Yana

Hoi Quinn, heb je geen zin om te vertellen hoe het met je gaat? Ik heb in de tuin een bosje bloemen voor je geplukt.

Je hebt wel dikke pech zeg met je broers en zussen @Francoisehet zou voor hunzelf ook hartstikke leuk kunnen zijn om met jouw zoon op te trekken. Echt jammer, maar ja, wat kun je doen? Je kunt mensen niet veranderen je kunt hooguit zorgen dat je er zelf blijmoedig onder blijft. Succes!

Sorry @ikkanhet, als het jou bemoedigt is het goed natuurlijk. En het is inderdaad maar net hoe je het wilt bekijken... ik maakte laatst een foto omdat ik het zo mooi vond hoe uit doodse rommel zoiets moois kan groeien. Dat is eigenlijk net zoiets als jouw foto

Voor mij is iets geen troost als het flauwekul is, dan zie ik meer in jouw opmerking tegen Françoise. En het is dom om op een fietspad met kuilen te blijven doorhobbelen als ernaast een gloednieuw geasfalteerde strook ligt. Anyway... tralalala, wat zit ik me ook weer druk te maken. Ik ga vandaag m'n verdiende geld weer omzetten in een berg boodschappen. En vanavond eten bij vrienden, zij werkt op de ambulance en moet zó vaak dronken (en vaak ook nog agressieve) mensen behandelen dat ze van de weeromstuit een bloedhekel aan drank heeft gekregen.

Heb je je lastige schoonzus al een beetje van je af kunnen schudden @Francoise?

Ik weet niet hoor, het is een leuke foto maar ik zie geen moeilijke weg? En de spreuk is volgens mij ook niet waar, ook goede wegen kunnen tot mooie bestemmingen leiden en hobbelige wegen met kuilen erin leiden vaak naar ruïnes. Of denk jij daar anders over @ikkanhet?

Ja hè, er is altijd wel wat . En dat idee dat er eerst hard gewerkt moet worden voordat je gelukkig kunt zijn heeft ook best een gereformeerd geurtje vind ik. Ik kies vandaag voor geluk, bel-angst of niet...

Moeilijk de vinger achter te krijgen, maar weerzin doet geen belletjes rinkelen (). Iets met angst voor afwijzing, bang om stom gevonden te worden... zoiets. Wel 'grappig' dat velen hier het herkennen. Dat geeft me al rust en maakt het nog makkelijker om het oké te vinden dat ik dat heb.

Mij raken vooral deze prachtige woorden: 'vreugdevolle vrijheid'... ik lees het en er trilt iets in me mee, de vreugde borrelt op in m'n buik en de tranen staan in m'n ogen. Ik vraag me af of het perse nodig is om ál je kindpatronen helemaal te doorzien en te ontmantelen. Of nee, ik vraag me dat niet af, die vreugde is er al, altijd al, dat weet ik.

en dan wordt het steeds moeilijker want dan kan ik ook nog op m'n kop krijgen dat ik zo lang niks heb laten horen.

Inderdaad, zakelijke telefoontjes vind ik makkelijker @Yvonne en dan heb ik ook zo'n veilig puntenlijstje klaar liggen. Maar om nou voor een sociaal gesprekje een puntenlijst te gaan maken... Nu ik erover nadenk, toch maar eens proberen. Misschien is dat idd wel mijn angst, dat ik niet weet wat ik zeggen moet. 'Veel doen', gaat niet helpen @bolletjeIk heb het natuurlijk al duizenden keren gedaan in mijn leven maar ik blijf er als een berg tegenop zien.

Hoi Ik heb last van bel-angst, al mijn hele leven schuif ik telefoontjes voor me uit tot het hopelijk niet meer hoeft. Geen idee waarom eigenlijk, ik kan het prima als ik het dan toch doe. Als ik wijn op had, lukte het makkelijker om de telefoon te pakken, maar nu valt het me op dat ik de enige tante die ik nog heb, al in jaren niet gebeld heb en ik weet zeker dat ik de moeder van mijn overleden vriendin ook blij zou maken met een belletje. Andere sociale contacten kan ik wat onderhouden met whatsapp, maar dat hebben die oude dames niet. Iemand een idee hoe ik zonder drank een beetje meer bel-moed kan krijgen?

@ikkanhet, wil je mij er even bijzetten Jij zit achter de laptop zo te zien.

Dank voor de koffie Yvonne, heb je nog een oren van je hoofd kletsend logeetje in huis?

DAGPACT: Yvonne Ikkanhet Yana Lady Jane

Hoi Poedermelk, je bent welkom hier om je hart te luchten. Dit is een forum vol ervaringsdeskundigen die je verhalen zullen lezen en je berichten zullen sturen ter motivatie en ook niet vies zijn van af en toe een schop onder de kont. Drie of vier flessen wijn per dag lijkt me teveel om zomaar zonder begeleiding in 1 keer te stoppen. Is het een idee om een afbouwschema te maken (in overleg met je huisarts) en dan hier dagelijks te vertellen hoe het gaat? Als je er écht vanaf wilt, dan kan het hoor SUCCES! Uit nieuwsgierigheid: ben je een vrouw?

Wie wil er nog meer op het dagpact? Ik zit er de komende drie kwartier helemaal klaar voor

DAGPACT: Yvonne Ikkanhet Yana

Dat herken ik ook hoor, de hele dag lummelen en de volgende ook ondanks alle plannen. Gisteren schreef hier iemand dat we primaten zijn met kleren aan en dat het dus helemaal in ons dna zit om een beetje rond te hangen en wat aan een blaadje te knabbelen. Dat vond ik fijn om te lezen, weg met het eeuwige schuldgevoel, helemaal klaar mee

Ja, ik herken het, wonderlijk hoe dat werkt. Gisteren merkte ik een naar gevoel in mezelf op, moest even zoeken wat het was maar toen ik de oorzaak gevonden had was het ook plóp verdwenen. Even bewust iets er laten zijn lost het op of zoiets?

Mensen doen wat ze doen, daar kun je niks aan veranderen. We kunnen misschien wel leren om het niet zoveel invloed op ons te laten hebben. Ik vind dat zelf heel fijn, ik ben dan niet een willoos slachtoffer wiens avond bedorven kan worden, maar IK laat mijn avond bederven door iemand. Dus probeer ik niet m'n energie te steken in boos worden op die iemand maar ik probeer mijn eigen blijheid en gemoedsrust te behouden.

Ik hoop dat het goed gaat met @Zbb Je zat nogal te wiebelen vorige week, ik hoop keihard dat je toch 'gewoon' je medicatie hebt genomen. Ik merk dat ik makkelijk kussen en hartjes plak bij de vrouwen hier op het forum. Bij mannen ligt dat wat gevoeliger ook al is het virtueel. Maar oké, voor ZBB.

Het gaat goed met me @Rosee, druk met de toeristen idd @Lonster heel leuk is dat, mensen zijn allemaal blij met hun mooie vakantieplekje, een en al goeie vibes in die huisjes van ons. Verder ben ik bezig met een beetje teveel tegelijk, maar dat krijg je als je veel leuk vindt. Zo is ons huis spik en span tot in de keukenkastjes aan toe, daar geniet ik van, nu weer lekker rommel maken. Oh, en ik heb m'n kapotte maar hele fijne stoel gestoffeerd, mooi geworden. Ik ben de buitenboel aan het schilderen, fruit aan het drogen, in de tuin aan het rommelen, 'kleding' aan het naaien en ik werk ook nog wat. Voor een armeluis verdien ik zelfs behoorlijk wat op het moment. Gelukkig maar want van de kassabon bij de supermarkt zou je van schrik paars haar krijgen.

Mooi! Jij hebt toch ook last van soort angsten? Het klinkt alsof dat nu ook iets beter gaat of ben ik nou té enthousiast?

Maak je je zorgen over iets? Of wil je er verder niets over zeggen, ook goed natuurlijk. Heb je een idee op welke manier je er iets aan zou kunnen doen?