Nog raarder gewerkt dan gisteren. Hoe meer ik denk ‘nou nee…, laat een ander maar’ , hoe meer zich aandient. Bijna opdringt. Zeg ik toch weer ‘ja’. Leren ‘nee’ zeggen. Ik denk dat het me tijdens dit leven nooit gemakkelijk zal afgaan.
Nou ja. Gelukkig heb ik er ook deels wel lol in.
Morgen naar de stad voor een jas. Die van vorig jaar kan niet meer dicht. Val dan af mens! Tja. Lukt even niet. Eerst mocht ik geen andere van mezelf omdat ik af moest vallen. Nu besloten dat het wel gewoon mag. Dan heb ik er maar twee . Een grote en een kleine…