Draaiorgel

Je weet nooit hoe het gaat vallen, dat is het. Ik ben van nature nogal geneigd de touwtjes in handen te houden, de controle over de situatie vast te houden. Drank creëerde altijd een soort onvoorspelbaarheid, een thrill inderdaad. Je weet niet van tevoren waar je gaat eindigen, of dat in de gracht is, of juist op een plek waar je gesprekken voert die je leven verrijken, of bij iemand in bed bij wie je altijd wilde zijn, of juist bij wie je in je ergste nachtmerrie niet was beland. Ik weet dat ik eens na een tijd nuchter in een café vol dronken mensen stond, en daar was geen zak aan. Ik had het gevoel: waarom doe ik hier zelf zo dikwijls ook aan mee, en erger? Maar op een ander moment, kon ik juist genoten van een dronken gezelschap, terwijl ik zelf broodnuchter was en het gevoel had de situatie compleet meester te zijn.

Dit is een heel wijze zin. En zó herkenbaar. Een paar glaasjes drinken daar is echt niets aan, nee. Ofwel ik voel er niets van en vraag me af waarom ik het eigenlijk doe, ofwel het is de aanzet tot een zuippartij, die op dat moment heerlijk is maar waar ik de dag erop dikwijls gigantisch spijt van heb.

Heel herkenbaar dit soort gevoelens. De waarheid is altijd een projectie, een projectie afhankelijk van je eigen ideeën, gedachten en gevoelens. Waar ik zelf ook mee worstel. Ik ben nog relatief jong, het was voor mij een lastige stap toe te geven überhaupt een drankprobleem te hebben. Mijn vrienden lachen me uit als ik zeg dat ik een alcoholprobleem heb, ze zuipen zelf net zo hard - maar ze weten niet, dat het bij mij drie, vier keer per week raak is op die manier, als ik er niet gigantisch op let. En weet je, alcohol is maatschappelijk geaccepteerd, maar juist het taboe op het alcoholisme maakt het zo lastig. Een junk die is afgekickt, zal door niemand heroine aangeboden worden. Hij hoeft maar uit de scene te stappen en hij is ervan af, van de sociale druk. Een roker die gestopt is, wordt de hemel ingeprezen. Maar onze collegae, studiegenoten, oppervlakkige vrienden, zullen blijven aandringen nog een glas te nemen. Iemand die geen drankprobleem heeft, kan ten enenmale niet beseffen wat het is, hoe het voelt om niet meer te kunnen stoppen, om die fles maar leeg te móéten krijgen. Ik kan maar één oplossing bedenken: ze de vinger geven. Als ik wil drinken, drink ik. Als ik niet wil drinken, drink ik niet. En daar heeft niemand behalve ik iets mee te maken. Aan het einde van de dag is ieder mens alleen verantwoording schuldig aan zichzelf, aan of hij heeft geleefd naar zijn diepste principes.

Vroeger luisterde ik vaak Ramses Shaffy als ik alleen dronk, en zag in hem een voorbeeld als grootalcoholist en levensgenieter. Maar, iedereen wil leven als Ramses, maar niemand wil het einde van Ramses meemaken, weggeteerd door Korsakov, slokdarmkanker en andere (hoogstwaarschijnlijk voornamelijk) door alcohol veroorzaakte ellende. Heel vreemd zie ik hem sinds ik met mijn alcoholprobleem aan de gang ben eerder als motivator om niet te drinken dan als motivator om wel te drinken, en geniet ik nog steeds evenveel van zijn muziek.

Wat ik bedoel, is dat de receptoren reageren op alcohol, maar alvast accommoderen naar een grotere hoeveelheid. Wat ik min of meer bedoelde is dat in bepaalde gevallen na een flinke periode van onthouding het mogelijk is - zij het met buitengewone wilskracht - op een bepaald rantsoen in te stellen, waarna de receptoren zich ook daaraan aanpassen. Zie onder andere de programma's waarbij andere alcoholisten bier krijgen, ook om de schade te beperken, waarbij er gerantsoeneerd wordt. Iets soortgelijks zie je al langer bij heroïneverslaafden. Het punt is natuurlijk wel dat hervatten van het gebruik altijd meer risico's brengt dan het geheelonthouden: bij tegenslag heb je grote kans dat het gezeik weer van vooraf aan begint. Vandaar dat ik, in ieder geval voor nu, ook absoluut kies voor geheelonthouding. Het patroon van overmatig drinken moet uit mijn systeem, en later zien we wel weer verder. Misschien is het leven nuchter wel hartstikke leuk en heb ik helemaal geen trek meer in drank, misschien kom ik wel tot een andere conclusie maar dan heb ik het in ieder geval een tijd droog gehouden en het geprobeerd. Ik herken eigenlijk niet je idee van een steeds hevigere terugval, ik ben nu ongeveer anderhalf jaar, sinds ik besef dat ik een drankprobleem heb, bezig met 'stoppen', en de periodes van abstinentie worden steeds langer en de terugvallen korter en minder hevig. Het afgelopen anderhalf jaar heb ik minder gedronken dan bijvoorbeeld het jaar ervoor. 't Gaat de goede kant uit, maar ik ben er nog lang niet. Daarom heb ik me hier ook aangemeld en tot dusverre bevalt dat uitstekend!

Heel herkenbaar. En dan lukt het één avond desgewenst om het matig te houden, en dan nog een paar keer, maar het eindigt steevast weer dat ik mezelf terugvind in een staat waarin ik niet wil verkeren, en de dag erop mezelf afvraag wat voor ellende ik nu weer heb uitgespookt, zonder het nog te weten soms dikwijls. Van dat patroon wil ik dus af :-)

Ja, dat is heel vervelend. Bij mij zit de valkuil meestal na een korte tijd droog staan en dan het 'duiveltje' dat zegt dat het wel weer kan, zonder echte craving. Vervolgens begint binnen een paar weken het patroon weer van vooraf aan. Een beetje het idee: "Jippie, twee weken niet gedronken, dat moet gevierd worden met een borrel".

De vierde vandaag! Het gaat best goed, ik begin nu weer meer energie te krijgen, en voor nu heb ik geen 'dorst'. Het gevaarlijkste moment van de dag is doorgaans de avondmaaltijd, daarna was ik vaak gewoon te beginnen met het zuipfestijn, als ik thuis dronk. Maar ik heb bewust geen drank in huis natuurlijk, dus dat maakt het een stuk gemakkelijker. Die trekaanvallen kan ik wel weerstaan.

Nee, dat denk ik niet. Genoeg te beleven, maar drank was altijd een soort katalysator waardoor je dingen meemaakt die je anders niet zou meemaken. Dat is allemaal leuk en aardig, maar zodra de negatieve gevolgen groter worden dan de positieve, wordt het tijd er iets aan te gaan doen. Het is voor mij nu echt een kwestie van nuchter zien te blijven om te kijken of de positieve zaken kunnen blijven, zonder alcohol dus.

Dank voor die tip, ik heb het filmpje gekeken. Interessant inderdaad, en helder uitgelegd. Ik ben overigens, los van de specifieke kwestie, benieuwd in hoeverre dit absoluut dan wel gradueel is. Niet zozeer om nu een excuus te zoeken toch weer te gaan drinken, meer omdat er over het algemeen wisselende opvattingen over zijn in de wetenschap.

Iedereen bedankt voor het warme welkom!

Haha ik zag het ook pas bij nader kijken, dit was het eerste bericht dat ik zag. Dank voor het welkom!

Ik herken het wel. Onder invloed van drank doe ik dingen die ik nuchter wel honderd keer uit mijn hoofd zou laten. Gelukkig is het altijd goed afgelopen, maar dat is meer geluk dan wijsheid geweest besef ik.

Graag wil ik me voorstellen. Ik ben Draaiorgel (eerst was het Drankorgel, maar ik kreeg de tip dat te veranderen en was het daar meteen mee eens, zoals ik ook mezelf wil veranderen), net nieuw op het forum en alcoholist in de ruime zin van het woord. Na meerdere mislukte stop- en minderpogingen, ben ik verder gaan kijken en heb ik me aangemeld hier op het forum om ervaringen uit te wisselen om zodoende van de drank af te gaan blijven. Na een periode van ongeveer tien jaar redelijk frequent drinken, waarvan vijf jaar duidelijk overmatig en twee jaar met een duidelijk besef dat ik moet werken aan het probleem, ben ik met toenemende intensiteit aan de gang met het drankprobleem. Het stoppen kost me geen moeite: het levert lichte onthoudingsverschijnselen op, maar het leven gaat gewoon rustig door en na een weekje is het over. Na dat weekje voel ik me doorgaans goed, en dan begint de twijfel die tijdens de abstinentie al ontstaan was: is het leven nog wel leuk zonder die heerlijke, verkwikkende roes van de alcohol? Ik begin eens matig te drinken, enkele glazen bier, en dat gaat een klein tijdje goed. Na verloop van tijd treedt echter zonder pardon het controleverlies op, en word ik dronken. Heel dronken. Dat is een patroon dat zich nu bij herhaling heeft voorgedaan, de laatste keer het afgelopen weekend. Dat was voor mij reden om de gelijkgestemden op te zoeken hier, en te kijken wat ik hier kan leren om beter om te gaan met deze terugvallen. Rationeel weet ik namelijk prima dat ik een alcoholprobleem heb, dat 'normaal drinken' iets is dat ik nooit echt gedaan heb, en dat alcohol en Draaiorgel uiteindelijk altijd tot excessen leidt, maar gevoelsmatig echter heb ik nog steeds de indruk dat een nuchter leven een saai, truttig leven wordt, waarin voorspelbaarheid zal regeren en uiteindelijk de middelmatigheid wacht. 'Droogdrinken', schijnt dat genoemd te worden. Vandaag is pas mijn derde nuchtere dag, maar ik wil in ieder geval, zoals de bekende AA-traditie voorschrijft, proberen niet te ver vooruit te kijken en in ieder geval vandaag nuchter te blijven. Ik heb al veel herkenbare verhalen gelezen hier op het forum waaraan ik denk veel te zullen hebben en hoop ook zelf een nuttige toevoeging te kunnen vormen!

Lastige kwestie. Je bent in principe verplicht om op vragen van een verzekeraar naar waarheid te antwoorden, niet alleen dekt de verzekering niet als je dat nalaat, ook ben je (naar ik meen, ik weet het op dit tijdstip even niet zeker) strafbaar bij onjuiste antwoorden. Er is echter een maar. Medische gegevens zijn geheim, de verzekeraar kan die niet zomaar opvragen. Zelfs als je zorgverzekeraar dezelfde is als je levensverzekeraar, is dat slechts in naam zo: zorgvezekeraars zijn altijd een zelfstandig rechtspersoon, en er is een fysieke afscheiding in de ICT-faciliteiten van een verzekeraar zodat een en ander niet oneigenlijk gebruikt kan worden. Zolang er niets gebeurt, is er dus geen haan die ernaar kraait. De ellende echter kan beginnen op het moment dat er, Hemel verhoede, iets met jou zou gebeuren waardoor die verzekering moet gaan uitbetalen. In dat geval kunnen ze wel degelijk medische informatie opvragen aangaande je overlijden. Levercirrose bijvoorbeeld, doet meteen bij iedere verzekeringsgeneeskundige de alarmbellen rinkelen. Als dan blijkt dat je onjuiste informatie hebt opgegeven, zouden jouw nabestaanden in dat geval weleens heel veel moeite kunnen hebben nog geld te zien van de verzekeraar en dus dat huis te kunnen blijven betalen. Als ik er naar kijk als mens, zou ik zeggen dat als het je enkel gaat om het huis en de hypotheek, je het best kunt liegen, wanneer je ook daadwerkelijk rekening houdt (bijvoorbeeld wegens een partner die over kan blijven bij overlijden) dat de verzekering weleens nódig kan zijn (anders dan voor de geldverstrekker), je daar toch eens over na moet denken en met je partner zou moeten overleggen. Verzekeraars doen namelijk doorgaans pas onderzoek nádat ze moeten gaan betalen.

Ik heb last van mijn maag en merk dat het minder is als ik niet drink. Het is niet eens echt gelogen en wordt zonder uitzondering geaccepteerd zonder verdere vragen. Uitsluitend aan betere vrienden vertel ik dat het in zijn algemeenheid beter voor mij is niet te drinken.

Waar ik benieuwd naar ben: op dates en dergelijke is het natuurlijk voor niet-alcoholisten heel gewoon om een of meerdere glazen te drinken. Nu valt het niet per se op wanneer je niet drinkt, zeker niet als je nog moet autorijden, maar wat ik me afvraag, na hoeveel dates vinden jullie dat je het alcoholprobleem moet vertellen? Enerzijds zou ik zeggen niet te snel, want het schrikt af, anderzijds is het natuurlijk wel een wezenlijk onderdeel van je persoonlijk leven. Wat vinden jullie?

Even zien, dit is wel een goede vraag, ook om gemotiveerd te blijven niet te drinken. Ik zie eigenlijk dat veel dingen bij iedereen wel herkenbaar zijn, maar dit is mijn lijstje. Ter verzachting, dit was gelukkig niet dagelijks aan de orde maar wel te vaak, en als ik niet stop, wordt het alleen maar erger daar verslavingen altijd erger worden en nooit minder erg. Mijn "Walk of Shame": Ruzies met mijn toenmalige vriendin die veel sneller escaleerden door de drank De dag erop soms honderden euro's uitgegeven die ik eigenlijk niet kon missen Gigantische katers waardoor de hele volgende dag naar de gallemiezen was Een keer een eenzijdig verkeersongeluk gemaakt (dag carrière als ik gepakt was geweest, of erger) Bewusteloos gevonden worden onderaan een trap, en vervolgens later terughoren dat bijna de ambulance was gebeld omdat ik het niet meer wist Braken en weer verder drinken omdat de fles nu eenmaal leeg moet Brandend maagzuur Voortdurende diarree de dag na het drinken Irritatie als vrienden het na vijf bier welletjes vinden, terwijl ik dan pas dorst begin te krijgen Een lagere standaard met het versieren, waardoor ik in bed belandde met vrouwen die ik nuchter niet zou zien zitten Een keer door een brievenbus gepist Uitstelgedrag van dingen die toch echt moeten gebeuren, niet rechtstreeks door de dronkenschap maar wel door futloosheid door alcohol veroorzaakt De dag erop zoeken naar een biefstukje dat ik nog in de ijskast zou hebben liggen, en pas nadat ik het bord vind beseffen dat ik die, al dronken, toch echt zelf gebakken en opgegeten heb

Thanks, ik ga 'm aanpassen!

Hallo allemaal! Ik ben ook nieuw, ik ben een jongeman van eind twintig, student en ondernemer, en alcoholist (ruime zin). Ik drink veel meer dan goed voor me is en wil daar graag iets aan doen. Langzaam maar zeker ben ik tot het besef gekomen dat ik niet alleen een alcoholprobleem heb ontwikkeld, maar dat mijn relatie met drank ook nooit gezond is gewéést. Daarom denk ik dat het beter is niet meer te drinken. Nu heb ik een bloedhekel aan 'hulpverlening' door 'professionals', dat is meer een persoonlijk ding, maar een groep van ervaringsdeskundigen, breder dan bijvoorbeeld een AA-werkgroep, leek me tof en misschien zelfs gezellig, dus vandaar mijn aanmelding! Mijn grote probleem is niet het stoppen (de craving kan ik wel de baas) maar het gestopt blijven, dat houd ik namelijk doorgaans niet meer dan 1-2 weken vol, waarna het liedje weer van voor af aan begint. En terwijl ik denk een fles sterke drank te kunnen bewaren voor het feestje, blijkt dat ene slokje toch fataal te zijn, waarna Drankorgel tegen al zijn goede voornemens in dronken is na een liter gedestilleerd. Dat kringetje moet natuurlijk doorbroken worden, dus vandaar dat ik hier ben. Nu kort en wel twee dagen weer helemaal nuchter, maar vastbesloten die nuchterheid dit keer ook vast te houden. In ieder geval, zoals de AA het zegt, de komende 24 uur. Overigens, ik las even de huisregels en kwam erachter dat 'alcoholcampagne' niet is toegestaan. Mijn nickname was bedoeld als een knipoog, maar als de moderators liever een andere hebben, zal ik die uiteraard aanpassen!

Dit zo herkenbaar. Ik ben zelf nog niet voor langere tijd gestopt en de angst geen leuk leven meer te hebben houdt me tegen. Daardoor hervat ik na 1-2 weken doorgaans weer mijn alcoholgebruik, in het begin matig en daarna weer meer dan goed voor me is. De angst als het ware om saai, burgerlijk te worden, zonder drank. Dit terwijl bewezen is dat het met drank ook niet altijd leuk is, integendeel zelfs. Hoe lukt het je nu om af en toe 'los' te gaan, Monster?

Ik ben ook nieuw! Laten we het anders nieuw leven in blazen. Ik zal mijn verhaal opschrijven, voor wie erin geïnteresseerd mocht zijn!