maartje

Dank lieve mensen, voor jullie reacties. Vandaag even een dipje. Na een heftig dagje (vervelend nieuws van goede vrienden en veel sjouw werk hier in huis) kreeg ik wijn in mijn hoofd en dat ging er maar lastig weer uit. Ik dacht: zo. nu een wijntje. dat heb ik wel verdiend. Daarnaast gaat mijn man morgen weer weg (die gaat regelmatig naar het buitenland voor zijn werk) dus gezellig samen een wijntje doen kan best vond ik zo. Ik heb het niet gedaan...maar man, wat merk ik dan weer even goed dat wijn nog in mij zit. Daar baal ik van en dat is zacht uitgedrukt. Dat hele nare sterkte gevoel van ik wil Nu en wijntje wat maakt het uit, is nu gelukkig weer wat weggeëbd. Ik heb mezelf maar op een andere manier verwend: ik heb de koolrapen in de prullenbak gemikt (wie koopt er dan ook koolrapen, alsof ik mijn mannen daar gelukkig mee maak..) en mijn man Indonesisch laten halen. Lekker was dat! Verder blijf ik nog steeds wel positief hoor. Ik zie nog steeds de voordelen wel van niet drinken maar ik kan het niet in mijn hoofd krijgen om nooit meer wijn te drinken. Ik blijf erbij dat ik wil dat ik er hetzelfde mee omga als met roken. Daar ben ik ook al jaren mee gestopt en kan er zo nu en dan eentje roken zonder terug te vallen. Ik besef alleen wel dat ik nu nog niet de baas ben en dat ik het nodig heb om voorlopig te stoppen. Ik wil het uit mijn systeem, en daar doe ik hard mijn best voor.

Ik ben er nog Gerrit het klopt dat ik al een tijd niet meer hier ben geweest. Ik heb het vreselijk druk met hele fijne dingen. Niet drinken is de beste stap die ik sinds tijden genomen heb. Ja, vandaag precies een maand en een dag alcohol vrij. En ik plak er meteen nog maar een maand en een dag aan vast. Ik denk nog steeds ooit gewoon eens een wijntje te kunnen drinken, voorlopig alleen nog niet. Ik ondervind tot nu toe zoveel voordelen; zo slaap ik als een tierelier, lig op tijd en moe van mezelf ipv de wijn op bed en sta fit weer op. Mijn creatieve brein draait overuren, zo schilder en teken ik al jaren en verkocht ook wel eens wat, maar nu gaat het echt super! Ik ben heerlijk bezig en heb (bijna) een dikke opdracht binnen om een boekje te illustreren. Ik ga gewoon nog de kroeg in en ik hoef me de dag erna nooit meer te schamen. Mijn vrienden zijn inmiddels allemaal op de hoogte en ook de echt stevige drinkers maken geen opmerkingen meer. De mensen waar wij vaak over de vloer komen zorgen zelfs voor een lekker alcoholvrij biertje voor mij, en mijn moeder kocht grodino voor me(niet te zuipen maar wel heel lief) Een nadeel is: ik heb het de hele dag steenkoud. En ik mijdt feestjes waar het de bedoeling is om veel te drinken (oktoberfesten enz). Nou, als dat het enige is laat mij voorlopig dan nog maar even alcoholvrij. Ik ga de jongetjes tanden poetsen en op bed doen en daarna weer verder met mijn tekeningetjes. daar kan ik nu al naar uitzien; lekker in mijn duster met mijn warme sloffen (zeer oncharmant maar boeien) en een kop thee aan tafel lekker prusten. Tot snel!

Vele hemels boven de zevende, van Griet Op de Beeck. Heb ik al een tijdje uit, tot tranen tot geroerd was ik. Ook haar volgende boek, Kom hier dat ik U kus, vond ik prachtig.

Lady Jane, daar heb je een punt ja. Daar zal ik alert op moeten blijven. Terugvallen in mijn oude patroon wil ik echt niet, maar terugvallen ligt wel altijd op de loer. Ik ben nog lang niet op het punt dat Niet drinken voor mij normaal is. Het zit nog niet in mijn systeem. Dat wil ik dus eerst bereiken. Daarna zal ik hard moeten blijven werken. Ik ben jaren terug gestopt met roken (na de zoveelste stoppoging). Ik was een zware roker, stak de een met de ander aan. Nu rook ik heel soms, zeg eens in de een a twee maanden, eens een sigaretje of een sigaartje. Het zit in mijn systeem om niet te roken, en het lukt me om niet terug te vallen in die verslaving maar wel eens een sigaretje op te steken. Dat is mijn wens ook met alcohol. Maar eerst wil ik het dus uit mijn systeem. En lastig vind ik dat nu dus al wel. Gister vroeg mijn zusje of ik meeging naar het oktoberfest 16 oktober. Toen moest ik wel even tien keer slikken, ik heb nee gezegd. En dat vind ik echt heel erg jammer, en ben er zelfs ook sacherijnig van. Want als ik een ding leuk vind, is dat wel bier hijsen op een feest waar iedereen in uitgelaten stemming lol heeft met elkaar onder invloed van drank aan lange tafels in achterlijke dirndls of lederhosen. Maar ik drink voorlopig niet, dus is dat feest geen hol aan voor mij. Wel ga ik morgen naar 2 oktoberfeest in Leiden. Dat is echt heel erg gezellig met overal muziek en bandjes. Ik dacht eerst ik ga niet, wat moet ik daar zonder bier. Maar toen ik er langer over nadacht vond ik dit nou juist wel weer een uitdaging en ook iets wat leuk is zonder drank. De vrienden met wie ik ga weten dat ik niet drink en zullen mij niet ompraten. Dat vind ik ook een fijn gegeven. En ik moet morgen, het hele weekend, en de maandag werken, en ik kan dus uitgeslapen en zonder kater op mijn werk verschijnen terwijl ik toch een gezellig weekend heb gehad.

Dag lieve mensen. Ik leef nog hoor. Moeder zijn, ziek zijn en werken is alleen een onmogelijke combinatie en heeft de afgelopen dagen best veel van me gevergd. Daarnaast was ook mijn man een lang weekend met zijn vrienden weg. Het was dus zacht gezegd even erg druk, en met een kop vol snot en zere longen en keel is het allemaal nog wat pittiger. Nu voel ik me elke dag weer een beetje beter en is mn verkoudheid bijna over. En ook: vandaag dag 18! Ik hè, de eerste klas zuipschuit, heb zelfs mijn keel niet verdoofd met alcohol om de pijn te verzachten. ik ben dus super trots op mezelf.en vanmorgen stond ik bij de kassa en toen vroeg een moeder van het schoolpein of ik afgevallen was. Ik ben haar om de nek gevlogen. niet alleen goed voor mijn lever, maar ook voor de kilos dus. Gezond eten deed ik altijd al dus dat is mooi meegenomen in dit geval. Ik heb nog steeds momenten (vooral nu het zonnetje schijnt) dat ik denk: wat de hel, vanmiddag neem ik lekker een wijntje. eentje kan best! Maar. Ik heb voor mezelf de volgende afspraak gemaakt: zolang ik drang voel om te drinken, dan doe ik het niet. omdat dat betekend dat Alco toch eigenlijk mijn vriend niet is, maar juist de baas. en dat is echt wat ik nooit meer wil. Ik ben zelf de baas. en een stuk beter gezelschap al zeg ik het zelf Ik ga nu mijn huis opruimen (tis weer een bende natuurlijk dus dat duurt wel even) met mijn muziek heel hard, en als ik tijd over heb dan kom ik reageren want dat komt er ook maar steeds niet van.

Dag allen, ik hou het kort. Ik voel me erg beroerd; volle pijnlijke longen, oorpijn en kop vol snot. Geen lekker verhaal maar zo is het. Gister de hele dag gewerkt, en om 19.00uur mijn bed in. Nog eerder dan mijn jongetjes . Vanmorgen wakker met hetzelfde gevoel, kindjes gebracht naar school, boodschappen gedaan en nu ga ik even onder een dekentje op de bank voor zolang het kan. Vanmiddag om 12.00 uur is de rust voorbij. Dan haal ik mijn jongetjes op die ongetwijfeld een rits vriendjes meenemen. Dag 12 trouwens. Verkoudheid doet zeerder zonder drank trouwens, maar ik ben niet gezwicht.

Vandaag dag 10! Het was een heel fijn dagje. Ik was vrij en daar heb ik flink gebruik van gemaakt. Vanmorgen nadat ik de jongetjes naar school heb gebracht eerst boodschappen gedaan. Daarna mijn zusje en vriendin opgehaald om te gaan hard-lopen. Niet hollen dus he, want dat hou ik geen minuut vol en dan gaat mijn knie erg pijn doen. nee, heel snel lopen dus. Dat je nog net niet rent en precies genoeg adem hebt om te kunnen ouwehoeren. Daarna koffie gedronken in de kroeg van vriendin. Heel veel gelachen en weer naar huis. Gedouched en daarna opgeruimd, want in mijn huishouden met vier mannen is het vaak een bende. Vind ik niet erg, maar soms wil ik het gewoon even netjes (soms dan, he) Snel nog even gitaar geoefend want dat is er deze week niet van gekomen. Ik zit namelijk sinds enkele weken samen met mijn oudste zoon op gitaarles. Lachen is dat en echt heel ontspannend. In de middag dus met oudste zoon naar gitaarles, rest van de jongetjes bij mijn zusje. Middelste naar de voetbal, daarna koken, eten, jongetjes naar bed gebracht door mijn man. Kon ik even lekker in bad. Want man, wat heb ik het koud de laatste dagen. Zijn dat afkickverschijnselen of zijn dat de 640 calorien per dag die ik nu mis? (das toch de inhoud van een fles wijn?) Nu ben ik in ieder geval heel lekker warm. En daarnaast ben ik echt heel heel erg moe. Ik voel een verkoudheidje opkomen en daar heb ik dus echt geen zin in. Ik duik dus zo mijn bed in. Lieve mensen, morgenavond kom ik uitgebreid op jullie reageren. Als jullie maar wel heel goed beseffen dat ik ontzettend veel van jullie wijsheden leer. Dat ik naast mensen uit mijn eigen omgeving ook ontzettend veel steun van jullie ervaar. Jullie zeggen rake dingen, lieve dingen en wijze dingen. Dingen waar ik in ieder geval vooruit mee kan. Ontzettend veel dank daarvoor.

Anouk, heb net je draadje gelezen. Ik vind je een kanjer. Ik herken veel van wat je schrijft. Je hebt een terugval, en morgen kun je de draad weer oppakken. Ik heb makkelijk praten, ben pas op dag 9, dat besef ik me. Dat obstakel in je prive leven sucks, ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik las in eerder berichtjes van je dat je 'ergens' mee zit. Hoe erg je er ook tegenaan hikt; eens zal je er mee aan de slag moeten. Waarom wachten als piekeren blijft, en je 's nachts niet kunt slapen? Dikke knuffel voor jou. Ik blijf je volgen.

Ververder. Leuk je te lezen en bewondering voor je hoe je het allemaal aanpakt. Het klinkt mij in de oren dat je een fijn en warm gezin hebt waar goed op je gelet wordt en waar humor er mag zijn. En waar ze je goed steunen al snappen ze misschien het proces waar je inzit niet voor de volle 100%. Ik ben ook erg nieuwsgierig naar je op het strand in 2106 zonder pafferige kop en zonder t-shirt. Ik kom dus net als Ronja en monster bij je kijken.

Zo. Kindertjes liggen, traktaties voor de jongste zijn gemaakt (klereklus, gelukkig ben ik berehandig dus was binnen 45 minuten klaar), heb lekker gedouched en zit nu aan mijn oh zo heerlijk fijne warme gezellige zondagavond thee achter mijn pc. Mijn man drinkt een wijntje op de bank voor de tv. Dat mag hij. Hij kan het bij een of twee houden. Dwarf, dank voor je bericht. Wat ontzettend knap; 20 maanden droog. En wat fijn dat de AA voor jou zo positief werkt. Ik zelf heb de keuze nog niet gemaakt om nuchter te leven. Ik heb de keuze gemaakt om tijdelijk te stoppen met drinken omdat het te veel werd en ik besefte dat het op deze manier niet verder kon. Mijn feestje was de druppel. Dat NOOIT weer. Ik weet niet hoe mijn proces verloopt. Wie weet drink ik nooit meer, en wie weet drink ik over een tijdje eens een keer een wijntje, ipv een hele fles. Voorlopig in ieder geval niet. Ververder, ik ga die filmpjes graag zien. Leuk dat je me leest. Ik ga dat straks ook bij jou doen. Anouk, dank je wel voor je lieve woorden, ook jou zal ik straks eens uitgebreid lezen. Het feestje. Het was zowaar ontzettend gezellig. Daar waar ik anders de gangmaker zou zijn geweest om als eerst aan de prosecco te gaan en de rest zou volgen, zat ik nu aan een gemberbiertje. Geen onvertogen woord. Van niemand. Ik heb het er ook nog uitgebreid over gehad met een vriendin. Zij reageerde heel lief en geïnteresseerd. Zij lust m net zo graag als ik en herkende veel van mijn verhaal. Van 12 tot 16 heb ik me dus uitstekend vermaakt, gelachen en ja..ook nog even gehuild. Kwam zomaar opzetten toen ik die vriendin vertelde van mijn alcohol loze 9 dagen. Stom maarja...ik wen dr maar vast aan, ik word een jankert! Dag 9 zit er weer bijna op. Ik ben echt heel trots op mezelf en ik prijs mezelf de hemel in met al die lieve mensen om me heen die me steunen. Mijn zusje stuurt me elke dag een appje met hoe trots ze op me is met een grappig filmpje erbij, en mij man is de liefste die ik me kan bedenken (al kan ik m ook wel eens schieten natuurlijk). Morgen ochtend ga ik hardlopen. Letterlijk. (das dus heel snel lopen en niet rennen) Dat ziet er niet uit maar dat kan me niks schelen. Zweten ga je ervan en ik hou het ruim een vol. En voor nu ga ik nog even rondkijken hier op het forum en dan heerlijk mijn bedje in.

Dwarf en Gerrit, herkenbaar allemaal. Weet je...ik ben zo bang voor dat gat. Dat ik misschien wel afscheid moet gaan nemen van situaties waar ik ontzettend veel plezier heb beleefd, met mensen die net als ik heel diep in het glaasje konden kijken (ook lastig moet ik verleden tijd schrijven of toekomstige, ben pas 8 dagen gestopt en ben er nog lang niet maar goed, dit even terzijde)waar ik me verbonden mee voelde, precies om die reden. En ik ben zo bang voor alle gevoelens die ineens zo keihard binnen blijken te komen. Die heb ik de afgelopen 20 jaar weggezopen blijkt maar weer. Gister zat mijn zoon van tien achter de computer een spelletje te spelen. Ineens overviel me zo'n enorm van liefde dat ik hem platgeknuffeld heb. Natuurlijk knuffel ik mijn kinderen vaak, alleen gister was ik me zo bewust van dat echte echte houden van gevoel. Dat voelde heel fijn, maar ik vond het ook schokkend. Dat gevoel, zo echt, had ik eigenlijk in tijden niet zo beleefd. En ik voel me schuldig. Heel erg schuldig. Wat ik mijn man heb aangedaan met mijn aangeschoten buien. Tot ladderszat kwam ik alleen uit de kroeg maar thuis was ik vaak zat aangeschoten en dan was ik niet altijd even gezellig. Dan zocht ik ruzie, en als ie dan wat over mijn drankgebruik zei werd ik nog bozer. Dat vind ik echt zo ontzettend erg. Ik heb hem daar heel erg veel pijn mee gedaan. Maargoed...vandaag dag 9. Het feestje waar ik zo heen ga is van een vriendin (eigenaar van de kroeg, ook lekker handig...). Alleen voor vriendinnen. Het begint om 12.00 uur, en is een high tea, wat niet wil zeggen dat ze dan aan de thee gaan. Geloof mij maar. Maar ik wel. Mijn zusje gaat ook niets drinken. Dat vind ik echt heel lief van haar, en is voor haar ook lastig. Ik kom uit een gezin waar veel gedronken werd/word. Maar das weer een ander verhaal. Ik ga douchen en mezelf mooi maken en op de weegschaal staan (die is echt heel erg lief voor me!), en dan de deur uit. Ik laat weten hoe het is geweest.

Goede morgen lieve mensen. Ik ben Maartje. Ik wil graag mee komen schrijven, kan dat? Jullie hebben een meeting vandaag. Wat ontzettend leuk, en wat spannend ook. Sommigen van jullie hebben elkaar al eens ontmoet begrijp ik en voor sommigen zal het voor het eerst zijn. Echt leuk hoor. Heel veel plezier gewenst. Gespreksstof zat denk ik zo, en het zonnetje hebben jullie mee! Oja, en ik wil heeeeeeeeeel graag weten hoe het is geweest. Verder ben ik niet nieuwsgierig hoor

En nou zit ik weer te janken! dank monster.

Dag Anette, ben pas net nieuw hier op het forum en heb net jou draadje gelezen zoals dat hier blijkbaar heet. Ik ben behoorlijk onder de indruk. wat een verhaal en wat heb jij veel te verstouwen gehad de afgelopen tijd (zelfs jaren). Diep respect voor jou manier van omgaan met alle lastige situaties die op jou pad komen. Ik wil je en hele dikke knuffel geven.

Net een hele tekst getypt en nu is ie weg. Dat sucks. Maargoed. Bedankt voor jullie reacties. En ik weet niet wat voor weer het bij jullie was, Gerrit, maar hier kwam het met bakken uit de hemel vanmorgen dus droog heb ik het niet gehouden. Op de verjaardag wel. Het lijkt nu volgens mij net of mijn leven alleen maar uit feestjes bestaat, maar verjaardagen en kroegje pakken noem ik ook n feestje. Al weet ik dat van het kroegje pakken nu niet meer zo zeker....eigenlijk vond ik het gister heel naar dat ik me niet op hetzelfde level bevond, kon ik met niemand in gesprek want ze waren allemaal aangeschoten of dronken. Toen ik vanmiddag thuis kwam van de verjaardag overviel me ineens een huilbui. Om de stomste reden effer: ik had het in mn hoofd gehaald dat ik naar de IKEA wilde. Dat wilde ik omdat ik Weg wilde. Ik had zo'n behoefte aan een glas wijn. het was verdorie zaterdag! weekend, daar hoort een wijntje bij en geen zoveelste kop thee of spa rood. Ik was een groot brok vol zelfmedelijden. Ik belde mijn moeder dus op met de vraag of ze met me mee wilde naar de IKEA. Kan ik zelf toch doen zou je denken, maar nee. Ik heb pas net mn rijbewijs en ben eigenlijk totaal ongeschikt voor deelname aan het verkeer (daar heb ik het een andere keer nog wel over) Maargoed. ik belde mijn moeder dus en die zei: Nee. ik kan niet. Nou toen waren de poppetjes aan het dansen. Tranen met tuiten. Doodzielig vond ik mezelf en alles stom en mijn leven word nooit meer leuk en. Nou ja..eigenlijk had ik gewoon een dikke hekel aan mezelf. Waarom maakt wijn mij blij, waarom wil ik die roes? waarom niet gewoon een frisje of een theetjes zoals bijna ieder normaal mens. En nu voel ik me nog steeds klote, en alles komt gewoon keihard binnen. Ik kan niet eens normaal mijn muziek luisteren en dan begin ik alweer te janken. Hopelijk morgen beter... In ieder geval: dag 8 zit er bijna op. ben net in bad geweest en zal eens even verder rondneuzen hier op het forum. Het doet me goed om jullie verhalen te lezen. dat maakt me niet zo alleen.

Hoi Gerrit, lief dat je er naar vraagt. Hoe het was...ik heb mijzelf inderdaad voor de leeuwen gegooid. Ik heb gemengde gevoelens bij gisteravond. Het was een feestje ter gelegenheid van een vriend die overkwam uit het buitenland samen met zijn vrouw. Mijn man en ik deden wissel van de wacht; hij eerst, en om half elf ik, zodat we geen oppas hoefde te regelen. Onderweg haalde ik mijn vriendinnetje op. Zij gaf aan die avond weinig te drinken om mij te steunen. Dat vond ik heel erg lief, maar niet nodig. We kwamen binnen. Zij had al wat wijntjes op thuis en kwam meteen in de stemming. Ik was broodnuchter en zo keek ik ook rond. Wat me meteen opviel was de gezellige aangeschoten stemming van de mensen. Mijn vriendinnetje bestelde een alcoholvrij biertje voor me, die ze vast in een glas goot. Tot dat moment had nog niemand door dat ik niet aan het echte bier zat. Maar natuurlijk kan ik mijn mond niet houden. Ik blijk dus ook een flapuit zonder drank. "das alcoholvrij bier hoor" riep ik boven de muziek uit. Als een lopend vuurtje ging het rond: "Nou...die Maartje! Hoe ik het in mijn hoofd haalde, waarom? toch gezellig, ga je nou nooit meer drinken? saaaaaaaaai!, nou ik drink gewoon mijn biertje hoor, getver gemberbier, wil je niet toch liever een echt biertje? een wijntje anders? nee? een gin tonic dan, doen ze ook een schijfje limoen in. Je bent in een kroeg hoor. Zeg (tegen mijn buurman) wij nemen nog wel een lekker pilsje, he?" Nou..dat dus. Ik hielt mijn poot stijf en zei dat ik gewoon een poosje even niets wil drinken. Het vriendinnetje die zondag haar verjaardagsfeestje geeft vroeg zich bezorgd af of ik dan bij haar ook echt niets ging drinken. Zelfs geen wijntje? zelfs geen wijntje... Nu moet ik dus weer een bekentenis afleggen: * ik reageerde ook zo als iemand even gestopt was met drinken. En ik weet ook waarom. Maar mooi k#t voelt t wel, al snap ik het allemaal best. En dan nog een bekentenis (want ja, ik kreeg natuurlijk nog een hoop te horen van mijn 40jarige feestje waar ik de helft niet meer van weet) * ik blijk de 25 jarige gitarist van het gehuurde bandje half aangerand te hebben. * ik heb tegen het barpersoneel geschreeuwd dat ze s op moesten schieten met die bitterballen. * ik liep krom, mn rechterkant helemaal uit zn voegen Genoeg dus om me behoorlijk te schamen en nog eens even extra zeker te weten dat ik voorlopig geen druppel drink. En dan nog wat: ik besef me dat ik voorlopig dus echt niets kan drinken. Ik weet zeker als ik vanmiddag een wijntje zou nemen ik weer van voor af aan moet beginnen.

NBW, kruidenthee en Sjuul: bedankt voor jullie bemoedigende woorden. Dag 7 vandaag. Das een hele week. Ik heb intussen een aantal mensen in mijn naaste omgeving verteld dat ik voorlopig niets meer drink. Ik krijg fijne reacties en geen vooroordelen zoals ik misschien verwacht had. Mijn man steunt me erg. Hij drinkt zelf niet of nauwelijks, wat het aan de ene kant makkelijker voor mij maakt. Aan de andere kant is het lastig omdat hij mijn probleem niet goed kent. Hij kent mij MET probleem natuurlijk wel. Hij moet wel erg veel van mij houden dat ie mijn gedrag zolang gepikt heeft... Goed. Dag 7. Ik moet zeggen; het valt me mee. Rond 17.00uur heb ik wel even last maar ik ben zo vastbesloten dat ik daar niet naar luister. In eerste instantie bedacht ik dus dat ik wilde minderen. Na eerlijk beraad met mezelf besluit ik dus te stoppen voor in ieder geval een maand. Ik heb de hoop weer af en toe eens een wijntje te kunnen drinken. Misschien is dat een illusie. Van meerdere van jullie begrijp ik dat een maand erg kort is. Het houdt mij voor nu in ieder geval op de been. En wie weet bevalt deze maand mij zo goed dat ik er nog een aan vastplak. Wat ik nu merk: ik slaap al wat beter, ik ben fitter overdag, ik heb zomaar praatjes met vreemde mensen zonder dat ik me daar ongemakkelijk bij voel, ik loop met gemak langs het wijnschap, ik ben 1,5 kilo kwijt, mijn zusje zegt dat mijn huid er beter uitziet, ik kreeg zomaar een knuffel van mijn man, eten is ook lekker zonder wijn erbij, ik meur minder uit mijn muil, ik voel me rustiger in mijn hoofd (17.00uur daargelaten). En; vanavond heb ik een feest waar ik heen ga (als ik niet te moe ben). Ik wilde eigenlijk niet gaan omdat ik dacht dat ik me dan wel erg snel in het leeuwenhok zou gooien. Maar kom: ik ga toch niet drinken. Dat is mijn afspraak met mezelf. Morgen een verjaardag van een vriendin (die speciaal voor mij wat lekkers zonder alcohol heeft gekocht) en zondag het feestje waar ik zoiezo heen zou gaan. Ik vind het vanavond erg spannend moet ik bekennen. Het zijn mijn drinkemaatjes, mijn alcovrinden. voor mezelf ben ik niet bang: ik drink niet. maar wel voor hun reacties. Ik, de halve vent die iedereen onder tafel zuipt en daarna nog vrolijk verder gaat ook. Wat zullen ze zeggen als ik hun bier afsla? Ik ga het beleven. En weet je wat: ik heb er zelfs zin in ook al vind ik het spannend.

Haha Yo, die bionade (aangepast door moderator) ga ik zondag graag uitproberen. Dan is mijn vuurdoop van eerste alco-loze feestje. En ja..of mijn gedachten echt kloppen? ik denk eigenlijk van niet maar dat zal ik moeten ontdekken. Feestjes wil ik niet mijden. De drank wel. Wat fijn om jullie ervaringen te lezen. Dat doet me echt goed. Ik schaam(de) me natuurlijk kapot voor al die stiekeme dingen. En toen besefte ik ook heus wel dat het een hell of a way verder ging dan gewoon een klein alcohol probleempje. Maar de zucht naar wijn is sterk bij mij en heeft het tot nu toe altijd gewonnen. Lady Jane, dank voor je eerlijkheid en openheid. Ik heb er veel aan. Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik toegeef dat ik een verslaving heb. En daar schaam ik me erg voor. Het is nu niet anders en ik ga ervoor. En fijn om te lezen dat je je ook gewoon kunt bewegen onder 'drinkende' mens. In mijn omgeving zijn dat het nogal wat. Hoezeer ik me ook schaam..ik ben eigenlijk ook best trots op mezelf dat ik er nu iets aan doe. Proud mary, wat fijn dat je zoveel meer geniet dan voorheen. Ik hoop dat ook te kunnen gaan ervaren. Ik geniet al veel van mijn leven, maar is dat wel echt? dat vraag ik me nu ook af...is het niet de drank die mij laat genieten? nou ja...ik ga het beleven. dank in ieder geval voor jullie eerlijkheid.

Dank voor jullie lieve en bemoedigende berichtjes. Dat doet me echt goed. Vandaag dag 6! ik hou vol, maar man...wat vind ik het met momenten lastig. Gistermiddag had ik er bijna de brui aan gegeven. Ik zeg bijna, omdat ik het echt niet wilde, ik had alleen echt veel behoefte. Die fles die al vanaf vrijdag open staat lonkte (die ga ik zo eerst maar eens leeggieten trouwens). De voorraadkast staat nog vol met flessen van die fijne aanbieding van mijn supermarkt. Ik werd er kribbig van. Zeg maar ronduit stront sacherijnig. Ik probeerde mijn tong eraf te bijten toen mijn zoontje van acht voor de zoveelste keer zijn broertjes aan het treiteren was. Dat lukte me niet en ik riep: sodemieter nou maar op! ik schrok van mezelf. Die woorden gebruik ik anders nooit. Verdient niet echt de schoonheidsprijs maar goed. Het was eruit voordat ik me in kon houden. Met de wijn heb ik me wel ingehouden. Dus. Vandaag is dag 6 aangebroken. Ik wil een aantal bekentenissen doen. Aan mezelf en ook aan jullie. Jullie kennen me toch niet dus dat scheelt. hier komen ze: * ik verstopte soms lege flessen * ik bracht soms snel wat lege flessen naar de glasbak * ik kocht extra flessen wijn naast de aanbieding zodat mijn man niet zou merken dat ik eigenlijk meer dronk dan hij gekocht had * ik had al een fles op tijdens het koken * ik heb een drinkemaatje die hier elke woensdag komt lunchen. Met wijn. Niet maar een fles. * al mijn pogingen om te minderen zijn na dag een al mislukt. * ik gedraag me als een puber als ik teveel gezopen heb op feestjes. Dit vinden andere mensen erg grappig. Mijn man niet. Die weet hoe ik met gedraag als we weer thuis zijn. Als een feeks. Of een depressief vogeltje. Of een saaie doos die meteen in slaap valt. * ik vind dat ik hartstikke goed tegen drank kan. Mijn man vind van niet. * ik vind nu ook van niet. Dat waren mijn bekentenissen. Ik heb er vast nog wel wat maar daar kom ik nu even niet op. Dag zes. Ik ga ervoor. Mijn eerste intentie om te minderen laat ik even varen. Eerst maar even helemaal niets. Als ik jullie zo lees is dat de makkelijkste optie. Makkelijk me hoela, maar beter misschien...ben nog steeds zo duf als een konijn. snauwerig. Ongezellig vind ik het ook...hoe ga ik om met al die momenten waar het zo vreselijk gezellig was? waar iedereen drinkt en pret heeft. Ben ik eigenlijk wel leuk zonder drank vraag ik me af...vooral: vinden anderen mij nog wel leuk? word ik geen stil vogeltje of ga ik nooit meer de kroeg in? Ik ga het zien. Dit was het even voor nu.

Het is dus zover. Ik stel me voor op een forum waar ik niet zou willen zijn. Niet ik. Ik heb geen probleem. Wat is nou een fles wijn (of meer) per dag? dat doe ik al jaren. Hartstikke gezellig, vooral ook die feestjes waar ik nog veel meer drink dan alleen maar die fles wijn. Geen sterke drank natuurlijk, dus nee. Ik heb geen probleem. Ik functioneer prima. Ga gewoon naar mijn werk, rijk sociaal leven, leuke kinderen, fantastische man. Met mij is niets mis. En toch ben ik nu hier. Nadat ik afgelopen vrijdag mijn 40e verjaardag groots heb gevierd weet ik dat de helft van wat hierboven staat een leugen is. Ik heb wel degelijk een probleem. Ik heb mezelf volslagen voor gek gezet op mijn eigen feestje. Heb ruzie gezocht, kon niet meer lopen, en ging maar door. Nadat ik hier zeer ferm op aangesproken ben door mijn man En mijn moeder de vreselijke dag erna viel er een kwartje. Natuurlijk spraken ze me wel vaker aan. Maar daar luisterde ik niet naar. Waar bemoeiden ze zich mee? het is toch mijn leven. iedereen die ik ken drinkt wijn. En als ze me iets willen verbieden ga ik het lekker Juist doen! Mijn probleem is: ik ben mateloos. Grenzeloos. Rupsje nooit genoeg. Ik kan gewoon niet stoppen als ik eenmaal bezig ben. Gewoon een glaasje wijn drinken? no way. Die fles moet leeg. En zo nodig nog een erbij. Afgelopen zaterdag besloot ik me aan te melden bij een alco-zelfhulp online. Daar moest ik aangeven of ik wilde stoppen of minderen. minderen natuurlijk! ik ga daar mooi mijn beste vriend Alco toch niet opgeven? minderen dat is wat ik ga doen. Van doordeweeks niet meer drinken (met natuurlijk een uitzondering daargelaten) (feestjes zat) en in het weekend max drie wijn per dag. Met natuurlijk heus wel een uitschieter hier en daar. Zeg, het leven is ook gewoon een feestje hoor. Totdat ik me wat ging inlezen. Minderen...kan ik dat wel? hoe vaak ben ik wel niet geminderd? hoe vaak is mij dat gelukt? nou. Nog nooit dus. maar afscheid nemen van mijn vriend Alco? Vandaag is mijn 5e dag alcohol vrij. Dat is (mijn zwangerschappen daargelaten) mij al zeker 20 jaar niet gebeurt. Mijn plan: dit in ieder geval een maand volhouden. Dus ook tijdens alle feestjes. Geen druppel. Deze dagen vallen me zwaar. Ik slaap slecht, ben duf en ben zo labiel als de pest. Maar ik ben ook echt trots op mezelf. Echt trots. Bijna vijf dagen! Ik hoop dat dit forum mij zal helpen ik weet nog niet precies hoe het hier werkt maar dat leer ik vanzelf. Vriendelijke groet, Maartje