Meya

Heftige situatie. Mijn vrouw heeft ook erg donkere jaren achter de rug. Ik heb, achteraf bezien twee flinke fouten gemaakt. Geen idee of je er wat aan hebt, maar wie weet: 1. ik deed alsof ik al die ellende aan kon en ik vroeg onvoldoende krachtig hulp voor mezelf bij vrienden en professionals (bv huisarts); 2. ik had niet door dat ik een deel van de pijn van mijn vrouw zelf veroorzaakte (door overdreven zorgzaamheid gecombineerd met overdreven vluchtgedrag 'om bij te tanken'). We hebben nu relatietherapie van een psycholoog en een psychiater. Die laatste heeft ook meteen de medicatie van mijn vrouw bijgesteld. Maar niet nadat ze mij had duidelijk gemaakt dat ik ook veranderen moest. Hadden we jaren eerder moeten doen. Sterkte!

Woeps, ik had Lars en Quinn nog niet gelezen toen ik reageerde.

Naar. Maar verder de sop de kool niet waard dus vanaf nu laat ik het waaien. Leuk bedoelde alcohol grapjes kom er maar in, wat mij betreft... .

Hey Hub, wat mij betreft geen leuk mopje. Koken, bakken en drinken is bij mij verbonden geraakt in mijn hoofd en dat vind ik erg. Als kind bakte ik veel, daar had ik plezier in en geen drank bij nodig. Dat is nu weg. Als ik lekker kook of bak denk ik altijd aan drank. Voor mij is daar niks grappigs aan. Overigens lig ik ook weer niet wakker van je grapje hoor. Maar wat mij betreft liever niet meer doen. Groet! .

Check

Wb Lars

*maakt diepe respectvolle buiging*

Hier hutspot met hachevlees. De kinderen wilden weten of er ook eten is dat ík niet lust. Hutspot dus. Brrrr... . Ziet er uit én smaakt naar...

Wat Quinn zegt Tine: je moet het zelf doen, maar niet alleen. Ik zou niet half zo ver zijn als ik de steun en kennis van de mensen op het forum niet had.

Hey lieve Kruidenthee, Probeer je zo min mogelijk te schamen, daar is namelijk geen enkele reden toe. En maak je niet klein. Je gaat heel goed de afgelopen maanden En je hebt gisteren een terugval gehad. Bijna niemand komt er in één keer vanaf en jij dus ook niet. Wees zo lief mogelijk voor jezelf, rust uit en kom bij van de schrik Pak de draad weer op.

Herkenbare problematiek Smart. Het is gekmakend hoe zorgmedewerkers proberen liefdevol en zorgzaam mensen te helpen in een systeem dat is gebaseerd op controle en winst. Niet te doen. Hoe een borrel dat probleem oplost zie ik niet één, twee, drie. Maar die voelde je zelf wel neem ik aan. Drinken leidt tot brak, boos en bang op je werk. Terwijl er scherpte, liefde en moed nodig is volgens mij, daar in de zorg. Liefde om zo goed mogelijk en tegen de verdrukking in te blijven zorgen. Scherpte om de voorbeelden zo precies mogelijk op te schrijven. En moed om die observaties op gepaste momenten naar buiten te brengen. Zo'n voorbeeld van die vitamine D zegt mij 100 keer meer dan een zoveelste linkse theoretische beschouwing over de fouten van het liberalisme. Die voorbeelden doen het. Hoe precieser gedocumenteerd hoe beter.

Fijn om je weer te lezen Jannigje. Knap dat je het droog gehouden hebt en let goed op dat duiveltje als het de kop op steekt. Ik lees je altijd graag.

Even omhoog omdat een paar mensen zijn vergeten om zich in te schrijven. Kan tot en met de 25e.

Neem je tijd voor de oefeningen.

Mooie vergelijking! Duurt zo'n bocht dan twee dagen lang non-stop of is het op en af? En wat deed je om het uit te zitten? Wat was je succesformule?

Beetje beduust van alle reacties. De mantelzorg de afgelopen jaren was veel en veel te zwaar. Dat hadden we anders moeten aanpakken. Het drinken en de affaire waren hele erg foute reacties van mij. Zowel de fles als de vrouw boden instant korte termijn verlichting maar waren erg schadelijk. Boos op mezelf? Ja. Verdrietig? Ook. Maar ik heb wel het gevoel dat we de angels te pakken hebben. Mezelf niet wegcijferen is daarbij een van de belangrijke opdrachten. Mijn behoeftes tellen mee. Maar dan moet ik ze wel op een volwassen manier proberen te vervullen. Een droge dag vandaag. Zonder moeite. Dat voelt goed.

Heya, verhalen delen is wat we hier doen. En soms met onze stomme kop terugvallen. Maar dan vooral: de draad weer oppakken. Knietjes afvegen en door... . Van harte welkom hier en schrijf zo veel als je wil!

Ik moest al lachen om je post over je moeder (waarom schrijf je "moet" tussen aanhalingstekens ), maar nu zit ik helemaal te schuddebuiken.

Fijn jullie reacties. Gisteren een veel betere dag. 1 eenheid gedronken. Op zich vind ik het niet erg om te huilen. Maar soms is het verdriet te groot en de kinderen aanwezig. Dat vind ik wel lastig, met de kinderen er bij. Ze troosten me dan en dat is goed. Maar ze stellen ook vragen. En ik huil om grote mensen dingen. En die gaan ze niks aan. Vind ik lastig. In therapie leer ik dat ik meer delen mag en moet in het gezin. Maar de goede balans vinden valt me soms niet mee.

Is het niet beter om die tas weg te mikken of af te geven Rosa?

Hey Lars, zoals je ziet missen we je. Vraagje voor als je terug bent: waarom gebruik je schuttingtaal terwijl dat hier niet mag? En is er een relatie met drinken? Gewoon nieuwsgierigheid, geen waardeoordeel. Ik heb zelf geen last van grof taalgebruik.

Yep! Die manier van omgaan met problemen ís te veranderen. Ergens hebben we de verkeerde afslag genomen (drank). Dat is niet onze schuld. Drank is een sluipmoordenaar. Maar het kan anders. En we hebben voorbeelden, hier op het forum en daar buiten. Het kan echt maar gaat wel tijd kosten. We moeten de nieuwe manieren van omgaan met problemen her-ontdekken en er in slijpen.

Ja, wat Kore zegt: vrede met de onvrede. Accepteren, neerleggen. Onze psychiater noemde het vorige week 'verdragen' en jowan zou het overdragen aan de hogere macht noemen. Gisteren lukte dat niet. Hoe is het gegaan na de 7 eenheden? Ik ben uitgeteld op de bank gevallen en heb daar een uurtje later een halve zak schuimpjes en een enorme (!) berg kruidnoten weggewerkt en heb Guinee en Derksen gekeken (ook niet iets dat een mens voor zijn plezier doet). Rond 22.30 naar bed gegaan en onrustig geslapen. Wat deed me stoppen na die 7 eenheden? De fles (wijn) was leeg. Ik heb niet overwogen een tweede open te maken. Het avondeten is voor mij sowieso een natuurlijk stopmoment. Waarom toch gedronken terwijl de omstandigheden juist aangaven dat drank niet gepast was? Tja, dat is natuurlijk dé vraag. Het verdriet was heel groot, ik stond met tranen in mijn ogen te koken. Maar ik kon niet doorhuilen, want zieke vrouw, ziek kind, gezond hongerig kind. Maar dat mag natuurlijk geen aanleiding zijn om te drinken. Juist niet. Waarom dan wel? Misschien had ik toch moeten huilen met de kinderen er bij. Maar dat vind ik toch moeilijk.

@Huttula, nee, geen voldoening uit gehaald. Was gewoon een stomme actie. @Sita, ik begrijp wat je bedoelt met een 'nu maakt het toch niks meer uit' gevoel, maar ik heb dat niet. Het is een proces van een lange adem, daar ben ik op voorbereid.

@Jen, kun je ook niet aanpassen als je op je telefoon op je eigen bericht klikt?