten en normaal 4 keer per week sporten (om energie kwijt te raken) want nu niet kan. Dus die hebben weinig zin in schooltje spelen. En ik kan weinig hebben momenteel. Slechte combinatie. Gelukkig helpt mijn man waar hij kan. Het komt wel goed. Dit blijft niet duren. Dat hou ik me meermaals per dag voor nu .

Ik vind het vervelend dat ik hier enkel kom klagen en zeuren. Maar ben in real life ook niet goed in babbelen over koetjes en kalfjes, small talk. Misschien toch maar eens gewoon proberen...

Ja ik mis het normale ritme. Merk dat ik daar veel behoefte aan heb. Plus de kinderen die thuis zijn, niet kunnen gaan sporten en online huiswerk moeten maken. Ze vinden dit lastig en gedragen zich dwars en dat merk ik goed. Daar nog stress en onzekerheid bij omtrent Corona en al de gevolgen. Dat helpt allemaal ook niet mee. Maar goed, dat is zo voor iedereen! Is gewoon geen fijne tijd natuurlijk.

Compassie voor mezelf is een lastig iets bedenk ik me...

Ik vind dit echt zo een fijn forum. Je leest hier zoveel wijze dingen, dingen om over na te denken, je krijgt goeie tips, je kan wat afleiding zoeken als je dat nodig hebt,... Maar helaas durf ik niet goed mee te schrijven. Angst dat ik niets nuttigs te melden heb of niet interessant genoeg ben maar ook bang door bepaalde reacties, door onderling gedoe,... En daar ben ik heel gevoelig aan, zeker nu met de stress rond Corona en het verplicht thuisblijven enzovoorts. Zo jammer dat zelfs hier gedoe is. Maar ook begrijpelijk natuurlijk. Iedereen heeft het lastig momenteel.

Bedankt voor jullie lieve en wijze woorden @Sensitief, @lady jane en @kruidenthee67 . Ik moet ze nog wat laten bezinken. En herlezen. En wil ook wat vragen: hoe accepteer je iets? Want ik wil niet blijven vechten maar wel vooruit geraken. Maar ondanks al lang in therapie te zijn lukt het me niet. Ik kom gewoon niet verder dan dit punt. Wat zijn pseudo gevoelens? Ga ik zo eens op zoek via Google want dat begrip ken ik niet.

Hoogsensitief zou best kunnen. Mogelijk ook autisme. Maar die test (autisme) kost veel geld en op zich maakt de diagnose geen wezenlijk verschil. Ik weet dat ik moet opletten met prikkels en probeer voldoende rust en regelmaat toe te passen.

Is ooit beter geweest ja. En volgens de psychiater komt het door hetgeen ik vroeger heb meegemaakt en mijn psychische problemen. Maar ik kan dat niet goed accepteren. Werkpunt dus. Hoe accepteer je iets? Mij lukt dat blijkbaar niet.

Dat is sowieso waar en is iets waar ik nog veel aan moet werken. En wil werken. Qua energieverschil is het echt wel merkbaar en da’s rot. En ik wil graag weten waar dit verschil vandaan komt en of het echt niet opgelost kan worden. En eigenlijk maakt de reden niet uit. Het is nu zo en ik zal het er mee moeten doen. Maar ik ben bang dat ik door anderen als lui of gemakzuchtig wordt gezien hierdoor en ik heb geen diagnose ofzo wat ik als ‘geldige reden’ kan geven. Dat maakt het moeilijk. Ook voor mezelf om het te accepteren. Ik krijg het niet goed uitgelegd maar dit (weinig energie) is een lastig punt voor mij.

De voorbije dagen heb ik ook echt zin gehad om een sigaret te roken of een glas wijn te drinken. Effe ontsnappen aan het piekeren. Maar ja, dat kost niks op dus ik laat het gevoel passeren en probeer die slechte gewoontes niet te romantiseren. Een slechte adem (sigaret) en slechte nachtrust (wijn) kan ik er nu niet bij hebben hè .

@Lonster, ik heb sowieso weinig energie in vergelijking met anderen. Hier is (nog?) geen medische reden voor gevonden. Dus waarschijnlijk toch psychisch. Ik ben chronisch depressief maar dan in een light-vorm. Dus ik kan gaan werken, beetje huishouden, beetje gezinsleven. Moet veel aan mijn man overlaten en doe ook weinig qua hobby’s of uitstapjes ofzo. Te goed om afgekeurd te worden of opgenomen te worden ofzo. Te slecht om echt mee te draaien, te leven. Dus ik hobbel zo verder maar daar houdt het wel mee op. En uitzonderlijk komt daar nog een klassieke depressie bovenop. Daar ben ik ook altijd bang voor. Want dan gaat het echt veel slechter nog.

Ik vind inderdaad ook wel dat hier soms heel hard en bits gereageerd wordt door sommigen. Dat schrik af eerlijk gezegd. Maar gelukkig ook heel veel fijne, lieve en wijze reacties.

Bedankt @Rosee en @Lika. Ik heb snel het idee dat het bij de rest wel allemaal lukt en dat enkel ik het niet aankan. En da’s geen fijne gedachte en die helpt me echt niet vooruit. Ik probeer met goede moed te starten vandaag. Nieuwe ronde, nieuwe kansen...

(gekopieerd uit dageraad van 18/03/2020) Ik ben sinds maandag aan het thuis werken (voor het eerst) en de kinderen zijn ook thuis. En wat valt dit tegen. Ik kan sowieso niet tegen veranderingen en stress en ja nu met deze coronacrisis... De kinderen zijn uit hun doen en lastig daardoor. En ik kreeg het zelf niet opgelost. Heb daarstraks dan ook moeten huilen en mijn man is ‘s middags even naar huis moeten komen om de kinderen stevig toe te spreken. Daarna ging het wel beter maar vraag me af hoe dit de komende weken gaat verlopen... Ik heb zo weinig veerkracht.

Da’s lief, dank je!

Ik ben sinds maandag aan het thuis werken (voor het eerst) en de kinderen zijn ook thuis. En wat valt dit tegen. Ik kan sowieso niet tegen veranderingen en stress en ja nu met deze coronacrisis... De kinderen zijn uit hun doen en lastig daardoor. En ik kreeg het zelf niet opgelost. Heb daarstraks dan ook moeten huilen en mijn man is ‘s middags even naar huis moeten komen om de kinderen stevig toe te spreken. Daarna ging het wel beter maar vraag me af hoe dit de komende weken gaat verlopen... Ik heb zo weinig veerkracht.

@bumperjim en @kruidenthee67, bedankt voor jullie reactie! ‘Fijn’ dat het herkenbaar is. Voelt minder eenzaam en helpt echt. En fijn dat jullie met een positieve noot eindigen .

@Sensitief mijn weekends zijn ook zo en voel me daar best schuldig over. Dus jouw berichtje was fijn om te lezen. Niet veel te melden hier: druk door de week met werken en gezin. In het weekend bijkomen van de voorbije week en zorgen dat ik klaar ben voor de komende week. Ik heb minder energie dan de gemiddelde persoon en dat is iets waar ik het lastig mee heb. Voel mezelf heel vaak tekort schieten. Drinken mis ik steeds minder. Al ben ik in mijn gedachten wel nog veel bezig met drinken of liever met niet drinken. Het is nog ‘maar’ twee maanden dus nog niet het nieuwe normaal. Maar dat zal vanzelf komen met het verstrijken van de tijd. Hoop ik. En gelukkig heb ik veel steun aan dit forum al schrijf ik niet zo veel. Ik lees wel veel en dat is een enorme duw in de rug . Verder nog niet bezig met het aanpakken van dingen. Ben nog steeds aan het bekomen denk ik. Ieder op zijn eigen tempo... Oh nog iets pijnlijks: twee keer de opmerking ‘je lijkt wel zat’ gekregen van mijn dochtertje toen ik wat uitgelaten bezig was. Slik. Ze heeft dus echt wel door heeft gehad dat ik teveel dronk. Maar ook pijnlijk omdat ik inderdaad best schuchter ben en alcohol effectief gebruikte om wat los te komen. Te los blijkbaar. Ze is 9 jaar dus hopelijk verdwijnen haar herinneringen hieraan naar de achtergrond en krijgt ze er fijnere voor in de plaats.

Dank je Bob! Alles goed hier .

Leentje ik denk dat je beter kunt uitloggen. Dit helpt niemand...

Daar mag je heel trots op zijn ! En bedankt voor de tips. Dit weekend eens wat opzoeken en wijzer worden .

Wat ben je goed bezig @Sensitief ! Je hebt trouwens een fijne schrijfstijl. Heb je nog tips voor programma’s (of boeken) over verslaving? Lijkt me inderdaad geen slecht idee om het nog wat beter te leren begrijpen.

Hier ben ik weer eens. Ik heb vaak geen zin/energie om mee te schrijven maar ik lees wel heel vaak op het forum. Ook in real live wil ik me terug trekken in een cocon. Lezen, Netflix, rusten en snoepen is hoe ik mijn tijd wil doorbrengen. Geen zin of energie om aan mezelf of mijn problemen te werken. Niks mis mee voor even maar niet zo gezellig voor de rest van mijn gezin. Plus niet gezond op langere termijn. Ik moet echt stappen vooruit gaan zetten... Maar goed, hopelijk betert dit stilaan. Naarmate het beter weer wordt en ik langer gestopt ben met drinken (en roken).

En de eerste maand zit er al op . Fijn gevoel! Maar het besef dat ik echt verslaafd was/ben valt toch zwaar. Ik zit in een dip: ben moe, slecht gezind, geen zin in fijne dingen,... Het is het me waard en het zal wel wegtrekken dus zit ik het voor nu maar uit. We gaan dit jaar nog eens naar het buitenland op vakantie. En bij het boeken dacht ik: verdorie en ik kan daar geen lekker wijntje drinken. Was even balen. Maar ook geen katers of dingen moeten bedenken zodat ik kan drinken... En tegen dan sta ik er al wat sterker in mijn schoenen dus dat lukt me wel. Ik heb het stoppen nog met niemand besproken buiten mijn echtgenoot en psychiater. In de week werd ik op Facebook getagd door een collega en dit bij een bericht over dat rode wijn even goed is als fitnessen ofzoiets. Was wel ongemakkelijk: hoe te reageren. Heb maar gezegd dat dat goed nieuws was . En er in gedachten aan toegevoegd ‘maar niet voor mij...’.

Bedankt Bob!