Na enig aandringen van niet nader genoemd persoon kopieer ik mijn update van mijn persoonlijke draad ook even naar hier.
Goed, een update. Even eerlijk vooraf, ik heb hier een ellenlange versie van geschreven en die zit nu in het mapje "pas publiceren als ik echt heel erg dood ben". Dit is een soort samenvatting.
Het is een jaar geleden dat ik besloot om toch weer mee te doen aan het jaarpact. Een heel jaar niet drinken dus. Geen alcohol, geen alcoholroes, geen alcoholverdoving. Het was een zwaar jaar, waarin veel is gebeurd. Privé, werk en in m'n hoofd. Het was ook (weer) een coronajaar, wat een flink deel van de afleiding wegnam. Ook een deel van de verleiding trouwens, want hoewel ik voornamelijk een alleendrinker ben, was ik nooit een stiekeme drinker. Ook in gezelschap dronk ik graag en grondig. Het maakt alles wat losser, weet je wel. Oppassen trouwens, ik proef nu al enige nostalgie. Het voordeel van een drankprobleem, is dat je een drankprobleem hebt. Daar kun je prettig op focussen, het middelpunt van alles, waardoor de rest op de lange baan geschoven kan worden. Eerst dat alcoholprobleem oplossen, dan zien we wel verder. Lekker gemakkelijk. In dat opzicht ben ik nog niet echt verder, denk ik. Het alcoholprobleem is er nog steeds, nu draait het niet om drinken, maar om niet-drinken. Dezelfde focus, andere invalshoek. Voor de rest schuif ik het meeste nog mooi vooruit. Therapie? Dat is nog steeds een verhaal van twaalf ambachten en dertien ongelukken. Het werkt niet. En omdat het allemaal niet werkt, is wel duidelijk waar dat aan ligt. Aan de enige gemeenschappelijke factor in het al: ikzelf. Wil ik wel zo diep graven? Is het niet rustiger, leefbaarder om oppervlakkig te blijven? Wel grappig, geen mens die mij kent, zou mij als oppervlakkig beschrijven. Maar tegelijk heb ik toch niet de behoefte om tot de bodem van de Marianentrog te duiken. Er af en toe langs strijken is pijnlijk genoeg. Ook een strijd, maar een heel andere.
Misschien is dat wel waarom het voor mij belangrijk is om het belang van het gevecht tegen en met alcohol voor ogen te blijven houden. Dit is vechten, hard werken, alert blijven en geen gaten laten vallen. Dat kan ik, dat bewijs ik elke dag nog weer. Ik kan vechten, dit gevecht kan ik winnen. Dat sterkt, vergroot het vertrouwen om ook dat andere gevecht aan te kunnen. Maar dan kan nu nog niet, want ik ben hier nog hard mee bezig. Hart mee bezig ook.
Goed, tot zover dit eerst maar.
Dit jaar was een berg en ik sta nu op de top van die berg. De vraag is nu; en dan? Naar beneden? Via welke weg? Of hoger, naar de volgende top? Ik weet het niet. Nog niet. En tot ik het weet, blijf ik hier eerst maar staan, van het uitzicht genieten.
.jpeg.7a2e430d8ec5e7a29aa2138a06eadbb7.jpeg)