Lika

Als dat kan he? Anders niet vriendelijk…

Duidelijk zijn @BorWil je niet, wil je niet. Vriendelijk bedanken en niet aannemen.

@ikkanhetje kunt ook pauze nemen.

Sterkte @lady jane!

O!!!! Wat gaaf @jopie!!

En man o man, wat vermoeiend en nooit bevredigend he? Het leidt tot zo weinig. Want mensen zijn blij of niet blij. De mensen zijn het blijst als ikzelf blij ben en ik ben het blijst als ik mezelf recht doe. want die mensen zijn ook bezig met zichzelf enz. enz. Ik voelde het vandaag wegglijden. De kramp. Het spasme. Ik kon loslaten. Niet doen. Dat is fijn.

Goedemorgen

Hahaha @Kohtje!!! Een zwemplankje inderdaad. nu maar gaan koken. Geen zin in, maar kan ook zonder zin….

En weer gezwommen met plankje. Beetje trappelen. Gisteren geen kniepijn. Check.

Zó fijn @nancy!

Dagje zonder noemenswaardige kniepijn. Heerlijk. Morgen meerdere dingen. Kringloop, vuilprikken, ramen lappen en een zwemmertje… zoiets, maar in rust. ik knap op. De mist trekt op. Fijn.

Gezwommen met plankje in de plas vanochtend. Yes!

Goedemorgen

89,5 …. Ai

Van harte kanjers!!

Hoe doe je dat dan @Cleo66? Wat een goede tip. sterkte @Lieke7777!!!

Over vakantie. Ik kon nooit wachten om te gaan. Nu is dat anders. In de avond schijnt de zon zo mooi naar binnen. Mooier dan hier kan bijna niet. Behalve op de Wadden…. Soms heb ik behoefte aan een (nieuwe) stad. Liefst in een ander land. Twee dagen of langer en dan alles zien, lopen, ruiken en proeven. Heerlijk! Alleen soms. Ik was in Napels. Wat was dat gaaf. Zoiets. Maar in januari/februari ben ik altijd bang dat de winter nooit meer gaat. Dit jaar gaan wij naar een Canarisch eiland. De zon, ik laad op en kan met gemak weer verder. Zo geweldig prachtig ook. en dan boek ik altijd heeeeeeel erg vroeg. Dan heb ik des te langer voorpret.

Voor organisatie veranderingen ben ik niet huiverig op zich, maar voor de kleine verschuivingen in mijn team. Dat het net iets anders is, mensen op andere posities. Daar moeten we ons als team weer toe verhouden en ook weer tot elkaar. En ik IN en ALS ONDERDEEL van een groep vind ik moeilijk. Dat maakt het onzekerste in mij los. Zie ik nu.

Ik voel het ook in mijn lijf…

Check. Daar had ik wat meer woorden voor nodig. Dit is het!

Heb ik dat weer!

Goedemorgen. Ik ga douchen en werken. Laatste dagje voor het weekend. Fijn!

Klopt allemaal helemaal. Dank jongens. Ik kwam vanuit een leven waarin ik mijn werk was geworden. Dat is veranderd. Na mijn zoveelste instorting , 5 jaar geleden, zat ik lang thuis. Kon niets meer. Maar ik kwam eruit. Zelfde werk, andere plek. Hobby’s weer gevonden en ooleiding gedaan. Les gaan geven zelfs! Maar nu zijn er dingen op die plek veranderd. Want zo gaat dat. Een nieuwe Grote Baas, een directe chef weg, en dat triggert. De Grote Baas wil dingen. Mensen willen De Organisatie fijn slijpen, de grote en kleine baas wel of juist niet plezieren. En dat maakt mij onzeker. Wat vind ik. Wie volg ik dan? Wat moet ik doen? Hellup? Basisangsten die ik heel goed ken. Als twee mensen iets verschillends willen en ik sta ertussen. HELP!!! Ik wil dat iedereen blij is met me. Dus ik ga harder en in bochten en raak verstrikt. Tenminste. Dat is mijn neiging. Maar ik doe het niet. Niet dit keer. Ik had een plan en dat voer ik uit. En dat schuurt soms. Mag je dat wel doen??? Ben je nu niet heel stout? En ik weet dat ik de taken die ik nu niet ga doen , wel goed kan en dat anderen dat ook vinden. Eigenlijk vinden anderen dat vooral, want ik sta er te ‘aan’ van en kan ze dus eigenlijk helemaal niet goed! dussss…. Zo. Sprak zij hardop tegen zichzelf in de ochtend. Ik hoef niet alles meer te doen wat ik kan (of lijk te kunnen) voor applaus.

Je bent niet je werk . Niet de beloning die iemand anders je geeft voor inspanningen. Je eigen beloning komt uit jezelf. Het is het leven zelf. Goed genoeg. Maar zoals mijn draadje je triggerde. Het valt niet mee. Dat construct los te laten. Je doet het goed. Het is echt goed. Je kern is er echt. Werken kun je straks ook weer. Vanuit andere waardes waarschijnlijk. Sterkte en rust uit. Rust maar goed uit lief mens.