Poppy

Lieve Smart en LJane, bedankt voor jullie fijne en ondersteunende berichten, even op me in laten werken. Het schuldgevoel is iets waar ik niet omheen kan en wat mee moet en eigenlijk ook heel druk mee bezig ben. Het zegt natuurlijk heel veel over mij. Het is aan het bubbelen en doen, dit help ook weer om verder te denken en te voelen door jullie waardevolle bijdrage. Bedankt en tot later

Bedankt voor jullie lieve berichten, MG, LJane, Smart, Indigo en Meya! Ik ben zonder geloof opgevoed dus het drukt niet zwaar op me, de gedachte kwam zo bij me op. Heel dankbaar dat ik niet meer hoef. Die 'zondige' gedachten zijn wel een signaal en daar moet ik dan wat mee, ik denk het herbevestigen waarom ik niet meer wil. Zoals jullie ook het herkennen, de realiteit is gewoon bagger, drinken zoals ik zou doen is beschadigend en dat is geen optie meer. Dus een beetje weemoedig zijn zo nu en dan is oké maar ik moet het niet meer romantiseren zodat ik het verlangen in stand houd. Schuld ja daar is sprake van bij mij, dat is een terugkerend of eigenlijk een immer aanwezig thema in mijn leven. En op het moment ben ik het even heel erg beu omdat ik me naar Jan en alleman schuldig voel. Zo zonde, ik voel me er juist eenzaam door terwijl ik ook behoefte heb aan verbinding. Ik ben er erg mee bezig nu. Mijn schuldenlijstje is in lange tijd niet zo lang geweest en ik moet er wat mee op 2 niveau's, praktisch en emotioneel. Spijkers met koppen slaan. Kijken wat ik kan doen om het op te lossen. Het heeft ook veel met familie te maken dat ik me schuldig voel, mijn moeder heeft er voor gezorgd dat ik me chronisch schuldig voel. Zo even een verwijt eruit. Ik weet ook heel goed dat ik nu verantwoordelijk ben voor mezelf maar ik ben het soms zat. Maandag dacht nog toen ik op de fiets naar mijn werk zat 'ik vind het niet leuk om volwassen te zijn'. Na ja hierin zie je ook die rottige vermijdende eigenschappen die ik heb ontwikkeld. Jakkes gewoon. Ga nu maar wat doen, stil zitten is nu geen optie even wat 'flinke' dingen doen zodat ik me weer beter kan voelen. later en liefs van Poppy

Goedemorgen even een berichtje van mij. Op het moment is blijkbaar de behoefte om lang achter de computer te zitten niet aanwezig dat wekt gemengde gevoelens op. Zeker iets van gemis want ik vind dat hier hele lieve en toffe mensen rondlopen en er wordt veel moois geschreven waar ik veel aan heb. En ik zou meer willen geven. Ik heb zondige gedachten, dat is wat gister door mijn hoofd schoot, moest er wel om lachen. Zondig is een rot woord ik moet dat maar snel vervangen door destructief of zo, of slecht voor mezelf zorgen gedachten. Ik reed met de bus door de stad omdat ik een lekke band had en dat ging o.a. langs een Mexicaans restaurant waar ik menig Margarita's heb gedronken, dat was een tijd een feestje voor me toen ik na een tijd van abstinentie weer begon. En gister zo rond16.30 uur, dan ben ik meestal niet vrolijk, bedacht ik me hoe 'feestelijk' het leven werd als ik dan een groot glas wijn inschonk dan werd het voor het gevoel weer dragelijk, de spanning kon weg, herkent u dat?! Wat ik nu doe is een kop thee zetten en die drink ik dan lekker op tijdens het koken en die rotbui en somberheid verdwijnt wel weer als ik ga eten. Het vervolg van het mijn glas wijn zou zijn, minimaal een hele fles wijn en nog een paar, 2 of 3 zo limonchello's of cognacjes en 's nachts wakker worden met zelfhaat en de volgende dag geen energie en nog meer zelfhaat en het gevecht te willen stoppen met drinken. Dus wensen met heel mijn hart precies daar waar ik nu ben . Kijk zo is het kringetje weer rond en ik mag best wel eens sneu zijn dat ik niet meer kan drinken (mag wel maar dan maak ik mijn leven verrot) daar mag ruimte voor zijn maar de realiteit romantiseren mag niet want dat is gevaarlijk, de realiteit is dat ik een alcoholist ben niet eentje waar het voor buitenstaanders aan te zien is maar ik weet wel beter..... Vanochtend al genoten van het prachtige weer met een kopje koffie bij het weiland. Fijne dag allemaal Poppy

Een virtuele knuffel van mij en ik hoop dat je ook van het weer hebt genoten.

Even weer een stukje schrijven, ik ben hier wel erg weinig terwijl ik de verbinding die ik hier voel wel mis, maar het kost ook tijd hier te zijn en ik merk dat ik de laatste tijd meer kies om te schilderen of te harpen. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat ik alweer 2 jaar en 4 maanden niet meer drink. En dat de noodzaak tot delen op dit gebied niet meer zo heel dringend is. Maar in mijn leven zijn er nog genoeg momenten waar ik vroeger gedronken zou hebben. Vooral de nachten vind ik regelmatig lastig. Als ik wakker word ben ik eigenlijk altijd angstig en dat ben ik wel eens zat, verder slaap ik heel redelijk maar de angst voor 'grote' dingen is akelig. Ben er de laatste tijd ook wat boos om omdat deze angst is ontstaan is in mijn onveilige jeugd en dus gezin en nog is de gezins- dynamiek naatje. Gelukkig krijg ik wel EMDR en daardoor zijn een aantal zaken wel wat verschoven. Ik ben aan het oefenen om me als volwassene op te stellen en niet het angstige kind laat regeren. Mijn wens en doel is om heel lang niet meer te drinken (het liefst nooit maar dat vind ik een brug te ver om hardop te moeten zeggen). Het wordt steeds makkelijker, de lege momenten die ik voel waarin wil drinken daar kijk ik even naar en ga dan weer verder. Ik ben veel en veel te blij dat ik n iet meer hoef. En dat gevoel zit diep, alleen ik weet dat ik voor altijd alert moet blijven. De verhalen dat mensen na 5 jaar beginnen geven mij een reality check, dat kan mij ook heel goed overkomen. De drie jaar is voor mij ook zo'n moment, want toen ben ik een vorige keer weer begonnen, dat was mijn langste periode achter elkaar. Ik durf wel af te spreken om een periode van 5 jaar niet te drinken, dat is een mooi doel en voelt voor mij haalbaar. En dan werk ik naar dat volgende moment toe, hoe sta ik er in over ongeveer 2,5 jaar..... Ik heb dus een plan , voelt goed En ik ben ook heel blij en trots dat ik nu ruim 1 jaar van de nicotine kauwgom af ben en ook geen behoefte heb om weer te gaan roken of kauwgom te gaan eten. (dat laatste trekt nog wel eens eerlijkheidshalve). Fijne dag allemaal deze stralende dag

Dat er psychisch iets niet in orde is is toch heel logisch? Geldt dat niet voor velen, waarom drinken we anders, toch om iets te verdoven, onze destructieve manier om met het leven en handicap om te gaan. We wisten niet beter. Ik hoop dat je voor behandeling kiest, ik begrijp dat je op dit moment in een hel zit omdat er zoveel gebeurt, maar het is wel een put waar je uit kunt komen. Je ligt niet onder een brug totaal verwaarloosd dood te gaan, dat had verdorie ook gekund, dat is pas de hel. Misschien zeg ik het wat hard nu, maar dat komt ook omdat ik het je zo gun om voor het leven te kiezen. Succes lieve Lars

Bedankt Smart, dit is inderdaad meer iets voor je eigen draadje. Het is een goed stukje en fijn om voor je zelf te hebben! Ik sluit me bij Smart aan goed dat je naar de AA gaat ik hoop dat daar de nodige steun kunt vinden. Blijf praten en schrijven!

Het is niet meer dan normaal dat je alle kanten opschiet nu. Het is natuurlijk ook heel iets anders om in zo'n groep te zijn dan in een normale sociale setting. Je bent hartstikke kwetsbaar en hebt niets om je achter te verschuilen en dat kost bakken met energie. Ik durf zo maar te zeggen, komt wel weer goed. Heel goed dat je per dagdeel bekijkt wat goed voor je is. Sterkte en ik vind het echt super goed van je!

En zo is het lieve Smart, doen wat goed voelt voor jou en jou alleen! 1 dag heeft maar 24 uur en wat je daar allemaal kan doen is ook heel erg afhankelijk van je energie. Daar worstel ik ook altijd mee. Als ik het 1 doe kan ik het ander niet doen, je kunt niet alles. Lekker lezen en niet reageren zonder je schuldig te voelen!

Ik heb nu een aantal maal op de dagdraad gelezen en ik krijg er een knoop van in mijn maag. Ligt dat aan mij? Het roept bij mij het gevoel op dat ik me moet verdedigen en dat wil ik niet. Dus ik ga daar voorlopig niet meer kijken. Ik voel me ook steeds aangesproken door van alles en nog wat. Daarin heb ik nog veel te leren. Ook te leren om te zijn wie ik ben zonder de goedkeuring van een ander. Vind het nog ingewikkeld maar ik mag het stapje voor stapje doen.

Doe ik hoor en ik zie dat je super goed bezig bent. Jij klinkt heel wijs! Ik weet zelf ook hoe kwetsbaar we kunnen zijn, vandaar. Sorry als ik een beetje doorschoot/er mee aan de haal ging.

Hoi Nadia wat geweldig dat je al 7 weken niet gedronken hebt, super! Ik ken je niet maar ben geprikkeld door het voorstel van je therapeute. Ik ga aan mijn therapeute vragen of ze hier van heeft gehoord (therapeute bij de verslavingszorg). Mijn eerste hele spontane reactie is dat ik driftig wordt, het zou mijns inziens een duidelijke wens van jou moeten zijn. Dat kan en mag bij de verslavingszorg, om heel eerlijk te zijn vind ik het heel erg kwalijk dat het je wordt aangeboden. (correctie, dat je er voor wordt gevraagd! Daar wordt ik dus boos over) Bij mij is het heel duidelijk bij de intake gevraagd, wat wil je stoppen of gecontroleerd drinken, voor mij is het stoppen. En zoiets moet van jou uitkomen, ze had je er niet voor mogen vragen, wel de mogelijkheid vertellen, maar dat ze vraagt je mee te doen vind ik ronduit schandalig. Zo! Verder ben ik geen driftkikker hoor, nou ja sinds de overgang Wat ik jou wil zeggen, laat je niet gek maken en ga bij jezelf heel eerlijk na wat voor jou de weg is, dat kan niemand je vertellen behalve je eigen gezonde verstand, of dat nou gereguleerd drinken is of geen alcohol. Ik drink nu ruim 2 jaar niet meer en ik vind het grotendeels heerlijk! En je hebt duidelijk gereageerd dat je absoluut NU niet mee wil doen, ik vind dat je sterk in je schoenen staat en ik baal voor je dat ze toch een zaadje hebben geplant en dat vind ik heel fout van de verslavingszorg. Zo nou hou ik op hoor . Hartstikke goed bezig Nadia. Ik lees net je intro en zie dat je veel hebt meegemaakt en veel moet overwinnen en om dat te verwerken moet je juist toch geen alcohol drinken. Je hebt zoveel te verwerken en dat gaat toch alleen maar nuchter en niet de ballast om nog eens een keer bezig te met wat je deze week mag drinken dat leidt in mijn ogen af. Nou hou ik echt op, het raakt me dus duidelijk.

Fijn Lars dat je bent gebleven! Goed man.

Wil wat schrijven over hoe moeilijk ik het vind om iemand te spreken die onder invloed is en dan heb ik het over een bekende. Ik merk dat ik eigenlijk zeer kwaad wordt. Het kan zijn dat dit niet leuk is om te lezen maar het is iets van mij en het gaat over iemand die ik al heel lang ken dus dat speelt ook mee. Woedend word ik dus, van potdomme (maar dan anders), hou daar eens mee op met dat stomme gedrag. Die kwaadheid zit er 'm er ook in door mijn verleden, mijn ouders waren alcoholist en het hele gezin was/is er eigenlijk mee besmet, veel alcoholmisbruik dus. Dat maakt me denk ik nu denk ik zo onnoemelijk boos. Het voelt ook arrogant dat ik er zo ontzettend boos van wordt omdat ik zelf geen haar beter was. Nou eigenlijk vind ik mezelf wel een haar beter want ik ben het gevecht met alcohol wél aangegaan en dat al zo'n 17 jaar geleden. Wel met veel ups en downs gegaan, maar ik ben vanaf toen gevecht met het alcholmonster aangegaan. Mijn ouders zijn dat gevecht nooit echt aangegaan. Ze zopen zich door alle crisissen thuis heen en het interesseerde hun helemaal niets wat dat mijn zo'n jong meisje deed of met de andere kinderen. Ik denk dat daar mijn kwaadheid vandaan komt. En ik vind het ook echt gênant dat je mensen durft te bellen als je onder invloed bent, vooral als je al wat ouder bent, het kan zijn dat mensen zich aangesproken voelen, dat is niet de reden dat ik dit opschrijf, ik heb het over mijn leven. Heb ik ook gedaan hoor, net zo gênant. Heb dat de laatste 17 jaar eigenlijk vermeden, maar ik heb nog wel mailtjes gestuurd met mijn aangeschoten kop, daar ben ik niet trots op. Het is denk ik ook de machteloosheid en ook mijn eigen lafheid dat ik op het moment dat ik diegene aan de lijn heb hem/haar er niet mee confronteer. Ik weet wel dat het naar alle waarschijnlijkheid niet in goede aarde valt en ik een flinke sneer krijg. Zelf heb ik geen kinderen mocht iemand zich dat afvragen. Moest het even van me af schrijven en heb dingen opgeschreven die ik eerder niet zou durven omdat ik altijd heel voorzichtig ben om anderen niet te kwetsten, maar dit is mijn waarheid/gevoel en dat mag er ook zijn. Nu ga ik het loslaten en leuke dingen doen!

Lars ik wil je even sterkte wensen en heb jou dan ook een vraag te stellen, hou jij van jezelf? Ik weet uit ervaring dat dat heel lastig kan zijn. En daar valt of staat alles toch mee?! Als je liefde en compassie voor jezelf hebt, kun je vanzelf ook meer geven en op die manier kun je ook beter verantwoordelijk nemen voor jezelf en kan het opbouwen beginnen (denkend aan de tekst van Kohtje). Als je dat niet hebt, nou dan is het wel lastig.

Hou juist nu vol Lars, (ik weet het dat het makkelijk te zeggen hier vanaf mijn pceetje). Als je het bijltje er bij neer laat vallen doe je aan negatieve self fulfilling propehcy, van zie je wel..... Ik hoop dat je dit kunt ombuigen en je juist je tanden erin zet om juist door te gaan. Dat je het omkeert dat je er kracht van krijgt en dat kan naast de schrik en het verdriet staan. Je vrouw heeft de ruimte nodig gun het haar, dat doe je misschien ook wel. Maar als je het zo bekijkt dan heb je er zelf misschien wat minder spanning van. Van oké dit is bagger en niet wat ik wil, maar blijkbaar is het nodig. Ik bedoel een soort van volwassen kijk. Lieve Lars, ik zeg ook maar wat er vanuit mijn gevoel en ook mijn gekleurde ervaring naar boven komt. Heel veel sterkte en kracht wens ik je en hou vol

Je voelt je een loser en ik vind je een held! De stap om je op te laten nemen is heel dapper en verlening is waarschijnlijk alleen maar goed. Je zit in een omgeving waar je alles kunt uiten en delen, als het goed is voelt het veilig daar. Je krijgt de ruimte om keihard aan jezelf te werken. Ik ben ooit 9 maanden opgenomen geweest, ik kwam in de weekeinden thuis dat dan wel weer en het was dan wel niet alcohol gerelateerd. Maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb, ik pluk er nu nog de vruchten van. Je mag je even helemaal focussen op jezelf. En met het stoppen met drinken, neem het echt per dag en onderzoek het gevoel dat het volgens jou niet van binnen uitkomt (ik ken het hoor), dat is denk ik erg de moeite waard. Heel veel sterkte en succes Lars

(ah ja nu hoor ik Modern love in mijn hoofd, vandaag mijn oude LP Heroes gedraaid, heel lang niet meer gedaan, zo terug gekatapulteerd naar mijn zolderkamer :musicnote: :musicnote:, Lets dance is toch heel wat lichter qua gehoor) Smart en Gerrit bedankt voor jullie lieve berichten. Het leven bestaat een en al uit keuzes, we kunnen gewoon niet alles wat we zouden willen. Goed voorbeeld bij jou Smart, zo moet het ook zijn. Je hebt maar zoveel energie. Als je het een doet betekend het meestal dat iets ander niet kan. Ik klinkt zo simpel als ik dat zo opschrijf....maar het is echt een ontdekkingstocht. Af en toe weet ik hoe het moetl Gerrit, maar evenzo goed kan ik weer heel erg in de war zijn als er wat naars gebeurt, maar het is waar dat ik deze gevoelens die ik nu heb nog nooit heb gehad m.b.t. mijn familie en dit familielid in het bijzonder. Iemand die heel boos kan zijn, borderline-achtig boos, noem ik het nu maar. Ik kan daar niets mee, het is erg bedreigend voor mij, ook al is het niet tegen mij persoonlijk gericht, ik vind het veel te heftig en te naar. En ik mag dat vinden en ik mag me er voor afsluiten ongeacht wat een ander daar van vindt. En het lukt en dat is heul erg fijn en dat heb ik nu ervaren en neemt niemand me af. Nu even muziek maken en dan misschien nog wat kliederen met verf.

Dat is lief van je om te zeggen L.Jane, dankjewel. Ik vind wel belangrijk om hier te vertellen hoe fijn en goed het is om geen alcohol meer te drinken en het als het ware van als zijn franjes te ontdoen en te zien wat het werkelijk voor me betekend en daar is niets romantisch of gezelligs aan, ik houd mezelf niet langer voor de gek.

Goedemorgen, Eerst wil ik even zeggen dat ik wel heel weinig schrijf, dat vind ik jammer omdat ik het een fijn forum vind. Merk ook dat ik mijn kop wil drukken, het vermijdende gedrag denk ik omdat ik me dan een soort van schuldig voel maar dat riedeltje ken ik nu wel van mezelf. Het is zaak om wat evenwicht hierin te zoeken. Omdat ik vind dat ik op z'n minst mezelf tekort doe en ik mis de verbinding met anderen. De behoefte aan verdoving is even wat op de achtergrond gebleven, maar is toch weer terug gekeerd, is niet erg en ik kan er heel goed mee leven. Het verteld me iets. Het verteld me dat ik moe ben, te veel schuldenlijstjes in mijn hoofd heb, dat ik andere zorgen heb die ik niet meer kan en wil verdrinken. Al schrijvende besef ik dat het ik het alleen maar als een signaal hoef te zien, de paden in mijn hersenen gaan nog steeds richting verdoving. Het 'sociale' aspect van alcohol drinken speelt echt geen rol meer, dat gaat dus wel echt over. Uit eten gaan of etentjes bij mensen thuis, geen punt. Of dat het lekker zou zijn bij het eten, het zal wel. Ik geniet van mijn spa rood bij het eten, dat ik dat nog eens zou zeggen. Ik keek vroeger meewarig naar mensen die spa rood/fris bij hun eten dronken als ze uit eten waren. Saaie mensen daar moet wat mis mee zijn, het was een onmogelijkheid. Het was dus puur confronterend, dat weet ik nu. En nu ben ik dus ook zo'n 'saai' mens en wat ben ik daar blij mee want wat is mijn leven rijker geworden. Dat ik het leven makkelijk vind, nou nee eerlijkheidshalve vind ik het regelmatig rete moeilijk, zwaar en maak ik het zo vaak nodeloos ingewikkeld door allerlei trauma's. Maar met alcohol was het voor mij meer een zwarte tunnel met zelfhaat. Ik ben nu aan het leren hoe met het leven om te gaan met alles wat daarbij hoort. Het thema wat nu speelt is, afbakening van grenzen in combinatie met verantwoordelijkheid nemen, hoe doe ik dat waar voel ik me goed bij. Het leren wat ik weer terug mag leggen op andermans bordje. Zoals met de familieproblemen, ik merk dat het aan het verschuiven is. I.p.v. een diepe pijn te voelen omdat het niet goed zit tussen een familielid en mij en ik niet weet wat ik moet doen kan ik het ineens wat loslaten. Ik wil niet meer ten koste van mezelf de goedkeuring hebben van een ander, dat hij mij wél lief vind, want daar komt het op neer. Ik ben daar niet (meer)van afhankelijk. En dat voelt toch bevrijdend. Het zal heus nog wel lastig worden op het moment dat ik er toch direct mee geconfronteerd wordt, dat zie ik dan wel weer, deze omslag is er en dat kan ik op terugvallen. Heeft alles met bestaansrecht te maken en stukje bij stukje komt het. Ik heb al merels en zelfs een zanglijster het voorjaarslied horen zingen, heb wel tegen ze gezegd dat het te vroeg dat het nog te vroeg is, maar het klonk wel heerlijk.

Kinderachtig kinderlijk enthousiast, is dat het eigenlijk niet? Het is dat niet heerlijk, ik ben er naar op zoek naar dat enthousiasme en als ik het vind ben ik blij, zo blij.

Slaap lekker lieve Smart, wel herkenbaar van de emotie op verschillende niveaus ben daar druk mee bezig. Het komt er toch op neer dat je jezelf, je kwetsbare ik/kind hoe je het ook wilt noemen leert beschermen en dat is fijn als je haar dan ook herkent voor wat ze is zodat de volwassene kan opstaan en haar omarmt en beschermt.

Goed bezig Smart. Hoe zijig het misschien ook klinkt, je bent goed zoals je nu op dit moment bent. Dat zijn dingen die mensen tegen mij hebben gezegd toen ik ook nog aan het zoeken was (ik ben nog steeds aan het zoeken maar mijn keuze over alcoholgebruik is gemaakt). Zulke uitspraken hielpen mij. Er werd zelfs gezegd dat alles is zoals het moet zijn nu , het is een opmerking wat irritant kan zijn maar als je er even op een positieve manier bij stilstaat, gaf het mij wat lucht. Zo van 'o ja is dat zo, dan doe ik het dus hartstikke goed', zoiets. Er zit echt veel beweging in bij jou en beweging is in mijn ogen zeer helpend en reddend. Stilstand is ziekmakend. Je bent opzoek naar de balans tussen rust en actie en dit zonder oordeel van buitenaf, b.v. of een uitkering wel of niet oké is. Je hebt er een en je hebt er recht op, je hebt 'm niet voor niets! Pure ballast zulke gedachten, misschien komt er een onterecht schuldgevoel naar boven? Of zit ik erg in te vullen. Wat heb jij nodig om je goed te voelen en dat puur vanuit jezelf. Uiteindelijk een gelukkiger Smart heeft veel meer te geven dan een ongelukkige Smart. Maar dat betekend niet dat je als ongelukkige Smart geen bestaansrecht hebt (dat laatste zet ik erbij omdat ik dat zelf zou denken als iemand dat tegen mij zou zeggen, ik word soms heel erg moe van mezelf ). Ik wil je ook heel veel succes bij de AA wensen, wat goed van je dat je die stap zet. Super dapper! En je mag het ook eng vinden. fijne dag liefs van Poppy

Heel veel sterkte Lars en succes! liefs van Poppy

Hey Meya, ik heb ook alle vertrouwen in een goede afloop en ik begrijp heel goed waarom je doet wat je doet. Ik hoop dat je er alleen niet zo lang over doet als ik heb gedaan. Wel bijzonder hoe je zo'n enorme optater hebt gehad door je bewustwording. Je bewustwording dat alcohol een keiharde hardrug is. En dat jij daar helemaal niets mee te maken had, dan ik kan ik me heel goed voorstellen dat je je rotgeschrokken bent. Fijn dat je je proces hier deelt en dat je eerlijk bent. Je moet het ook op je eigen manier doen een andere is er niet. Misschien een beetje een dooddoenerig iets of suf gezegd, maar ik meen het wel. Ik heb de indruk dat je er met beide benen stevig in staat en ook heel fijn dat je vrouw je hierin steunt. Succes Meya!