Gnuffie

Lieve Kannietmeer, Wat een liefdevolle reactie vanuit je hart..ik ga het een paar keer doorlezen en erover nadenken. Maar ik geloof absoluut dat ik door de benzo,s zo ziek ben. Het heeft veel kapot gemaakt de afgelopen 10 jaar maar je hebt gelijk ik ben nog jong, en ik hoop dat er nog heel veel " gezonde, energieke " jaren komen waarin ik nog veel met mijn dochter kan doen. De reden waarom ik nog niet stop met oxazepam is puur angst, maar ik ga met de psychiater in overleg en wil een afbouwschema. Ik hoop dat ik lichamelijk en psychisch steeds sterker wordt...en dat ik over een aantal jaren andere mensen kan bemoedigen zoals jij dat nu doet. Je bent goud waard!

Cyclad58, dank je wel!! Lief van je!

Lieve Kannietmeer, Dank je wel voor je reactie... Ik zal me iets verder voorstellen. Ik ben inmiddels 41 en al sinds mijn tienerjaren bekend met oxazepam en vanaf mijn 16de zitten de oxazepam en prozac standaard in mijn medicatie... In de tussentijd heel veel andere pammetjes gehad en zelfs serouqel maar daar werd ik bijna psychotisch van. Ooit afgebouwd in het verleden van 100 mg oxazepam... maar uit het niets kreeg ik 10 jaar geleden dystonie aanvallen. Uitgebreid bekeken door artsen maar ze leggen de link met een vroeg kinderlijk trauma. Zelf weet ik het echt niet meer... Wat ik wel weet is dat rivotril een erg gevaarlijk middel is en dat ik erg dankbaar ben dat ik er nog ben. Vooral omdat ik nog een dochter heb van 14 die mij nodig heeft. Eigenlijk weet ik dus niet wie ik ben zonder medicatie, want als puber ben ik al aan de pillen.... en hoewel ik een erg rustig kind was, als mijn moeder het allemaal niet zo goed aan kon kreeg ik haar oxazepam...ach ja omgekeerde wereld. Ik ben in mei/juni gestopt met de rivotril en ben toen erg ziek geweest. Maar nu is het vooral veel lichamelijke pijn, extreem moe, geen energie om me ergens toe te zetten, snel buiten adem en heel veel gedachten...Alles komt erg binnen geluid, licht, geurtjes... Zo extreem gevoelig ervoor dat ik me er zelf aan erger. .s ochtends ben ik er uit voor mijn meissie, maak haar brood klaar, eet met haar en zwaai haar uit, en dan probeer ik in de ochtend iets zinnigs te doen, maar tegen 12,00 komt de man met de hamer en slaap ik van 12,30 tot min 16.00 uur....en als ze me laten liggen tot 18,00/18,30 dan heeft mijn man gekookt en kan ik aanschuiven, ik help nog mee met de afwas en daarna is het ook weer op..en lig ik op bed in de kamer omdat de pijn ook onhoudbaar is. (ik heb sinds mijn 14 de post traumatische dystrofie) Mijn man en dochter hoor ik nooit klagen... dat is echt heel lief, maar ik ben zelf heel erg verdrietig om hoe ik ben, en dat ik er niet goed uitkom. Het grootste gevecht is dus dagelijks met mezelf.... Het leven leek makkelijker toen ik bijna of niets voelde maar dat is natuurlijk een groot leugen waarin ik zou willen geloven, zodat ik weer aan de pillen kan beginnen ,,, maar gelukkig heb ik ook nog een stukje gezond verstand hihihi....

Lieve Kannietmeer..... Wat was het de afgelopen weken moeilijk... eigenlijk had ik vanwege de spasmen Dormicum nodig maar door jou berichtje en je eerlijke waarschuwing... is het me gelukt om niet te injecteren. Elke keer als ik door bv het vuurwerk in spasme zat dacht ik aan jouw woorden. Dat als ik spuit eigenlijk terug bij af ben. Omdat het dezelfde schade toebrengt als rivotril. Dat is voor mij nu echt een eye opener. Er wordt nu echt alleen gespoten door derden, als mijn luchtweg geblokkeerd is. Ook jouw bevestiging over de lichamelijke pijn,,en het zoeken naar Engelse sites was een eye opener. Ik ben er erg geschrokken van de informatie op de Engelse sites. 10 jaar lang heb ik erg veel rivotril gebruikt, en zodra aanvallen de heftig waren werd ik aan de rivotril pomp gelegd. Afgelopen week heb ik de verpleegkundige reportages doorgenomen met de hoeveelheden,,,, en hoe ik toen was.... wat ik deed.... hoe ik reageerde.... ik ben erg geschrokken ik weet daar zelf niets meer van. Ook de keren dat ik ademstilstanden had waren er meer dan 10... en dat is heftig als je het terug lees...Gelukkig ben ik er nog! Het enige wat ik nu erg moeilijk vind is dat ik mezelf als persoon helemaal niet meer leuk vindt.... Ik ben zo veranderd ,,, voor mijn gebruik een mensen-mens,, werkte ik mer kinderen, wandelde veel met mijn honden, was overal en nergens actief.... en nu is ;s ochtend opstaan al een hele stap. Het enige wat ik doe is er ;s ochtend even uit, verder is mijn lichaam en geest zo moe dat ik veel slaap. Ook door de zenuwpijn...Ik voel me vaak onrustig en opgefokt. Was ik vroeger iemand die altijd het beste ziet in de ander... nu voel ik veel ingehouden woede.... Dus voor mij wel dingen om goed aan te geven bij het ggz. Nu heb ik alleen nog 50 mg oxazepam en 40 mg prozac. Eigenlijk wil ik ook van de oxazepam af maar dat vindt mijn familie erg eng. Dat begrijp ik ook wel.... Ppffff wat een rommel......

Dank je wel Kannietmeer.... fijn dat je even reageerde!

respect hoor! Goed bezig!

Voor Cycad58 Dank je wel voor je reactie... Vorige week heb ik al tegen mijn spv-er gezegd dat ik steeds meer het verlangen voel om te injecteren met de dormicum om zo weinig mogelijk te voelen of herbelevingen te hebben. Gelukkig ben ik me goed bewust van dit verlangen en kan ik nu goed aangeven als ik denk de fout in te gaan. Ik ga in ieder geval even serieus een veiligheidsplan maken.... Dank je wel!

Dank je wel Cyclad58 voor je welkom. Nu ik me erin verdiep begrijp ik ook niet dat ik binnen twee weken moest stoppen. De eerste week was ik opgenomen op medium care van het ggz. Ik zou twee weken blijven maar mijn dochter redde het niet zonder mij, Dus ben in overleg naar huis gegaan met op de achtergrond het Iht team. Ik vond het enorm zwaar en wat heb ik me ziek gevoeld... Het is gelukt om er af te blijven doordat ik alles eerlijk heb ingeleverd en ben overgegaan op medicatie via een weekbaxter gevuld door de apotheek. Ik heb dus niets meer in huis behalve de injecties dormicum. Ik ben zo opgelucht om te lezen dat ik waarschijnlijk geestelijk nog aan het afkicken ben en dat het waarschijnlijk de gevolgen zijn van jarenlang rivotril verslaving. Dat geeft toch weer wat hoop. Hopelijk dus een nieuw jaar met elke keer een beetje dichterbij mezelf en op naar een leven zonder benzo's... ( ik moet ook nog van de oxazepam af ...) maar stapje voor stapje... Groetjes

Zijn er hier mee mensen die benzo's gebruiken voor een combinatie van ptss (en meer) en een ziekte.... Ik heb dystonie en kreeg daarom 10 jaar terug rivotril. Dit is behoorlijk uit de hand gelopen en ik moest dus stoppen. Voor de dystonie aanvallen, heb ik in nood injecties met dormicum. Eigenlijk vind ik het heel eng om dit middel zo bij me te hebben, vooral omdat ik zelf kan en durf te injecteren. Ik had nooit gedacht dat ik zo gevoelig zou zijn voor verslavingen. Ik rook en drink niet... Maar mijn rivotril verslaving heeft echt mijn ogen geopend en ik vind het doodeng dat ik dat zo uit de hand heb laten lopen.... Ook al is het stoppen met de rivotril nu bijna een haf jaar geleden, ik voel me kwetsbaarder en naarder dan ooit. En wat ik bijna niet durf toe te geven.. Ik voel me zo naar dat ik soms de neiging hebt om onnodig de dormicum te injecteren. Ik heb het nog niet gedaan en heb het eerlijk gezegd tegen mijn hulpverleners omdat ik open kaart wil spelen... Maar ik ken mezelf zo niet... Ik schaam me er voor.... gevoel dat ik steeds verder afglijd... maar ik weet niet of dat een terechte angst is, of dat mijn verleden, de ptss nu veel meer naar boven komt en ik daardoor zo kwetsbaar ben. ........ Groetjes Gnuffie

Hoi Bumperjim, Dank je wel voor je reactie. Wat een goede vraag ... zo had ik het nooit gezien...Wat houdt mij bezig om weer mijn oude ik te worden... Ik heb geen idee.... Ik kan mijn vinger er niet op leggen.. Ik mis die sprankeling in mijn oog, in mijn leven... De reden dat ik met rivotril gestopt ben/ moest stoppen is wel heftig geweest. Ik heb een hartstilstand gehad 12 juli van dit jaar. Dit door overdosering van de rivotril. Ik ga in ieder geval wel even nadenken over je vraag.... Wat houdt me tegen? Dank je wel...

Hallo allemaal, mijn naam is Gnuffie en ik ben 41 jaar. De afgelopen 8 jaar erg verslaafd geweest aan de rivotril. In Juni me laten opnemen en in twee weken werd de rivotril ( druppels, pillen en infuus) gestopt. Na die twee begon het pas...wat een nare zware weg om te stoppen... Inmiddels bijna een half jaar verder en wat me opvalt is dat ik sinds het stoppen enorm depressief en onrustig ben geworden. Zo erg dat ik weer herbelevingen heb, gevecht met zelfdodingsgedachten ( nee ik doe het niet...) weinig voelen en ik mis die twinkeling in.mijn ogen als ik praat over iets wat ik geweldig vindt. Deze nieuwe ik vind ik echt helemaal niets....en het beangstigt me.. Ik hoop jullie verhalen te lezen en daar hoop uit te putten. Ik hoop ooit weer die enthousiaste, gevoelige knuffel te worden, want hoe ik nu ben doet me veel verdriet. Liefs Gnuffie