Poppy

Niet heel gek denk ik dat je een behoorlijke dip had en wel goed dat je het herkent dat maakt het volgens mij wel wat dragelijker omdat je weet dat het ook weer over gaat. Er gebeurt nogal wat dus dat doet wat met je. En misschien als je die dip heel positief benoemt is het misschien 'gewoon' een ontlading, het verwerken van al wat je heeft geraakt. Heel veel succes en ik wens je een hele fijne dag!

Fijn dat je je eerste dag erop hebt zitten en lief dat je nog bij mij hebt geschreven en straks misschien nog wilt schrijven. Hartstikke tof maar ik kan me voorstellen dat je erg moe bent dus pak je rust. Met mij gaat het goed, heb een oké werkdag gehad en voel me rustig. Heel veel succes en slaap lekker vannacht!

Bedankt ! Gek mijn angst is nu verdwenen dat is fijn, er is nu rust en nu ruimte voor mijn voor woede en dat is ook een oude en die mocht er ook nooit zijn. Maar dit is ook een oude woede waar ik, ik wil schrijven, niets mee kan, maar is dat zo? Nee, ik kan het niet tegen de betrokkenen uiten want dan wordt het voor mij alleen maar erger. Dus ik ga eens bedenken wat ik wel met deze woede kan doen zodat het toch een uitweg heeft. Hmmmmmm, daar moet ik nog maar een nachtje over slapen. Helaas kan ik niet in detail treden waarom ik nu zo boos wordt en wat er oud aan is. Dat het er niet mag en vooral mocht zijn hoort bij ons gezin, boos zijn mocht niet dus escaleerde het af en toe, behalve 1 à 2, keer geen lichamelijk geweld (ook niet tegen mij), meer schreeuwen krijsen en deuren slaan en het irritantste was dat men om mij heen onder invloed was. En de volgende dag waren er wel katers wat dolletjes gezellig was. En even voor de duidelijkheid, ik dronk tot mijn 16de 17de nog geen druppel. Ik ben zeker boos op mijn ouders die eigenlijk nooit bewust met hun alcohol misbruik aan de slag zijn gegaan zoals wij hier. Ze deden maar. Nou zeg, dat was niet helemaal de bedoeling dat het hier over zou gaan, moest blijkbaar even. Moet er even van huilen, wat niet erg is want dat doe ik veel te weinig. Misschien verdriet na woede, ik weet het ook niet er komt wel wat los en dat is oké denk ik. Ben vanavond ook wat onrustig, wilde schilderen maar is niet gelukt ben bang dat ik het verpest, ik ben mijn avatar aan het naschilderen met waterverf. Morgen gewoon werken en dat is goed en dan zie ik wel weer. Alles van de afgelopen anderhalve week even laten bezinken. Slaap lekker

Succes morgen, fijn dat je mag beginnen en dat je zonder krukken de deur uit kunt. Dat wordt vast even heel energie vretend morgen. Denk goed om je rust want therapie kost zo veel energie, althans dat was bij mij het geval en ik denk dat het voor jou ook niet veel anders is. Maar buiten het feit dat je er moe van wordt kan het je ook zo veel opleveren en het samenzijn/het verbindende kan ook zo steunend zijn. Zet 'm op Akk!

Gerrit en Jane bedankt voor jullie reacties en het liken Hoh, dus! Het klopt dat dit iets is wat ik al een leven doe. Therapie heb ik eigenlijk al vanaf mijn 27ste met tussenpozen. Het is een thema wat nu zich nu heel helder aandient. Ik heb me hier in het verleden ook wel mee bezig gehouden alleen dat was nog basaler, tot mijn 39ste had ik nog nooit het gevoel bestaansrecht te hebben, eerst dat maar eens aanpakken. En nu dan zo duidelijk het thema van het bange kind versus de sterke volwassene. Het bange kind wat zich heeft ontwikkeld omdat ik vroeger de ellende niet kon vermijden maar moest doorstaan en ik als jonge puber, probeerde allerlei zaken in goede banen te lijden. Echt een belachelijke taak voor zo'n jonge meid en wat uiteindelijk uitmondde in o.a. vermijdingsgedrag + afhankelijkheidstrekken en dan ben ik vooral afhankelijk van de goedkeuring van een ander, dat gevoel had ik indertijd wel heel sterk. En ik heb de rest van mijn leven de tijd om de volwassen Poppy verder te laten ontwikkelen. En dit is zeker alleen maar mogelijk doordat ik niet meer drink. Afgelopen vanaf 2009 af en aan weer gedronken, steeds maar weer stoppen, ook wel weer eens 1 jaar (daarvoor jaren niet gedronken). Nu is het klaar en ik ben blij dat ik naar de verslavingszorg ben gestapt om de diepere oorzaak aan te gaan. Hup nu weer even wat doen.

Weer een paar dagen verder. Donderdag therapie gehad, voor therapie aan voelde ik me niet goed ik was erg aan het piekeren over een mail die ik had gestuurd naar iemand die met de familie-ruzie te maken had. Het was een in mijn ogen prima mail waarin ik in aangeef dat ik meeleef en dat ik er zelf ook last van heb. Ik zat me rot te piekeren omdat ik niet een mailtje terug kreeg, al was het maar een soort van positieve bevestiging. Vervolgens therapie gehad waarin we mijn vermijdingsgedrag en het mezelf beschermen tegen het daglicht hielden. Wat is vermijding en wat is goede zelfzorg. Gelukkig genoeg kon ik het haarfijn aanvoelen wie het kleine bange meisje is die voor haar gevoel geen kant op kan en wie de volwassene is die wel keuzes kan maken en ook verantwoordelijk is voor haar daden en keuzes. Daarna was het gepieker over, uit mijn lijf en hoofd. Het kunnen accepteren dat ik niets hoor, het bij de ander kunnen laten, het niet leuk mogen vinden maar niet het gevoel afhankelijk te zijn van hun goedkeuring. Ik sta achter mijn mail aan hen en wat de ander er ook van vindt ik overleef het wel. Voor mij is het heel belangrijk om die twee uit elkaar te halen. En ik heb ook eigenlijk wel een hekel aan dat kleine bange meisje, moet ik niet hebben, maar ik schaam me er ook voor. Ik ben nu toch een volwassen vrouw van net in de 50, ik kan me toch niet meer beroepen op zo'n kinderlijk gevoel. Fijn om dit even op te schrijven, de echt volwassene in mij begrijpt het prima hoor, het is een overlevingsmechaniek. Mijn therapeute zei ook nog iets over een mechanisme waarvan mensen met vermijdingsgedrag zich van bedienen en dat is dat het winst op levert om maar heel hulpeloos en angstig te doen/zijn. Dat ik daar mijn voordeel mee kan doen, ze heeft ook gelijk, dat is het gevaar dat mensen me dan maar afschrijven en zeggen ach die arme Poppy die kunnen we nergens mee belasten. En ik ondertussen oplucht zijn dat ik niet mee hoef te doen. Wat hier fout aan is is dat ik geen verantwoordelijkheid neem, al zou de uitkomst hetzelfde zijn als ik als volwassene zou zeggen, ik doe hier niet aan mee omdat ik dat niet wil (weet dat het niet goed voor me is) dat voelt het oké en dan neem ik op een gezonde volwassen manier ruimte in en afstand van iets waar ik te veel last van heb. Zo ingewikkeld om voor mij positie in te nemen. Mijn therapeute dicht mij bij wijze van spreken een sleutel rol toe in de oplossing van het probleem, nou dat gaat mij nog net wat te ver. Ik neem mijn eigen stapjes wel en ik snap ook wel dat het heel mooi zou zijn als ik niet meer in mijn valkuilen stap, maar ik ga het mezelf ook niet (meer) kwalijk nemen. Stapje voor stapje, bewust worden en blijven zonder oordeel, maar zoeken naar wat goed voelt, wat sterk voelt. Hoop dat dit wat duidelijk is, in elk geval wel fijn even op te schrijven.

Wat kan toch het wisselen en wat ben ik blij met de positieve berichten, het gevoel dat het stroomt, heerlijk voor je! Jij ook een fijne dag en go with the fijne flow...

Bedankt Meya en Akk, mooi en waardevol wat jullie zeggen. Het geeft niet dat sommige dingen niet helemaal het zelfde zijn de kern is wel het zelfde. Ik moest zelf even lachen van je opmerking Meya over mijn gevoelens naar mijn moeder, erg fijn om zoiets te lezen. En Akkie die zorg naar mij toe is er niet omdat hij dat niet kan maar je hebt wel gelijk die is er niet dus ik hoef niet iets te doen wat ten koste van mezelf gaat. Het is goed dit te beseffen. Ik verdedig niemand meer het enige waar ik zorg voor voel is de pijn van de ander en dat voor mijn gevoel heeft dat helemaal niet meer met de oorzaak te maken (het gaat over geld) Dat is zo volledig ondergeschikt nu. Ik ga nu wat doen, ik lees het op een later moment nog een keer het is fijn om me gesteund en gezien te voelen!

Die neem ik mee , dank je! Heel verstandig dat je dat hebt gedaan Gerrit. Als mijn oude angsten en patronen niet zo zouden hebben opgespeeld had ik dat misschien ook kunnen doen, blijkbaar ben ik nog niet zo ver. Maar goed ik weet ook dat het diep zit. En ik zit nog midden in het proces om sterker te worden en dát ik sterker wordt en zelfs al ben kan ik gelukkig wel voelen. Ik ga ervoor vandaag en ik vertrouw erop dat het beter wordt mijn angsten daarin laat ik maar mooi even links liggen.

Ik denk dat ik bij jou nog wel achterop durf Gerrit, het ziet er altijd veilig uit zo'n motor van jou, heerlijk genieten van de wind en de natuur om je heen (maar dan niet harder dan 40 kn per uur). Mijn man heeft een hele oude buikschuiver van het merk wat nu weer meedraait in de MOTO GP, heel lang geleden eens achterop gezeten, brrrr dat is helemaal niets voor mij, ik keek de hele tijd de dood in de ogen bij wijze van spreken, (ik weet de afkorting hier niet meer van Kijk, ik ben pas stoer, ik heb een elektrische fiets en daar voel ik me al Valenino Rossi op, na ja wel eentje die veel te voorzichtig is. Vannacht uiteindelijk wel met een oxa geslapen, ik lag erg te panieken en dan vind het legitiem een te slikken. Ik gebruik het incidenteel, het was vannacht niet te harden voor me dus dan maar zo. Daar zijn ze ook voor ik wil niet doorschieten in het crisis gevoel. Ik was wel eerst kort ingeslapen maar toen totaal fout wakker geworden. Nu voel ik me weer rustiger en uitgeruster, maar ik voel dat ik labiel ben en ik ga wel wat actie ondernemen richting de broer de nu helemaal onderuit ligt alleen hij uit het op een manier waardoor ik weer terug wordt gekatapulteerd naar mijn trauma's en de hele gezinsdynamiek die volop aan de gang is maakt het allemaal voor iedereen denk ik weer oud en vertrouwd. Ik wil hem laten weten dat ik zijn pijn voel, de aanleiding van de ruzie is op dit moment en misschien wel nooit meer van belang het mag niet zo zijn dat we hierdoor nog meer schade krijgen. Pijn hebben wel wel alleen ik ben er nu zelf bij om goed voor mezelf te zorgen. Nu eerst wat afleiding zoeken. fijne dag

Van mijn ook mijn complimenten! Volgens mij ben je aan het onderzoeken waar de triggers liggen, je stapt vol het bewustwordings(/genezings-)proces in. Dan is het heel belangrijk dat op te schrijven en hardop te zeggen. Gecondoleerd en heel veel sterkte.

Bedankt Gerrit, Het werken ging wel, maar ik voelde me vandaag niet goed. Het stilzetten van mijn hoofd en pijn en angst lukte vannacht en vandaag niet. De ruzie is zich aan het ontwikkelen tot een akelig en vooral verdrietig drama er zijn alleen maar slachtoffers. Bij mij en bij mijn broers worden oude wonden opengereten, hoe het met mijn moeder zit weet ik niet en mijn gevoel is en dat vind ik best erg, even niet warm naar haar, het kan morgen zo weer anders zijn, maar ik zie en dat is al heel lang heel bekend bij ons dat ze ons niet werkelijk ziet, moeder luisterd nooit en de buitenkant is belangrijk ons werkelijk welzijn heeft ze geen idee van omdat ze zelf beschadigd is en nooit volwassen is geworden, ik zeg al alleen maar slachtoffers. Ik herken mijn klachten wel, het is een mix van schuldgevoel, de boel willen redden, bang zijn, het gevoel geen kant op te kunnen, mezelf niet kunnen beschermen tegen de psychische pijn. Allemaal patronen van vroeger, want vroeger was het niet veilig en ik wilde als jongste de boel redden. Ik herken deze gevoelens en ben blij dat ik donderdag therapie heb. Het zou ook goed zijn als ik iets als yoga zou gaan doen, heb het wel gedaan maar kwam lastig uit qua dag e.d. Ik heb wel een paar ontspanningsoefeningen die ik toepas, lukt soms even maar dan wordt ik weer overspoeld door allerlei narigheid. Het klink zwaar nu en dat is het ook alleen ik ben wel van plan om hier goed uit te komen en drinken ga ik zeer zeker niet doen. Ik ben nu heel moe en ik voel me morgenvroeg zeker beter, dat weet ik nu al. welterusten.

Ter afleiding moet ik maar zulke gedachten opzoeken, mijn hoofd met leuke dingen afleiden. Vannacht slechte nacht gehad somber en angstig, moeilijk kunnen stoppen met malen. Voel me sowieso vaak angstig 's nachts maar nu ook we erg somber. Zondagmiddag echt een goede middag gehad heel fijn te mogen ervaren want de familie ruzie haalt erg veel oude trauma's boven. Heb geen PTSS maar wel trauma's opgelopen. Ik voel me erg onveilig maar er is ook weer verdriet om verlies enzo. Eerste werken en dan morgen weer vrij en dan meld ik me weer. Fijne dag.

Soms heb je van die dagen dat je helemaal nergens meer zin in hebt, je baalt denk ik ook van je immobiliteit, ook al kun je van alles nog doen maar je hebt er gewoon geen zin in, geen puf hebben, vast in jezelf zitten, het is een rotgevoel alleen ik weet ook dat dat meestal tijdelijk is. En op het moment dat je weer wat in beweging komt vanzelf weer wat zin krijgt om dingen te doen en iets doen helpt ook redelijk goed tegen piekeren. Het is zo als het is vandaag, blijkbaar ook nodig of zo, ook dat mag er zijn. Morgen weer een dag nieuwe ronden nieuwe kansen. En veroordeel jezelf niet omdat vandaag een .....dag is. (Dat doe ik dan vaak dat veroordelen, ik denk dat ik je gevoel wat herken gevoel herken, ik probeer mezelf ook permissie te geven om me af en toe lamlendig te voelen) Slaap lekker

Heb gekeken, wat super stoer en wat een geluid whohohoho. , maakt me altijd blij als ik er een hoor! Ik zat dit jaar op de tribune , vooral dat laatste moment uit de GT bocht met R en M, zooooh. Gave dingen delen is ook fijn! Maar goed ik weet ook dat dit een forum voor andere dingen, maar dit moest even!

Bedankt voor je lieve woorden Monster, op mijn 52ste probeer ik volwassen(er) te worden en voor mij hoort daar bij dat ook ik imperfect mag zijn, eigenlijk zo zonde om daar tegen te vechten het is een verademing het wel imperfect te mogen zijn. Het beste wat ik kan doen is goed voor mezelf zorgen en trouw aan mezelf zijn. Ik wil geen knieval meer maken omdat ik bang ben. Dan maar mijn angsten uitspreken en zeggen dat iets niet aankan, het voelt sterker. En je hebt gelijk het proces gaat met vallen en op staan dat geldt ook voor mij. Vraagje Monster rij jij zelf motor? Ik heb zelfs nog geen autorijbewijs maar ik ben, ook al zou dat niet zeggen dat het bij me hoort, een fervent MOTOGP fan. Het was na mijn opname lang geleden dat ik naar de TT trainingen in Assen ging en voor het eerst sinds heel lange tijd een geweldig kick gevoel kreeg toen ik de motoren hoorde, zag en rook. Vanaf toen fan, iets van 12 jaar nu.

Je hebt helemaal gelijk het is ook een ruzie tussen 2 à 3 gezinsleden, ik heb er feitelijk niets mee uit te staan. En dit is zeker een uitgelezen kans om zelfzorg en grenzen te oefenen, ik kan het willen dat het er het er niet is maar daar doe ik mezelf te kort mee. Dealen met die hap, zei ze heel stoer. Maar het voelt wel vele malen beter om vanuit mijn kracht te handelen en mijn angst en zware gepieker als een heel serieus signaal te zien i.p.v. dat er me iets heel naars overkomt. Ik ga er een fijne dag van maken Akk, dank je! Ik wens jou ook een fijne dag.

Hey Gerrit, Bedankt voor je lieve ♥ (ik heb niet zo'n mooi hartje) onder de riem. Je hebt gelijk oefening baart kunst, dat zal ik in mijn oren knopen. Ik ga wel iets opschrijven voor mezelf. Even een tekst voor degene die het aangaat, dan ga ik maar de kapotte (overslaande) grammofoonplaat doen. Ik wil mezelf geen slachtoffer meer maken door het gedrag van de ander, ik ben verantwoordelijk voor mezelf dus ik ga me ook zo gedragen. Wel fijn om dat hier zo op te schrijven, geeft me toch wel kracht, dus fijn om hier te zijn! welterusten

Dat is echt waar hè dat het mag, ook ik dus ( ik weet ook wel dat hier een klein angstig meisje spreekt, maar ik ga opzoek naar die volwassene in me die me kan beschermen). Het aanhoren is op het moment niet meer te verdragen, ik denk dat ik vanavond maar ga oefenen om me dit recht eigen te maken. En al die "ja maar' stemmetjes te gaan weren. Ik denk dat ik een mantra ga bedenken. Bedankt Meya

Volgens mij is gereguleerde agressie prima, leren jezelf niet te verliezen, voelen dat je controle houdt en toch er wat uitgooien. Dat kan werken, zelf heb ik, best wel stoer vind ik, 2 jaar aan karate gedaan in een ver verleden en 1 keer met een wedstrijd meegedaan. Dat was wel kicken hoor, er stond daar een heel anders iemand in de ring, was wel een goed gevoel en voelde beheerst wel met een hoog adrenaline niveau. En sparren is vooral fysiek heel zwaar en je bent niet elkaars vijand het is sport, je staat met een diep gevoel van respect tegenover elkaar, althans zo ging het bij ons in de Dojo en zo hoort het vind ik. Ook met therapie het behandeld, bewust voelen wat er gebeurt als je op een kussen slaat en je mocht geen een keer je beheersing volledig verliezen het ging in gradaties. Even kort wat ervaringen van mij. Maandag dus..., je hebt het hier nu gezegd , dapper van je.

Hey Meya, Bedankt voor je reactie, jij hebt daar dus ook een bak met ervaring mee en ik denk nog wel veel meer hier. Het is en het voelt vooral zooooh complex. Gelukkig wordt er door niemand meer excessief gedronken, wel allemaal beschadigd en een die heel hard en agressief roept en en waar ik erg bang van wordt. En ook het gevecht hoe ik mijn positie moet bepalen om mezelf te beschermen en hoe blijf ik trouw aan mezelf en anderen. Het constante malen en gevoel van angst is slopend. Fijn dat je zegt dat het nu niet weer hoeft te gebeuren, ik heb natuurlijk afgelopen jaren veel bij geleerd en de vorige keer, hoe naar het ook was heb ik ook 'overleefd'. Maar ik ben de figuurlijke klappen zo beu het voelt zo murw, ik ben murw, van houdt het ook nooit op. Ik kan het niet meer. Dus daar moet ik wat mee. Ik moet mijn grenzen bewaken, ik heb het recht mezelf te beschermen en ik wil me van de ruzie distantiëren. En als me dat kwalijk genomen wordt en niet gerespecteerd wordt dan is dat maar zo denk ik. Direct heb ik niets met de ruzie te maken, maar zaken worden wel geverifieerd bij mij en harten gelucht en boosheid geuit. Ik schrijf hier wat gedachten hierover op zodat ik het wat kwijt ben en vooral een beslissing kan nemen en niet volkomen machteloos alles maar moet incasseren. Dus zelf leren er anders mee om te gaan zodat het wat dragelijker voor me wordt. Ik ga nu weer iets doen ter afleiding, werk ook een beetje.

Baby steps en dan die berg op, heel rustig aan in jouw tempo. En slachtoffer zijn is wat anders dan jezelf slachtoffer vinden/voelen, met je verstand weet je volgens mij heel erg goed dat je slachtoffer bent. Misschien ook dat je het ook associeert met krachteloos en machteloos zijn en voelen. Bedenk maar eens wat je er van zou vinden als een ander jouw verhaal aan jou zou vertellen dan zou je waarschijnlijk zwaar onder de indruk zijn en geschokt. Ik denk juist dat je een hele sterke vrouw bent, als je goed nagaat had het zoveel slechter met je kunnen gaan, ik weet niet wat je mee hebt gemaakt maar ik heb wel in de smiezen dat het echt heel erg is. Je mag dus eigenlijk heel erg trots op jezelf zijn. Ik snap ook wel dat dat geen gevoelens zijn die je makkelijk oproept in deze context, maar ik kan het als verre buitenstaander wel constateren, denken en delen met jou dat je een enorme bikkel bent. En ik ben heel blij voor je dat je knieën een heel stuk beter kunnen worden. Ik lees dat anderen dit ook schrijven in iets andere bewoordingen maar ik denk dat het fijn is om uit meerdere monden en op verschillende manieren te horen/lezen. Heel veel succes van mij ook.

Hey Akkie (als ik je zo mag noemen), Bedankt voor je hart onder de riem. Vind het erg moeilijk en wordt er erg somber van, het lukt me wel om me af en toe een tikkie minder slecht te voelen, maar mijn wereld ziet er weer naar en dreigend uit en daardoor steken depressieve gevoelens flink de kop op. Ik krijg wel wat steun maar voel me er zo eenzaam in, het gevoel weer met mijn rug tegen de muur te staan en geen kant uit te kunnen is zo akelig. Ik weet wel als dit langer gaat duren dan 2 weken dat ik dan hard aan de bel moet trekken, ik ga niet weer depressief worden door nare gebeurtenissen van buitenaf(indertijd een klinische depressie met angst en paniekstoornis + een dysthieme stoornis gehad en die laatste heeft jaren geduurd). Het gevoel mezelf niet te kunnen beschermen is zo zo naar en is in mijn jonge jaren ontstaan. Ik moet het maar even per moment nemen a.s. donderdag heb ik pas weer therapie. Maandag aan het werk daar zie ik bijna naar uit vanwege de afleiding. Verder probeer ik er echt wat van te maken af en toe mezelf een humorvolle trap onder de kont te geven dan maar even paljassen en afleiding zoeken.

Bedankt voor jullie lieve berichten. Ik zal kort even melden dat er vanaf donderdag een familiecrisis/ruzie is. Ik ga niet op de details in vanwege de herkenbaarheid. Maar het is voor iedereen heel akelig, alleen maar verliezers, ik heb veel boosheid over me heen gehad, welliswaar niet tegen mij maar over een ander waar ik ook van hou. Ik kan je zeggen dat onze verhoudingen, en dan druk ik het zacht uit, ingewikkeld liggen, heel veel pijn en veel beschadigde een beschadigd gezin. Met vriendin ging best goed ze reageerde heel lief. Er was ook dreiging van geweld en dreiging van weer breuken in de familie, dat laatste kan alsnog gebeuren maar ik hoop het niet, de laatste jaren ging het juist weer goed na daarvoor jaren niet. Ik wilde gister heel graag drinken, uiteraard heb ik het niet gedaan, maar de behoefte om in een zo snel mogelijk tempo een fles wijn leeg te drinken was heel erg aanwezig. Wat ik wel heb gedaan toen ik gister alleen thuis kwam was kaarsjes aandoen, wierook en thee gedronken en later gisteravond kreeg ik een telefoontje dat het ergste waarschijnlijk (hopelijk) voorbij. Maar klaar is het nog niet en dan nu Parijs (ik ga er hier verder niet over schrijven dat doe ik in reallife wel daarover delen). Ik ga later wel lezen, wil eerst iets doen ter afleiding.

Zo die zit , het kan dus niet mis gaan, je hebt gelijk. Het gaat erom dat ik bewuster bezig ben, niet meer alleen aan het overleven ben maar aan het leven, zo noemt men dat geloof ik. En ik mag het ingewikkeld vinden geeft niet, ik leer ervan. Bedankt voor je lieve woorden en gedachten.